Een prachtige rondleiding en gezellig etentje met een vriendin

Vandaag moet ik ook wat vroeger op maar Rick is nog steeds sneller. Hij heeft zelfs de koffie al klaarstaan als ik gedoucht en in mijn rondleidingsplunje beneden kom. Ik besmeer een cracker met geitenkaas en schenk koffie en een glas wortel-mango sap in.

Na het ontbijt brengt Rick me naar de metro waar de trein voor de verandering al klaar staat. Het is alweer een nieuwe trein wat me doet afvragen of alle oude treinen op dit traject nu zijn vervangen. Na vier minuten vertrekken we.

Zonder oponthoud stap ik zo'n vijfendertig minuten later bij het Smithsonian station uit. Daar ziet Michael mij meteen en ik krijg weer een hug. Zo'n aardige man! Hij belooft bij de andere uitgang uit te kijken indien mijn groepje verkeerd uitstapt (is al een aantal keren gebeurd). Ik bedank hem hartelijk.

Het is pas half tien en ik heb om tien uur afgesproken dus ik loop naar het Smithsonian "kasteel" en koop daar een flesje water met aardbeiensmaak. Bij het metrostation wacht ik bij de ingang en het is al tien uur geweest als Michael terugkomt en zegt niemand bij de andere uitgang te hebben getroffen.

Opeens zie ik een groepje van vijf mensen en weet meteen dat ik daar vandaag mee ga optrekken. Zij zijn van het L'Enfant Plaza station komen lopen. Ik maak kennis met een groepje vrienden uit Hoogkarspel vlakbij Lutjebroek in Noord Holland.

Het wordt weer een heel leuke rondleiding met geinteresseerde mensen. Het is schitterend weer, we zien de hele dag geen wolkje aan de felblauwe hemel. Dat maakt de gebouwen en monumenten in de stad extra mooi, vooral al het marmer dat helemaal wit lijkt.

We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument waar weer een Honor Flight groep aanwezig is.  Geen grote groep dit keer dus geen ceremonie kennelijk. We zien maar twee Tweede Wereldoorlog veteranen, maar die lopen beiden nog wel zelfstandig!

De Reflecting Pool wordt meteen herkend als waar Forrest Gump doorheen rende. Niet iedereen heeft die film natuurlijk gezien, maar zij wel. Bij de Vietnam muur is het rustig en het blijft indrukwekkend in zijn soberheid.

Terwijl we door dit monument lopen wijs ik het een en ander aan. Onder anderen door de bomen het standbeeld van Einstein dat bij de National Academy of Sciences staat. Grappig is dat er net een ouder Nederlands echtpaar langsloopt, die mij bedankt dat aangewezen te hebben anders hadden ze het niet gezien.

Bij het Lincoln Memorial is het natuurlijk weer druk, maar het haalt niet bij de zomer. We steken over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. (die Junior verbaast veel mensen, nu ook weer) monument, Franklin Delano Roosevelt's monument met zijn vier kamers en uiteindelijk Thomas Jefferson.

Dan lopen we terug het bewoonde gedeelte in. Na de achterkant en dan de voorkant van het Witte Huis bekeken te hebben waarvan de bewoners vandaag in Las Vegas zijn lopen we naar de Old Ebbitt Grill.

Daar worden we al gauw naar onze tafel op de binnenplaats geleid. Ik mis Tony en Marc, die ons vast een betere tafel hadden gegeven.  Nu zijn het telkens andere mensen op het podium als je binnenkomt. Daardoor is het moeilijk weer "vrienden" te maken.

Het eten is weer heel goed! Twee van het gezelschap nemen de steak frites, twee de kalkoen club, F. een caesar salade en ik de burrata met prosciutto, vijgen, honing en crostini. Dat smaakt goed, maar ik vind burrata zo'n rare textuur (is daar een beter Nederlands woord voor?) hebben en ik heb besloten dat ik het daarom gewoon niet lekker vind en niet meer ga bestellen. Grappig genoeg heb ik dat niet met mozzarella.

