Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, juli 20, 2011

De National Mall met een gevoelstemperatuur van 41 graden

Als ik Cosmo naar buiten laat voel ik het al. De vochtige hitte is er al om acht uur. Dat belooft wat voor vandaag! Rick heeft een vijverexpert op bezoek, want onze filter werkt niet. Als die klaar is, brengt Rick me op weg naar zijn werk naar de metro.

Mijn "uniform" van vandaag bestaat uit een zwarte bermuda en mijn Virginia Tech sportshirt. Ik bedenk me, dat dat ook best handig is, omdat ik daarin beter te herkennen ben tussen de toeristenmassa. Net als de metro onder de rivier door is en de stad Washington binnen is gereden, krijg ik een sms van R., dat ze al bij het Washington Monument zijn.

Sinds kort hebben we ook onder de grond mobiel bereik, wat wel erg handig is. Ik schrijf terug, dat ik nog een aantal stations te gaan heb en sms weer, als ik bij het Smithsonian weer boven de grond uitkom. Omdat R. schreef, dat ze bij het Washington Monument waren, loop ik alvast die kant op.

Dan krijg ik een sms-je, dat ze weer terug zijn bij de ingang van de metro, dus ik maak rechtsomkeerts. Alleen zie ik geen groepje van vijf mensen bij de uitgang van de metro, waar ik uitstapte. Nu zijn daar twee uitgangen, dus ik besluit ook bij de andere te gaan kijken.

Ook daar zie ik echter geen groepje van vijf, Nederlands of niet. Net als ik maar weer naar de andere uitgang wil lopen, hoor ik een paar mensen Nederlands spreken. Gelukkig blijken dat twee van de vijf te zijn. We maken kennis en daarna ontmoet ik ook de andere drie. Pff, het nam even, maar we hebben elkaar gevonden!

Lopend van schaduwplek tot schaduwplek vertel ik over dit gedeelte van de stad. Het is werkelijk bijna onverdraagbaar warm in de zon, dus het is goed, dat er zoveel bomen staan. Onderweg kopen we ook een aantal flessen water en zodra die op zijn meer. Het is met dit weer heel belangrijk genoeg te drinken.

Langzaam lopen we naar het Jefferson Memorial. Vanaf de rand van het Tidal Basin wijs ik de gebouwen aan de overkant van de rivier aan. Van hieruit zie je een beetje van het Pentagon, het Air Force Memorial en Arlington National Cemetery.

Onder het Jefferson Memorial is een museumpje over het leven van deze president. We gaan er binnen, want er is lekkere airconditioning en er zijn toiletten. Hier hoor ik ook, dat dit het tweede groepje achtereen is, waar iemand jarig is. Ik feliciteer A. en vertel ze, dat ze dat bij restaurants moeten vertellen, want dan krijg je vaak een gratis dessert. Dat lijkt ze wel wat. Ik ben benieuwd of ze het vanavond gaan proberen.

C. merkt hier, dat haar SD kaartje het opeens niet meer doet. Er komen allerlei foutmeldingen in de camera. Gelukkig heeft de souvenir shop hier SD kaartjes van 2 GB te koop, dus daarmee kan ze voorlopig verder. Hopelijk zijn niet alle eerder genomen foto's verloren!

Boven bekijken we het beeld van Jefferson en er worden de nodige foto's genomen. Ook wijs ik aan de overkant van het Tidal Basin het Martin Luther King Memorial aan, want daar zullen we dit keer niet langs lopen.

Na nog wat koude flesjes water bij de gelukkig veelvuldig aanwezige standjes te hebben gekocht, lopen we verder. Ik wijs ze op George Mason, die altijd wat zieligjes alleen in zijn niet zo drukbezochtige monument naast het Jefferson (wat, naar ik las, ook een van de minder bezochte is) zit.

Deze Virginiaan schreef de Virginia Declaration of Rights, waarop de Bill of Rights van de Verenigde Staten is gebaseerd. In die Bill of Rights staat bijvoorbeeld de vrijheid van meninsuiting, het recht om wapens te dragen en meer.

