Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, november 30, 2016

Middagje kerstwinkelen in de mall

Het plenst werkelijk als ik wakker word.  Rick is al sinds zeven uur op met de honden.  Gelukkig voor hem was het toen nog droog.  Mij lukt het niet goed wakker te worden en ik blijf tot kwart voor negen liggen. 

Het gaat op het moment gewoon niet goed en ik haat het dat toe te moeten geven.  Ik wil zoveel, maar vooral op dagen als vandaag nemen de pijnen gewoon over.  Gelukkig duurt dit weer hier nooit zo lang.

Rick vertrekt naar zijn werk en na een paar lekker sterke koppen koffie en wafels rijd ik naar de sportschool.  Al meer dan een week gaat het lichtje dat een of meer van de banden van de van opgepompt moet worden meteen aan.  De banden zien er goed uit dus ik negeer het nog maar even.

Omdat het blijft regenen parkeer ik in de garage onder de sportschool.  Het is gezellig binnen, want veel mensen die ik ken zijn aanwezig.  Ik haal mijn inspiratie dan ook van Carline, die over de tachtig is en herstellend van een gebroken heup.  Ze geeft toe nog veel pijn te hebben, maar ze is toch bijna dagelijks hier aan het sporten.  Echt bewonderenswaardig!

Na het uur cardio is het in ieder geval droog.  Ik haast me naar huis en neem de honden de achtertuin in.  Het is idioot warm met zo'n achttien graden en ik sta op 30 november zonder jas in de tuin!! Jammer dat het niet ook nog zonnig is, maar ik mag niet klagen. 


Voor vanavond wordt er meer regen verwacht, ten zuiden van ons bij Christine en Chuck hebben ze een slapeloze nacht doorgemaakt vanwege tornado's.  Ook woeden er in Tennessee enorme branden, allemaal zeer angstwekkend.  Op het moment vind ik de wereld sowieso zorgwekkend en dat heeft veel met onze aankomende president te maken.  De mensen met wie hij zich omringt zijn zeer angstaanjagend!

Tijd om mijn hoofd weer in het zand te steken en iets leuks te gaan doen.  Ieder jaar ga ik tenminste een keer naar de mall om in persoon kerstinkopen te doen.  Vanmiddag is daar de perfecte kans voor. 

In het weekend is het bij Tysons Corner een gekkenhuis, maar vandaag valt het alles mee. Ik vind dan ook een parkeerplek vlak bij de ingang.  Het is inmiddels half twee dus absoluut tijd om iets te gaan eten!  Aan de bar bij Seasons 52 bestel ik een bowl met boerenkool en chorizo soep.  Die smaakt me zeer goed! 

Na het eten begin ik aan mijn winkelen.  Als eerste loop ik helemaal naar de andere kant van de mall en koop een heel aantal dingen bij Bath & Body Works.  De meisjes en ik zijn allemaal dol op hun lekkere luchtjes.  Ik koop ook een nachtlichtje met lekker ruikende olies voor in de basement.

De tas is vrij zwaar en ik heb geen zin daar mee rond te blijven lopen.  Langzaam, rondkijkend in andere winkels, loop ik terug naar de van.  Ik zet mijn tas erin en ga verder door de mall lopen.  Intussen houd ik de schoonmaaksters via onze webcam in de gaten, als hun auto vertrekt kan ik terug naar huis.

Eigenlijk ben ik op zoek naar de kerstwinkel, die hier ieder jaar weer is, maar ik kan hem niet vinden.  Bij de Microsoft Store schrik ik van de prijs van het XBox spel dat Kevin graag wil.  Ik sms Rick en die kan dat voor de helft van de prijs krijgen als Microsoft medewerker.  Dat scheelt heel wat!

Bij de Lego Store koop ik een ding van Kai's lijst en bij Sephora wat voor Saskia.  Als laatste ga ik naar de Disney Store.  Daar zoek ik leuke dingen uit voor Toys for Tots, zoals ieder jaar.  Ook Disney heeft goede koopjes en ik koop voor een jongetje en een meisje.  Zulke leuke dingen hebben ze hier toch altijd!
Het varkentje en de kip van Moana!

De schoonmaakdames zijn nog niet klaar en ik besluit mezelf eens te verwennen.  Ik koop een Diet Coke bij een van de standjes en loop dan naar een van massage stoelen.  Voor $5 krijg ik een werkelijk heel fijne  massage van een kwartier.  Het begint aan de basis van mijn hoofd en gaat naar mijn benen. Wauw, ik zou hier wel een uur in willen zitten!
De massage stoel en het uitzicht in de mall

Intussen zie ik dat de dames klaar zijn met ons huis dus na het kwartier genieten rijd ik huiswaarts.  Onderweg breng ik de Toys for Tots speeltjes naar Coldwell Banker.  Dat is de dichtstbijzijnde locatie om ze te brengen.  Ik mis het wel dat we niet voor een specifiek kind winkelen, zoals vroeger met de engeltjes, maar er komt hier ook altijd iemand mij bedanken en vertellen dat vijf kinderen (hoeveel cadeautjes ik breng) heel blij zullen zijn op Kerstochtend.

Eigenlijk rijd ik te laat voor mijn nachtblindheid en ik weet meteen weer waarom ik dat echt niet moet doen!  Een beetje nerveus baan ik me een weg naar huis, die ik gelukkig vrijwel blind kan vinden.  "Blind" is echter natuurlijk niet een woord wat je wil gebruiken voor autorijden.

Het is nog steeds droog als ik thuiskom al laat de radar zien dat dat ieder moment kan veranderen.  Ik neem de honden dan ook gauw de tuin in.  Net als het begint te regenen (en even echt tekeer gaat zodra we binnen zijn) gaan we weer naar boven.

