Tijdelijke bezoekster

Gisterochtend kreeg ik een mailtje, dat ik als "Blogger van de week" in het Wereldexpat Magazine van RNW zou komen te staan. Hartstikke leuk natuurlijk, dus het eerste, dat ik vanochtend doe is het Magazine lezen.

Terwijl ik mijn gepocheerde eieren en koffie nuttig, MSN-t Katja mij. Dat is hoogst ongewoon zo vroeg op de ochtend. Zij is dan ook ziek wakker geworden, het arme kind! Dit is nou de tweede keer, dat ze tijdens de examenweek ziek is! Hopelijk is het niet ernstig.

Wat later, dan ik wilde, rijd ik naar sportschool. Even later kan ik mezelf wel slaan! Weet je nog die ezel en die steen? Daarvan ben ik de ezel! Op vrijwel dezelfde plek, waar ik gisteren de vos zag, ligt een enorme doosschildpad midden op straat. Zo groot heb ik er nog nooit een gezien en hij heeft een prachtig oranje met bruin schild en wat heb ik weer niet bij me? Juist.

Het dier lijkt ongedeerd, maar als hij er blijft liggen is de kans, dat hij wordt overreden groot. Ik stop de van en pak hem op. Natuurlijk zou het geen doosschildpad zijn, als hij niet helemaal in zijn schild verdween.

Er komt net een moeder met twee zoontjes aanwandelen en ik laat de schildpad aan de jongetjes zien. Die zijn er helemaal weg van en de moeder bedankt mij. Dan leg ik Stoffel (zo heette die schildpad in de Fabeltjeskrant toch?) veilig in het gras langs de weg. Na mijn uurtje zweten in de sportschool (vandaag een half uur crosstrainer en twintig minuten fietsen) is hij verdwenen.

Het is werkelijk voortreffelijk weer vandaag, dus ik neem Cosmo mee naar Nottoway Park. Op de weg daarheen hoor ik een puppy heel hard janken in een van de achtertuinen. Het is zo'n 27 graden en de tuin ligt in de volle zon. Zo zielig! Ik neem me voor om, als hij of zij dat als ik terugkom nog doet, er wat aan te doen.

Na ons rondje door het bos lopen we zo'n drie kwartier later weer richting huis, als ik een zwart met wit hondje vrolijk dichtbij de tuin met het puppy zie dartelen. In die tuin is het stil, dus ik vermoed, dat het beestje een opening in het hek heeft gevonden en is ontsnapt. Ze heeft geen halsband om, dus ik hoop, dat dit het geval is, anders weet ik niet van wie ze is.

Dit is best een drukke straat, dus ik roep haar en tot mijn opluchting komt ze meteen. Cosmo vindt haar natuurlijk heel interessant en wil meteen spelen. Op de een of andere manier raakt hij daarbij los van zijn lijn. Gauw pak ik de puppy op en Cosmo bij zijn halsband, zodat ze niet het verkeer in dartelen.

Thuis laat ik de honden spelen, wat ze dan ook naar hartelust doen. Er wordt gerend en over elkaar heen gebuiteld, een kostelijk gezicht. De enigen, die er werkelijk niets vermakelijks aan vinden zijn Meike en Snickers. Zij zitten het, veilig op het halve muurtje, met een verstoorde blik aan te zien. Dit wilde secreet is helemaal niet welkom in hun koninkrijk!


Op Whitepages.com zoek ik naar het telefoonnummer van de vermoedelijke eigenaren. Het zijn mensen, die ik vaag ken, dus ik heb geen idee of ze overdag thuis zijn. Gelukkig neemt Louise de telefoon op. "Spot", zoals het beestje blijkt te heten, is het hondje van haar zoon en haar zoon is niet thuis. Ze komt haar meteen ophalen en bedankt mij hartelijk. Hopelijk laten ze haar nu niet weer zonder toezicht in de achtertuin.

Dit voorval heeft mijn boodschappen doen vertraagd en ik haast me, een uitgetelde Cosmo achterlatend, naar Whole Foods. We willen vanavond hun pizza eten, die op dinsdag twee halen een betalen is. Dat is een populaire special en de pizza's vliegen als warme broodjes weg. Ik ben dan ook blij te zien, dat er nog een pepperoni en een groente pizza is.

Sinds ik in 1999 Amerikaans staatsburger ben geworden heb ik nog nooit een gelegenheid om te stemmen voorbij laten gaan. De verkiezingen van vandaag zijn slechts plaatselijk. De burgemeester en een aantal town councilleden zijn ver- (of liever her-) kiesbaar.

Er is dit keer niemand nieuw en de burgemeester heeft geen tegenstander, dus eigenlijk zijn ze allemaal vrijwel verzekerd van een nieuwe term. Eigenlijk heeft stemmen dus weinig nut, behalve als ik een kandidaat zou weten om "in te schrijven". Heel soms wint iemand, die niet op het stembiljet staat, doordat heel veel kiezers die persoons naam opschrijven en erop stemmen. Zo heb je bij iedere verkiezing ook een aantal stemmen voor Mickey Mouse of Donald Duck, heb ik me laten vertellen.

Destijds nam ik me echter voor mijn stemrecht altijd te gebruiken, dus ik rijd naar het Community Center, waar het stembureau dit keer is. Zoals altijd staan er een paar kandidaten om zich voor te stellen en te vragen voor hen te stemmen. Zo ontmoet ik Laurie Cole, een van de councilleden.

Binnen moet ik mijn rijbewijs geven en mijn naam en adres zeggen, dan krijg ik een kaartje en mag kiezen of ik electronisch of op papier wil stemmen. Electronisch, natuurlijk! Ik stem voor Jane Seeman, de burgemeester, en voor Edythe Kelleher, die een van de weinige councilleden van ongeveer onze leeftijd is. Bij deze plaatselijke verkiezingen gaat het om persoonlijkheden, niet om Democratisch of Republikeins.

Buiten komt er een man op me af, die in de herfst als onafhankelijke mee wil doen in de verkiezingen. Daarvoor moet hij een bepaald aantal handtekeningen hebben en hij vraagt, of ik wil tekenen. Aangezien ik altijd graag meer dan alleen een Republikein en een Democraat op het stembiljet zie om tussen te kiezen, teken ik graag.

Gisteren kwam Kai mij zijn "onbreekbare" bril laten zien, in tweeen gebroken! Die heeft precies vijf maanden overleefd. Bij Lenscrafters hebben ze die bepaalde bril niet meer, maar we krijgen, omdat de bril binnen het jaar brak, een nieuw montuur voor de halve prijs en de lenzen gratis. Wel moet Kai eerst een oogtest laten doen.

Bij de opticien moeten we een half uur wachten. Zonde van het mooie weer buiten, maar het is niet anders. Kai kiest een donker montuur uit, helemaal de mode op het moment. We moeten vanavond terugkomen om de bril op te halen.

De Whole Foods pizza's smaken zoals altijd erg lekker. We eten weer gezellig buiten, als ik dit weer zou kunnen inblikken, zou ik het doen, zo perfect is het!

Katja meldt, dat ze zich flink ziek voelt. Ze heeft koorts, keelpijn, hoofdpijn en voelt zich misselijk. Vreselijk balen, want ze heeft nu al haar tijd nodig om te studeren. Ik druk haar op het hart morgen naar de kliniek te gaan, als het nog zo erg is. Wat zou ik nu graag even in de auto stappen en voor haar gaan zorgen!