Wij lopen verder, zoveel mogelijk schaduw opzoekend. Het Franklin D. Roosevelt Memorial maakt ook weer indruk. Het is dan ook weer zo'n heel andere opzet, dan het Jefferson Memorial. Ondanks de serieuze ondertoon van de Depressie en de Tweede Wereldoorlog maakt dit monument op mij altijd een ontspannende, bijna speelse indruk.

Helaas houdt hier de schaduw een tijdje op en moeten we even puffend door de brandende zon. Ik vind het echt super van "mijn" groepje, dat ze dit zo volhouden. Een enkele keer even zitten en een granolareep om energie op te doen en gaan met die banaan! Ik weet niet of ik het ze na zou doen, zo meteen de dag na aankomst.

Bij het monument voor de Koreaanse oorlog zien we een Tweede Wereldoorlog veteraan in een rolstoel zitten. Ik loop op hem af en schud zijn hand om hem te bedanken. Dat zie ik regelmatig mensen doen en hier is mijn kans. Deze man heeft er mede voor gezorgd, dat wij hier vandaag zo rondlopen, tenslotte.

Duidelijk vindt hij het prachtig om te vertellen. Hij is in het "Europese theater" actief geweest. Zijn petje zegt met de B-24. Hij is in Nederland en Belgie geweest en heeft D-Day meegemaakt. Zijn begeleidster wil voor hem spreken, maar dat wuift hij weg, hij wil vertellen. 6 juni 1944, vertelt hij, de lucht was zwart met vliegtuigen en hij maakte er deel van.

Begrijpelijk is, dat zijn begeleidster hem uit de hete zon wil hebben, dus helaas voor hem kan hij zijn verhaal niet afmaken. Wij bedanken hem nogmaals en lopen onder de indruk verder. Wat zo'n man heeft meegemaakt, dat hij dat op zo'n hoge leeftijd nog als de dag van gisteren kan hervertellen!

Het is inmiddels na twaalven en ik vraag, wat de plannen voor de lunch zijn. Die zijn er niet echt, maar men heeft wel zin om een hapje te eten. Hier vlakbij staat een National Park Service standje, dat drankjes en sandwiches serveert. Vrijwel de hele groep, ik inclusief, gaat voor de tonijnsalade "flat bread".

Er is nog een tafeltje voornamelijk in de schaduw open, dus dat pikken we gauw in. Hier heb ik wel eerder iets gedronken, maar nog nooit wat gegeten, dus ik vind via mijn klanten ook nieuwe plekjes. De sandwich is namelijk zeer smakelijk en lekker licht met deze hitte.

Na de lunch beklimmen we het Lincoln Memorial. Zo voelt het ook echt, als het zo warm is. Ongeveer halverwege laat ik de plek zien, waar Martin Luther King Jr. zijn "I have a dream" speech hield. Ook het beeld van Lincoln zelf maakt, zoals altijd, indruk.

Het uitzicht is minder, dan gewoonlijk, omdat de Reflecting Pool nu een en al aarde is. Hopelijk schieten ze lekker op met de renovatie, want het verpest het uitzicht wel nu.

Wij lopen door naar het Vietnam Veterans Memorial, in de volksmond "The Wall" (de muur) geheten. Zo eenvoudig, maar zo indrukwekkend, al die namen ingegraveerd. Ook nu weer zien we een paar veteranen van deze oorlog, die duidelijk geemotioneerd zijn.

Het Tweede Wereldoorlog monument baadt in het zonlicht, dus vanuit de weinige schaduw wordt er gefotografeerd. Vandaag is letterlijk "schaduwspel", zelfs al is het maar van een muur, we lopen erin. Op mijn telefoon zie ik, dat het inmiddels 37 graden is met een gevoestemperatuur van meer dan 40 graden.

Het Witte Huis is de volgende stop. Aan de achterkant maak ik een paar groepsfoto's en bekijken we de moestuin van Michelle Obama (van verre, dat wel). Dan lopen we naar de voorkant en daar is het zoals gewoonlijk niet saai.

