Fietstour in recordhitte

De weerman vertelt tijdens mijn ontbijt enthousiast, dat vandaag weleens de heetste dag van deze eeuw zou kunnen worden. Daar ben ik minder blij mee, want ik heb een fietsrondleiding vandaag. Hopelijk zal het fietsen het wat koeler maken.


Alleen katten kunnen zo ontspannen liggen, toch? Zorro in ieder geval wel (al zo vroeg in de ochtend ook)

Rick zet me af bij de metro en precies op de afgesproken tijd van half tien stap ik bij Federal Triangle uit. Aan de overkant bij Bike and Roll hoor ik aan het accent van de mensen, die er fietsen huren, dat ze Nederlands zijn. Het zijn echter een man en een vrouw en een meisje en ik verwacht C., haar man en hun neef. Ze kunnen "mijn" groepje dus nog niet zijn.

Een paar minuten later komen zij aanlopen en C. herkent mij meteen. Bij de verhuur overwegen zij nog een tandem te huren, maar die blijkt te klein voor ons lange Nederlanders te zijn. Met allemaal een eigen fiets gaan we dus op pad.

Via de fietsbanen op Pennsylvania Avenue rijden we naar de voorkant van het Witte Huis. Daar staan demonstranten voor de president van Guinee, die, zo lees ik op het internet, vorige week aan een moordpoging is ontsnapt. Wij maken wat foto's en fietsen dan naar de achterkant van het presidentiele huis.

Dat is nog best even fietsen, helemaal om het Old Executive Building, waar alle mensen, die voor de president en vice-president werken, hun kantoren hebben. Net heb ik ze verteld, hoe je soms aan de achterkant niet dichtbij het Witte Huis kan komen, omdat er iets officieels gaande is, als we inderdaad door een secret service agent worden weggestuurd.

We moeten een heel eind van het Witte Huis af gaan staan. Er staat een hele rij zwarte officiele auto's voor de deur, dus er is duidelijk belangrijk bezoek. Dat is ook te zien aan de scherpschutters op het dak. Toch zien we het huis zo ook goed en is het zelfs nog een mooiere foto, dan door het hek dichterbij.

We zijn inmiddels alweer een klein uurtje onderweg en H. stelt voor ergens in de airco (ijs)koffie te gaan drinken. Op mijn telefoon zoek ik de dichtstbijzijnde Starbucks op en leidt ze die kant op. Daar blijkt ook een Caribou Coffee te liggen, dus ik geef ze de keus, die op Caribou valt.

Na de fietsen op slot te hebben gezet, lopen we het koele cafe binnen. Daar bestellen we bij een zeer vrolijke dame, die met veel gelach alle mogelijkheden bij ieder drankje opratelt. Ik houd het bij een simpele ijskoffie en de anderen proberen verschillende meer ingewikkelde bevroren drankjes. Vooral die van H. met slagroom, caramel en nootjes erop, is een foto waard.

We vermaken ons met de grapjes, die op de muur met schoolbordverf zijn geschreven. Een ervan is: "How did the butcher introduce his wife?", antwoord: "Meat Patty". Lekker flauw, dus, maar ook vermakelijk. Na een half uurtje zijn we voldoende afgekoeld om de hitte weer te trotseren.

We beginnen aan het rondje (nou ja, liever gezegd "de ronde") met de monumenten. Zoals gewoonlijk valt het ze op, hoe groot en wijds het hier in de stad is. Ook zij zijn eerst in New York geweest. C. snapt nu ook wel, waarom ik het altijd moeilijk vind een precieze duur voor de rondleiding te geven. Dat hangt van zoveel factoren af.

Via het Tweede Wereldoorlog Monument en het Vietnam Veteranen Monument komen we bij het Lincoln Memorial aan. Nadat ik over de symboliek en de geschiedenis van dit monument heb verteld, blijf ik beneden op de fietsen passen, terwijl de anderen naar boven gaan om het standbeeld van Lincoln te bekijken.

Helaas sta ik wel in de volle zon, want er is hier geen schaduw te bekennen. Gelukkig staat er een flinke bries, die wat verkoeling brengt. Later hoor ik, dat rond dat tijdstip het warmterecord van deze eeuw bij Reagan National Airport even verderop werd verbroken. Het is 40 graden.

Ook bij het Koreaanse monument blijf ik bij de fietsen, want we worden door een park ranger teruggefloten, als we er met de fietsen aan de hand doorheen proberen te lopen. Vandaag staan er veel meer kransen dan anders, want het was woensdag de 58ste herdenking van de wapenstilstand van die oorlog.

Inmiddels is het water in onze flesjes zo ongeveer op het kookpunt beland, dus tijd om nieuwe koude te kopen. Wat kan ijskoud water op zo'n dag lekker smaken! Ik drink het flesje dan ook bijna meteen helemaal leeg, voor het weer de kans heeft om op te warmen.

We rijden verder naar het Tidal Basin. Hier blijken de sproeiers op de kersenboompjes te staan, maar ook op het pad ernaast. We worden dus flink met rivierwater besproeid, maar dat voelt eigenlijk best lekker op onze verhitte ledematen.

