Dag 2 Orlando: Universal Studios

Ricks wekker gaat om half zeven.  Ik hoef niet voor het ontbijt te douchen, dus blijf nog een half uurtje doezelen.  Dan gooi ik wat kleding aan en gaan we samen naar beneden om te ontbijten.  Rick is wat later dan hij had gedacht, dus plant om het buffet te nemen.

Alleen worden we begroet met de mededeling dat het vandaag enkel a la carte is.  Gelukkig is de bediening heel snel.  We nemen beiden de zalm eggs benedict zonder de Hollandaise saus.  Die wordt op een brioche geserveerd en is heerlijk!  Het wordt geserveerd met een enorme portie gebakken aardappels, die we geen van beiden aanraken.  Die liefde van Amerikanen voor aardappels bij het ontbijt snap ik na al deze jaren nog niet. Rick trouwens ook niet en die is geboren en getogen.

Rick gaat na het eten gauw op weg naar zijn afspraak.  Gelukkig is die maar een paar mijl verderop, dus hij heeft meer dan genoeg tijd.  Ik maak me op de kamer klaar en breng dan de bagage naar beneden en geef die af bij de balie, die daar speciaal voor is bestemd.  Dan check ik uit bij de receptie en vraag hoe ik bij Islands of Adventure kom.

Er is een wandelpad dat ongeveer tien minuten duurt, makkelijker kan het niet!  Ik loop het af en het is ook mooi met allerlei tropische planten.  Ik probeer het zoveel mogelijk in me op te nemen, vooral de palmbomen, want thuis zullen we in een diepvries terecht komen.  Het is vanochtend ook niet zo warm hier in Orlando, ik heb spijt dat ik mijn jasje niet mee heb.  In de zon gaat het echter wel, het is koel, maar niet koud.

Net na achten kom ik bij het park aan en ben er ook zo binnen.  Even een wijsvingerafdruk en ik mag door.  Net als alle anderen steven ik meteen op de Wizarding World of Harry Potter af.  Toen we hier twee jaar geleden waren moesten we minstens twee uur in de rij staan voor de attractie in het kasteel. 

Dit uur vroeger het park in mogen is een groot voordeel van Universal Studios hotelgast zijn.  Er is nu maar een wachttijd van 10 minuten en ik neem ook nog de single rijders rij, dus kan zo doorlopen.  

Althans, ik heb mijn tas tot heuptas gemaakt en daar nooit eerder problemen mee gehad op achtbanen. Hier word ik echter teruggestuurd, want ik heb geen "three pronged lock".  Geen idee wat dat betekent, maar mijn tas voldoet dus niet.  De medewerker is onvermurwbaar ondanks dat mijn sluitingen metaal zijn en duidelijk sterker dan zijn "three pronged lock".  Ik loop dan toch maar terug en doe de tas in een van hun (gelukkig wel gratis) kluisjes, zucht.

Het is een leuk en spannend ritje wat we met Harry, Ron en Hermione maken.  Het duurt lekker lang en ik vind de spinnen best eng, al doen de dementors me niet veel (ik weet alle namen in het Nederlands niet, sorry).  Het is werkelijk een van mijn favoriete attracties ooit.

Als het klaar is sta ik in tweestrijd of ik nog eens wil.  De wachttijd is miniem, maar ik vond eigenlijk een keer wel genoeg, dus ga verder.  De volgende attractie is de Griffon.  Op de bordjes staat dat dit een snel bewegende achtbaan is.  Ja, zo snel dat hij met naar wat voelt als een minuut voorbij is.  De man achter mij zei het het best: de laatste stop is het meest opwindende, want die komt heel abrupt.  Ach, ik heb hem gedaan.

Voor Ollivander's Wand Shop (toverstok winkel) staat een rij en ik hoor de medewerker zeggen dat de volgende "show" over vijf minuten begint.  Een paar jaar geleden stond hier zo'n lange rij dat wij dachten dat het iets heel bijzonders moest zijn.  Ik heb er dan ook hoge verwachtingen van!

We worden wat eruit ziet als een oude winkel met allerlei dozen in geleid.  Op de muur staat dat er maximaal 30 personen aanwezig mogen zijn.  Die zijn er nu bij lange niet.  Een zeer zware vrouw wordt gewezen voor mij te gaan staan en besluit mij als leunpaal te gebruiken.  Zo ontzettend ergerlijk!  Ik duw haar herhaalde malen van me af, want er is meer dan genoeg ruimte voor haar.

