Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, januari 06, 2013

Tot volgend jaar, Kerst, en een Nieuwjaarsreceptie

Soms zou ik de hond van de buren zijn nek wel om kunnen draaien.  Het is pas half zeven als hij al buiten staat te blaffen.  Cosmo reageert daarop door ook te gaan blaffen.  Een erg fijne wekker op de vroege zaterdag, maar niet heus.  De buren hebben een hondendeur, dus lagen zelf waarschijnlijk nog lekker op een oor.

Rick bonjourt Cosmo uit onze kamer en we proberen nog wat verder te slapen.  Dat lukt mij niet meer, maar ik doezel zo lang ik kan.  Rick daarentegen heeft de slaap duidelijk nodig, want pas om kwart over tien komt hij naar beneden zetten.

In de tussentijd heb ik de Kerstversieringen al van de trap gehaald en de voor- en eetkamer opgeruimd.  Even rust voor met een kop koffie en een yoghurtje en dan gaan ook de family room en de keuken de zakken weer in.

Voor we aan de bomen beginnen, wil ik eigenlijk een half uurtje gaan sporten.  Onderweg stop ik even om mijn winterse foto van vandaag te nemen.  De vijver dichtbij is namelijk bevroren.  Ik wil eigenlijk de ganzen, die er meestal op staan, fotograferen.  Alleen zijn die nu net vandaag niet aanwezig.  Enkel een reiger, maar die staat niet op het ijs.  Ik besluit dus maar macro's te nemen van het ijs zelf.


Eenmaal bij de sportschool is er geen parkeerplaats te bekennen.  Ik voel mijn spieren nog flink van de Max Capacity van gisteren, dus zie dit als een teken dat ik vandaag niet hoef te sporten.  Ik rijd door naar Rite Aid waar ik een envelop om Naomi's magneten in te versturen hoop te vinden.

Ook dit ritje blijkt echter voor niets, want de hele postafdeling in de winkel is leeggekocht!  Niet getreurd, ik weet dat de vader van Saskia's vorige vriendje net een nieuwe PostNet heeft geopend en die verkoopt vast dat soort enveloppen. 

James herkent mij en vertelt dat zijn familie ook Nederlands is en of het goed is dat hij zijn moeder mijn naam geeft.  Prima natuurlijk.  Ik vind precies de envelop, die ik nodig heb, en wens James succes met zijn nieuwe winkel.

Manhattan Bagel ligt twee deuren verderop.  Ik besluit wat verse bagels mee te nemen voor de lunch.  Die gaan er altijd goed in bij de mannen.

Na de lunch gaan we verder met Kerstversieringen opruimen.  Ik ontmantel de boom in de voorkamer en doe hem in zijn doos.  Daarna moeten de lichtjes op het deck eraan geloven.  De grote Kerstboom in de family room tuigen we met vereende krachten af.  Rick staat er namelijk op dat alle versieringen in hun oorspronkelijke doosjes gaan en dat neemt even tijd.

Als de boom kaal is en de versieringen in hun dozen dragen Rick en Kai hem samen naar buiten.  Dat is nog niet makkelijk, want de plastic zak, die eromheen zit, is te klein voor de boom en de naalden natuurlijk niet fijn om vast te houden.  Na even schikken gaat het plastic toch hoger en kan Rick de boom omarmen.  Het was dit jaar een erg mooie boom vinden we allemaal en het is nu wel een beetje een zielig gezicht hem langs de stoep te zien liggen.
 
 

We besluiten om de lichtjes in de voortuin voor morgen te laten.  Zo hebben we even wat tijd om te ontspannen.  De deurbel gaat en daar staat de postbode met een pakket van Harry&David voor mij.  Helemaal verbaasd neem ik het aan.  Er zitten appels, peren en twee verschillende soorten kaas in. 

Het is afkomstig van een internetvriendin uit Texas met wie ik al zo'n zeventien jaar correspondeer, maar helaas nog nooit in persoon heb ontmoet.  Er zit een heel lief kaartje bij waar ik even stil van ben, want ik had er geen idee van dat zij zo over mij dacht:
"Petra, you are the rock of our group (een groep moeders, die Attachment Parenting hoog in het vaandel hebben), always giving to others and I admire you and wish you the best year ever!"  Ik eet meteen een van de appels, die lekker zoet en sappig is, en neem me voor mijn best te doen Kate eens in persoon te gaan ontmoeten.