Bij het nog te openen Martin Luther King Memorial wordt hard gewerkt. De officiele openingsdag is 28 augustus, dus nog een kleine maand. Ik ben er wel benieuwd naar. Nu kun je er al delen van zien, maar nog lang niet alles.

We lopen door het Franklin Delano Roosevelt Memorial, waar ook weer de nodige foto's gemaakt worden. Vooral de gezegdes van die president op de muren zijn zo treffend. De watervallen zien er erg aanlokkelijk uit, maar helaas mag pootje baden hier natuurlijk niet.

Bij het Jefferson Memorial blijf ik weer bij de fietsen, terwijl de anderen naar binnen gaan. We kopen daarna bij het standje weer wat nieuwe flesjes water. Bij de standjes van de National Park Service zijn die een dollar goedkoper, dan bij de hot dog wagens langs de weg, misschien een goede tip voor andere bezoekers aan de stad. Nog goedkoper zijn de mannetjes, die met een koelbox vol flesjes zitten en ze voor een dollar aanbieden, maar die komen we vandaag niet tegen.

Nu banen we ons een weg terug naar het hoofdgedeelte van de Mall. Daar vertel ik over het Washington Monument en daarna rijden we richting het Capitool. Onderweg wijs ik de verschillende musea aan. Halverwege, bij de draaimolen, trakteert C. ons op een verkoelend ijsje.

We fietsen Capitol Hill op. Duidelijk zijn zowel het Huis van Afgevaardigden en de Senaat aan het werk. Maar goed ook, want er worden weer leuke politieke spelletjes over de hoofden van de Amerikanen gespeeld. Iedere Amerikaan, die ik spreek, Democraat of Republikein, heeft het helemaal gehad met "Washington" (congres en president).

Natuurlijk is en blijft het Capitool een prachtig gebouw. Ook de Library of Congress en het Supreme Court zijn staaltjes van mooie architectuur. We zijn intussen al bijna een uur langer, dan C. oorspronkelijk voor ogen had, onderweg.

Via de fietsbaan op Pennsylvania Avenue gaan we terug naar Bike and Roll. Hier lever ik mijn fiets in, de anderen houden die van hun nog (al worden ze ook nog bijna opgeruimd door de efficiente medewerkers).


Het is drie uur en we hebben nog geen lunch gegeten. Met deze hitte heb ik ook helemaal geen trek, maar ik stel Elephant & Castle weer voor. Dat is gewoon een gezellig restaurant met voor elk wat wils. H. neemt een clubsandwich, C. een lekker uitziende tonijnsalade en M. de kipvingers met friet. Ik houd het bij de bruschetta, die, als hij eenmaal voor me staat, er verbazingwekkend goed ingaat! Heel aardig trakteren zij mij ook op deze maaltijd.

Tijdens het eten bespreken we de rest van de plannen van de familie. Ze gaan morgen met de trein naar Orlando en dan in Florida rondreizen. Ik kan ze daar nog een aantal tips voor geven, want ze gaan precies naar plekken, waar ik ook ben geweest.

Een uurtje later nemen we afscheid. Zij gaan nog wat verder fietsen langs de rivier, wat ik zeer bewonder, want het is superdieduper heet! Ondanks dat was het toch weer heel leuk om deze rondleiding te doen. Dit waren ook weer interessante en gezellige mensen om mee te kletsen en het fietsen was koeler, dan als we hadden gelopen.

Op weg naar de metro sms ik Rick met de vraag, waar hij is, en hij blijkt bij Tysons Corner te zijn. Zo kan hij mij ook van de metro halen, heel handig! In de auto verneem ik dus, dat wij op de warmste dag van deze eeuw aan het fietsen waren vandaag. Ook deze weerman is daar weer zeer opgewonden over. Ik heb het gevoel in de vrouw van Lot veranderd te zijn, zo zout moet ik smaken. Thuis spring ik dus gauw onder de douche om wat af te koelen.

Rick en ik gooien gauw wat dingen in een tas en binnen het halve uur zijn we klaar om te vertrekken. Na nog wat aanwijzingen nemen we afscheid van Kai en Saskia en gaan dan op weg naar Blacksburg.

Wat een verandering in omgeving na de stad vandaag. Ik kan altijd erg genieten van de mooie Shenandoah Vallei met zijn typisch Amerikaanse boerderijen. Vervallen schuren en oude silo's met koeien in de velden, ik heb ze alweer een tijdje niet gezien en geniet van het uitzicht. Ook zien we heel wat herten zich tegoed doen aan het malse gras, dat ondanks de hitte nog mooi groen is.

In Staunton stoppen we bij de Chili's om te eten. We nemen beiden het fajita trio, met steak, kip en garnalen. Als we klaar zijn is het donker en we hebben nog 108 mijl te gaan. Katja sms-t, dat ze in haar nieuwe kamer is, waar de muren oranje met groen gestreept zijn. Daar moet dus zeker geverfd worden dit weekend (niet door ons, trouwens).

Zonder verder oponthoud komen we in de Hampton Inn in Christiansburg aan. Katja komt nog even langs om wat spullen uit de van te halen en dan gaan de oogjes dicht en snaveltjes toe!