Zaterdag
Met schrik word ik wakker als Rick de badkamerdeur dichtdoet. Tot mijn verbazing is het al kwart voor negen! Het is ook zo donker in de kamer. Sowieso is het raam klein en het weer is ook nog eens somber. Maar goed, we zijn hier niet voor het weer zullen we maar denken.
Rick vertrekt om ontbijt te halen bij Starbucks en ik kleed me in sportkleding en wacht op zijn terugkeer. We drinken samen koffie en ik eet mijn eiwit bites en Rick zijn broodje. Dan ga ik naar de tweede verdieping naar de fitness kamer.
Daar staat een man al op de elliptische machine, maar gelukkig is hij na een paar minuten klaar. Ik doe een uur half vooruit en half achteruit. Dan ga ik nog even in de sauna. Wat een luxe is dat!
Rick heeft intussen een flinke wandeling gemaakt, maar is alweer terug in de kamer. Als ik ook weer fris en fruitig ben rijden we naar Ricks vaders huis. Daar helpt Rick zijn vader en Carol met hun telefoons en computers weer up to date te krijgen. Voor tachtigjarigen zijn zij aardig modern met hun elektronica!
Voor de lunch maak ik crackers met de heerlijke zalmdip, die Dad (mijn schoonvader) altijd speciaal voor mij maakt. Er is ook sushi waarvan ik een paar stukjes eet. De anderen houden het bij boterhammen met beleg.
Zo'n schattig beestje!
Tegen half drie neemt Carol afscheid en gaat naar haar eigen huis om van alles en nog wat, inclusief het avondeten, klaar te maken. Rick en ik gaan op weg naar Ricks oom Dick, die net vorige maand weduwnaar is geworden.
Hij ontvangt ons hartelijk met zijn (eigenlijk zijn kleinzoons, maar die kan de hond niet meer in zijn appartement hebben) hond Zeus. Aunt Mary, Ricks favoriete tante, was een uitgesproken iemand en tegen alle huisdieren. Dick is echter duidelijk blij met het gezelschap. Dat had Mary toch ook voor hem gewenst.
Ook hier weer een schat van een hond!
We kletsen gezellig en halen herinneringen op over Mary, wiens as op de vensterbank staat in een doosje. Uiteindelijk wordt die bijgezet op het familie kerkhof waar de meeste Engles begraven zijn. Ricks moeder ligt op een ander kerkhof en Ricks vader wil nog altijd dat zijn as naast haar wordt gezet.
Deze familie heeft zoveel mensen aan kanker verloren met de jaren dat het wel een epidemie lijkt. Ricks moeder overleed het eerst, daarna de echtgenoten van alle broers en zussen van mijn schoonvader, behalve de jongste tot nu toe! Nu heeft Ricks vader ook kanker, het lijkt wel een vloek op de familie!
Na een paar uur nemen we afscheid van Dick en treffen Dad al aan het eerste Belgische biertje wat Rick voor hem mee heeft genomen. Rick neemt er ook een en ik een glaasje wijn met wat crackertjes met zalmdip. Zo lekker is die!
Dad heeft zo'n mooi uitzicht!
Carol komt met grote tassen met eten. Zij heeft een heerlijke ovengerecht met kip, wortel en ui voor ons. Daarbij komt een salade met tomaten en feta en als toetje een chocolade taart met kersen en slagroom. Die laatste laat ik aan de anderen, een hapje van Rick is genoeg voor mij.
We laten foto's van verschillende gebeurtenissen in de afgelopen twee jaren zien en dan signaleer ik Rick dat ik terug naar het hotel wil. Het onweert buiten en alles doet pijn waardoor ik gewoon wil liggen. Ik ken mezelf en heb altijd wat tijd om te ontspannen nodig voor het slapen gaan.
We nemen afscheid en door de bliksemschichten en donder rijden we terug naar het hotel. Gelukkig is daar ook overdekt parkeren en compleet droog lopen we naar binnen. Ik hoop wel dat het morgen wat beter weer is!