Als we naar buiten stappen zie ik Rob, de veteraan in zijn rolstoel, toch weer. Hij vertelt dat het allemaal maar stroef gaat. Hij benijdt mij dat ik rondleidingen doe want hij heeft ook zoveel te delen. Als hij rondleidingen zou geven zou hij een elektrische rolstoel nodig hebben en die heeft hij nog niet. Zo'n aardige jongeman, ik vind het vreselijk dat hij hier nog steeds moet zitten!

Wij lopen verder naar Pennsylvania Avenue. We zien het stadhuis met protest over hoeveel belasting de burgers hier betalen zonder vertegenwoordiging. Het Trump Hotel wat voor mij nog steeds het "Old Post Office Pavillion" is en altijd zal zijn en de FBI, die noodgedwongen in een afbrokkelend gebouw moet blijven dankzij Trump.

Via de National Archives en het Newseum wat misschien niet lang meer hier zal zijn lopen we naar het Capitool. Daar zijn beide "kamers" in sessie, te zien aan de vlaggen boven de vleugels. Die zijn wel half mast vanwege het drama in Las Vegas. In de hele stad trouwens, het was ook zo vijftig keer bij het Washington Monument.

Met deze staalblauwe luchten vooral ziet alles er super uit! We kunnen niet aan de linkerkant Capitol Hill op zoals gewoonlijk, want er wordt een boom neergehaald. Dan maar achter het gebouw omlopen wat ook mooie foto's toelaat.

Aan de kant van het Huis van Afgevaardigden mogen we wel de heuvel op en ook van voren ziet het Capitool er mooi uit vandaag. Het valt mij op hoe laag de zon al staat in vergelijking met midden zomer. Nu is het niet compleet tegenlicht, dan wel.

Over het Supreme Court vertel ik altijd zo'n beetje hoe het werkt. Het is de juridische macht dus net zo belangrijk als het Congres of de President met entourage maar toch lijken zij altijd het derde wiel aan de wagen. Dat zijn ze allerminst want zij kunnen wetten en presidentiele uitspraken teniet doen.

De Library of Congress van binnen maakt zoals altijd veel indruk en dan zijn we klaar met mijn rondleiding. Zij hebben nog tijd om de rondleiding door het Capitool te doen en kiezen daarvoor. We nemen dus op de trap afscheid. Zij gaan de tunnel naar het Capitool in en ik ga na een toiletbezoek naar het metrostation.

Lorraine heeft vandaag voor Orion gezorgd urenlang, zij zijn zulke dierenliefhebbers en Orion heeft waarschijnlijk meer aandacht gehad dan ik hem zou geven! Ik neem een Uber terug naar huis en Lorraine komt vragen of ik haar hulp nog nodig heb, zo lief! Ik zou me geen betere buurvrouw voor kunnen stellen. Ik laat Orion uit en geef hem eten. Hij heeft best een goed leven zo.

Ik had heel wat oponthoud met de Metro maar dat maakte niet uit vandaag

Rick heeft vanavond een functie van Microsoft en ik heb Chris gevraagd of zij zin heeft samen te eten. Dat heeft zij en komt mij om half zes ophalen. We gaan naar Maru, nieuw voor Chris. We krijgen miso soep en een salade vooraf en ook de heerlijke kimchi.

Chris bestelt de pittige varkensvlees Koreaanse bbq en ik de bibimbap, een rijstgerecht met biefstuk en groentes. Het smaakt ons prima maar ik zou nog steeds de echt Koreaanse bbq willen Toch ben ik blij te zien dat dit restaurant het goed doet.

Chris zet me weer thuis af en gaat door om volleybal te spelen. Ik heb er 21000 stappen opzitten vandaag en kan niet wachten  om mijn voeten omhoog te doen. Rick komt ook moe thuis na een succesvolle avond en we kijken nog wat tv en gaan dan naar boven.