Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, juli 05, 2011

Dag 7: Venetie en Murano

Om acht uur gaat de wekker, want we willen zo snel mogelijk op weg naar Venetie. Het weer ziet er niet zo goed uit, dus we zijn blij, dat we gisteren onze stranddag hadden. Toch ontbijten we buiten en we laten het ons weer goed smaken. We zijn vrijwel ingepakt, dus keurig op schema pakken we de auto in.

Alleen is er niemand bij de receptie. Er zit wel een man te wachten, dus ik vraag, of hij weet, of er iemand komt. Het blijkt, dat de receptioniste pauze heeft. De man is een heel aardige Noor uit Oslo en we kletsen wat over de vakantie, die wij daar alweer heel wat jaren geleden hadden.

De Noren hebben ook haast, dus we slaken allemaal een zucht van verlichting, als de pauze van de receptioniste over is. Zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt, vooral omdat het toch echt niet druk is hier, dus ze had haar pauze na ons geholpen te hebben, kunnen nemen. Maar goed, dit is Italie, waar niemand haast heeft, behalve op de autowegen.

We checken uit en gaan dan op zoek naar een bancomat. Die vinden we al snel in het centrum van dit badplaatsje. Dan stellen we de gps in op Piazzale Roma in Venetie, waar ik een parkeerplaats heb gereserveerd. Om te beginnen stuurt de slecht Italiaans sprekende Engelse dame ons naar een veerpont. Die staat er echter niet en wij hebben geen idee, wat het schema is, dus besluiten zelf de weg dan maar even te vinden.

Dat lukt vrij goed en al gauw zien we de bordjes voor de E55 naar Venetie. Dit blijkt een tweebaansweg met enorm veel vrachtverkeer te zijn, waardoor we niet erg opschieten. Rick haalt wel af en toe in, maar meestal is de tegenliggende weghelft ook te druk daarvoor. Bovendien vind ik dat inhalen doodeng, we zien er ook een flink ongeluk door. Dan maar wat langer onderweg zijn, vind ik.

Het weer wordt steeds somberder en bij de Lido's krijgen we een enorme hoosbui over ons heen. We hopen maar niet, dat het straks in Venetie zal regenen, want we moeten met onze bagage over straat. Gelukkig houdt het na een kwartiertje weer op.

We komen langs Lido delle Nazioni, waar ik met mijn ouders en broers en zus heb gekampeerd, zo'n dertig jaar geleden. Ik zie bordjes voor camping Tahiti en ergens in mijn geheugen kriebelt daar wat over, maar zeker, dat het die camping was, ben ik niet. Ik heb enorm goede herinneringen aan die vakantie, want ook toen was ik de enige, die Italiaans sprak, en ik vond de Italiaanse jongens destijds ook maar wat leuk (en omgekeerd ook, ha ha).

Daarom is het helemaal goed, dat ik hier weer terugben. Toen vond ik de camping leuker, dan Murano. Tijdens ons bezoek aan Florence toen hadden mijn broer en ik een flinke kater na het drinken van de wijn van onze Italiaanse kampeerburen. Ik zie er dus erg naar uit die plaatsen als geinteresseerde volwassene te bezoeken.

Door het vele verkeer zullen we pas tegen enen op Piazzale Roma in Venetie aankomen. We besluiten daarvoor even te stoppen voor een snelle lunch. We zien Bar di Adriano vlak na een rotonde liggen en dat ziet er wel leuk uit.

Binnen ziet het er gezellig uit met geruite tafelkleedjes, mandjes brood en de eeuwige fles rode wijn op tafel. Drie mannen zijn voor ons binnengekomen en bestellen aan de bar. Wij doen dus maar hetzelfde.

Ze hebben sandwiches van witbrood zonder korst, opgerold met beleg ertussen. Ik bestel er een met garnalen en de anderen maken ook hun keuze. We bestellen drankjes en wat fruit en gaan dan aan een van de tafeltjes zitten, net als de mannen voor ons. Dat blijkt echter niet te mogen, de tafeltjes zijn voor lunchklanten. Wij mogen alleen aan de bar staan, ook goed. Later zien we, dat die mannen warme maaltijden krijgen. Dit is in ieder geval met 12 euro voor ons vieren de goedkoopste maaltijd tot dusver!