Rick komt thuis en stelt voor Indiaas te gaan eten bij Turmeric.  Daar kunnen we nog een tafeltje krijgen, want het is er flink druk.  Ik begin met de heerlijke en lichte kippensoep.  Als hoofdgerecht probeer ik eens wat nieuws en krijg daar geen spijt van.

Voor mij is het de Malabar viskerrie en Rick is ook avontuurlijk en neemt een heel pittig kipgerecht.  Daarbij hebben we knoflook naan en uien kulcha als brood.  Het zijn allemaal goede keuzes, ik ga dit zalmgerecht vaker bestellen, de zalm is ook perfect, niet te droog zoals ik vreesde.

Voldaan gaan we huiswaarts en creeren dan samen onze Kerstkaart.  Ik doe dat meestal, maar zoals al gezegd voelen veel dingen, die zo eenvoudig lijken, nu net iets teveel.  Rick wierp zich op om het dit jaar te doen, maar de kaart zelf maken vind ik ook altijd leuk. Rick bestelde ze en zal ze adresseren (dat laatste is waar ik zo tegenop zie met de pijn in mijn handen).

Intussen druppelen de Sinterklaas lekkernijen langzaam binnen.  Dit jaar gaan we dat met een meiske dat nog gelooft vieren.  Mijn zus en gezin komen dit weekend logeren om het te vieren.  Ik wil het natuurlijk perfect maken voor waarschijnlijk het laatste jaar dat mijn nichtje nog gelooft (en ik ben ook wel wat bang dat ze het juist bij ons allemaal uitvogelt).  De laatste keer dat mijn zus en kinderen hier waren was met onze brand dus een bijzonder bezoek vind ik het.


dinsdag, november 29, 2016

Een regenachtige dinsdag

De nacht is zeer goed verlopen en om een uur of zeven hoor ik Orion wakker worden.  Ik laat de honden in de achtertuin, want het regent en ik heb absoluut geen zin om daarin in mijn pyjama naar buiten te moeten!  Gelukkig zie ik hen beiden beide behoeftes doen.

Cosmo blijft liever beneden, even rust van dat duiveltje denkt hij vast, en ik neem Orion terug mijn slaapkamer in hopend nog wat te kunnen slapen.  Nou, dat lukt me zeker, want met schrik word ik pas tegen negenen weer wakker.  Geen wonder, want Orion ligt ook weer in diepe rust.  Over het algemeen is het een heel rustige hond, als we dat geblaf nou uit hem kunnen trainen is hij perfect.

Beneden zet ik een flinke pot koffie en rooster een paar wafels als ontbijt.  Ik voel me met dit weer allerminst goed dus het is zaak ook naar sportschool te gaan.  Maar eerst speel ik met en voed ik de honden. 

Bij Anytime Fitness ga ik weer op de ARC trainer en stel hem in op een uur cardio.  Naast mijn machine hangt aan het raam een aanmaning om vooral niet op onze mobieltjes te spreken.  Er staat  een grappig "taalvoutje" in dat me altijd weer doet lachen. 

Het woord "courtesy" is verkeerd gespeld en er staat "courtsey".  Dat wordt hetzelfde uitgesproken als "curtsy", de formele buiging, die dames vroeger maakten.  Volgens mij is die spelfout nog niemand, die bij de sportschool werkt, opgevallen.


Na een uur heb ik mijn stappen bijeen en haast me huiswaarts.  Gelukkig is het tijdelijk droog dus tijd om even met de honden de tuin in te gaan.  De energie ontbreekt me vandaag voor serieuze training, maar ik hoop gewoon door mijn strenge aanwezigheid dat ook uit te stralen.  Ik merk dat Orion al reageert op een grom van mij.

Voor de lunch heb ik afgesproken met Marcella, die ik regelmatig bij de sportschool zie.  We ontmoeten elkaar bij Cava in het Mosaic District.  Ik ben nog steeds zo blij met dit winkelcentrum!  Het doet Europees aan en vroeger was hier enkel een vieze bioscoop.  Eigenlijk onvoorstelbaar hoe het nu is uitgegroeid tot dit centrum!

Cava heeft de heerlijke linzen in hun salades.  Ik bestelde die per ongeluk gisteren bij Chop't en de medewerker dacht vast dat ik niet helemaal goed in mijn hoofd was.  Verder neem ik allerlei andere groentes en de yoghurt dressing.  Marcella heeft weer een heel andere salade, zo grappig.
Haar schoonvader is net zondag overleden en dat overheerst onze conversatie natuurlijk.  Zijn begrafenis zal in Long Island zijn en Marcella wacht te horen wanneer.  Zij zijn een gemengd gezin, haar kant joods, zijn kant christelijk.  Het is ook interessant te horen hoe zij hun feestdagen vieren.  Kerst heeft met de jaren het toch van Hanukkah gewonnen zo te horen.

Na bijna twee uur bijkletsen gaan we huiswaarts.  Ik neem de honden weer naar buiten want het is weer droog.  Dat duurt niet lang, al gauw komt de regen opeens in pijpenstelen naar beneden.  Nu hebben we die hard nodig, want het is verder kurkdroog, maar voor mij is het zeer ongemakkelijk.
Ook een foto, die je niet in Nederland zou zien, Rick en ik gaven Katja deze mok

Binnen bedenk ik dingen voor de honden om te doen.  We doen de sterrenpuzzel en dan gooi ik bevroren erwtjes op de grond in verschillende kamers.  Heerlijk vinden ze die!  Het houdt ze ook goed bezig.
Om vijf uur komt Chris me halen om samen te gaan eten.  Dat is erg vroeg voor mij, maar ik eet liever samen met iemand dan alleen.  Chris moet om zeven uur bijles geven, vandaar.

