Rolling Thunder,Viva! Vienna! en Kai in concert

Zaterdag

Terwijl Rick beneden afscheid gaat nemen van Bruce, maak ik me klaar en pak weer in. Bruce heeft om half elf weer een Sesame Street show, dus vertrekt al vroeg. Het zijn volle dagen werk voor die mensen. Vandaag hebben ze drie shows, dus de "acteurs" moeten bij elkaar meer dan drie en een half uur in die costuums doorbrengen. Je moet wat over hebben voor een carriere! Morgen zijn ze klaar met Richmond en reizen weer verder.

Rick en ik gaan op zoek naar een restaurant om te ontbijten. Aunt Sarah's Pancake House ziet er gezellig uit en dat blijkt het ook te zijn. Mijn gepocheerde eieren met een paar pancakes gaan er prima in! Alleen hun koffie is zo slap, dat het wel thee lijkt. Dat komen we niet zo vaak meer tegen, sinds Starbucks zo populair is.

Om onze caffeine toch binnen te krijgen, halen we een paar koffies voor onderweg bij Starbucks. Dan is het tijd voor de terugrit. We checken uit het Holiday Inn, dat ik maar een deprimerend geheel vond. Het was overal zo donker en oud.

Dit keer werkt het verkeer helemaal mee (in zuidelijke richting zien we wel kilometers file staan) en binnen een paar uur zijn we terug in Vienna. Saskia heeft vanochtend met haar Relay for Life team een "bake sale" gehad voor de Giant supermarkt.

Wij zijn net op tijd om haar op te halen. Ze hadden verschillende soorten koekjes, cupcakes en brownies gebakken en daar was nog aardig wat van over. Veel mensen gaven geld zonder een lekkernij te kopen. Thuis telt Saskia het geld en ze hebben maar liefst $429 binnengehaald! Echt fantastisch hoe vrijgevig mensen zijn.

Saskia heeft honger en Rick en ik lusten ook wel wat. Het is enorm druk in het centrum, want het is Memorial Day weekend en heerlijk weer. Op het terrasje voor Starbucks eten Saskia en ik een van hun sandwiches en Rick haalt een burrito bij Chipotle.

De andere twee kinderen zijn ook druk vandaag. Kai heeft een concert in Wheaton met zijn School of Rock band en Katja is met een vriend gaan "hiken" op Old Rag Mountain. Dat is een heel moeilijke "wandeling", eigenlijk meer bergbeklimmen, in de Shenandoah, die ik al heel lang ook wil doen.

Rick en ik maken er een rustig middagje op het deck van. Zo af en toe probeer ik Katja te bellen, want zij sms-te, dat ze een bon voor te hard rijden heeft gekregen. Dat sms-je kwam om twee uur en die "hike" duurt zes uur. Rick en ik zijn bezorgd, dat ze niet voor het donker van de berg zullen zijn, want het wordt hier erg snel donker en daarna is het natuurlijk levensgevaarlijk.

Gelukkig blijkt Katja het sms-je vanaf de berg, toen ze een seconde bereik had, te hebben gestuurd en belt ze om zes uur, dat ze op weg naar huis is. Zo af en toe zou ik wel een iets minder avontuurlijke oudste willen hebben! Haar andere plan voor dit weekend, om "even" naar Savannah, Georgia, te rijden (zo'n negen uur hiervandaan met goed verkeer), ging gelukkig niet door.

Dat Old Rag een uitdaging is, is te zien aan Katja's benen, die onder de krassen en modder zitten. Ze neemt een snelle douche en dan gaan we naar UNO's om te eten. Saskia is met vriendinnen naar het zwembad, waar ze ook pizza bestellen. Kai is inmiddels wel thuis uit Maryland en dus gaan we met onze twee oudsten.

Voor de restaurants zien we allemaal groepjes motoren geparkeerd. De nummerborden komen uit verre staten. Zij zijn een klein gedeelte van de honderdduizenden (!) motorrijders hier voor Rolling Thunder morgen in Washington. Op het gezellige terras van Uno's is gelukkig nog een tafeltje open. Tot mijn genoegen zie ik, dat ze hun zomermenu weer hebben, maar allerlei lekkere kreeftgerechten erop.