De protesteerders, die er al 30 jaar zitten, zijn er natuurlijk nog steeds. Verder lopen er groepen bezoekers rond en we zien een man in zijn boksershort aan de overkant op de grond liggen. Zijn handen zijn geboeid en er staat politie om hem heen. Die lijken enkel met hem te praten. Of hij nog afgevoerd gaat worden, weten we niet, want dat laat op zich wachten.

Intussen heeft M. enorme last van de warmte. Ze is duizelig, heeft hoofdpijn en moet duidelijk de airconditioning in. Gelukkig zie ik al gauw de Corner Bakery in The Shops at National Place. Binnen is het lekker koel en we zijgen dankbaar neer.

Als drankje introduceer ik de verse lemonade hier. Uit ervaring weet ik, dat die erg lekker is. Vandaag heb ik er geen zin in en neem water, maar gelukkig lijkt het bij alle anderen goed in de smaak te vallen.

Tegenwoordig heb ik altijd Excedrin Migraine mee, dus ik bied daar een van aan M. aan, die hem dankbaar accepteert. Het is ook buitengewoon warm buiten en zij hebben ook nog zes uur tijdsverschil. Het loopt tegen vieren, dus voor hun gevoel bijna 22 uur 's avonds.

R. ziet een meisje haar thermos opvullen met water van de soda fontein, dus dat gaan wij ook allemaal doen. Het ijs en water zijn hier gratis. We hebben al een versnapering gekocht, dus niemand, die erom maalt, dat we nu flesjes en bekers weer opvullen met koud water. Door de stad verspreid staan er wel drinkwaterfonteinen, maar het grondwater hier is inmiddels bijna warm te noemen.

Buiten bedekt de hitte ons weer als een deken. We lopen terug naar de Mall en daar hebben R., die kramp in zijn benen heeft, en M., die zich nog steeds niet lekker voelt van de hitte, het wel gehad. De andere drie willen echter nog graag het Capitool, Supreme Court en Library of Congress zien.

R. en M. gaan op een bankje dichtbij het metrostation op ons wachten. Ik loop dus verder met de andere drie, ondertussen de verschillende musea, waar we langskomen, aanwijzend. Zoals altijd maakt het Capitool enorme indruk. Het is ook echt wel een gigantisch en prachtig gebouw. Zowel de Senaat, als het Huis van Afgevaardigden, zijn aan het werk vanavond zien we aan de vlaggen.


Ook het Supreme Court gebouw en de Library of Congress maken indruk. Jammer, dat het te laat is om bij de laatste naar binnen te gaan, maar de andere twee wachten ook. Toch krijg ik het gevoel, dat ze wel blij zijn, dat ze de extra wandeling voor deze gebouwen hebben gemaakt. De andere twee zullen het helaas alleen met foto's moeten doen, maar als je op bent, ben je nu eenmaal op.

Eerlijk gezegd bewonder ik de hele groep, want zelfs voor uitgeruste mensen is dit een hele wandeling en enorm veel te zien. Als ik nog terugdenk aan hoe ik me vorige dinsdag (is het echt pas een week geleden?) voelde, terugkomend uit Italie! Ik had zo'n volle dag echt niet aangekund!

We vinden R. en M. weer op een bankje in de schaduw niet ver van de ingang van de metro. Ik "help" hen kaartjes kopen en dan merkt A. heel scherp op, dat we ons nu niet alleen maar in de "peak"tijd bevinden, maar in de "peak of the peak". Jeetje, ik snap helemaal hoe toeristen dit systeem niet begrijpen!

Gelukkig is het makkelijk om bij ieder kaartje nog een extra twintig cent te doen, zodat ze er genoeg op hebben staan om er bij Van Dorn Street mee uit te stappen. Ik woon hier nota bene en deed het nog verkeerd. De metro hier is heel mooi, maar duur en heel ingewikkeld om uit te vogelen, dat blijkt maar weer. Hopelijk zijn ze zonder problemen op hun bestemming aangekomen.

Mijn rit terug gaat langzaam. De trein is bij tijd en wijlen zo vol, dat de deuren niet dicht kunnen. Toch heb ik vrijwel meteen een zitplaats, het voordeel van voor Metro Center instappen. Als ik de tunnels uitben sms ik Rick, waar hij is. Toevallig onderweg naar huis, dus hij kan mij ook weer in Vienna ophalen van het station.