Niet veel later komen we in Venetie op het Piazzale Roma aan. Daar is het een drukte van jewelste! We vinden de garage San Marco snel en daar staat een file om naar binnen te komen. Een medewerker kijkt naar onze reservering en niet veel later mogen we de hele rij achter ons laten en naar de vierde verdieping rijden.

Daar krijgen we door een vriendelijke Italiaan een parkeerplaats toegewezen, waar Rick achteruit in moet parkeren. De sleutel moet in de auto blijven. Terwijl we de bagage uitladen, komt een Francaise op mij af. Ze vraagt, of wij Vaporetti kaartjes willen, de hunne zijn tot 18 uur geldig. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen, dus nemen ze met een hartelijk "merci beaucoup" aan!

We hebben zoveel bagage en zijn blij, als we zien, dat er porter service en een prive taxi naar het hotel te bestellen is. Het is niet goedkoop, maar we doen het toch maar, want het lijkt onbegonnen werk alles naar een Vaporetti te slepen. Het weer is inmiddels wel weer prachtig, gelukkig.

Na een minuut of vijf komt de porter al. Hij leidt ons naar een boot en we krijgen ons eerste ritje door de kanalen van Venetie. Rick en ik genieten. Vooral Rick heeft heel erg naar het bezoek aan deze stad uitgezien. Hij was hier als zevenjarig jongetje en heeft er sterke herinneringen aan. Ook de kinderen kijken hun ogen uit.

De boot stopt bij het Piazza San Marco en de "chauffeur" wijst ons de weg naar Hotel Concordia. Dit hotel ligt het dichtst bij de Piazza San Marco, dus we hebben een super locatie!

Vreemd genoeg moeten we eerst een trap op om bij de receptie te komen. We slepen dus onze tassen maar naar boven. Ik denk net, dat iemand, die minder ter been is, of zo, hier dus niet zou kunnen logeren, als de bagagehandelaar naar beneden komt rennen. Hij ontfermt zich over de bagage, terwijl wij inchecken.

Ook brengt hij ons naar onze kamer. De eerste kamer, die hij ons laat zien, heeft twee tweepersoonsbedden. Hij bekijkt ons eens en vraagt, of we niet liever een kamer met vier aparte bedden willen. Kijkend naar de bedenkelijke gezichten van Kai en Saskia antwoorden we daar een volmondig "ja" op.

Het blijkt, dat de kamer er vlak naast vier bedden heeft. Helemaal goed, dus. Alleen is er maar een stopcontact, tja, we zijn hier in een heel oud gebouw. We hebben echter ook telefoons, computers en fototoestelbatterijen om op te laden, dus de vriendelijke man gaat op zoek naar een snoer met meerdere contacten. Hij vindt er een met drie, nu maar hopen, dat we straks de circuits niet overladen en Venetie in het donker zetten.

Zoals ik al eerder schreef, heb ik jaren geleden Murano (in onze hotelkamer angt een glazen lamp van dat glas gemaakt) aan me voorbij laten gaan. Daar had ik vrijwel meteen na terugkeer van mijn ouders en zusje spijt van. Ik haal Rick over vanmiddag nog te gaan. De kinderen hebben er geen interesse in en gaan liever door Venetie dolen.

Via het hotel worden Rick en ik gratis naar Murano gebracht. Een mysterieuze Italiaan brengt ons naar een bootje, dat ons rap naar het eiland brengt. Daar worden we begroet door een kordate oudere Italiaanse en een glasblaaslokaal ingeleid.

Daar krijgen we een demonstratie te zien. De meeste toeristen gaan 's ochtends hierheen, dus wij krijgen een prive voorlichting. Eerst zien we hoe er van een bal glas een lange draad wordt getrokken. Die wordt in stukken geknipt en gebruikt om laagjes aan te brengen.

Dan komt de meesterglasblazer van dit vader en zonen bedrijfje (op de muur kunnen we de stamboom zien, die tot 1440 teruggaat). Hij blaast eerst een mooie vaas en daarna boetseert hij een paardje uit glas. De leidster verzekert ons, dat dit de makkelijkste projectjes zijn, andere dingen duren vele uren. In maart hebben Katja en ik ook een glasblaasdemonstratie gezien, maar dit is vele malen mooier.