Katja en ik delen een spinaziesalade met watermeloen, bosbessen en geitenkaas als voorafje. Rick en Katja nemen een burger, maar Kai en ik bestellen kreeftgerechten. Hij de macaroni met kaas en kreeft en ik de flatbread "BLT" pizza met kreeft en zonder de "B" (bacon). Als het eten wordt bezorgd, blijk ik de verkeerde pizza te hebben. De manager loopt net voorbij en maakt zijn excuses en belooft zo snel mogelijk de juist pizza. Als die klaar is, komt hij nogmaals zijn spijt betuigen en vertelt, dat hij de pizza van onze rekening heeft gehaald. Echt prima service! Met de bon voor een gratis gerecht, die Rick meeheeft, wordt dit een heel goedkope maaltijd!

Tot laat in de avond zitten we buiten. Lang niet altijd is het Memorial Day weekend, het onofficiele begin van de zomer, ook daadwerkelijk warm. Dit hele weekend blijft het wel zomers weer, heerlijk!

Zondag

Zoals bijna iedere zondag gaat Rick ook vanochtend op weg naar Starbucks om ontbijt te halen. Ik lig nog wat na te doezelen in bed, als hij vanuit zijn auto opbelt. Hij raadt me aan me snel aan te kleden en naar de afrit van de I-66 te fietsen met mijn fototoestel. Het verkeer is stopgezet om honderden motoren de interstate op te laten om naar het Pentagon te rijden en mee te doen aan Rolling Thunder . Volgens Rick klinkt het hier ook letterlijk als donder.

Gauw rol ik uit bed, schiet wat kleren aan, vergeet nog net niet mijn contactlenzen in te doen en binnen vijf minuten fiets ik de cul de sac uit. De I-66 loopt langs onze buurt, dus het is maar een halve kilometer naar de afrit. Al gauw zie ik Rick staan en blijkt dit een hele buurtaangelegenheid te zijn!

Mijn overbuurvrouw schreef er gisteren al over op Facebook, maar ik had er geen idee van, hoe indrukwekkend het zou zijn! Vorig jaar zijn we naar Washington gegaan voor de demonstratie (geen parade, er wordt gereden om de rechten van oorlogsveteranen te verbeteren), wat heel indrukwekkend was. Maar de honderden motorrijders, die nu vlak voor onze neus de snelweg oprijden, zwaaiend en het vredesteken makend, zijn ook erg imposant.


Alles bij elkaar duurt het meer dan een half uur voor de hele groep langs is gereden. Mijn plan om later vandaag naar Washington te gaan, laat ik varen. Het belooft een erg warme dag te worden en ik heb nu wel genoeg motoren gezien.


Na ons ontbijt gaan Rick en ik naar Petco. Nu we weer vaker buiten zitten worden we soms gek van Cosmo's geblaf, als er een andere hond langskomt. We gaan op zoek naar iets, dat het blaffen zal doen ophouden. Dat vinden we in de vorm van een ultrasonisch apparaatje in de vorm van een vogelhuisje. Volgens het verhaal moet de hond binnen een paar weken doorhebben, dat dat vervelende geluid begint, als hij blaft en stil blijven. We zullen zien.

Saskia is inmiddels al met vriendinnen naar Viva! Vienna! gegaan. Zij zal daar een armband kopen, waarmee ze ongelimiteerd in de attracties kan en de hele dag blijven. Deze kermis en braderie wordt ieder Memorial Day weekend gehouden.

Rick en ik besluiten erheen te fietsen en daar lunch te eten. Het is heel erg warm, maar niet zo vochtig, dus heerlijk fietsweer. Bij een van de vele fietsenrekken (wij zijn lang niet de enigen, die dat vervoermiddel gebruikten, zo te zien) zetten we de fietsen op slot en lopen het festival binnen.

