Rondleiding en lazing on a Sunday

Zaterdag

Jakkes, ik heb heel slecht geslapen, allerlei dingen maalden door mijn hoofd en het was warm in onze kamer, omdat Rick vergeten was de airco omlaag te doen (nou ja, ik ook, maar hij ging later naar bed). Met alle macht probeer ik wat langer te slapen, want ik heb een drukke dag voor de boeg, maar het lukt niet.

Om kwart voor acht sta ik dan ook maar op en bedenk me, dat ik mijn klant voor vandaag niet heb geinstrueerd bij welke metrouitgang we elkaar zullen ontmoeten. Gelukkig weet ik in welk hotel ze logeren, dus bel daar en krijg een slaperige L. aan de telefoon. Oeps, het is nog voor achten en we hebben pas om tien uur afgesproken. Ze waren toch al van plan te lopen, maar nu weten ze de precieze ontmoetingsplek tenminste.

Langzaam wordt de rest van het gezin wakker en Rick biedt aan me naar Washington te rijden. Dat is heel fijn, want in het weekend is de metro erg onbetrouwbaar. Met de auto zijn we binnen het halve uur bij het Smithsonian station.

Het is werkelijk schitterend weer! Het belooft wel warm te worden, maar de luchtvochtigheid is heel laag en dat maakt het draagbaar. Ik ben wat te vroeg en stel me op onder het nieuwe bord met de kaart van de Mall. Om de zoveel tijd komt er een metrotrein aan en een drom toeristen naar boven, die allemaal op die kaart gaan kijken. Op een gegeven moment hoor ik een groepje Nederlands praten en ik spreek ze aan. We hebben een kort gesprek over hoe mooi het weer is en dan gaan zij de stad ook verkennen.

Dom genoeg weet ik alweer niet, hoe M. en L. eruit zien, dus op een gegeven moment denk ik zeker te weten, dat het stel, dat op mij afloopt, er Nederlands uitziet. Ik loop op ze af en zeg "Hi" en ik krijg een verbaasde "Hi" terug, terwijl ze langs mij heen lopen. Ha ha, even misgegokt, dus, maar de man zag er vooral on-Amerikaans uit (maar hij was het wel).

Gelukkig weten L. en M. wel hoe ik eruit zie, want ze komen meteen op mij aflopen. We maken kennis en gaan op pad. Ik vertel ze over de geschiedenis van de stad en het Washington Monument, dat we voor ons zien.

We lopen langs het Tidal Basin naar het Jefferson Memorial. Daar lopen we naar binnen en bewonderen het enorme beeld van de derde president. Naast me hoor ik een Nederlands jongetje tegen zijn vader klagen: "Zo ver lopen voor zoiets saais" Zo grappig, ik weet, dat Saskia vooral het met hem eens zou zijn.

Wij gaan verder naar het Franklin D. Roosevelt Memorial. Ik weet zeker, dat het Nederlandse jongetje het daar leuker zou vinden. Hier zijn lekker veel stenen voor kinderen om op te klimmen en dat "heilige" van de andere monumenten speelt hier veel minder. We bekijken de drie kamers, die de drie ambtstermijnen van deze president vertegenwoordigen. Hij is de enige president, die meer dan acht jaar in het Witte Huis heeft gewoond.

Het is enorm druk in de stad vandaag en dat zien we vooral in de omgeving van het Lincoln Memorial. We lopen door het Koreaanse Memorial, dat deze jonge mensen mooi vinden, maar de oorlog zegt hen niet zoveel. Mij eigenlijk ook niet, de Vietnam Oorlog is hier veel "beroemder".

Door de menigte banen we ons een weg naar het beeld van Lincoln. Het is hier beredruk met zowel Amerikaanse, als buitenlandse toeristen. Dit is toch wel duidelijk wereldwijd een van de bekendste plekken in de stad. Martin Luther King hield er zijn speech en Obama een paar jaar geleden ook.

Via het Vietnam Memorial, dat ook altijd indruk maakt, en het Tweede Wereldoorlog Monument (idem, het ontlokt aan L. de opmerking, dat men hier wel monumenten weet te maken en dat is zeker waar) lopen naar het Witte Huis.

Ook hier weer een drukte van jewelste, we horen er ook onze eigen taal en wisselen een paar woorden uit. Ik neem een foto van L. en M. aan de Mall kant en ook weer aan de voorkant. Ik laat ze ook van buiten de West Wing zien, waar we een paar weken geleden nog doorheen liepen. Het blijft bijzonder om daar ook echt binnen te zijn geweest (en ja, Evelyn, het helpt ook met de rondleidingen, want ik kan nu uit eigen ervaring vertellen).


Al voor we naar Italie gingen heb ik een reservering gemaakt bij Old Ebbitt Grill om half een. Maar goed ook, want zelfs op zaterdag, zonder de zakenmensen, is het hier flink druk. We krijgen nu meteen een tafeltje.

Onze serveerster heeft er lol in! We zijn "sweeties" en "honeys" en krijgen al gauw ons drinken. Het eten laat even op zich wachten, maar dat is ok, want de conversatie verloopt vlot. L. is leerkracht en vindt het interessant om over het onderwijs hier te praten.

Mijn salade klonk op papier erg lekker met Virginiaanse bramen, spinazie, hazelnoten en camembert. Helaas is de spinazie niet bepaald uitgewassen, dus ik heb er nog een flinke portie zand bij ook. De anderen lijken hun eten wel lekker te vinden, gelukkig. Dit is wel voor het eerst, dat ik minder gecharmeerd ben van een gerecht hier, een salade nog wel.

