Weer een leuke "blog" ontmoeting

Dat is nog eens leuk wakker worden op deze alweer grijze ochtend! Mijn mailbox zit vol met reacties. Ik heb zoveel te lezen, dat ik er een tweede kop koffie bij neem. Sommigen merkten op, dat de code ze ervan weerhield te reageren. Ik heb hem voorlopig uitgezet, hopelijk blijven de spammers weg. Ook vind ik het erg leuk te lezen, dat veel mensen dit blog graag in het Nederlands zien. Het is voor mij ook erg goed om zo de taal bij te houden. Bedankt voor het leuke leesvoer!

Christine belt om me verder op de hoogte te stellen van de saga van haar schoonfamilie na de dood van haar schoonvader vorige week. Voor ik het weet is er een uur voorbij, het is me een soap! Je zou het bijna zelf niet kunnen verzinnen voor een boek.

De tijd tikt verder en het is al halverwege de ochtend. Eigenlijk stond er een gewichtenroutine op mijn programma, maar ik heb er helemaal geen zin in. Na de nodige interne discussies met mezelf "mag" ik vrij nemen. Ik neem Cosmo mee naar het W&OD pad en loop een half uur naar het westen.


Vorige week schreef ik een blog over poison ivy en ik hoop werkelijk niet, dat ik morgen of overmorgen uit eigen ervaring zal kunnen schrijven, hoe het voelt. Terwijl ik met mijn zus aan de telefoon klets, let ik niet zo goed op Cosmo en voor ik het weet plast hij tegen een poison ivy struik. Waarschijnlijk zit die nare olie nu dus op zijn vacht, maar ik maak me er (nog) niet druk om, want ik hoef hem niet aan te raken.

Dat verandert niet veel later, als ik hem in bedwang moet houden, zodat hij niet op een man afspringt. Als er olie aan Cosmo's vacht zat, zit die nu zeker op mijn handen. Thuis schrob ik die schoon, maar online lees ik, dat de olie snel de huid binnendringt. De reactie erop laat meestal een of twee dagen op zich wachten. Hopelijk ben ik immuun of zat er toch geen olie op mijn handen (online staat, dat je maar de hoeveelheid van een korrel zout hoeft te hebben om een reactie op te roepen).

Een paar dagen geleden kreeg ik een Facebook berichtje van Anneke, die, met haar man Chuck, in een RV door de Verenigde Staten reist. Helaas voor hen (want het weer kon bijna niet slechter) staan ze op het moment in Centreville hier niet ver vandaan.

We spraken af vanmiddag te gaan lunchen bij de Lebanese Taverna. De Tysons Galleria mall lijkt wel een bijenkorf zo druk! Ik moet flink zoeken naar een parkeerplaats en heb geluk, dat er net iemand voor mij weggaat. Hierdoor kom ik iets later, dan afgesproken, aan en Anneke, Chuck en hun Nederlandse vriendin, die ook in Vienna woont, staan al te wachten.

Ook in het restaurant is het drukker, dan gewoonlijk, maar we kunnen meteen een tafeltje krijgen. Het gesprek is meteen geanimeerd. Ik vind Chuck en Annekes reizen altijd erg leuk om te volgen en zij lezen mijn blog ook, dus het is, alsof we elkaar al jaren kennen. Het is ook erg leuk om Marja te ontmoeten, ik nodig haar meteen uit voor ons wijnavondje volgende week.

Chuck bestelt een Libanese sandwich en wij dames alle drie de mezze "sampler", negen kleine vakjes met dingen als hummus, falafel, baba ganoush en meer. Het smaakt allemaal prima! Na afloop kletsen we buiten nog even verder, maar het is zo fris, dat we staan te rillen. Noodgedwongen nemen we dus afscheid. Hopelijk kunnen we de volgende keer, dat ze in deze buurt zijn, weer afspreken.


Thuis kleed ik me gauw warmer aan. Mijn schouders en nek zitten muurvast. Gelukkig wordt er morgen warm weer voorspeld, ik kan niet wachten! Ik weet het, het is nog maar mei, maar voor mij kan het niet snel genoeg warm blijven!

Kai is vroeg thuis vandaag. Hij heeft het AP examen voor "Government" gedaan. Hij denkt, dat hij het goed heeft gemaakt. Goede scores voor AP examens helpen vooral in het krijgen van extra credits voor college. Katja had op die manier een heel semester bij elkaar en was daarom officieel na de Kerstvakantie al een "junior". Kai heeft de examens tot nu toe ook goed afgelegd, dus zal ook wel wat punten krijgen.

Katja heeft deze hele week allerlei oppasbaantjes. Ze moet het meisje, waar ze vorige zomer ook op paste, na school ophalen en bezig houden. Na haar avondeten te hebben gegeven (van een restaurant) brengt ze Cammie dan weer terug naar huis. Zevenjarige Cammie is dol op onze dieren, dus Katja heeft er verder geen omkijken naar. Het is ook een erg leuk meisje.

Saskia's vriendinnetje Shannon is morgen jarig en de traditie is in middle school om cupcakes voor de jarige te maken. Saskia wil het extra speciaal maken voor Shannon, omdat ze bij haar mocht logeren. Bij Michaels halen we Spongebob cupcakehoudertjes en speciale frosting en bij Safeway de citroencakemix, vanille frosting, mini chocoladedonuts en Graham crackers. Van de Graham crackers maakt ze "zand", de donuts zijn zwembanden en zo hebben de cupcakes een vrolijk strandthema, erg creatief!


Rick komt thuis met Chicken Out. Hun kip is zo mals, hij valt zo van het bot. Het is de enige kip met bot, die ik lekker vind. Voor men mij als verwend bestempelt, is het misschien de moeite waard uit te leggen, dat die afkeer stamt uit mijn tienertijd, toen ik eens in Engeland in een malse kippenpoot beet, waar het bloed uitspoot. Ik griezel er nog van. Rick en ik eten samen, zeker een toekomstbeeld.

De kinderen komen allemaal later thuis. Katja van oppassen, Kai van zijn muziekrepetitie en Saskia heeft een Relay for Life vergadering. Net vandaag heb ik de brief naar de andere ouders van haar team gestuurd. Ik bedacht me, dat twee van hen ook zonen van Kai's leeftijd hebben en dus ook graduation de avond voor de Relay. Ik ben benieuwd of we tenminste een aflossingsrooster overdag zullen kunnen maken. Dat de meisjes dit keer niet de hele nacht zullen "Relayen" staat voor mij eigenlijk wel vast.