Natuurlijk komt dit alles niet zonder een poging een glazen kunstwerk aan ons te verkopen. Ik vind het werkelijk schitterend en zou een aantal van de moderne stukken zo in ons huis willen hebben. Het kleinste schoteltje kost echter als 200 euro met de speciale, omdat wij zo aardig en Nederlands-Amerikaans zijn, korting. Dat gaat het dus niet worden en eindelijk heeft de dame door, dat ze aan ons geen klant heeft.

Ze laat ons nog even de toeristische souvenirswinkel zien, maar ook daar vinden we niets. Het lijkt mij namelijk wel leuk om na vele jaren weer eens een nieuw eendje voor mijn verzameling van over de hele wereld als herinnering te vinden. De enige eend, die ze hier hebben, is zo groot, als mijn hele verzameling bij elkaar voor een prijs, die een goed deel van deze vakantie zou betalen.

Het moet gezegd, ze wordt niet vervelend, als we niets blijken te kopen en we nemen vriendelijk afscheid. Rick en ik hadden al bij aankomst enorme dorst, dus gaan meteen op zoek naar iets te drinken. Aan het water bestellen we een biertje en genieten van de kleurige omgeving.

Terwijl Rick betaalt, ga ik even kijken, wanneer de laatste Vaporetti vertrekt, want ik heb gelezen, dat dat best vroeg is. Inderdaad, tien voor half zes is de laatste. Het is pas kwart voor vier, dus dat gaan we makkelijk halen.

Nog steeds op zoek naar eendjes lopen we langs de verschillende glaswinkels. Onderweg fotograferen we er ook op los, want het is hier weer erg kleurrijk. Bij een van de winkeltjes vind ik een "familie" van drie leuke kleine eendjes voor 3 euro, precies de goede souvenir.

We lopen nog wat verder en zien dan bij een van de haltes "onze" Vaporetti aankomen. We besluiten dan maar in te stappen, want we willen beiden meer Venetie zien. Ik heb mijn Murano wens vervuld. We gebruiken de gratis kaartjes van de Fransen voor de rit, dus die hebben ze ons niet voor niets gegeven.

Het wordt een flinke bootrit langs allerlei haltes, de begraafplaats en het ziekenhuis met bootambulances vooral interessant. Met het St. Marksplein in zicht stappen we uit. We willen ook een beetje door de straten van Venetie dwalen. Al fotograferend lopen we terug naar het hotel.

Daar zien we net Kai en Saskia naar buiten komen. Zij hebben al heel wat van de stad gezien, Kai laat me de foto's op zijn telefoon zien. We lopen met de menigte mee naar de Rialto brug. Het is hier wel heel erg druk! Ik hoop morgenochtend op tijd op te staan om zonder menigte te genieten van de stad.

Saskia heeft honger en de rest van ons kan ook wel een hapje gebruiken. We kiezen het Ristorante Florida met uitzicht op het Gran Canal. Mijn keuze, want ik zie, dat ze een cocktail met Hollandse garnalen hebben. Daar doe ik zo ongeveer een moord voor!

Rick en ik bestellen die garnalen met olie en citroen als voorafje. Ik eet klein garnaaltje per klein garnaaltje om ze allemaal maar te proeven. Zo lekker! Ook mijn hoofdgerecht, een Venetiaans inktvis in een saus van de inkt gerecht, vind ik heerlijk. De inktvis is zo zacht en helemaal niet taai. Kai vindt zijn kerriekip met rijst ook lekker (de meeste serveerders hier zien er Indiaas uit), maar Saskia en Rick zijn niet overdonderd door hun biefstuk. Het uitzicht op het kanaal met zijn vele gondeliers maakt alles echter goed.

Langzaam, want er is zoveel te zien, lopen we terug. We kopen ook nog wat wijn voor in de kamer en de verkoper vraagt, of hij de fles voor ons moet openen. Wij hebben zelf een opener, dus antwoorden negatief. De heren weten duidelijk het woord voor kurk niet in het Engels. Als ze merken, dat ik Italiaas versta, vragen ze het mij. Ik leer ze "cork" en ze zijn helemaal dankbaar.

Grappig genoeg is dat hele gesprek aan Rick voorbij gegaan. Het is raar, ik spreek meerdere talen en verwacht dan van anderen, dat ze bepaalde dingen ook makkelijker snappen, wat dan niet zo blijkt te zijn.