Na een gigantische beker, zogenaamd "small", maar maatje zwembad, met lemonade te hebben gekocht, storten we ons in de menigte op zoek naar Saskia. Die vinden we in het reuzenrad. Ze vermaakt zich prima, heeft het niet te warm en is nog lang niet uit"gekermist".

In het gedeelte met alle etenstentjes proberen Rick en ik iets niet gefrituurds te vinden. Er is een ruime keuze aan etenswaren, van gegrilde kipspiezen (enorm!) tot gefrituurde Oreo koekjes (jakkes!). Onze keuze valt op een broodje met gegrilde crabcake. In de schaduw eten we onze lunch, die erg lekker smaakt.


Daarna lopen we transpirerend langs de braderiestandjes. Onderweg komen we een aantal bekenden tegen en praten even bij. Dat vind ik het leuke aan dit soort festivals, iedereen gaat erheen, dus er zijn veel kennissen. De standjes kunnen ons niet erg bekoren en het is werkelijk snikheet, dus we zijn er al gauw klaar mee.

Op de terugweg rijden we even langs Spokes Etc. om een batterij te kopen voor onze afstandsmeters op onze fietsen. Ik wil ook graag (weer) een bagagedrager op mijn fiets, maar die blijken $45 te kosten! Als het goed is, ligt mijn oude nog ergens in de garage, dus daar ga ik eerst maar eens naar op zoek.

Gisteren zagen we, dat ons favoriete Japanse restaurant, Sakana, opeens een nieuwe naam heeft. Katja en ik hebben daar op 14 mei nog gegeten en toen liet MJ, de eigenares, niets blijken van een verandering. Sushi chef Ken, haar man, was er niet, maar ons werd verteld, dat hij ziek was, wat natuurlijk goed kon. Het zou heel jammer zijn, als zij weg zijn, want hun persoonlijke service was hun kracht. We fietsen even langs het restaurant, maar het is gesloten en behalve een andere naam zien we niets bijzonders.

Thuis zien we, dat Leah en familie net terug zijn van hun Europese vakantie. Ze hebben het erg fijn gehad, alleen zat het weer de eerste week in Duitsland heel erg tegen. Katja en Leah vertrekken meteen naar het zwembad. Katja heeft haar beste vriendin toch wel erg gemist.

Tegen etenstijd tijgen we weer naar Vienna. Katja gaat mee en we willen kijken of Ken en MJ echt vertrokken zijn bij Sakana. Dit blijkt helaas het geval te zijn. Het restaurant is overgenomen door Yirasai, wat ook een restaurant in Maryland heeft. Wat er met Ken en MJ is gebeurd kan men ons niet vertellen. We besluiten het nieuwe restaurant een kans te geven en de sushi is best goed. Het voelt alleen niet hetzelfde, vooral Rick vindt het heel jammer. Hij kende Ken en MJ al van voordat ze hun restaurant openden.

Na het eten lopen we naar de Town Green, waar Kai met zijn School of Rock band een concert geeft. Saskia vinden we daar ook met haar groepje vriendinnen en Leah en wat andere vrienden van Katja komen ook. Er is een flinke opkomst en de muziek is goed. Het is voortreffelijk weer en zittend op het gras met mijn oordopjes in is het goed uit te houden.


Kai speelt in heel wat liedjes mee en ik voel een moederlijk trots gevoel, dat mijn zoon daar voor allerlei bekenden optreedt! Bij de "gewone" concerten zijn het voornamelijk de ouders van de spelers, die komen luisteren. Hier is het een "echt" publiek.


Na afloop nemen wij Saskia, Alexandra en Laura mee naar huis. Alexandra blijft logeren en Laura zetten we thuis af. Kai heeft zijn eigen auto en gaat nog naar Jammin Java met een stel andere muzikanten. Ook Katja en haar vriendinnen gaan Vienna nog even onveilig maken. Rick en ik gaan buiten zitten met een wijntje en proberen de vuurvliegjes te tellen. Als Kerstlichtjes dansen die door de bomen. Helaas heeft het warme weer de muggen ook doen uitkomen en die weten mij weer feilloos te vinden!