Monumentenrondleiding en nieuwe vleugel American History museum

Het voelt gewoon koel als ik om acht uur naar buiten stap om mijn ontbijt te eten.  Het is 23 graden, maar aan de knalblauwe lucht is al te zien dat de vochtigheid een stuk minder is.  Dat wordt een veel comfortabelere rondleiding dan gisteren en stemt me helemaal blij!

Rick zet met af bij de metro en daar staat dat er vertraging is.  Het perron staat dan ook bomvol.  Ik heb ruim de tijd dus besluit de eerste propvolle trein te laten gaan en de volgende te nemen.  Die komt vrijwel meteen en ik heb een zitplaats.

De trein gaat wel heel langzaam en doet er bijna veertig minuten over, terwijl het gewoonlijk 25 minuten zijn. Bij het McPherson Square station stap ik uit.  Hier zal ik A. en haar tienerdochter en -zoon ontmoeten.  Niet veel later hoor ik iemand vragen of ik Petra ben en we hebben elkaar weer gevonden. 

Vandaag begint de rondleiding met het Witte Huis.  Het is zulk mooi weer dat ik besluit qua fotografie eens toerist in eigen stad te spelen.  Iedereen (Amerikanen inclusief) is altijd verbaasd te horen hoe groot het Witte Huis eigenlijk is (5100 vierkante meter), want als je er naar kijkt lijken het maar twee verdiepingen te zijn in het woongedeelte (in werkelijkheid zijn het er zes).

Aan de achterkant van het Witte Huis staat een idioot met een confederate vlag te zwaaien.  Die werd vandaag na veel protest verwijderd van voor het staatscapitool in South Carolina.  Onderaan zijn stok hangt de Amerikaanse vlag ondersteboven. 

Heel boos kan ik me maken dat iemand zo'n vlag voor het huis van de eerste zwarte presidentsfamilie gaat zwaaien.  Racist eerste klas is dat en ik walg ervan , maar het is wel een goede gelegenheid om die vlag en geschiedenis een beetje uit te leggen aan mijn gezelschap.

We lopen verder naar het Washington Monument en lopen het "rondje" monumenten.  Voor mij is het een heerlijke, bijna koele dag, maar voor hen is de dertig graden wel warm.  Met genoeg water en zoveel mogelijk in de schaduw lopen gaat het echter prima.

Als laatste bezoeken we het Jefferson Memorial en lopen dan terug naar de bewoonde wereld.  De monumentenrondleiding duurt over het algemeen bijna drie uur dus precies lunchtijd als we klaar zijn. 

Zij hebben kaartjes voor drie uur om naar boven te gaan in het Washington Monument.  Ze staan geparkeerd in het Reagan gebouw en daar is ook een food court waar ik ze heen wijs.  We nemen afscheid en ik krijg weer het gevoel dat ze de rondleiding echt leuk vonden. 

Dat is wat het voor mij ook zo bevredigend maakt.   Mijn rondleiding is hun introductie met de stad Washington en ik vind het super als mensen er enthousiast over zijn.  Kennelijk is dat het geval, want ik heb al een heel aantal kennissen van vroegere klanten rondgeleid.

Even overweeg ik bij de Old Ebbitt Grill te gaan lunchen, maar bedenk me dan dat ik daar deze maand al vaak genoeg zal eten en het is zulk mooi weer dat ik op een terrasje wil zitten.  Vlakbij het Witte Huis zijn er drie restaurants met gezellige terrassen.

Na de menu's te hebben gelezen kies ik Cafe du Parc, want die hebben koude soep op het menu staan en daar heb ik enorme zin in.  Welke soep het is hoor ik pas van de ober en het is avocado, komkommer en honingdauw meloen, zo lekker!  Ik bestel half soep, half (Mediterranese) salade, ontzettend lekker, koel en licht!

Tijdens het eten kijk ik naar de af en aan rijdende hop on hop off bussen en bedenk me hoe de stad is veranderd sinds wij hier kwamen wonen in begin jaren tachtig.  Toen was er de Tourmobile, die van het Capitool naar het Lincoln Memorial reed en op Arlington Cemetery.  Nu zijn er zeker vijf busbedrijven, drie segway tour bedrijven, fietsrondleidingen en meer.  Vorig jaar werd er weer een (binnenlandse) toeristenrecord verbroken, met 18,3 miljoen Amerikaanse toeristen.  Daar zijn de buitenlanders nog niet bijgeteld, dus.

Samen met die toeristen begeef ik me na mijn lekkere lunch naar het National Museum of American History.  Daar is een nieuwe vleugel geopend op 1 juli en ik ben benieuwd wat daar te zien is.  Het gaat over Amerikaanse uitvindingen en produkten en dergelijke.  Het is interessant en interactief met een groot "Spark!" laboratorium waar kinderen (en volwassenen) van alles kunnen uitproberen.

Als ik in het nieuwe gedeelte uitgekeken ben kan ik het niet laten ook mijn favoriete tentoonstellingen hier te bezoeken.  Het "Dolls' House" enorme poppenhuis en de first ladies en hun jurken en porcelein blijven zo leuk! 

Dan loop ik het museum weer uit en neem de metro terug naar huis.  Kai haalt me op, want mijn rechtervoet doet scherp pijn.  Ik wilde met dit mooie weer eigenlijk teruglopen, maar besluit mijn voeten en benen maar zoveel mogelijk rust te gunnen, want de komende weken deze maand wachten me nog elf rondleidingen.

Na even genieten van de rust op het deck ga ik naar Lofty Salon waar Mona mijn kapsel weer helemaal bijwerkt.  Het is hard nodig, want de zon heeft heel wat gebleekt en in dit seizoen groeit het ook sneller dus meer uitgroei. 

Rick is thuis als ik terugkom en de maaier gemaakt.  We hebben ook meteen een keurig gemaaid gazon, want je weet maar niet wanneer het weer gaat regenen hier!  We hebben bij een nieuw restaurant in het Mosaic District gereserveerd en gaan daar meteen heen.

Bij Brine krijgen we een tafel op hun grote terras.  Ze hebben hier twintig lokale bieren aan tap en Rick heeft dus keuze te over.  Ik kies hun cocktail met pisco en die is heerlijk!  Dit menu is helemaal mijn ding met oesters en andere visgerechten. Helaas is Rick er minder van gecharmeerd.

Hij neemt de garnalencocktail als voorafje en ik zes oesters.  Voor mijn hoofdgerecht neem ik zoals vaker twee voorafjes, de ceviche en gazpacho, beiden voortreffelijk.  Rick heeft de forel met frietjes.  Die laatste zijn ontzettend lekker, maar de forel heeft nogal wat graten.  Ik denk tot mijn teleurstelling  niet dat ik Rick hier nog vaak enthousiast voor kan maken.

We lopen nog naar Dolcezza, de ijssalon hier.  In Nederland krijg je bij een klein ijsje een bolletje, hier is het nog een hele maaltijd.  Rick en ik zijn dan ook heel blij als we ijs "lollies" zien.  Precies de juiste kleine portie!  Rick kiest chocola en ik salted caramel, werkelijk keilekker.

Het is een leuk einde van deze week.  De zomer vliegt alweer voorbij!  We hebben plannen voor dit weekend, hopelijk gooit het weer geen roet in het eten.  Het is iedere dag warm genoeg, maar als er onweer dreigt wil je niet te ver van dekking zijn.

Mijn toerist in eigen stad foto's staan hier