Bij de receptie krijgen we allemaal een internetcode, die drie uur geldig is (daarna vernieuwbaar en gratis, dus drie uur lijkt me heel kort voor de mensen bij de balie om de hele tijd nieuwe nummers te geven). Saskia en ik blijven in de kamer rusten, terwijl Rick en Kai er nog verder opuit gaan.

Dat geeft mij de gelegenheid dit blog te schrijven, maar ook eindelijk weer eens bij te kletsen met Katja. Haar nieuwe vrienden studeren allemaal bij Michigan State University, waar Rick ook heenging, zo'n toeval. Ze heeft het in ieder geval super naar haar zin daar nu. Het zal vast weer moeilijk voor haar zijn om afscheid te nemen straks. Nog maar 17 dagen en dan zit dat avontuur er voor haar ook alweer op!

Foto's van vandaag staan hier.

16 reacties:

Anja L. zei

Murano lijkt me zo leuk om eens te bekijken. Ik heb ooit eens een hangertje gekregen van Murano glas. Het is zo knap gemaakt.
Wat leuk dat ze in het hotel zo meedenken met jullie en een andere kamer voorstellen. Ik weet niet of je de boeken van Donna Leon kent, die spelen zich af in Venetië.
Ik heb trouwens net samen met mijn man de max capacity oefeningen gedaan. Dat is pittig. Ik heb nu echt trillende benen. Dat wordt wat morgen.
Heel veel plezier nog in Venetië morgen.
Groetjes,
Anja L.

HennyB. zei

Mooie foto's van Venetie, een feest van herkenning!! Toch eens met Ruud babbelen om weer een keer naar Venetie te gaan, het is zo lang geleden dat wij er waren!
Veel plezier gewenst voor de komende dagen in Venetie!

ineke zei

Oh, zo mooi dat Murano glas. Ik kocht in Rome een aantal prachtige hangertjes voor aan een kettinkje en die waren gelukkig niet zo heel duur. Fijne dagen in Venetië.

Anja zei

Venetie, dat staat ook op ons verlanglijstje. Veel plezier!!

Alice zei

Ik krijg nu waarschijnlijk een hele meute mensen achter mij aan maar ik ben geen fan van venetie. Heb nu al een behoorlijk stuk van Italie gezien en er zelf een tijdje gewoond en ik vind Venetie heel erg overroepen. :D
Neen, mij krijg je er met geen stokken meer naartoe. Maar ik ben wel blij dat jullie een fantastische tijd hebben!

Nina zei

Het lijkt mij heeeeeel vermoeiend, maar het is eigenlijk ook wel heel leuk om zo'n groot deel van Italië in korte tijd te zien. Veel plezier met de tweede dag Venetië! (ik ben er ook niet zo dol op, Alice...;-) maar ben zelf misschien ook teveel alleen in toeristen-Venetië geweest)

Veel plezier nog in Italië, ik reageer voorlopig niet meer op je blog omdat ik zelf weg ben! Of ik moet je even facebook-bevrienden! ;-) Fijn dat je Katja weer even hebt gesproken en dat ze het zo naar haar zin heeft, dat is een geruststelling!

Anoniem zei

Wauw, Venetie staat ook op mijn lijstje, voor fotografen moet het een summum zijn daar.
Jolanda

Anoniem zei

Aaaahhhh Venetie, brings back memories..... ooit paar dagen doorgebracht met een toenmalig Grieks vriendje die medicijnen studeerde in Milaan..... Wat een heerlijke stad om een paar dagen door te brengen. Prachtige foto's ook....
Wat is de volgende bestemming??
Gr Evelyn

Anoniem zei

Wat is het genieten voor jullie en voor ons lezers ook!
Prachtige foto's.
En wat fijn dat Katja het zo naar haar zin heeft. Prachtige ervaringen.
Veel plezier nog, Bea

marianne zei

Glasblazen vind ik ook altijd zo fascinerend om te zien. Jammer dat alles zo duur was, maar een eend van 200 euro zou ik ook niet snel meenemen :).
Veel plezier morgen weer.