Zondag
We hebben heerlijk geslapen en staan om half negen op. We maken ons gauw klaar want we hebben voor het ontbijt afgesproken met onze vrienden Brent en Tammy. Rick kent Brent al vanaf zijn kindertijd en ik ken ze van voor ons trouwen.
We rijden naar Booyah's, een gezellige bar met lekker eten. Muskegon is ook weer zo uitgestrekt, het is veertien kilometer van ons hotel! Brent en Tammy wachten ons al op en het is zo goed ze weer te zien!
Tammy raadt de mimosa's of de bloody Mary bar aan. Nu heb ik nog nooit een bloody Mary bar meegemaakt dus die ga ik proberen. Rick houdt het bij jus d'orange. We hebben zoveel bij te praten dat de serveerster meerdere malen langs moet komen om onze bestelling te vragen.
Eindelijk buigen we ons over het menu en bestellen. Ik neem de gebakken eieren met bacon, tomaat en spinazie. Ik krijg een glas ijs voorgezet en Tammy wijst me waar de bloody Mary bar is. Daar schenk ik de (heerlijke!) bloody Mary in en kies dan dingen erbij.
Het is echt een bar met hapjes! Ik heb nog nooit zoiets gezien. Er zijn gehaktballetjes, hamrolletjes met groene uitjes, garnalen, kaas, olijven, augurken, tomaat en meer. Ik kies er een aantal dingen van en wat lekker is dit!
Ook mijn maal is zeer smakelijk en een stuk lichter dan wat de anderen eten. Brent en Tammy's maal, de "hot mess", ziet er niet zo lekker uit, maar zij smullen ervan. Rick heeft een burrito met ei en meer. Het is gewoon dolgezellig zo! Voor we het weten is het elf uur en moeten we weer afscheid nemen.
Carol en Dad zijn vanochtend naar de kerk gegaan dus Rick en ik hebben wat tijd door te brengen. We gaan op zoek naar het graf van Ricks moeder, die alweer zestien en een half jaar geleden overleed.
We zijn niet helemaal zeker waar de begraafplaats is en Rick vindt niets op zijn telefoon. Na wat zoeken vind ik de Laketon Cemetery wel. Ook vind ik Moms graf meteen, Rick was vergeten dat de grafsteen de bijzondere traanvorm heeft.
Het is voor Rick op het moment een moeilijke tijd en het is goed voor hem even hier te zijn. Al ben ik niet religieus, ik geloof wel in een soort voortleven van de ziel. Al is het maar in de herinnering van geliefden. Hier staand komen de herinneringen aan Ricks vrolijke moeder ook meteen weer terug.
Dad en Carol zijn intussen ook terug. Zij maken soep voor de lunch, maar Rick en ik snacken wat na ons zware ontbijt. Het wordt eentonig, maar ik besmeer weer een paar crackers met de heerlijke zalmdip. Dad heeft een bakje daarvan ingevroren wat ik morgen mee kan nemen. Dat wordt mijn ontbijt de komende week!
Het weer is heel wisselvallig wat de prachtigste luchten geeft. Alweer is Rick druk met de laptops en telefoons van Dad en Carol. Ik speel intussen Candy Crush zodat ik aan het gesprek deel kan nemen en geniet van de mooie uitzichten over het Muskegon Meer. Op een gegeven moment komen er vijf zwanen voorbij.
Als alles eindelijk weer werkt zoals het zou moeten stelt Rick voor naar de vuurtoren te lopen. Blij lekker even naar buiten te kunnen en te bewegen ben ik meteen enthousiast. Vandaag krijg ik nog niet de helft van mijn gewoonlijke stappen bijeen!
We rijden langs de kust van het Michigan Meer dat eruit ziet als een oceaan met hoge golven. De vuurtorens van Muskegon zijn felrood en de verste wordt af en toe helemaal aan het zicht onttrokken door een opspattende golf.