Of het die ergernis is of gewoon het saaie praatje dat de zogenaamde Mr. Ollivander maakt om een van de aanwezige kinderen een toverstok aan te meten, maar ik vind dit de moeite niet waard.   Na afloop van de tien minuten durende saaie sessie worden we de winkel ingeloodst waar ik net zo snel weer uitloop.  Misschien is dit iets heel leuks voor jeugdige Harry Potter fans, maar ik vind dat ze er meer van hadden kunnen maken.

Helaas is de achtbaan hier, Dueling Dragons, gesloten voor onderhoud.  Dat betekent dat er maar een achtbaan open is in dit park, de Hulk.  Voor ik daarheen loop kijk ik nog even in de winkel met trucs en magische dingen.  Eigenlijk hoop ik hier iets voor Kai en Saskia te vinden, maar het stelt niet veel voor.  Vorige keer hebben we al butter beer geprobeerd, dus dat laat ik dit keer achterwege.  Ik besluit klaar te zijn met Hogsmeade.

Om bij de Hulk te komen moet ik terug door Seuss Landing.  Dit vind ik het schattigste en kleurrijkste deel van dit park.  Het is allemaal gebaseerd op verhalen van Dr. Seuss. Ik ben dol op zijn verhalen en moet ook altijd het Cat in the Hat ritje doen. 

Hier gebruik ik voor het eerst mijn "Express" kaartje, maar er is sowieso niemand voor me.  Het is zo'n vrolijk ritje, ik word er altijd blij van.  Dr. Seuss is voor mij de Annie M.G. Schmidt van Amerika, zoveel fantasie en leuke gedichtjes.

Bij de Hulk doe ik mijn tas voor de zekerheid ook maar weer in een kluis.  Je vingerafdruk geldt als identificatie en het is eigenlijk wel een makkelijk systeem.  Hoe lang het gratis is, is duidelijk gebaseerd op de wachttijd van de attractie, want het verschilt overal.

Er is een wachttijd van vijf minuten, dus ik gebruik mijn Express kaart dit keer niet.  Deze achtbaan gaat maar liefst zeven maal over de kop.  Ik vind het heerlijk, want er is geen gerammel.  Ik overweeg een tweede keer te gaan, maar besluit dat mijn laatste rit van dit park te laten zijn straks.

Volgende attractie is Spiderman.  Dit is een 3D ritje en erg leuk.  Nu begint het park drukker te worden, want de "gewone" bezoekers mogen inmiddels naar binnen.  De wachttijden zijn nog miniem en ik kan zo plaatsnemen. 

Eigenlijk heb ik nu alle attracties, die ik wilde doen, gedaan.  Het is echter pas tien uur, dus nog wel erg vroeg.  Ik besluit door te lopen, zodat ik het hele park rondloop.  Ik kom door het strip gedeelte met ook veel leuks en kleurigs, maar geen attracties.

Het volgende gedeelte is Jurassic Park.  Die rit zou ik wel doen, als je aan het einde niet nat zou worden.  Daarvoor is het vandaag echt te koel.  Ik zie er ook niemand heen gaan. Ik heb intussen toch best dorst gekregen, dus stop bij een Coke Freestyle machine standje. 

Daar kun je of een gewone soda voor drie dollar nog iets krijgen of een speciale beker, die bij die Coke Freestyle machine werkt.  Alleen kost die beker twaalf dollar, maar dan kun je wel de hele dag gratis bijvullen.  Wetend wat een soda liefhebber Rick is kies ik voor de laatste.  Gelukkig heeft de beker een houder, die ik aan mijn tas kan klippen.

Hier is ook de grappige sprekende fontein.  Ik blijf een tijdje kijken hoe die mensen en vooral kinderen, die langslopen, toespreekt.  Het is soms werkelijk hilarisch!  Vooral de kinderen hebben natuurlijk helemaal niet door dat er iemand achter de microfoon zit en denken dat de fontein spreekt.  Lijkt mij een erg leuk baantje in dit pretpark.

Nu loop ik voor de tweede keer Hogsmeade binnen, dit keer van de andere kant.  Inmiddels bedraagt de wachttijd voor het ritje door het kasteel al 45 minuten.  Ik verbaas me over de drukte in dit park op een gewone dinsdag in januari!  Er zijn ook veel groepen, vooral uit Brazilie.  Misschien is daar deze week vakantie.

