En weg is ze weer

Alweer is Katja voor ik opsta vertrokken. Ze komt niet veel later met Katie terug naar huis. Het is een makkelijk baantje, op Katie passen, dat is zeker. Katie is gek op onze dieren en intussen kan Katja inpakken. Want, ja, ze gaat vandaag alweer terug naar Blacksburg.

Voor mij is het de tweede dag van de tweede week van Max Capacity en onder het streng toeziend oog van Kai volbreng ik met moeite de oefeningen. Ik heb om de een of andere reden vandaag meer pijn, dan anders en moet van mezelf eigenlijk ook nog wat cardio doen. Alleen heb ik daar absoluut geen zin in.

Een klopje op de voordeur is mijn redding. Daar staat Karin met een tas met Nederlandse tijdschriften voor mij. We kletsen lekker bij, want we hebben elkaar al sinds voor onze Italiereis niet meer gezien. Het komt mooi uit, dat ik thuis ben, want zij vertrekken volgende week voor een maand naar Nederland.

Net als Karin vertrekt, komt Katja thuis. Zij heeft Katie naar de mall genomen en daar hebben ze ook lunch gegeten. Katja is dus klaar om te vertrekken. Hopelijk kan ze heel wat inpakken, voor wij morgenavond aankomen. We nemen afscheid en zoals altijd zal ik weer blij zijn, als ze veilig de 400 km heeft afgelegd.

Mijn van heeft hard benzine nodig, dus ik ga Vienna in en gooi hem bij de Shell vol. Nu ben ik ook dichtbij Manhattan Bagel en het loopt opeens al bij enen. Ik heb enorme zin in een van hun "tuna thins", zo lekker, een dunne bagel dikbesmeerd met tonijnsalade.

Thuis peuzel ik die op en dan komen de schuldgevoelens over geen cardio doen naar boven drijven. Ik besluit toch naar Anytime Fitness te gaan en daar een half uur op de crosstrainer te doen. Ik heb alweer een superleuk boek van Laura Levine. Ik weet niet, of haar boeken in het Nederlands zijn vertaald, maar voor degenen, die Engels lezen, raad ik haar serie over Jaine Austen aan. Zo af en toe moet ik hardop lachen!

Op de terugweg haal ik bij Whole Foods meer appels voor Saskia. Op het moment zijn de bananen en appels niet aan te dragen, want zowel Saskia, als Kai eten ze. Maar goed ook, want met dit warme weer worden bananen vooral heel gauw overrijp.

Net op tijd voor Laura's massage ben ik weer thuis. Ik vind het fijn, dat ze vandaag komt, omdat ik dus onverklaarbaar me niet zo lekker voel. Zo'n deep tissue massage helpt dan meestal tenminste wat. Ik hoorde deze week op de radio, dat mensen met allerlei aandoeningen erbij gebaat zijn.

Laura vertelt, dat ze een zware operatie aan haar knie zal moeten ondergaan en niet weet, hoelang ze daarna uit de roulatie zal zijn. Ze kan nu ook nauwelijks lopen, dus het is zeer nodig. Wanneer het allemaal zal gebeuren weet ze nog niet. Ik hoop voor haar en voor mij, dat ze er snel weer bovenop zal komen, want zij is de beste masseuse, die ik heb ontmoet.

Het uur gaat snel voorbij en na afloop voelen vooral mijn schouders een stuk beter. Laura zorgt meestal voor onze katten, als we op reis zijn, maar is voor onze Aruba reis zelf ook niet hier.

Dat vindt ze vreselijk, want ze is vooral dol op Snickers. Ik stel haar gerust, dat ik ons buurmeisje al bereid heb gevonden voor ze te zorgen. De buren hebben zelf ook een heel aantal katten, dus Patricia zal een bekwame verzorgster zijn (en een stuk goedkoper, dan Laura, maar dat zeg ik er maar niet bij).

Saskia heeft een heel groepje vriendinnen op bezoek, die zich goed laten horen. Ik ga dus buiten zitten met mijn boek. Alleen is het daar wel weer flink warm en de muggen weten me meteen te vinden. Als ik een nadeel van zomer zou moeten opnoemen, zijn het die krengen wel!

Katja belt, dat ze veilig is aangekomen. Wij eten makkelijk pizza vanavond van Vocelli. Ik vind hun Olympian pizza met allerlei verse groentes, waaronder verse artisjok, heerlijk. Zo meteen zoek ik mijn bed op, want morgen en overmorgen zullen wel heel erg drukke dagen zijn!

En dit is voor mij blog nummer 2475! Nog 25 en dan zijn het er 2500, wauw!