Jammer genoeg begint het weer te regenen en ik wil mijn haar niet nat hebben dus we lopen terug naar de auto na een paar foto's. Op de terugweg parkeren we even met zicht op het meer en het blijft zo bijzonder dat er geen overkant te zien is. Die is per ferry een paar uur verderop in Illinois of Wisconsin!
Hun bekendste gerecht is de geelbuik baars en die bestellen Dad en ik dan ook. Het is weliswaar gefrituurd, maar helemaal niet zwaar. Rick neemt die baars met een filet mignon en Carol neemt de grouper. Het wordt een gezellig maal.
Net op tijd voor een prachtige zonsondergang boven het Muskegon meer zijn we terug. Buurvrouw Laura, die wij ook alweer heel lange kennen, komt even buurten. Als zij weer afscheid neemt vertrekt Carol ook naar huis.
Wij hebben nog een uurtje alleen met Dad zo. Hij is zo realistisch over zijn gezondheid en de toekomst. Volgende week krijgt hij de uitslag van een scan. We hopen dat het goed nieuws gaat zijn, maar hij is heel gauw buiten adem en dat is wel beangstigend. Grappig genoeg lachen we ook heel wat af met galgenhumor.
Dan komt toch ook weer het moment dat wij afscheid moeten nemen. Dad is duidelijk moe en ik ook. Ik weet weer waarom ik niet zo ver noordelijk wil wonen. Al is het niet zo heel koud, het gaat door merg en been met de vochtigheid.
Terug in het hotel ontspannen we ons nog even en gaan straks slapen. De wekkers zullen morgen weer vroeg gaan.
5 reacties:
Bij jullie in Amerika verliezen de vrouwen hun eigen naam als ze trouwen. Dit is duidelijk te zien op de grafsteen van jouw schoonmoeder: 'Mary M Engle'.
En jij Petra gebruikt ook niet meer je eigen naam maar schrijft steeds 'Petra Engle'. Staat je eigen naam dan niet op je identiteitskaart?
Bij ons in België wordt steeds je eigen naam gebruikt.
Groeten van Hilde uit B.
Fijn dat het gezellig was ondanks het mindere weer.
Rick lijkt op zijn vader (die er nog goed uit ziet!).
Nu maar hopen een een 'goede' uitslag volgende week.
Fijne maandag!
Een bittersweet weekend. Ik kan me voorstellen dat jullie nu zouden willen
dat je elke week even binnen zou kunnen lopen. Echt niet fijn om zo ver van
je familie verwijderd te zijn.
Rick lijkt enorm op zijn vader, zeg. In ieder geval uiterlijk. Je kunt nu
al weten hoe hij er over zoveel jaar uit ziet.
Wat fijn zo'n weekend met jullie geliefden. Lastig nu om zo ver weg te wonen! Hopelijk krijgt Ricks vader een goede uitslag van de week.
Wat leuk, die Bloody Mary bar. Ik houd niet van Bloody Mary maar zou het zowaar weer eens proberen met zo'n bar ☺
Bijzonder hoor, dat enorme meer. Je zou bijna denken dat je aan zee bent.
@Hilde - De generatie van Ricks moeder nam automatisch de naam van de man aan, maar dat geldt voor onze generatie zelfs al niet hier in de VS. Een aantal van mijn vriendinnen gebruiken hun wat wij in Nederland "meisjesnaam" noemen. Ik heb bewust gekozen om redenen, die niet geschikt zijn voor dit blog, om mijn meisjesnaam helemaal op te geven. Zelfs in mijn Nederlandse paspoort ben ik Petra Engle.
@Anja - Ja, kanker is zo sluipend, he, maar Ricks vader doet er ook alles aan om fit te blijven.
@Marion - Hij lijkt ook erg op zijn moeder, ik vond zelfs meer.
@Petra - We zijn vandaag dat meer overgevlogen en dat duurde bijna een uur!
Een reactie posten