We gaan naar een net geopend restaurant, Red Galanga. Het is een Aziatisch restaurant en ik zie nasi goreng op het menu staan met sambal oelek.  Dat moet ik ooit proberen, maar vanavond houden Chris en ik het bij Japans.  Zij neemt het sushi diner en ik de sashimi, daarbij krijgen we miso soep en salade vooraf.  Het is heerlijk en gezellig!

We spreken af dit vaker te doen.  Mijn Facebook oproepje heeft zeker geholpen!  Nu is het wachten tot Rick thuiskomt later vanavond.  Het is werkelijk weer net als kinderen hebben, die twee honden, toen vond ik het ook fijner om met zijn tweeen te zijn.

Orion laat Cosmo nooit toe bij mij te komen en vanavond heb ik daar genoeg van.  Ik grom flink tegen hem en warempel, hij trekt zich terug en gaat beide keren rustig op een botje leren knauwen. Misschien moet ik meer echt grommen, hoe raar dat ook klinkt. 
Tot slot nog een foto van een stel van mijn Delfts blauw, we hebben best veel eigenlijk (blauw is mijn lievelingskleur)



maandag, november 28, 2016

Cyberkoopjesmaandag

Rick neemt de honden mee naar beneden en ik blijf nog even liggen.  Die luxe zal ik morgen niet hebben, want dan is mijn steun en toeverlaat er niet.  Het is voor mij heel fijn dat Rick de ochtendtaak telkens op zich neemt, want ik vind het moeilijk om snel op te staan op het moment.  Ik ben vaak misselijk en duizelig.

Als ontbijt maak ik een Weight Watchers Smart Ones ontbijt quesadilla en laat die even op het keukeneiland liggen, terwijl ik koffie inschenk.  Dom!  Ik hoor jullie nu denken dat een van de honden hem te pakken krijgt, maar nee, het is Snickers!!!  Die is soms erger dan een hond! 

Hij laat de quesadilla vallen en ja, dan zijn de honden er wel als de wiedeweerga bij.  Verslagen door mijn huisdieren rooster ik dan maar een paar wafels.  Die gaan er ook best in, maar zijn geen quesadilla. Morgen zal dit me niet weer overkomen!

Om half tien neem ik afscheid van Rick en rijd naar Anytime Fitness.  Daar doe ik alvast wat cardio voor Sharon me komt halen.  We doen een half uur gewichten en rekken en strekken.  Dan nog wat cardio en terwijl ik op de machine sta zie ik dat er schietpartij bij een van de grootste universiteiten in het land plaatsvindt. Alweer! Meteen denk ik negen jaar terug aan die vreselijke ochtend bij Virginia Tech.


Gelukkig valt het achteraf mee en was een politieagent er snel genoeg bij om de dader te doden voor hij meer mensen kon aanvallen.  Hij bleek als wapens een auto en een slagersmes te hebben waarmee hij negen mensen verwondde waarvan een ernstig.

Thuis laat ik de honden de tuin in.  Het is lekker weer en daar wil ik zoveel mogelijk van genieten voor het gaat regenen de komende paar dagen.  Ik probeer mezelf intussen ook als baas van de tuin te installeren en dat is moeilijker dan het lijkt.  Het is namelijk een grote tuin en de honden lopen beiden een stuk sneller dan ik. Zo kunnen ze mijn waterbommen dan ook makkelijk ontlopen.

Voor de lunch heb ik zin in een salade van Chop't.  Ik eet in het restaurant en smul er weer van.  Er is iets waardoor het door elkaar gehakte van verschillende groentes en granen lekkerder maakt dan zonder het te hakken.  Hoe kom je aan zo'n concept?  Salade "bars" zijn hier sowieso populair, maar deze is net wat anders.
Een blaadje werd niet ge"chop't" :D

Op de terugweg haal ik wat boodschappen van Whole Foods.  Daarna is het hondentraining tijd.  Ik besluit vandaag vooral te oefenen in de achtertuin aan de lijn.  Ik loop met Orion, die het, na een waterbom omdat hij trekt, erg goed doet. Genoeg afleiding door Snickers en Cosmo maar hij luistert goed.
Twintig minuten later is het Cosmo's beurt, maar dat gaat helemaal mis.  Niet door Cosmo, maar door Orion, die zijn kans schoon ziet de arme Cosmo van alle kanten te bespringen terwijl die nergens heen kan.  Ik doe hem dan ook van de lijn en oefen dan dat Cosmo niet blaft tegen langslopende honden.  Dat gaat ook vrij goed.

Het begint alweer te schemeren als we terug naar binnen gaan.  Het is vandaag "Cyber Monday" en er zijn veel koopjes op het internet te vinden.  Ik shop wat, maar vind eigenlijk niet heel veel van mijn gading voor de verschillende familieleden. Misschien dat ik na het schrijven van dit blog nog wat verder shop.

Nadat ik de honden gevoerd heb roep ik een Uber.  Gisteravond heb ik een oproepje op Facebook gezet voor vriendinnen in de buurt of ze met mij wilden eten vanavond of morgen.  Sara kon vanavond en Chris morgenavond dus ik ben onder de pannen. Anderen schreven dat ze het graag een volgende keer zouden doen.

De Uber chauffeur brengt me naar Jinya waar Sara niet veel later ook aankomt. Gistermiddag was er nog een lange wachttijd, maar op maandagavond is het rustig, of althans als wij aankomen.  We krijgen een paar stoelen aan de ramen bar.