Aan het einde van de middag kleden Rick, Kai en ik ons netjes aan en gaan op weg naar Washington.  Vanavond is de Nieuwjaarsreceptie van DC Dutch en voor de verandering wordt die in de residentie van de Nederlandse ambassadeur gehouden.  Wij zijn natuurlijk reuze benieuwd hoe die er van binnen uitziet. 

Het gebouw had ik vorige maand al van buiten gezien.  Het is imposant, maar niet mooi, overdag.  Vanavond is de ingang verlicht met Kerstverlichting en worden we door valet parkeerders begroet.  Wel fijn dat dit geregeld is, want parkeren in deze contreien is ontzettend moeilijk.

Nadat Rick een foto van mij en Kai op het bordes heeft genomen, lopen we naar binnen.  Onze tassen worden voor de veiligheid nagekeken en dan kunnen we onze jassen in de garderobe hangen.  Alles in de foyer hier is van marmer.

Via een heel brede getapijte trap lopen we naar boven waar de feestzalen gelegen zijn.  Beide zalen hebben antiek meubilair en er hangen 16e, 17e en 18e eeuwse schilderijen van Nederlandse kunstenaars aan de muren. 

In de ene zaal zit een strijkkwartet en in de andere staat de bar en een grote tafels met hapjes, onder anderen blokjes Goudse kaas met mosterd en op een zilveren schaal allemaal stroopwafels.  Pas naderhand realiseer ik me dat ik er daarvan geen heb gegeten, al was ik dat wel van plan.

We krijgen een glas mousserende wijn aangereikt en nemen een bordje met hapjes.  Later komen ook oliebollen en bitterballen langs, die natuurlijk helemaal gretig aftrek vinden. Het  

Via Facebook hebben een aantal dames en ik afgesproken elkaar te gaan ontmoeten.  Ik word gauw herkend in mijn "zilveren" jurk en maak kennis met Rosmarijn, Rosina, Sabine, Kate, Mylene en Frederique.  Ook andere bekenden zijn er en zelfs een bekende Nederlander, Charles Groenhuijsen.

Helaas is de ambassadeur zelf op vakantie, maar we worden heel vriendelijk welkom geheten door zijn deputy chief of mission Peter Mollema.  Als iedereen aanwezig is en voorzien van een drankje spreekt eerst de heer Mollema ons toe en daarna de de voorzitter van de Nederlandse Vereniging.  Tot slot heffen we allen het glas en proosten op het nieuwe jaar.

Het wordt een dolgezellige avond en we lachen wat af.  Voor we het weten is het acht uur en tijd om afscheid te nemen.  Ik vind het superleuk weer een aantal nieuwe Nederlandse dames in deze omgeving te hebben ontmoet.  Wie weet leidt dat tot meer leuke dingen doen samen.

Zondag

Na lekker uitgeslapen te hebben gaan Rick en ik ons traditionele zondagse Starbucks ontbijt halen.  Ik heb behoefte aan flink wat caffeine, dus bestel een venti Americano met extra shots.  Die maakt me goed wakker in ieder geval!  De veggie artisan sandwich is nog steeds mijn favoriet erbij.

Rick en ik rijden na het eten naar de sportschool.  Even de oliebollen en bitterballen van gisteravond er een beetje af werken.  Ik doe veertig minuten cardio en Rick een mix van cardio en gewichten.  Ondanks dat we niet echt samen sporten vind ik het toch gezellig zo samen met hem te gaan.

Het is vandaag prachtig weer en een stuk warmer dan de afgelopen weken.  Perfect weer dus om de lichtjes uit de voortuin op te ruimen.  Al weet ik wel dat de feestdagen echt zijn afgelopen en die lichtjes daarbij horen, toch zou ik willen dat ze de hele winter zouden kunnen blijven.  Het is zo gezellig in de donkere straten.

Maar een paar uur later is de tuin weer als vanouds.  Kai helpt mee alles naar de zolder te sjouwen en dan is "Kerst" weer voor bijna een jaar opgeruimd.  Morgen zal ik de winterspullen naar beneden halen om het hier weer iets gezelliger te maken, want nu ziet het er wel erg kaal uit.

Voor de lunch haal ik Green-V bij Robeks.  Ik heb daar een coupon voor, die na vandaag niet meer geldig is, en het is natuurlijk zonde om te laten verlopen.  Dit is wortel, spinazie en selderij sap en Rick en Kai trekken er hun neus voor op, maar ik vind het erg lekker.

Kai is helemaal blij, want hij kan 10 februari bij een stel in Leipzig terecht om daar twee weken te werken voor kost en onderdak.  Hij heeft ze via de website Workaway.info gevonden. Eigenlijk vinden Rick en ik dat ook wel een interessant concept, misschien dat wij daar ook op een gegeven moment gaan adverteren.