Nog even geniet ik van de kleurrijkheid van Seuss Landing en loop dan weer naar de Hulk.  Dit keer is de wachttijd 25 minuten, dus ik gebruik mijn Express pas na mijn tas weer in de kluis te hebben gedaan.  De tweede keer is zo mogelijk nog leuker dan de eerste en ik besluit een derde keer te gaan.

Alleen heb ik niet opgelet hoe lang mijn kluisje gratis was.  Ik wil het risico niet lopen ervoor te moeten betalen, want mijn geld ligt in de kluis.  Ik probeer de tas er dus uit te halen, maar iedere keer dat ik mijn vingerafdruk probeer werkt die niet! 

Half in paniek, want ik zie niemand, die zou kunnen helpen, bemerk ik een knop voor als je je kluisnummer bent vergeten.  Ondanks dat ik zeker ben van dat nummer probeer ik die toch maar.  En jawel, "verified" voor het kluisnummer dat ik de hele tijd probeerde.  Grote opluchting, want alles belangrijk zit in die tas!  Ik hevel hem over naar een andere kluis en ga terug naar de achtbaan.

De derde keer is verreweg de beste, maar na eenentwintig keer over de kop te zijn gegaan vandaag ook genoeg.  Het is na elf uur en ik heb Islands of Adventures wel gezien.  Ik sms Rick dat ik naar Universal Studios ga.  Hij schrijft terug dat hij net terug is bij het Royal Pacific hotel.  Hij Is veel vroeger klaar met werken dan verwacht!

We spreken af elkaar voor een vroege lunch bij Bubba Gump op City Walk te ontmoeten.  Het duurt een kwartiertje en dan is Rick er weer.  Zo hebben we een lekkere volle middag voor het Universal Studios park.  Maar eerst lunch.

Sean wordt onze serveerder en is duidelijk een grote Forrest Gump fan!  We hebben coupons voor een gratis voorafje en kiezen de garnalencocktail.  Eerst moeten we echter drie trivia vragen over de film beantwoorden.  Sean vertelt dat hij die dagelijks in het restaurant ziet en hem waarschijnlijk woord voor woord kent, wauw!

Dat is bij ons zeker niet het geval.  Sterker nog, ik heb de film al zo lang niet gezien dat ik me er nauwelijks iets van herinner.  Ricks geheugen is beter en hij beantwoordt alle vragen correct.  Gelukkig, want ik heb inmiddels heel veel zin in die garnalen!

Die zijn ook inderdaad heel groot en erg lekker.  Verder heb ik de spiesjes met gegrilde garnalen en groentes met rijst en een heel lekkere Kentucky bourbon saus om in te dippen.  Rick vindt zijn sandwich ook lekker.  Hij merkt op dat het wel bijzonder is dat deze film zo'n restaurantketen tot gevolg heeft.  Alles heeft met Forrest te maken, zelfs de bordjes, die je naar de wc leiden.  Daar staat "I gotta P" op, net als Forrest zei.

Inmiddels is het nota bene kouder geworden dan vanochtend en er staat een koude wind.  Ik heb het oncomfortabel koud, dus koop een fleece das in de winkel van het restaurant.  Die houdt me even warm, maar niet lang genoeg.   Terwijl Rick zijn kaartje voor Universal koopt, ga ik naar de winkel en koop een winddichte jas.  Jammer dat ik die in Florida nodig heb, maar ik heb geen zin om de hele middag te lopen rillen.

Als Rick eindelijk zijn kaartje heeft en het park binnenkomt, gaan we meteen naar Minions Mayhem, de nieuwste attractie hier.  Rick is vooral dol op de Minions.  Ik heb hem er een hele set met figuurtjes van gegeven voor Kerst.

We moeten ondanks de Express even wachten, want er is iets mis met de attractie.  Maar dan is het ook erg leuk.  We worden opgeleid tot Minions, maar dat gaat natuurlijk niet goed, dus uiteindelijk zijn we toch weer gewoon mensen.  Volgens mij tot Ricks teleurstelling, maar ik ben liever niet geel met een oog.

In de winkel vinden we eindelijk een leuk cadeautje voor Kai en Saskia, een Minion t-shirt.  Er zijn allerlei andere Minion dingen te krijgen en buiten staat een verkeersbord met Minion Xing.  Zo grappig! Wij kijken uit naar de tweede film hiervan.

De enige populaire attractie hier waar je geen Express pas voor kunt gebruiken is de nieuwe Rip Ride RockIt achtbaan.  Rick en ik willen die toch graag doen en zijn blij als de wachttijd maar een half uur bedraagt.  Daar hebben we wel tijd voor.