Het is nog happy hour wat goedkopere drankjes en snacks betekent.  Ik neem een hete sake en Sara een cocktail en we delen de spruitjes tempura.  Die is erg lekker en Sara grapt dat je zo kan zien dat alles lekkerder wordt door het te frituren.  Inderdaad!
Na lang beraad stelt Sara haar eigen ramen soep samen en ik neem de Tonkotsu black soep met varkensvlees en extra groentes.  Het smaakt me prima en Sara ook.  Het is veel gezelliger zo samen dan in mijn eentje en Sara vertelt interessant over haar reis naar Japan en China waar ze net van terug is.  Ik krijg het gevoel dat China niet zo'n succes was.
Alweer roep ik een Uber om me naar huis te brengen, maar die komt maar niet.  Later blijkt dat de chauffeur naar het toilet moest en daarom mijn ritje maar geannuleerd had. Ik krijg dezelfde de tweede keer en vertel hem dat dat mij $5 kostte.  Hij zet heel hoffelijk zijn GPS net voor ik thuis ben uit.  Het zal minder dan $5 zijn, maar ik wil niet moeilijk doen.

De chauffeur is Ethiopisch en hij maakt zich zorgen om president Trump.  Nou, ik ook, daar kunnen we het goed over eens zijn! De chauffeur is bang voor de oorlogen, die Trump zal ontketenen. Aangezien mijn hoop dat Trump opeens toch een normaal iemand blijkt te zijn helemaal vervlogen is heb ik daar ook mijn angsten over.

Vanavond kijk ik tv terwijl ik onze hondentiener in goede banen leid.  Dat wordt nog wat als het regent morgen!  Ik wou dat ik hem mee naar de dierenwinkel kon nemen voor extra ervaringen, maar dat is nog teveel stimulans vrees ik.  Mijn hoop is dat ik een redelijke nacht door ga brengen!
Hoezo mag ik niet met deze Kersthoedjes spelen?

zondag, november 27, 2016

Gezellig weekend met de meisjes en Kevin

Zaterdag

Wat heel zelden voorkomt gebeurde vannacht.  Ik heb de hele nacht doorgeslapen en word pas om kwart over acht wakker!  Ik kan me niet heugen wanneer dat voor het laatst gebeurd is.  Helaas betekent het ook veel pijn, want ik heb waarschijnlijk de hele tijd in dezelfde positie gelegen.

Rick is al naar beneden en ik hoor meer stemmen.  Ik neem eerst een pijnstiller om me ietsje beter te voelen.  Eenmaal beneden heeft Rick al koffie klaar en werkt aan het ontbijt.  Hij maakt roerei met tomaat en kaas.  Saskia is laat gisteravond ook weer thuisgekomen en voelt zich gelukkig wat beter dan gisteren.

Na het ontbijt krijg ik mijn beweging door pas op de plaats te lopen.  Erg van harte gaat het niet, want de anderen luieren lekker en dat wil ik eigenlijk ook.  Na 7000 stappen vind ik het wel genoeg geweest en gaan we met zijn allen de honden uitlaten.


Django en Orion waren vanochtend voor het ontbijt per ongeluk samen in de tuin en dat ging niet goed.  Gelukkig geen gewonden maar het is duidelijk dat ze beter niet bij elkaar kunnen zijn.  Django gaat dus de tuin of basement in of beide honden gaan aan de lijn in de woonkamer. Dan gaan ze toch rustig slapen met Kevin tussen hen in.

Voor de lunch eten we overblijfselen van het Thanksgiving maal.  Ik vind uit dat Katja niet van "stuffing" houdt.  Dat herinnerde ik me niet, grappig genoeg vind ik het het lekkerste gerecht van die maaltijd. Het is niet te vergelijken met enig Nederlands gerecht volgens mij en bestaat uit o.a. brood, champignons, selderij, kruiden en bouillon.  Het heet stuffing omdat het in als vulling in de kalkoen wordt gedaan.

Katja is zo schattig blij met haar verlovingsring.  De zon schijnt en hij maakt kleine prisma's.  Een aantal mensen hebben me gevraagd over de (trouw)ring gewoontes hier in de VS.  Traditioneel krijgt de vrouw een verlovingsring met diamant(en).  Bij de huwelijksplechtigheid komen de trouwringen er pas bij.  De man draagt een band aan zijn linkerhand, de vrouw krijgt een band onder haar verlovingsring ook aan de linkerhand.  Hieronder een foto van mijn setje.

We hebben allemaal zin in een film en dat wordt Moana.  Saskia wil die met een vriend gaan kijken, maar gaat wel mee naar de mall om te winkelen.  Het is beredruk want dit is het weekend voor koopjes, maar we vinden nog een parkeerplek. 

De film speelt in de meest comfortabele zaal met de stoelen, die in de ligpositie kunnen.  Heerlijk ontspannen kijken we naar de superleuke film.  Echt Disney weer qua animatie en het verhaal is leuk en spannend.  Ik vind het een van de beste Disney films qua sprookje.
Voor we uit eten gaan laten we de honden nog even uit en geven ze eten.  Dan hebben we gereserveerd bij Sushi Yoshi waar we al oude bekenden zijn.  Zoals altijd is het smullen van de sushi en sashimi en het is heel gezellig met zijn vijven.  Ik ben blij dat Saskia er ook bij is.
Na het eten rijden we naar Meadowlark Gardens waar zoals ieder jaar de Winter Walk of Lights wordt gehouden.  Ook hier is het druk, maar het is niet zo koud als andere jaren dus we genieten volop van alle lichtjes.  Het is werkelijk alsof we door een bos met bloemen en dieren lopen.
 
 
 
 
 
 
Thuis kijken we naar het Hallmark Channel.  Daar spelen vanaf nu tot en met Kerst iedere avond zoetsappige kerstfilms om heerlijk bij weg te zwijmelen.

Zondag

Gisteravond werd het na middernacht en met uitzondering van Rick, die Orion om zeven uur even laat plassen (wel komt hij weer terug naar bed), slapen we tot na negenen uit.  Katja en Kevin houden het zelfs tot half tien uit.  Rick heeft mij voor het slapen gaan platgespoten met Icy Hot en wat is dat toch een fijn spul; ik heb een stuk minder pijn dan gisterochtend.

Als iedereen wakker is wordt er een lijstje van ontbijtwensen gemaakt.  De meisjes hebben beiden heel wat huiswerk te maken dus gaan studeren.  Kevin past op dat Django en Orion elkaar niet in de haren vliegen en Rick en ik gaan Vienna in om het eten en drinken te halen.

Saskia wil graag een acai bowl van South Block maar de rest van ons houdt het bij Starbucks.  Ik ga die bestelling doen terwijl Rick naar South Block loopt om die bowl te bestellen.  Met vijf koffies en lekkers gaan we terug huiswaarts.

Terwijl de meisjes studeren en Rick vast aan zijn presentaties voor morgen in Atlanta werkt "ren" ik weer op de plaats.  Zo krijg ik mijn hartslag omhoog en mijn stappen bijeen terwijl ik toch van het gezelschap van de familie geniet.
Zorro en Flapjack zijn verenigd in hun afkeer van dat blaffende beest (terwijl ze elkaar gewoonlijk ook niet goed kunnen velen)

Voor Katja en Kevin terug gaan willen we nog samen lunchen.  Eigenlijk hadden we daarvoor bij de Jinya ramenbar willen eten, een nieuw restaurant wat Katja vast heerlijk had gevonden. De wachttijd is echter drie kwartier en met het slechte Thanksgiving verkeer willen ze niet zo laat op weg.

Gelukkig is er in het Mosaic District een ruim aanbod aan restaurants.  Alleen worden de dames het niet eens.  Katja wil Thais eten, maar Saskia heeft dat net gegeten en wil Le Pain Quotidien.  Katja heeft haar zinnen echter op Aziatisch eten gezet.  Beiden zijn het wel met True Food Kitchen eens en het lot wil dat daar net een tafel voor vijf vrijkomt.

Katja vindt er haar begeerde Aziatische gerecht, panang kerrie.  Saskia en Rick nemen een pizza en Kevin de huevos rancheros.  Ik houd het bij mijn favorieten hier op het moment, de edamame dumplings en kippensoep, die niet traditioneel is en een beetje pittig.  Het is een lekkere en weer heel gezellige maaltijd, Kevin past zo goed bij ons gezin!
Thuis wordt Zorro gevangen, want die heeft een enorme hekel aan zijn drager.  Django daarentegen is dol op autoritten en gaat geduldig in Katja's auto blijven wachten.  De buren zijn hun kerstverlichting aan het ophangen en willen Katja's ring graag bewonderen. 

Dan is het weer tijd om afscheid te nemen.  Gelukkig niet voor heel lang dit keer, want ongeveer tegelijkertijd met Kai komen ze weer op 23 december om Kerst met zijn allen te vieren.  Hun rit naar huis zal langer dan gewoonlijk duren met nogal wat files en Kevin voelt zich niet lekker dus hopelijk gaat het allemaal goed.

Het is prachtig weer en Orion kon de hele tijd niet de tuin in omdat Django daar was.  Het eerste wat Rick en ik dus doen is de honden lekker in de achtertuin laten raggen.  Dan nemen we ze mee de voortuin in waar we Orion aan zijn lange lijn doen. Ik maak Fairyville klaar voor Kerst en Rick doet de laatste lichtjes in onze boom.
 
Saskia gaat met Kaylee eten en Rick haalt Grieks van Plaka Grill voor ons avondeten.  We delen een spanakopita, die veel groter is dan ik me herinner, als voorafje.  Mijn gyro is zeer smakelijk, maar die kan ik daardoor niet op.  Het is authentiek Grieks eten en niet voor niets een heel populair restaurant.

Als ze denken dat het verkeer iets is opgelost vertrekken Saskia en Kaylee ook weer naar Richmond.  Zo gaan we van vijf mensen, vier katten en drie honden weer naar Rick en mij, twee honden en een kat.  Stil opeens, maar wat een gezellig Thanksgiving lang weekend was het!

vrijdag, november 25, 2016

Black Friday, maar daar doen wij niet aan

Gelukkig hadden we vannacht een heerlijke nacht.  Rick liet de honden om een uur of zeven even uit en daarna sliepen we door tot negen uur.  Eigenlijk veel te lang, want ik heb om tien uur een personal training afspraak.

Snel rijden we naar Starbucks en halen koffies en voor mij Bantam bagelballen.  Ik eet en drink onderweg naar huis.  Daar vul ik mijn waterfles en rijd naar Anytime Fitness.  Precies om tien uur kom ik er aan en Sharon laat me eerst even op de loopband opwarmen.

Dan doen we een intensief half uur met gewichten.  Ook rolt Sharon na afloop mijn rug en mijn hemel dat is nodig! Het helpt en gelukkig voel ik me vandaag tenminste weer in staat wat te functioneren. 

Eigenlijk ben ik er zelf verbaasd over dat ik het op de een of andere manier voor elkaar heb gespeeld gisteren gastvrouw te zijn. Het is in het Engels, maar dit blog beschrijft ongeveer hoe het dagelijks met fibromyalgie leven is.

Na nog drie kwartier cardio ga ik weer huiswaarts.  Daar tref ik de honden en Rick in de voortuin.  Rick is bezig die helemaal Kerst klaar te maken.  Ik help mee, vervang de deurhangers met mini kerstboompjes en hang de sneeuwman vlaggen op.

Dan gaan we aan de kerstversieringen binnen.  Dit is volgens mij werkelijk het vroegst ooit dat we zover zijn met kerstversieringen!  Ik doe de verlichting aan de trap eerst en versier dan de verschillende kamers.  De kerstboom voor duurt letterlijk vijf minuten om op te zetten, heerlijk!

Als laatste hang ik de sokken aan de mantel en ben even weer verdrietig als ik Meike's sok weg moet halen.  Voor Orion bestel ik een nieuwe sok en Kevin krijgt straks ook een nieuwe sok, die bij de onze past. De sok vind ik het leukste deel van Kerst, een beetje als schoen zetten voor Sinterklaas.
Rick haalt een soep van Panera voor mijn lunch en eet zelf de overblijfselen van gisteravond.  Daarna helpt Rick mij de verlichting op het deck aan te brengen en dan zijn we klaar met versieren! Wauw, ik voel me nu al een stuk rustiger, want de kerst"lijst" van dingen, die gedaan moeten worden is altijd lang.

Voor het huis nemen we de honden mee naar buiten en Rick brengt nieuwe lichtjes aan in onze magnolia.  Intussen probeer ik het feeentuintje ook in kerstsferen te brengen.  Orion maakt dat moeilijk, want hij besluit idioot hard tegen de buurmannen te gaan blaffen. Met een paar waterbommen gaat het beter, maar we zijn er duidelijk nog niet.

Nu is het wachten tot Katja en Kevin komen en die komen met Django en Zorro.  Django gaat eerst in de achtertuin, want Orion en hij kunnen het niet met elkaar vinden.  Wij zien voor het eerst Katja's prachtige ring.

Rick en ik hebben wat cadeautjes voor het pas verloofde stel, voornamelijk voor Katja.  We hebben een kaart voor het stel en een soort dagboek waarin Katja haar "pad" naar haar huwelijk kan bijhouden.  Ook heb ik een mok en een wijnglas met "Does this ring make me look engaged?" erbij.  De ring is hier in de VS belangrijk, duidelijk!

Voor het avondeten kiest Katja Cafe DeLuxe.  Daar krijgen we meteen een tafel en onze serveerder is Indonesisch, nota bene herkent Rick zijn accent!  Dat ontlokt natuurlijk een gesprek over sambal en kroepoek, zo leuk! 

We beginnen met heel lekkere en pittige calamari.  Als hoofdgerecht heb ik crabcakes met frietjes en ik bestel er de spruitjes bij.  Allemaal erg lekker en gezellig met het verloofde stel, ze vertellen tot in de kleinste details hoe de vraag werd gedaan.  Compleet met romantische op een knie gaan van Kevin, het blijft bijzonder.
Het verloofde stel

Thuis proberen we uit of Django en Orion tenminste in een kamer kunnen zijn aan de lijn.  Maar Django blijft Orion aan willen vallen dus we doen hem terug in de basement.  Katja doet huiswerk en de rest van ons kijkt tv.  Het is gezellig en ik ben blij dat onze toekomstige schoonzoon zo vertrouwd voelt.  Ook Bea, die vandaag haar 21ste verjaardag vierde, past bij ons gezin.
Onze lichtjes

donderdag, november 24, 2016

Thanksgiving

Bah, ik heb vannacht helemaal niet goed geslapen en word werkelijk geradbraakt wakker.  Dat kan ik vandaag echt helemaal niet hebben!  Alles doet pijn.

Rick neemt de honden mee naar beneden en draagt me op het hart zo lang te blijven liggen als ik nodig heb.  Om negen uur probeer ik het toch maar en Rick maakt roerei met tomaat en kaas als ontbijt.  Intussen staat de Macy's Thanksgiving Day parade aan op tv, zoals ieder jaar.


Na het eten probeer ik wat op de plaats te rennen voor mijn beweging, maar ik ben duizelig en voel me helemaal niet lekker.  Rick raadt aan toch weer even te gaan liggen en al wil ik hem graag met koken helpen, ik doe dat toch maar.

Gelukkig heb ik een man, die al van het begin van onze relatie weet dat ik fibromyalgie heb en hij wil eigenlijk dat ik helemaal niets doe.  Dat vind ik te vervelend voor hem, dus ik dek de tafel en ik klop de slagroom voor de pompoenvlaai (ik vind pies meer iets van vlaaien hebben dan van taarten, al klopt het niet helemaal).
Rick heeft nog wat ingredienten nodig van Giant en belooft op de terugweg soep te halen als lunch.  Alleen zijn de meeste restaurants dicht.  Dan neemt hij maar dunne bagels mee van Manhattan Bagel, ook lekker.
Orion slaapt nog even lief met zijn beertje tussen zijn pootjes
 
Lucas en Charity en hun dochtertjes Eliana (4) en Abigail (bijna 1) komen rond tweeen aan.  Charity heeft een bonen met uitjes gerecht mee.  Zowel een "gewone" als een veganistische versie, zo lief!  Het wordt meteen gezellig.  We kennen elkaar niet zo goed, maar de kinderen breken het ijs met gemak.
 
Orion heeft wat moeite met kleine Ellie, die te springerig is voor hem.  Over het algemeen gaat het goed, maar ik moet op mijn qui vive blijven dat hij niet blaffend op haar afspringt.  Gelukkig hebben zij ook een drukke puppy dus Ellie is niet bang voor hem.  Grappig genoeg blaft hij niet tegen de baby, hij lijkt instinctief te weten dat die onschuldig is.

Saskia komt terug uit haar werk en niet veel later is de kalkoen klaar.  Met zijn allen zetten we de bijgerechten op tafel.  Er zijn verschillende groentes, asperges, worteltjes, mais.  Verder zoete aardappelen met marshmallows en heerlijke aardappelpuree met rozemarijn en knoflook.  Ik vind die zelfs lekker en dat zegt wat.

Met de kalkoen komt "stuffing", de vulling in de kalkoen, maar Rick heeft ook een veganistische versie.  Die stuffing is eigenlijk het enige gerecht dat ik echt heerlijk vind.  De kalkoen zelf is dit jaar ook prima gelukt, lekker mals. 

De tafel staat dan ook vol lekkernijen.  We nemen een paar foto's om dit historische moment vast te leggen en scheppen dan de borden vol.  Ik kan maar een bord op met kleine hapjes van alles, maar de anderen laten het zich gelukkig heel goed smaken.

Kleine Abby wordt moe dus haar ouders eten om de beurt.  Dat hebben Rick en ik ook jaren gedaan en maakt natuurlijk helemaal niets uit.  Het is een gezellige maaltijd en ik zie Saskia, die er wat nerveus over was om als enige van onze kinderen hier te zijn, ook ontdooien.  Zij heeft gelukkig ook genoeg te eten, al viel haar plan om iets zelf te maken vanwege tijdgebrek in het water.
Familiefoto zonder mij

Het smaakt allemaal prima

Saskia's vriendin Bella komt na het eten en Ellie is helemaal idolaat van de dames.  Ze spelen met de Barbies, die wij nog hebben.  Abby wordt echter moe en Rick stelt een rondje pie voor.  Dankzij Saskia's werk bij Whole Foods hebben we er maar liefst vijf! Gelukkig komen Katja en Kevin ook dit weekend om het op te maken!
We skypen intussen nog met de familie in Colorado.  Ricks zus en zwager zijn de grootouders van Ellie en Abby en vooral Eliana heeft van alles te vertellen.  Het blijft interessant, de moderne technologie, dat je zomaar elkaar van heel ver kunt zien.  Ik denk altijd weer terug aan de "bol" in Epcot Center in Disney World waar het jaren geleden zo futuristisch leek een Amerikaanse jongen met een Japanse vriendin op een tv scherm te zien spreken in die attractie.

Rick heeft twee pompoentaarten gebakken en er is kersen-, appel- en bosbessenvlaai van Whole Foods.  De familie neemt allemaal pompoentaart, terwijl Saskia en Bella de veganistische vruchtentaarten proberen. 

De kinderen zijn daarna duidelijk klaar om te gaan slapen.  Lucas en Charity nemen afscheid en opeens is het weer helemaal stil.  Dit was zeker een vuurproef voor Orion! Hij deed het stukken beter dan voor de training, maar er waren nog momenten dat ik in moest grijpen.  Toch ben ik trots op onze puppy, voor Ellie vertrok mocht zij hem zelfs aaien. 

Rick gaat de kalkoen opsnijden, het is me nogal een beest!  Rick heeft voor maanden kalkoen boterhammen te eten.  We hebben de andere overblijfselen ook nog, zodat Katja en Kevin er morgen of overmorgen ook wat van kunnen eten.  Voor mij is deze ene maaltijd genoeg, al was het dit jaar lekkerder dan anders in mijn beleving.

Rest mij nog om te schrijven waar ik dankbaar voor ben op deze dag van dankbaarheid.  Ondanks grote verschillen in denkwijzen ben ik dankbaar deel te maken van Ricks familie. Het zijn stuk voor stuk lieve mensen. En ik ben zeer dankbaar natuurlijk voor mijn eigen gezin en hoe Saskia er toch was en het zelfs leuk vond. 

Maar mijn opperste dankbaarheid gaat uit naar mijn man, die mij de hele dag heeft ontzien.  Hij zag aan mij dat ik tijdens het eten veel pijn had en weigerde enige hulp.  Ik baalde enorm van alle pijn, maar volgens Rick hebben de gasten het nauwelijks gemerkt.  Daar ben ik blij om!  Weer een goede feestdag afgesloten, op naar Kerst!

woensdag, november 23, 2016

De dag voor Thanksgiving

Heel laat gisteravond is Saskia thuisgekomen.  Volgens Rick en haar heeft Orion enorm geblaft, maar ik heb enkel "bah" geroepen volgens Rick en herinner me er niets van. Onvoorstelbaar, want ik ben meestal zo'n lichte slaper. Maar duidelijk ben ik ook al goed getraind!

Ondanks dat ik vandaag voor mijn doen vroeg op moet is Saskia al naar haar werk als ik opsta en Rick heeft de honden uitgelaten.  De schoonmaaksters komen om half negen en Orion blaft even tegen ze, maar op mijn "Bah!" houdt hij meteen op.  Ik merk echt dat hij naar mij begint te luisteren.

Zonder ontbijt, want ik moet ervoor vasten, rijd ik naar het laboratorium van mijn dokterspraktijk.  Dat is maar vijf minuten weg, maar ik moet zoeken naar een parkeerplaats waardoor ik er op de minuut af op tijd om klokslag negen uur binnenloop.

Gelukkig is er verder niemand en ik ben meteen aan de beurt om bloed te laten prikken.  Binnen de vijf minuten sta ik weer buiten en rijd naar Starbucks. Daar is het enorm druk, zoals overal vandaag.  Waarschijnlijk zijn al veel mensen vrij voor Thanksgiving.


Met mijn pepermunt mokka americano en broodje met ei, Goudse kaas en spek ga ik aan de koffiebar zitten.  Ik luister naar de gesprekken om me heen en realiseer me weer dat we hier gelukkig in anti-Trump land wonen.  Dat kan ook niet anders met zo'n diverse bevolking.  Echter hoor ik ook dat een van de grote neo-nazistische groepen hun hoofdkantoor in deze omgeving heeft, waar de verteller helemaal van ontdaan is.

Al probeer ik me er niet te druk om te maken, iedere dag zijn er weer berichten in het nieuws die op zijn minst verontrustend en soms alarmerend zijn.  Ik houd mijn hart vast voor de komende vier jaar! En dat terwijl inmiddels twee miljoen meer mensen op Hillary Clinton dan op Donald Trump hebben gestemd en de stemmen zijn nog steeds niet geteld!

