Kajakken op de Potomac

Als ik Cosmo de tuin inlaat voel ik het al. Het zal vandaag flink warm worden, heerlijk! Komend weekend gaat het zwembad open, wie weet zal het zelfs warm genoeg zijn om er een teen in te steken. Het zal nog wel even duren voor ik het water inga.

Christine belt. Zij is bezig aan haar dagelijkse wandeling. Ik bel haar terug op mijn mobieltje, terwijl ik Cosmo uitlaat. We missen allebei de gezellige wandelingen van toen zij hier nog woonde. Ook heeft Christine nog steeds maar weinig contacten gelegd daar in Alabama. Ze vindt het moeilijker, dan hier.

Intussen hebben de meisjes zich aangekleed en klaargemaakt voor de dag. Saskia voelt zich nog niet lekker, dus gaat wat later naar school. Ze heeft vandaag weer een SOL. Hopelijk gaat het beter, dan gisteren.

Nadat ik Saskia op school heb afgezet, rijden Katja en ik naar Washington. Ik parkeer de van op de parkeerplaats van het Thompson Boat Center en gooi $2,25 aan kwartjes in de meter. Daarvoor mogen we drie uur blijven staan, heel goedkoop, dus.

In tegenstelling tot in het weekend is het bij het Boat Center heel rustig. Dit centrum wordt gerund door de National Park Service en daardoor zijn de prijzen zeer schappelijk. Katja en ik huren een tweepersoonskajak voor $17 per uur.

De rivier staat hoog, het water komt bijna tot op het dok. Dat maakt instappen ook makkelijker, want de medewerker houdt de boot voor ons vast en we kunnen er zo in. We moeten natuurlijk eerst een zwemvest aan en dan stapt Katja voorin en ik achter haar. Het is een comfortabele groene kajak met stoeltjes. Ik vind hem fijner, dan de zeekajakken, die we weleens in Aruba huren.


Met de Key Bridge op de achtergrond

Aan onze kant van de rivier ligt Georgetown en aan de andere kant het natuurgebied Roosevelt Island. Dit is voor Katja de eerste keer kajakken op de Potomac en we varen eerst naar het eiland. Daar zien we een aantal schildpadden zonnen en een wandelaar laat zijn hond in de rivier zwemmen. Katja merkt op, dat ze zou willen, dat Cosmo dat ook leuk vond. Ik ben blij van niet met zijn lange vacht!


Georgetown Waterfront vanaf het water



Zonnende schildpad, Roosevelt Island

Nu zetten we koers voor de Key Bridge, een van de bruggen, die Virginia met Washington verbindt. Op de brug zien we allerlei fietsers en joggers. Herhaaldelijk komen er helicopters laag over de rivier gevlogen, soms van de Coast Guard, soms van het leger. De brug lijkt dichterbij, dan hij is en we moeten flink peddelen. Zodra we onder de brug door zijn is ons uitzicht alleen nog maar bos. Weg zijn de gebouwen van de stad!

Terug hebben we de stroom mee, dus dat gaat een stuk sneller. We zien in de verte het Lincoln Memorial en Washington Monument met het Watergate hotel en Kennedy Center op de voorgrond. Een volgende keer wil ik eens die kant opgaan, tot nu toe gingen we altijd richting Key Bridge.


Watergate, Washington Monument en Kennedy Center

Na de boot afgeleverd en betaald te hebben, lopen we de kade langs de rivier op om te gaan lunchen. Ongemerkt zijn we toch best nat geworden in de boot, maar door de warmte drogen onze korte broeken weer snel op. We vinden een open tafeltje op het terras van Tony & Joe's, vlak aan het water.




Het terrasje en zelfs de bar zitten tot onze verbazing vrijwel vol. Het menu ziet er lekker uit, maar je betaalt wel voor de locatie. Dat is niet verwonderlijk natuurlijk, want hun huurkosten zullen ook een stuk hoger liggen. Katja en ik bestellen allebei de gegrilde mahi mahi met een ananas mango salsa en orzo met zongerijpte tomaatjes. Het smaakt voortreffelijk!


Katja denkt nu al vooruit naar volgende zomer en zit al vol plannen voor verre reizen (au pair in Spanje, bijvoorbeeld). Ik ben nog volop met deze zomer bezig en dan vooral of we voor Kai nu wel of niet een ticket naar Ierland zullen kopen. Ricks vader heeft nog geen uitsluitsel en is allerminst beter, al is de pijn iets minder. Veel langer wachten met een beslissing kunnen we niet.

Vanmiddag moet Katja een deel van haar EMT examen opnieuw doen om te slagen. Daarvoor moet ze om half vijf in Falls Church, zo'n kwartier rijden bij ons vandaan, zijn. Ze is wat nerveus ervoor, dus we vertrekken bijtijds uit de stad.

Op het deck is het heerlijk, dus we gaan buiten zitten lezen. Kai en Saskia komen er na school ook bijzitten. Het is fijn, dat ons deck 's middags in de schaduw ligt, anders zou het te warm zijn om buiten te zitten. Het is in de schaduw al 32 graden.

Rick brengt eten mee van Plaka Grill. We eten natuurlijk buiten. Katja komt redelijk optimistisch terug van haar examen. Ze zal pas volgende week de uitslag weten en de riemen van de brancard waren nogal moeilijk open te krijgen, dus zeker is ze nog niet.

Daarna brengt Rick Saskia naar S., waar ze gaat oppassen en ik rijd met S. mee naar Karin, waar we vanavond een gezellig Nederlands wijn- en kaasavondje hebben. Ik heb een fles van de Yellowtail rose en een stuk brie met crackers mee.

Het blijft tot laat in de avond warm, dus we kunnen met zijn allen buiten kletsen. Maar goed ook, want er komen maar liefst achttien dames! Iedereen woont in en rond Vienna. Ik had er geen idee van, dat er zoveel Nederlanders zo dichtbij wonen! Het is leuk weer eens heel andere mensen te leren kennen.

Rond half tien gaan een aantal dames naar huis en S. en ik ook. Saskia zwaait, als ze ons ziet aankomen. De meisjes hebben rustig doorgeslapen. Rick komt ons ophalen en, nadat we hebben opgezocht, wie American Idol heeft gewonnen, gaat Saskia naar bed. Rick, Katja en ik blijven nog even tv kijken, maar ik maak het ook niet veel later. Dit was een dag met een grote ster!