Vanavond spelen de Redskins voor het eerst in 13 jaar een play off wedstrijd thuis.  De hele stad is daar al een week van in de ban en Rick en ik willen de wedstrijd ook gaan kijken.  Ik bedenk me echter dat we helemaal geen Redskins kleding hebben. 

Als heuse fans is dat toch wel nodig, dus ik rijd nog even gauw naar Tysons Corner.  Daar is een officiele Redskins winkel.  Daar blijkt dat we niet de enigen zijn, die een shirt willen.  Het is er vrij druk en de meeste maten zijn uitverkocht. 

De officiele jerseys zijn enorm duur, dus ik zoek voor Rick en mij een gewoon t-shirt.  Gelukkig zijn daar nog een paar van.  Ik heb het logo voorop en de nummer 10 van Robert Griffin III op de achterkant.  Ricks t-shirt heeft het nummer van RG3, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, voorop. 

We gaan de wedstrijd bij Velocity 5 kijken.  Daar is het heel erg druk en iedereen heeft Redskins kleren aan, dus Kai is een van de weinigen zonder (hij wilde geen t-shirt).  Maakt niet uit.  We hebben geluk, want een tafeltje komt net vrij in het afgeladen restaurant.  We bestellen hummus met groentes en boneless chicken wings (wit gefrituurd kippenvlees) met Buffalo saus (heel heet!).

De Redskins beginnen heel goed.  Ze scoren vrijwel meteen twee touchdowns, dus 14 punten.  Maar dan zien we hoe de quarterback, Robert Griffin III, om wie het allemaal draait, zijn knie weer verwondt.  Daarna zijn de Redskins een ander team.  De tegenstander, Seattle Seahawks, neemt de gelegenheid waar om keer op keer te scoren.
 
Hier ben ik nog optimistisch tijdens de pauze
 
Als RG3 na de eerste helft valt en een tijdje niet op kan staan weten we allemaal dat het afgelopen is.  Natuurlijk zijn er allerlei "als, dan"'s te bedenken, maar feit is dat dit team voor het eerst in zoveel jaren weer eens gepresteerd heeft.  Dit was het eerste professionele jaar voor een groot deel van de spelers, dus de verwachtingen voor de komende jaren zijn hoog.

Intussen hebben we ook avondeten gegeten.  Ik had een bowl van de vegetarische chili, die erg lekker was.  Langzaam druipt iedereen af en wij dus ook maar.  Het was toch wel erg leuk om in zo'n volle bar vol fans de wedstrijd mee te maken.  Rick en ik grappen wel dat we nog steeds geen enkele winst voor de teams, die wij supporten, hebbben meegemaakt op deze manier!  Je zou bijna denken dat wij ongeluk brengen.

Thuis schenk ik een groot glas water in en ga dan computeren.  Voor ik het weet vliegt Flapjack achter Meike aan en zij springt over mijn schouder precies op dat glas water wat over mijn laptop en schoot valt.  Mijn schoot zal wel weer opdrogen, maar de laptop is misschien verloren.  Hij ging meteen uit en vrijwel alles is nat.  Gelukkig heb ik dit netbook, maar ideaal is het niet en ik was echt dol op die laptop, verdorie!

Het was weer een heel druk weekend.  Rick verzuchtte net nog dat het volgend weekend eindelijk heel rustig zal zijn.  We zullen zien...

9 reacties:

Sally zei

tjonge wat een druk maar gezellig weekend. Ook ik vind het ergens altijd jammer als alle kerstversieringen weer opgeruimd zijn. Het huis en tuin voelt dan opeens zo kaal. Leuk zilver jurkje had je trouwens aan zeg. Succes met je laptop, hopelijk valt hij nog te redden c.q. repareren.

Jurgen zei

Leuk om te zien dat Nederlanders elkaar toch weer opzoeken op typisch nederlandse dingen te eten. Hahaha, als ik in de VS ben wil ik dat helemaal niet. Misschien ga je het na verloop van tijd wel missen omdat je het lekkere amerikaanse eten altijd kunt eten.

De originele shirts zijn inderdaag schreeuwend duur. Ik heb gekeken voor een hockey shirt in Canada en football en basketball shirts in de VS maar die prijzen zijn echt niet leuk meer. Dan maar een gewoon katoenen shirtje inderdaad. Ik weet dat "vroeger" de originele football jassen 200,- gulden kosten in Nederland, maar die zullen nu daar wel helemaal niet te betalen zijn.