Na een uurtje zijn we klaar voor de tweede helft van de rondleiding. Qua afstand is deze langer, maar minder intensief met de ene bezienswaardigheid na de andere. Via het FBI gebouw en Ford's Theatre lopen we naar Chinatown. Daar bezichtigen we de mooie boog en gaan dan weer terug naar de Mall.

Rond het Capitool bloeien de crape myrtles, wat met de mooie felblauwe lucht een leuk plaatje maakt. Alles ziet er vandaag weer zo prachtig en imposant uit, ik blijf gek op deze stad!

Aan de andere kant van het Capitool zien we het Supreme Court en de Library of Congress. Die laatste is gelukkig ook op zaterdag open, want van binnen vooral zeer de moeite waard. We gaan ook met een groepje mee naar boven om de leeszaal te bekijken, die niet gefotografeerd mag worden, maar oh, zo mooi is.


Nu gaan we via de andere kant van Mall terug. Bij het Air and Space Museum trakteert L. op een ijsje. Naar binnen willen ze niet, waar ik stiekem blij om ben, want, drukst bezochte museum ter wereld of niet, het is zeker niet mijn favoriet hier.

Verderop ligt het Smithsonian Castle, het originele gebouw. Hier ook ligt James Smithson, aan wie we het hele gratis museum systeem te danken hebben, begraven. We bekijken zijn graf en lezen de geschiedenis. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar, dat die man zo'n erfenis heeft achtergelaten zonder ooit voet op Amerikaanse bodem te hebben gezet.

We bekijken de Enid Haupt tuin, die bijzonder is, omdat hij op het dak van twee musea is gebouwd. Dan steken we de Mall over naar het American History Museum.

Hier had ik mijn rondleiding kunnen eindigen, maar ik ben zelf al een tijdje niet in dit museum geweest. Ik besluit hen dus te vergezellen. Dat is voor L. en M. ook wel handig, want zo weten ze welke tentoonstellingen het interessantst zijn en waar die zich in dit immense museum bevinden.

We beginnen met de Star Spangled Banner, altijd een indrukwekkende tentoonstelling. De jurken van de First Ladies zijn ook interessant en het gedeelte over de presidenten, dat ooit tijdelijk was en nu permanent, ook. Als laatste bezoeken we de tentoonstelling met Dorothy's (Wizard of Oz) rode schoentjes, Kermit de kikker en meer.

Dan hebben L. en M. het leukste in dit museum gezien. Omdat het gratis is, is het makkelijk er zo "even" binnen te gaan. Er is natuurlijk op deze drie verdiepingen veel meer interessants te vinden. Je zou hier zo een dag kunnen doorbrengen, maar die tijd hebben ze niet.


Buiten nemen we afscheid. Ik vond het weer erg leuk met hen, ook om hun achtergrond een beetje te leren kennen. Dat is wat deze rondleidingen zo leuk en afwisselend maakt. Ik bel Rick, die me trouw weer komt ophalen.

Hij heeft vandaag niet stilgezeten en o.a. Katja's auto van een nodige nieuwe band voorzien. Die moet nog opgehaald worden bij Just Tires. Ik neem Ricks auto terug en hij Katja's. Nog vijf dagen en dan is zij ook weer thuis. Ik tel de nachtjes slapen!

Saskia moet babysitten, dus het is weer Kai, Rick en ik voor het avondeten. Rick haalt van Amphora, lekker Grieks eten. Vanavond "spelen" (Kai doet het werk) we verder Assassin's Creed. Het is echt of we weer terug in Italie zijn!

Dit is de route, die we vandaag hebben gelopen.

Zondag

Na lekker uitgeslapen te hebben, want ik was doodop van de lange dag gisteren, staan we met alweer schitterend zomerweer op. De lucht is weer knalblauw, een teken, dat de luchtvochtigheid nog laag is.

Rick en ik gaan ons wekelijkse Starbucks ontbijt halen. Ik bedenk me, dat we vorige zondag nog de toren van Pisa beklommen. Het lijkt al veel langer geleden met alles, wat er de afgelopen week speelde.

In ieder geval smaakt mijn venti ijskoffie met caramelsiroop, een beetje melk en weinig ijs erg goed. Dat laatste zeg ik er speciaal bij, anders krijg je meer ijs, dan koffie. Ik hoorde iemand anders juist extra ijs bestellen, zonde van het geld, toch? Ook de spinaziewrap gaat er goed in.

In sporten heb ik vandaag geen zin, maar Kai en ik gaan wel een stuk met Cosmo lopen. Al is het 31 graden, het voelt bijna koel door de wind en het gebrek aan vochtigheid. We lopen door Nottoway Park, waar ook allerlei basebalwedstrijden aan de gang zijn. Het is overal zo mooi groen, al is de enige regen, die we de afgelopen weken hebben gekregen die van zware onweersbuien.

Na de lunch maak ik me klaar om naar het zwembad te gaan. Het water is mij nota bene te koel, dus ik dip me er snel in en ga dan tijdschriften lezen. L. had gisteren een paar Nederlandse voor me mee, een Esta (leuk blad!) en de Glamour.

Een uurtje later komen Kai en Rick ook en gaan in het water een balletje naar elkaar gooien. Als mijn tijdschriften uit zijn, ga ik met mijn voeten in het water zitten. Het moet nog even wat meer opwarmen om weer te gaan zwemmen, vind ik. Dat zal gauw genoeg gebeuren, want voor het einde van de week worden temperaturen tegen de 40 graden voorspeld.

Het is de perfecte "cook out" avond, dus Rick maakt hamburgers op de grill. We eten buiten en als het zo doorgaat wordt dit de eerste avond deze zomer, dat ik, zonder te spuiten, geen enkele muggenbeet krijg. Dat is er werkelijk eentje voor de recordboeken!

Morgenavond heb ik weer een rondleiding, dit keer voor het eerst op de fiets. Ik ben benieuwd!