Een gezellige, maar heel warm en vochtige rondleiding

Met schrik word ik wakker als ik Rick zich hoor scheren.  Ik denk me verslapen te hebben, maar herinner me dan dat Rick vroeger dan ik naar Washington moet.  Te vroeg voor mij om met hem mee te rijden.  Ik heb iedere minuut slaap hard nodig.

Om kwart voor acht sta ik ook op en maak me klaar.  Het lijkt vandaag eindelijk een droge dag te worden, maar het is al 27 graden zo vroeg.  Dat belooft een warme dag te worden!  Na mijn ontbijt brengt Saskia me naar de metro.

Daar komt de trein net aanrijden.  In de tunnels is er geen telefoonbereik en als ik bij het Smithsonian station bovenkom is er een berichtje dat het gezin waar ik vandaag mee op pad ga op een bankje dichtbij zit.  Ik vind ze snel en maak kennis met het gezin W. uit de buurt van Gent, vader, moeder en twee tienerdochters.

We zijn meteen gezellig in gesprek en lopen naar het Washington Monument.  Het is werkelijk alsof er een vochtige deken over de stad ligt.  Het is niet eens zo warm nog, maar er staat geen zuchtje wind en je transpireert gewoon al door te staan.  Ik kan goed tegen de hitte en vochtigheid, maar deze vochtigheid is voor mij zelfs oncomfortabel.

Dichter bij de rivier is het met een briesje gelukkig wel beter uit te houden.  Ik heb besloten vandaag foto's te nemen van een aantal van de vele adelaars, die op de monumenten en gebouwen te zien zijn.  Dat laat me weer eens op een andere manier naar een en ander kijken.  Vooral het Lincoln Memorial heeft er veel.

Als we langs het Tidal Basin en de monumenten daar lopen heeft A. last van blaren.  Kijkend naar hun schoenen aan het begin van de rondleiding was ik daar al bang voor.  Mooie schoentjes bij hun kleding, maar niet praktisch voor vijftien kilometer door de stad lopen.

Gelukkig brengt een standje langs 15th Street uitkomst.  Duidelijk zijn er meer mensen, die last van blaren hebben, en deze slimme dame heeft dus teenslippers te koop.   Niet alleen A. koopt een paar, maar moeder N. ook.  Andere dochter I. heeft al teenslippers aan en lijkt ook minder last te hebben.  Mijn Teva sandalen zijn allerminst elegant, maar ik heb wel geleerd dat goede schoenen belangrijker zijn dan hoe ze staan.

Bij de Old Ebbitt Grill krijgen we een tafeltje in de hoofdzaal.  Ik hoefde maar een keer te zeggen dat ik de zijzaal te koud vind en voila.  Het is ook leuker in de hoofdzaal, want er is meer gaande.  Het gesprek aan tafel gaat o.a. over de verschillen tussen Amerikaans en Belgisch/Nederlands/Duits voortgezet onderwijs.  Groot verschil is natuurlijk hoe duur dat allemaal is hier.

Net als maandag bestel ik de filet mignon, die vandaag nog lekkerder is, want de serveerder heeft geluisterd naar mijn "bijna rauw" verzoek.  Ook de anderen smullen van de pasta, enorme pastrami sandwich, kalfslever en salade met gegrilde kip.  Het is erg gezellig, ik vind het ook altijd leuk als mensen niet alleen geinteresseerd zijn in de gebouwen van Washington, maar ook in het leven hier.

Zodra we buiten zijn valt de deken van vochtigheid weer op ons.  I. merkt op dat dit geen prettige warmte is.  Dat is het inderdaad niet, al heb ik het nog vele malen liever dan kou en regen.  Goed weer om door een stad te lopen is het zeker niet als je er zoals mijn gezelschap niet aan gewend bent.

We bekijken het Witte Huis van voor en achter. De president is thuis, maar we kunnen tot vlakbij het hek komen.  Zoals zo vaak met leeftijdgenoten van de presidentiele dochters is er veel interesse in hoe zij het Witte Huis beleven. 

Omdat er veel interesse in het Witte Huis en zijn bewoners is stel ik voor het White House Visitor Center in te gaan.  Dat wordt met graagte aangenomen en we bekijken van alles over de geschiedenis van het huis en zijn bewoners.  Ik was hier een keer eerder geweest dus vind het ook wel leuk om nog eens te bekijken.

Bij het toekomstige Trump hotel komen we een demonstratie tegen de Republikeinse presidentskandidaat tegen.  Helaas heeft een van mijn favoriete chefs in Washington, Jose Andress, gisteren verkondigd dat zijn restaurant in dat hotel niet door zal gaan.  Hij kan zich (terecht naar mijn mening) niet vereenzelvigen met de harde woorden over immigranten, die Trump uitte.  Met hem vele anderen, waaronder NBC (tv station dat Miss USA uitzond) en Macy's (die zijn kleding verkocht).

In het Capitool zijn zowaar zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden in sessie.  We lopen  Capitol Hill op en als laatste van de rondleiding de Library of Congress binnen.  De airconditioning daar is ook altijd zeer welkom en er zijn drinkfonteinen aan de ingang met koud water.

We moeten even wachten voor we de grote leeszaal in mogen.  Een gids van de bibliotheek vertelt een paar kinderen van alles en dan leer ik iets nieuws.  Alle copyrights worden hier ook afgegeven.  Alle films, stripboeken, honkbalkaarten en alles wat maar gedrukt wordt van over de hele wereld wordt aangekocht door de bibliotheek. 

Mijn rondleiding is hierna afgelopen, maar we moeten naar hetzelfde metrostation en dezelfde trein hebben.  Ik neem afscheid en stap een station voor hen uit bij Federal Triangle.  Rick heeft namelijk vandaag in het Reagan building een presentatie gehad en ik rijd met hem mee naar huis.

In de auto zie ik dat de uitslag op mijn kuiten, die ik vorig jaar al soms had en maandag terugkwam na de rondleiding toen, erger is geworden.  De andere kuit heeft nu ook rode vlekken.  Ik denk dat het warmte uitslag is. Alle advies daarvoor is vochtige warmte te vermijden, maar dat is voor mij niet mogelijk.

Daar zie ik dat al het vogelvoer op is.  Zowel van de "gewone" vogels, als van de kolibri's. Volgens mij komt er nu ook een jonge kolibri op af.  Ik vul ze bij en geef Cosmo (en Flapjack, die altijd meeeet) eten. 

Dan schenkt Rick een aperol spritz voor me in en ga ik na vijftien kilometer lopen met de voeten omhoog!  Met deze warmte hebben we geen zin in warm eten en voor het eerst dat ik me kan herinneren is Rick degene, die sushi voorstelt.  Het smaakt weer heerlijk, ik zou iedere dag sushi kunnen eten!

Foto's van de adelaars vandaag staan hier.