Rick staat dus al te wachten, als ik naar buiten loop. Thuis vinden we Kai en Saskia samen bezig op de computer. De broer en zus hebben veel aan elkaar. Ik hoorde Saskia gisteren al tegen iemand zeggen, dat zij straks weer alleen thuis zal zijn. Ze geniet echt van de aanwezigheid van haar broer.

Na het avondeten kijken we weer naar Assassin's Creed. Het is net een film, maar in de vorm van een spel. En het voelt ook of we terug zijn in Italie. Zo leuk om al die bezochte plekjes terug te zien.

Vanochtend zei ik tegen Rick, dat ik naar mijn "werk" ging, maar zo voelde het helemaal niet. Ik heb enorm veel plezier in dit "werk", wat de weersomstandigheden ook zijn. Washington is zo'n "on-Amerikaanse" stad, vooral in dit gedeelte, bezoekers verwachten dat niet.

Verveelt het mij om telkens dezelfde locaties te bezoeken? Absoluut niet! Ik zie al uit naar de volgende (fiets)rondleiding op de 29e!

14 reacties:

Marion2 zei

Ik ben onder de indruk: wat een die-hards deze groep en jij! Hoe is het mogelijk dat jullie dit bij deze temperatuur hebben volgehouden. Petje af.

Wel heel leuk dat je zoveel plezier hebt in de rondleidingen.

Ik horde op het nieuws over de hittegolf en dat het ook in het oosten nog warmer zou worden. Veel sterkte daarmee, ik hoop dat het een beetje meevalt.

Vita zei

Ik was ruim tien jaar geleden in Egypte, waar we een aantal opgravingen gingen bezoeken. Van wat we zagen weet ik niks meer, ik was alleen maar een pad aan het uitstippelen dat van schaduw naar schaduw(tje) leidde. We lunchten op een plek met een wc waarvan ik het nog liever in mijn broek zou doen en pas na een lange lange dag konden we de airco bus weer in.

Ik ben heel nieuwsgierig hoe wij New York midden in de zomer gaan ervaren, want "ons" appartement, waar we nu voor de tweede keer zitten ligt op de zuidkant, uitkijkend op het park vóór AMNH, dus daar komt ook geen schaduw af. En dan draag ik O. ook nog steeds in mijn rugdrager :)

Overigens snap ik helemaal waarom je het steeds zo leuk hebt op de dezelfde plekken, dat is precies wat ik hier in hartje Jordaan heb. Het is niet alleen blij zijn met hoe leuk mensen het vinden, maar ook gelukkig zijn dat je er zelf iedere dag mag zijn. Er is altijd wel iets nieuws te zien of te doen, terwijl je favorieten er als backup ook zijn. Behalve sommige restaurants :(

Annemiek zei

Fijn dat je er zoveel plezier aan beleeft. Wat een hitte! Dat had ik echt niet volgehouden.
Mooi he, om met zo'n veteraan te praten. Ze worden steeds zeldzamer. Ik heb er al heel wat als patient gehad, de meesten praten er graag over en ik luister graag, het was hun 'hay day.'

Petr@ zei

Wat goed dat jullie het vol hebben gehouden in die hitte, pff. Het kan ook te warm zijn voor dat soort dingen, ha ha. Ben erg benieuwd of het transpireren minder was in het shirt dat je droeg.

Ik denk ook niet dat steeds ongeveer dezelfde rondleidingen geven gaat vervelen. Als je ergens zo enthousiast over bent als jij over jouw omgeving, dan kun je daar altijd over praten/vertellen. En elke rondleiding is natuurlijk weer uniek, door steeds andere gasten.

naomi zei

Hallo

Stoer dat jullie allemaal zo goed de dag door zijn gekomen. Ik was op mijn eerste dag al kapot na een rondje om de monumenten en het witte huis.

In Mexico heb ik in die hitte de maya opgraving Tulum bezocht ook zo heet en geen schaduw. Ik krijg daar van de gids de tip om behalve water ook cola en een zakje chips mee te nemen voor je zout gehalte.
Werkt voor ons erg goed.