In de rij leren we hoe we de muziek kunnen kiezen, die we tijdens de rit zullen horen.  Inderdaad zitten we met een half uur in de achtbaan.  Ik kies Donna Summer als mijn lied en jee, dit is wel een van de meest intensieve achtbanen, die ik ken.  Oef!  Wel erg leuk en ook lekker lang.  Een van onze favorieten wordt dit!

De volgende attractie is Men in Black. Hier moeten we Buitenaardse wezens neerschieten en Rick en ik gaan nek aan nek, maar uiteindelijk win ik met 500 punten .  Niet alleen win ik van Rick, maar ook van de rest van de wagen, vier andere mensen.  Trots verlaat ik het wagentje, ha ha!

Ondertussen lopen we door New York en San Francisco, waar ik ook de Coke Freestyle beker een paar keer bijvul en deel met Rick.  Ik denk toch wel dat het het geld waard was, al gooide Rick de beker om in de kluis bij Men in Black, mijn tas helemaal nat makend.  Gelukkig droogt het met dit weer snel en zijn er geen electronica bij gemoeid.

Rick heeft de Simpsons al eens gedaan, maar ik nog nooit.  Hier was Back to the Future voorheen en ze gebruiken dezelfde methode.  Het is een leuk ritje met de typische Simpsons rauwe humor.  Toch mis ik de Delorean van Back to the Future.  ET en Twister zijn nu nog de enige attracties over oudere films, want ook Jaws is weg.

Dan is het alweer tijd voor de laatste attractie van vandaag.  Revenge of the Mummy heeft een onschuldige "engheid".  Ik herinnerde me de rit helemaal niet, maar hij doet me denken aan Space Mountain.  Ook zo'n soort achtbaan binnen.

De tijd begint te dringen en we verlaten het park en lopen terug naar het hotel.  Rick haalt de auto, terwijl ik de bagage ophaal.  Die krijg ik zo weer mee, heel goed geregeld bij dit hotel.

Er is nog een grappig voorval, want Rick stopt zijn auto en gebaart naar mij om de bagage te brengen.  Ik roep hem gekscherend toe dat hij wel zo galant mag zijn mij te helpen.  Onmiddellijk schieten drie medewerkers van het hotel toe.  Zij dacht dat ik het tegen hen had.  Ik moet er wel om lachen. Rick verdedigt zich met te zeggen dat hij enkel mijn aandacht wilde hebben.  Ja, ja.

De rit naar het vliegveld verloopt voorspoedig.  We brengen de huurauto terug en checken dan in.  Rick kan weer door de Pre veiligheidscontrole en ik door de kortere rij voor eerste klas.  We zijn dus ook zo door de veiligheidscontrole en hebben nog een goed uur voor we aan boord moeten.

We nemen een tafeltje aan de bar bij Ruby Tuesday.  Wetend dat we aan boord avondeten zullen krijgen, bestellen we een voorafje van vistaco's om te delen.  Voor mij is een zo'n taco nog teveel, dus ik eet de vis en groentes eruit.

Dit keer zijn we als eersten aan boord.  Om te beginnen zit ik niet naast Rick, maar degene naast hem wil wel van stoel wisselen met mij.  Wel zo gezellig om naast elkaar te zitten, hoewel Rick volgens mij liever zonder mijn geklets naar zijn shows had gekeken.

Voor het avondeten hebben we de keuze tussen een biefstuk wrap of een garnalensalade.  Rick kiest het eerste en ik natuurlijk de garnalen.  Het wordt geserveerd met een heel lekkere kop aspergesoep en vers fruit.  We vinden beiden het eten van United in eerste klas erg goed. 

Kennelijk hebben we de wind heel erg mee, want maar liefst een half uur voor op schema landen we alweer op Dulles!  De bagage komt ook snel en Rick heeft de auto valet geparkeerd, dus die is er ook zo.  Maar goed ook, want ik heb een winterjas aan, maar Rick alleen een dun zomerjack en het vriest dat het kraakt hier!  Het is het koudste weer in twee jaar.

Thuis treffen we alles prima aan.  We kletsen nog wat met Kai, Saskia is al naar bed.  Dan is het tijd om te gaan dromen over dit ontzettend leuke onverwachte reisje.  Ik ben blij dat ik zaterdag de spontane gedachte kreeg om mee te gaan!

Foto's: