"TGIF!", roept Rick als hij om acht uur terug naar boven komt met Orion. Huh, wat? Ik heb de vreemdste dromen opeens in de vroege ochtend en moet even terug in de werkelijke wereld komen. Met de vrolijke zon die de kamer inschijnt lukt dat snel.
Rick neemt afscheid en heeft mijn koffie al klaar. Ik drink een kop en klets intussen met Saskia. Voor haar is het avond en we zijn onze Australische reis aan het voorbereiden. De meisjes gaan beiden gedeeltes daarvan mee.
Als ontbijt bak ik een paar eieren met Parmezaanse kaas en Tabasco saus. Met een glas wortel-mango sap en nog een kop koffie geniet ik er op het deck van. Dat is toch ongelooflijk? Op zes oktober is het 18 graden en in de zon zeer goed te doen buiten!
Zin om binnen te sporten heb ik dan ook niet. Ik besluit mijn stappen op het deck bijeen te krijgen en Orion houdt me gezelschap. Mijn zusje belt nog tussendoor wat de tijd nog sneller doet gaan. Als ik 9000 stappen bijeen heb na ongeveer een uur vind ik het wel weer genoeg geweest.
De rest van de stappen krijg ik bijeen met een korte wandeling met Orion. Dan douche ik en kleed me weer in zomerkleding want het zal dertig graden worden vandaag. Ik krijg weleens de vraag of ik Fahrenheit ook ken en ja, ik ben constant aan het omrekenen voor dit blog.
Voor de lunch ga ik naar Noodles & Company. Daar bestel ik hun Mediterrane salade met kip en ga aan een tafeltje op hun terras zitten. Ik ben niet de enige dus blij dat er nog een vrij is. Vroeger hadden we hier nooit terrasjes, maar nu is men er zich eindelijk van bewust dat Amerikanen ook graag buiten eten als het lekker weer is.
De salade smaakt me prima en daarna ga ik huiswaarts en geef Orion wat medicijn zodat hij straks rustig aan de training mee kan doen. Dan rijd ik naar Manassas naar Veterinary Referral Center. Ik bel dat ik er ben want hier gaan we niet zo maar naar binnen. De receptioniste zegt dat Jessey nog bezig is met de vorige klant dus we wachten in de auto.
Niet veel later zie ik die mensen vertrekken maar na een kwartier is er nog geen Jessey. Ik bel dus nog eens en dan komt Jessey zich verontschuldigen dat ze nog papierwerk moest doen voor haar vorige klant. Geen probleem.
Orion en ik volgen haar de behandelkamer in. Daar zit ook Lauren, een dierenartsstudente, die observeert. Orion vindt intussen Jessey helemaal prima, maar Lauren minder. Hij houdt haar angstvallig in de gaten, terwijl zij hem snoepjes toegooit.
We praten over problemen, die ik heb gehad, o.a. met de TruGreen man vorige week. Jessey geeft me ideeen en ook is het prima om Orion in zijn bench te doen. Dat is zijn veilige plekje tenslotte.
Buiten oefenen we met een langere band en ik moet Orion naar het hondenpark nemen. Niet om er binnen te gaan, maar om hem te laten wennen aan dingen negeren. Buiten vindt Orion Lauren eerst maar niets, maar na wat oefenen negeert hij haar helemaal. Dat is het soort gedrag wat we willen zien.
Na drie kwartier hebben we genoeg getraind en heb ik weer wat ideeen om met Orion te werken. Ik voel me zoveel beter na deze sessie dan die van Bark Busters waarbij we zo gemeen moesten zijn tegen Orion. Dit is zo lief mogelijk zijn en hem gewoon hond laten zijn (met leiding natuurlijk).
De terugreis neemt niet lang en Orion is doodmoe dus aan hem heb ik geen hond meer. Ik ga lekker in mijn hangmatstoel zitten. Hoe lang zal dat nog kunnen? Ik klaag geen moment over dit weer!
Rick komt thuis en we verkleden ons om uit eten te gaan. Eerst gaan we aan de gezellige bar van Pazzo Pomodoro mee doen met hun happy hour. Ik neem voor de verandering een dirty martini (met olijvensap) en Rick neemt een biertje. Het is hier zoals altijd heel gezellig.
Onze reservering is echter bij Clarity, een heel goed restaurant hier in Vienna. We vragen een tafeltje buiten en dat lukt. Het is toch onvoorstelbaar dat we op zes oktober nog buiten kunnen eten om half acht? We hebben de verwarmingspaal niet eens nodig!
Rick wil geen voorafje, maar ik vind de kanpachi wel erg lekker klinken. Het is een licht hapje met rauwe vis en allerlei andere smaken, heerlijk! Als hoofdgerecht heb ik de dorade met allerlei lekkers erbij. Rick neemt de bison biefstuk en die ziet er ook goed uit.
Natuurlijk hebben we geen ruimte meer voor een dessert, maar wat een lekker maal was dit! Wel wat duurder, maar ook weer niet overdreven. Dit restaurant doet het niet voor niets heel goed.
Terug thuis gaan de voeten omhoog en de tv aan . Dit is eens een weekend zonder plannen, altjid leuk. De meeste mensen hebben drie dagen vrij voor "Columbus Day". De belachelijkste feestdag ooit want Columbus kwam nooit naar de VS!
3 reacties:
Werkelijk onvoorstelbaar dat het bij jullie nog zo warm is! Hier was het een slechte zomer en zitten we volop in de herfst met wind en regen, regen, regen. Ik vind het erg
handig dat je omrekent naar graden Celsius. Op vakantie in de VS weten we altijd niet
hoe snel we de temperatuurmeter in de auto om moeten zetten naar Celsius, want Fahrenheit zegt mij in ieder geval niets. Het enige wat bij mij blijft hangen
is dat 70 graden Fahrenheit, 21 graden Celsius is en dat het bij 100 graden
zeer heet is, haha.
Het is dat je bij de onderste foto beschrijft wat het is, want anders zou ik denken
dat het iets heel vies is, haha.
Wat heerlijk dat het nog zo warm is en ik zie bij het weerbericht nog meer warme dagen.
Geniet er van.
Hier veel nattigheid, wind en koel. BAH.
Nog 4 weken geduld en dan lekker naar de warmte.
Fijn weekend, Bea
@Marion - Het is niet heel ongewoon om het zo warm te hebben in de lente en herfst hier. Onze zon is stukken sterker (hoogte Rome) en een landklimaat minder regenachtig. Ook is er deze tijd veel lucht uit het zuiden en krijgen wij Nate over ons heen morgen en maandag (wel hard nodig die regen).
@Bea - Die natte herfsten mis ik dus helemaal niet. Hoe mooi de paddenstoelen ook zijn! Wel lekker straks naar de warmte voor jullie.
Een reactie posten