Als mijn koffie op is koop ik nog een fles water en rijd naar Anytime Fitness.  Daar doe ik, al "kletsend" met Katja, die vandaag vrij heeft van school, een uur cardio op de ARC trainer.  De twee oudere dames, die er bijna altijd zijn, vinden mijn Franse jas zo mooi.  Dit is al het zoveelste compliment wat ik erover krijg, leuk.

Op de webcam app zie ik dat de schoonmaaksters net voor ik klaar ben vertrekken.  De scholen laten vandaag eerder uit en ik besluit, zoals Mark, de hondentrainer, me op heeft gedragen, mezelf meer "meesteres" van de achtertuin te gaan maken.

Natuurlijk vul ik daartoe weer een aantal sandwichzakjes met water en neem die mee de tuin in.  Zolang die zakjes er zijn gaat het goed, maar zodra ik de laatste heb gegooid negeert Cosmo mij weer en blijft maar blaffen tegen langslopende mensen.  Er is een dagelijks lijstje wat ik bij moet houden voor Bark Busters en daar krijgt Cosmo nu een V-, terwijl Orion een V+ krijgt.

Als ik weer schoon ben ga ik lunch eten in Vienna.  Eerst wil ik naar Panera, maar daar is geen parkeerplek te bekennen en er staat een file voor een opening.  Dan maar tweede keuze, Noodles & Company, maar ook daar staat de hele parkeerplaats (groot!) vol.  Ik heb geluk en er gaat net iemand weg.
Een groepje tieners met muziekinstrumenten staat voor mij in de rij en zij bestellen bijna allemaal de "volwassen" macaroni met kaas.  Hier staat bij de gerechten hoeveel calorieen ze hebben en die hebben allemaal meer dan 1200 calorieen.  De tieners zijn stuk voor stuk superslank. 

Toen ik die leeftijd had hoefde ik ook niet op te letten wat ik at, maar dat is al decennia verleden tijd.  Het zou me bovendien veel te machtig zijn.  Ik houd het dus bij de Tuscan Fresca met extra spinazie en tomaat.  Meer dan genoeg en bovendien is het heel lekker.
Het is vandaag weer wat warmer met een graad of twaalf en ik neem de honden weer met zakjes water de tuin in.  Hetzelfde resultaat als vanochtend met Cosmo, jammer genoeg.  Binnen hebben Flapjack en Pig het moeilijk met dat nieuwe blaffende beest.  Orion wil met ze spelen, maar hij heeft al een nagel van Pig in zijn neus gekregen en is meteen voorzichtiger.
Het zijn toch schatten?

Saskia is terug uit haar werk en we gaan naar Whole Foods om wat bijgerechten voor morgenavond te vinden.  Eerst wil ze naar Fair Lakes, de grote winkel, maar het verkeer is zo slecht dat we daarvan afzien.  Dan maar naar Vienna waar het ook druk is, maar we nog net een parkeerplek vinden.

De keuze hier is een stuk minder en Saskia koopt wat veganistische biscuits (broodjes) om te bakken en we kiezen de worteltjes met pecannoten als een bijgerecht.  Verder lukt het niet zo. Morgen moet Saskia nog tot half drie in Fair Lakes werken dus hopelijk vindt zij daar dan wat zij zoekt.

Rick is inmiddels ook thuis voor een lang weekend.  Hij besluit de bladeren uit de voortuin te gaan verwijderen en neemt Orion daarvoor mee naar buiten.  Even later hoor ik Orion constant blaffen en ga eens kijken of dit een trainingsgelegenheid is. 

Dat is het, want buurman Chuck staat er met zijn Deense dog, Fay. Zodra Orion mij ziet houdt hij op met blaffen en komt naast mij zitten.  Rick en Chuck proberen Orion zover te krijgen om met Fay kennis te maken, maar ik vind dat we naar de hond moeten luisteren. 

Zolang hij niet agressief blaft is het goed. Chuck is ervan onder de indruk als Orion meteen zit als ik hem dat opdraag.  De training is af en toe flink vermoeiend, maar ik zie echt resultaten.  Nu moeten we die met Rick ook nog krijgen, want die heeft nog maar weinig succes, jammer genoeg.

Saskia gaat met een van haar vrienden naar Washington om bij een veganistisch restaurant te gaan eten.  Rick en ik kiezen Greenhouse Bistro voor ons avondeten.  Een supermodern restaurant, maar hun menu valt me iedere keer weer tegen.  Het is feitelijk pizza en pasta en daarvan zijn er nog zoveel in de omgeving. 

Het is er dan ook absoluut niet druk.  Toch hebben we een lekkere maaltijd. We nemen beiden de lichte erwtensoep (lijkt in de verste verte niet op de Nederlandse, gelukkig). Als "hoofdgerecht" neem ik weer twee voorgerechten.

De tempura avocado "frietjes" met veganistische ranch saus zijn heerlijk en ondanks dat het zwaar klinkt heel licht.  Daarbij heb ik een spiesje gamba's, die ik wel erg duur vind voor wat het is.  Het smaakt prima, maar ik denk niet dat dit restaurant lang zal blijven bestaan zo leeg als het op vrijdagavond is en het is te duur voor wat we krijgen.

Rick begint thuis meteen aan zijn Thanksgiving maal.  Hij bakt de pumpkin pies altijd de avond tevoren.  Het ruikt in ieder geval heerlijk, al heb ik moeten leren al die pompoen dingen lekker te vinden.  Langzaamaan kan ik een stukje pompoen vlaai wel waarderen.

Over Thanksgiving vieringen kan ik een boek schrijven.  Ik heb er een heel aantal nogal ongemakkelijke meegemaakt met Rick's familie, hoe aardig ook. Daarna jaren lekker rustig met ons eigen gezin en morgen weer met Rick's familie.  Hopelijk wordt het gezellig.  Een ding is al die jaren hetzelfde gebleven, ik geef helemaal niets om het eten!