Ik denk dat je netbook als verloren kan worden beschouwd. water is niet zo heel erg, zolang de boel maar niet in 1X uit gaat zoals bij jou. dranken met suiker zijn een stuk erger weet ik uit ervaring. Ik krijg regelmatig telefoons, laptops muizen en toetsenborden op mijn bureau en dingen met alleen waterschade willen het vaak nog wel doen, maar suiker is echt killing voor printplaatjes en componenten. Nog maar even wachten met het aanschaffen van een nieuwe koelkast, eerst een nieuwe laptop! (Anders kan je straks niet meer bloggen. ;-) )

Petr@ zei

Wat een lief gebaar van je internetvriendin. Altijd leuk om te horen hoe je gewaardeerd wordt!

Gezellig zo'n Nieuwjaarsborrel op de ambassade. Leuk om weer verschillende nieuwe mensen te hebben ontmoet.

Get, wat balen van je laptop. Hopelijk is hij nog te redden!

Anoniem zei

Wat een leuke site die workaway. Fijn dat Kai wat gevonden heeft. We hebben een gastdochter in Leipzig trouwens; ze was hier toen de jongste geboren werd!
Annemiek

Marion2 zei

Wat bijzonder en leuk dat je de ambassade bezocht hebt. En op de foto met Charles G. Ooit zat zijn zoontje bij onze jongste in de klas. Het leek me altijd een heel sympathieke man (heb ook met plezier zijn boeken gelezen).

Anoniem zei

Leuk dat je in de ambassade zelf bent geweest. Ziet eruit als een oud gebouw. Ook leuk gezelschap en lekker eten.
Wat een leuke site. Als ik jonger was geweest had ik me meteen ingeschreven om ranchwerk te gaan doen op een cattlefarm. Maar ik denk dat ik dat niet meer zou trekken;-)Fijn dat Kai al zo snel iets heeft gevonden!
Balen zeg van de laptop. Monsters zijn het die poezebeesten. Zeg ik met liefde hoor, want wij hebben hier ook 2 poeze en 2 hondemonsters.
Leuk zo'n onverwacht cadeautje, toch!!

Groetjes Tine.

naomi zei

Hallo

Wat een onwijs lief gebaar van je vriendin in Texas. Zeker een leuk idee om te proberen haar te bezoeken.

Dank je voor het opsturen van de magneet ben benieuwd.

Wat onwijs leuk om naar de ambassade te gaan, gezellig wat dames ontmoeten en leuk dat Charles Groenhuijsen er was heb een aantal van zijn boeken gelezen en ken hem van de nos natuurlijk. Ik heb wel het idee dat de meest correspondenten blijven wonen in USA.

Jammer dat je geen stroopwafel op hebt ik zal je binnenkort wel weer wat toesturen. Kan je genieten.

Fijn dat de spullen zijn op geruimd en leuk dat Kai al iets gevonden heeft wel al snel 10 februari. Nu snel tickets regelen en wanneer begint school dan?

Liefs Naomi

Anja zei

Hopelijk is je laptop nog te redden!
Ook hier zijn alle kerstspullen opgeruimd. Begin December popel ik om alles tevoorschijn te halen maar na nieuwjaarsdag heb ik er genoeg van.

Petra zei

@Sally - Bedankt, ik heb het laatste jurkje nog van de mannequin moeten halen.

@Jurgen - Ik ga daar echt niet heen om Nederlandse dingen te eten, hoor ;). Dit was de eerste nieuwjaarsreceptie in 29 jaar voor mij, puur omdat het in het huis van de ambassadeur was. De bitterballen waren wel lekker, hoor, daar niet van. De laptop is dood, maar was ook al vrij oud, dus ik ben vandaag verrast met een nieuwe Ultrabook.

@Petra - Nee, niet meer te redden, maar dit geeft dan wel een excuus om een nieuwe te krijgen ;).

@Petra - Ik vond het heel bijzonder dat zij mij zo zag. De laptop is dood :(.

@Annemiek - Wat grappig, Leipzig ziet er wel leuk uit.

@Marion - Ja, ik vond zijn columns ook altijd leuk.

@Tine - Grappig, ik dacht bij die site ook meteen dat ik dat als ik jonger was geweest super zou hebben gevonden.

@Naomi - Zijn school begint de 25e, dus hij zal daar ongeveer twee weken zijn.

@Anja - Helaas laptop is gestorven. Nu alles op is geruimd vind ik het ook wel weer lekker ruim.