Sandrah zei

Wauw Wauw Wauw! Kan niet anders zeggen. Iedere keer als ik jouw verslagen lees en de foto's zie, dan bedenk ik dat ik toch echt eens in Europa op vakantie moet gaan...

Maar ja, de verre reizen blijven zo trekken! :-)

Sandra

Petr@ zei

Leuke stad, Venetië. Ik hoop dat het qua warmte is uit te houden. Wij waren er toen het erg warm was, eigenlijk te warm. De kanalen roken toen niet echt lekker, kan ik me herinneren.

Wij zijn ook naar zo'n glasblazerij geweest maar vonden het ook te duur. In de stad zelf is het een stuk goedkoper.

Fijn dat Katja het zo naar haar zin heeft in Ecuador. Het is toch een goede stap geweest om van gastgezin te veranderen.

naomi zei

Hallo

Heerlijke dag heb je gister gehad en zag net op FB de foto's van Rick van vandaag ook weer echt genieten en zulke mooie foto's en kleuren.

Ik vond als verpleegkundige die ambulances geweldig. Hier heb je speciaal voor de stranen staat geloof ik in Zandvoort en kan tot Scheveningen gebruikt worden. Een ambulance met rupsbanden die makkelijk het strand op en over kan. Dus ook aangepast aan de omgeving.

Bijzonder je hotel via boot bereiken. Mijn schoonouders zijn in Venetie geweest en ook naar Murano. Ze heeft daar visjes die in een kom hangen gekocht. Erg mooi glas. Leuk dat je weer een eend gevonden hebt. Doet je meteen aan die plek terug denken.

Goede reis naar Florence morgen denk ik.

Groetjes Naomi

Petra zei

@Anja - Good luck met die max capacity! Murano was leuk, ik ben blij, dat we zijn gegaan, al had ik wat minder tijd in de glasfabriek gewild.

@Henny - Zeker doen, het is echt wel een leuke stad.

@Ineke - We hebben inmiddels ook een paar leuke veel minder dure dingen gevonden.

@Anja - Hopelijk wordt dat verlangen vervuld.

@Alice - Natuulijk niet, smaken verschillen en indrukken en smaken gelukkig ook. Ik zal blij zijn, als we niet meer Italiaans hoeven te eten, bijvoorbeeld. Ik ben geen pizza of pasta mens en vind de keuze toch tot mijn verbazing vrij beperkt.

@Nina - Veel plezier tijdens je reis en we zijn nu FB vriendjes, dus we kunnen elkaar volgen.

@Jolanda - Absoluut, veel te fotograferen!

@Evelyn - Zeker een lekkere stad, ik zou hier wel langer kunnen blijven

@Bea - Ja, maar ik zie ook erg naar 22 juli uit, als Katja weer thuis komt ;)

@Marianne - Stel je voor een eend van 200 euro! En die vrouw deed, alsof ik gek was die niet voor mijn collectie mee te nemen.

@Sandra - Dat snap ik ook hoor, ik heb dat met Amerika, ik zie die prachtige reizen, die mensen daar maken en dan wil ik ook. Of zuid-Amerika of Afrika of Azie, ik hou gewoon van reizen ;)

@Petra - De temperatuur hier valt alles mee. De eerste dag in Rome was het warmst. Thuis is het inmiddels een stuk heter, dus wat dat betreft niet anders. Ik puf straks weer tijdens mijn rondleidingen ;)

@Naomi - Inderdaad, morgen Florence. Gek, hoe na de helft de vakantie zo snel lijkt te gaan. Toch ook weer langzaam zin in thuis, vooral qua eten, want ik ben niet zo'n fan van de Italiaanse keuken (de traditionele althans, die we om geld te besparen wel telkens eten)

Charlotte zei

Met veel belangstelling jullie reisverslag over Venetie en het uitstapje naar Murano gelezen. Mijn kompliment voor de prachtige foto's. Venetie blijft mijn favoriete bestemming en ik reis er regelmatig naartoe om nieuwe reistips en leuke hotels te ontdekken voor mijn Venetie website http://www.ontdek-venetie.nl
Succes met jullie blog

Groetjes Charlotte

Petra zei

@Charlotte - Wat leuk, dat jij een Nederlandstalige website over Venetie bijhoudt en dank je voor het compliment over mijn foto's. We hebben echt genoten van de stad.