TGIF

En dan is het opeens weer vrijdag.  Dat niet alleen, maar het is 1 maart, de lentemaand is begonnen, hoera!  Gemiddeld is het hier dan een graad of twaalf, maar die groundhog, die op 2 februari een vroege lente voorspelde, heeft tot nu toe geen gelijk.  Voorlopig blijven de temperaturen nog beneden het gemiddelde, helaas.

Een van de weinige voordelen daarvan is dat het in onze slaapkamer lekker koel blijft.  We hebben Cosmo en Flapjack expres buitengesloten, want als die in de kamer zijn slapen we toch een stuk onrustiger, hoe schattig en warm ook.  Inderdaad slapen we beiden erg goed vannacht.

Rick staat zelfs pas tegen achten op, laat voor hem op een werkdag.  Saskia had eigenlijk een late start vandaag, maar is al vertrokken als wij opstaan.  Zij is hard aan het werk met haar AP scheikunde en andere vakken.  Ze vertelde me gisteren hoe gestresst ze zich voelt.

In Nederland heb ik het gymnasium gedaan en heel hard gewerkt, maar hier is school alleen niet genoeg voor de betere colleges, hoeveel honors of AP vakken je ook doet. Er moet ook van alles buiten school gedaan worden om er goed voor te staan voor zo'n college.  Dat niet alleen, er is geen eind examen, dus alle vier de jaren van high school moet je het al heel goed doen om het beste "GPA" (grade point average) te hebben om aangenomen te worden. 

Voor ons ouders is het ook een onderliggende stress deze laatste high school jaren, want je wilt toch dat je kind terechtkomt op de school van keuze.  Maar ja, anders dan leiden en als cheerleaders (hoe Amerikaans) aan de kant staan is er niets wat wij eraan kunnen bijdragen.  Enfin, herfst 2014 zal Saskia ergens terechtkomen, hopelijk op een college waar ze graag heen wil.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik naar de sportschool.  Daar wacht Tom me al op.  Ik heb nog even tijd om op te warmen en dan beginnen we aan de gewichtenroutine, die we ook woensdag met Sharon deden.  Ik heb intussen een timer app op mijn telefoon gezet, die helpt met de 40 seconden sporten, 20 seconden rust. 

Mijn hemel dit is een moeilijk half uur!  Het doet me genoegen te zien dat Tom, die ergens in de dertig is, net zoveel moeite met de oefeningen, die enkel lichaamsgewicht gebruiken, heeft als ik!   Hij sport tenslotte altijd met Sharon, die het voorbeeld van fitness is.  We zijn het erover eens dat we zo fit willen worden dat deze oefeningen een fluitje van een cent zullen zijn.  In plaats daarvan zijn we na afloop compleet buiten adem en doorweekt. 

Na nog een half uur cardio zit het sporten er vandaag weer op, gelukkig, en ik loop blij terug naar de van. Ik kan me echt weinig keren herinneren dat ik zo hard gesport heb, terwijl de oefeningen maar minder dan twintig minuten duurden bij elkaar als we geen rust hadden genomen tussendoor.  Het voelt wel heel erg goed, moet ik zeggen.  Ik kan het toch zomaar, terwijl ik een stuk ouder ben dan Tom (of Sharon).

Op weg naar huis haal ik lunch bij Panera.  Met mijn kaart daar heb ik een gratis halve sandwich en dat wordt natuurlijk de tonijnsalade op tomaten-basilicum brood.  Daarbij een kop kippensoep en het smaakt me weer prima!  Maakt me helemaal vrolijk op deze grijze dag.

Cosmo wacht me thuis op en heeft duidelijk zin in een wandeling.  Die kop met smekende ogen in mijn schoot is moeilijk te weerstaan.  Nou, het is droog, ook al is het koud en bewolkt, dus vooruit.  Ik neem eens een andere route door verschillende cul de sacs, die groter zijn dan de onze.  Heel veel straten hier eindigen in een plein (cul de sac). 

Helaas heb ik geen fototoestel mee, want voor de tweede keer zie ik in de bomen hier een prachtige uil zitten.  Ik vraag me nu af of die ook territoriaal zijn.  De uil is wakker en als hij ons ziet vliegt hij ook meteen weer weg.  Boehoe, of beter oehoe, ik weet het, flauw.

De rest van de middag werk ik aan mijn Spaans op Duolingo en doe ook wat Duits.  Ik denk dat ik me daarop de komende maand ga concentreren, want ik wil dat graag ophalen voor we naar Duitsland gaan.  Ik versta het redelijk, maar kan een opfrisser goed gebruiken.

Saskia heeft natuurlijk van alles gaande op een vrijdagavond.  Gelukkig zijn er inmiddels genoeg rijdende vrienden en vriendinnen dat wij er niet meer aan te pas komen.  Saskia zou ook Kai's auto kunnen nemen, maar ze wil bij Kaylee blijven logeren en wij willen Kai's auto niet langs de weg hebben staan 's nachts. 

Rick en ik besluiten eens een nieuw restaurant in Fairfax uit te proberen, The Wine House.  Dat blijkt een heel goede keuze.  We moeten even wachten op een plekje aan de bar en doen dat onder het genot van een wijntje en biertje.  Als we eenmaal zitten, zien we onze kennissen Tara en Chris ook.

We kletsen even bij en horen dat hun zoon, die voor Georgetown Cupcakes werkt, op tv te zien was tijdens een van de afleveringen.  Wij zullen hem morgenavond ook zien, want hij zal bij de Georgetown Cupcakes stand werken van het liefdadigheidsbal waar we heengaan.

Het eten is hier ontzettend lekker en het is even moeilijk kiezen.  We beginnen met een bord met twee soorten kaas, prosciutto, pate en appel en druiven.  Als hoofdgerecht neemt Rick de wilde zwijnenworst en ik de St. Jacobsschelpen met een salsa van mango en komkommer.  Het smaakt allemaal even goed en we hebben weer een goed en gezellig restaurant aan ons lijstje toegevoegd.