Ik snap waarom de rondleidingen niet gaan vervelen het is een prachtige stad en steeds andere mensen die je ontmoet. Erg leuk. En kan nooit als werk gaan voelen.

Ik hoop dat je shirt heeft geholpen tegen het zweten. Ik vindt het wel opvallend dat toch veel mensen voor een rondleiding in Washington gaan. Of ga je ook nog ergens anders heen met 1 van de 13.

Rust lekker uit en geniet van het weer.

Groetjes Naomi

Cisca zei

Petje af hoor, in die hitte.

H's nichtjes waren gister en vandaag ook in DC, ik ben benieuwd hoe ze het (gaan) hebben.

Sandrah zei

Petje af, hoor. Voor jullie allemaal om zoveel te gaan zien bij zo'n hoge temperatuur.

Wat grappig dat het monument van George Mason zoveel minder bezocht wordt. Dat komt vast omdat hij minder bekend is (was) dan de anderen.

Als 22-jarige was ik Washington DC en vond het Vietnam Veterans Memorial ook zo indrukwekkend. Met name, door de veteranen die we toen ook zagen en wetende dat zij in die oorlog gevochten hadden en vrienden hadden verloren. Het heeft een onuitwisbare indruk op me achterlaten.

Sandra

Wendy zei

Wat leuk toch om je enthousiaste verhalen te lezen! Als we nog ooit naar Washington gaan, dan gaan we zeker gebruik maken van je diensten :)

Ineke zei

Petje af zeg, dat je in die hitte een rondleiding hebt gegeven ( en ook voor je "klanten", wat een moed).
Leuk om volgende week een rondleiding per fiets te doen, ben jij de enige gids die zoiets doet?

Anja zei

Wat fijn dat je zo van de rondleidingen geniet!!

Petra zei

@Marion - Nou, zij nog meer dan ik, hoor! Ik ben er wel een beetje aan gewend en zij natuurlijk helemaal niet. Ben benieuwd hoe het vandaag voor ze was op de motor, want het werd nog heter!

@Vita - Ik hoop toch wel, dat ze zich wat herinneren ;), maar ik heb ze voor de zekerheid ook dit verslagje gestuurd. Inderdaad is er altijd wel wat anders en nieuws in de stad.

@Annemiek - Inderdaad, deze man wilde heel graag vertellen, jammer, dat het te heet was daarvoor.

@Naomi - Inderdaad, in Chichen Itza was het ook zo heet en geen schaduw.

@Petra - Vandaag was het zeker te warm geweest. Het transpireren was niet minder, maar wel minder zichtbaar.

@Naomi - Het hielp wel ja, dat shirtje. Van alle nu geboekte rondleidingen zijn er twee buiten Washington.

@Cisca - Zeker warm ;). Maar er is ook genoeg binnen te zien.

@Sandra - George Mason zit daar ook wel een beetje afgelegen, hoor. Je moet het maar net weten, want van de weg zie je hem nauwelijks.

@Wendy - Dat lijkt me heel leuk!

@Ineke - Die fietsverhuurplaats heeft ook gidsen, maar wel in het Engels natuurlijk.

@Anja - Tot nu toe geniet ik er zelf ook van.

Ann zei

Ik moest vorige week aan je denken, toen we naar de nieuwe transformers gingen kijken is er ook een stuk dat zich afspeelt in Washington, en nu noem je die allemaal op ;-)

Monique (Gondelier) zei

Wat leuk, wij hebben vandaag ongeveer hetzelfde rondje gedaan op de fiets. Weet nu precies waar je over schrijft en ik moest dan ook veel vandaag aan je denken. Nog bedankt voor alle tips op het forum.
Petje af voor je groep, wij hebben dat zelfs op de fiets vandaag niet allemaal gered. Wat een enorme hitte. Morgen gaat het afkoelen heb ik begrepen, dan gaan wij weer terug naar het koude Nederland.
groetjes Monique

Kristel Holsbeek zei

Wow wat een dag zeg!! Chapeau voor iedereen!!