Vierde en hopelijk laatste hete en vochtige rondleiding

Bij het opstaan zit er zoveel condensatie op de ramen dat ik niet eens naar buiten kan kijken.  Dat belooft weer een flink vochtig dagje te worden.  Vannacht heeft het ook geregend en er worden voor overdag ook buien voorspeld.

Kijk!  Maiskolven in de making dankzij de eekhoorns!

Na een paar wafels en kop koffie naar binnen te hebben gewerkt brengt Rick me naar de metro.  Daar is weer eens vertraging en maar net op tijd kom ik om half tien bij het Smithsonian station aan.  Alleen zie ik tien minuten later nog niemand, die op mijn groepje van vandaag lijkt.

Net als ik hun nummer opzoek krijg ik een sms-je.  Ze staan bij de andere uitgang van het station.  Ik weet niet hoe ik duidelijker kan maken welke uitgang mensen moeten hebben, want dit seizoen komt het wel erg vaak voor dat ze de verkeerde nemen.  Metro heeft de borden veranderd en nu staan de aanwijzingen bij de trap naar boven, misschien dat dat het is.

Gelukkig wisselen we altijd nummers uit dus geen probleem om elkaar toch te vinden.  Ik maak kennis met M., H. en N..  De vochtigheid ligt als een deken over ons heen en ik voel de druppels van mijn rug aflopen.  Mijn IKEA doekje doet goed dienst om mijn gezicht en nek af te drogen.

De eenden zijn dol op de fonteinen met dit weer

De zon laat zich echter nauwelijks zien dus het zal "maar" een graad of 32 zijn.  We lopen langs de monumenten en na het Koreaanse oorlogsmonument nemen we even rust op het terrasje van het cafe daar.  Daar bespreken we ook de rest van de wandeling, want H. heeft een hartconditie en kan niet zo heel lang in de hitte wandelen.

Helemaal rond het Tidal Basin lopen doen we dus niet, want het Jefferson Memorial is ook goed zichtbaar vanaf het Martin Luther King Jr. Memorial.  N. vooral wil echter wel graag het Franklin D. Roosevelt memorial ook zien dus we bepalen dat H. dan even op een bankje zal wachten.

Als we eenmaal bij het Martin Luther King Jr. Memorial zijn wil H. toch wel graag mee en het lijkt ook ietsje minder vochtig te zijn.  Na de vier kamers van FDR's presidentiele termijnen te hebben bekeken gaan we richting de Old Ebbitt Grill.

Daar begroet Mark ons enthousiast en krijgen we een tafeltje in de hoofdzaal.  Ik blijf het daar een stuk leuker vinden dan in de zijzaal waar we vorige jaren altijd zaten.  Het is er ook een stuk minder koud, gewoon prettig koel.

Vandaag bestel ik eens een flatbread, een soort dunne pizza met grana padano (kaas), twee soorten paddestoel en rucola.  Ik moet zeggen dat het me prima smaakt en genoeg voor een lunch.  Ook de anderen smullen weer, dit restaurant stelt nooit teleur.

Tijdens het eten wordt de voorkeur uitgesproken om de metro van het Witte Huis naar het Capitool te nemen.  Ik ben stiekem heel opgelucht, want ben om de een of andere reden doodmoe.  Natuurlijk zou ik het nooit zelf voorstellen voor mijn eigen comfort, maar vandaag ben ik heel blij dat zij dat willen!

Na het bekijken van het Witte Huis en Concepcion zit nog steeds voor haar tentje, ze lijkt wel te krimpen, lopen we naar het McPherson Square metrostation.  Bij Capitol South stappen we weer uit en lopen naar de voorkant van het Capitool. 

Opvallend is dat vanochtend alle vlaggen overal nog voluit hingen en nu hangen ze halfstok.  Ik heb zo'n vermoeden dat dat is om de vijf militairen, die vorige week in Tennessee zijn neergeschoten, te herdenken.  Er kwam overal groot protest dat de president en het congres die niet eerden door de vlaggen halfstok te hangen.  Nu is dat bevel kennelijk gegeven.

Wij lopen naar de overkant de Library of Congress binnen.  Ik krijg echt nooit genoeg van dit gebouw.  Altijd zie ik er weer nieuwe dingen op de muren en nieuwe boeken in de bibliotheek van Thomas Jefferson.  Voor mijn compagnons is het ook iedere keer weer een verrassing, want van buiten is het een mooi gebouw, maar je hebt geen idee van de schoonheid binnen.

We lopen terug naar het metrostation waar we afscheid nemen.  Ze vonden, zoals tot nu toe gelukkig iedereen, de rondleiding erg informatief.  Hun trein komt eerder dan de mijne en ik sms Kai of hij me alsjeblieft op kan komen halen.

Dankbaar zie ik zijn auto inderdaad als ik het station in Vienna uitloop.  Op weg terug naar huis probeer ik uit te vinden of Kai al meer weet over wanneer hij naar Duitsland wil gaan.  Hij wil namelijk graag dat ik mee ga om te helpen.  Hij weet echter nog niets.  Als ik Kai was zou ik zenuwachtig worden, maar hij aardt naar Rick, alles zal reg kom.

Thuis overweeg ik naar het zwembad te gaan, maar ik voel me eigenlijk helemaal niet lekker.  Ik voel dat ik mijn fibromyalgie "muur" heb bereikt.  Ik heb teveel van mijn lichaam gevraagd dus het is maar goed dat ik de aanvraag voor morgen heb afgeslagen.  Ik heb die dag "rust" echt nodig.

Mijn tijgerlelies bloeien mooi nu

Energie om naar het zwembad te gaan heb ik niet en besluit in de hangmat te gaan lezen.  Ondanks al het Off! spuiten vinden de muggen me erg lekker, maar ik negeer ze.  Kennelijk had ik dit liggen even nodig, want als Rick een uur later thuiskomt voel ik me alweer een stuk beter.

We bestellen kabobs van Friends en dan is het lekker America's Got Talent kijken.  Er zijn een aantal heel goede acts.  Michael Buble is gast jurylid.  Het is altijd zeer vermakelijk en ik hoop dat onze favorieten doorgaan.