Over een huishoudelijk dagje

Het is weer een weekdag dus Ricks wekker gaat om tien over zeven. Ik vind het nog veel te lekker in bed en doezel tot tegen achten verder. Er staat vandaag toch niets bijzonders op het programma want Sharon kwam vast te zitten in Kentucky en verschoof de personal training naar morgen.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik pocheer een ei en snijd een paar mini komkommertjes in reepjes. Dan zoek ik de elliptische machine weer eens op en "ren" daar een uur op. Als ik mijn tienduizend stappen bijeen heb is het altijd een fijn gevoel.

Op het moment geniet ik enorm van ons uitzicht in de achtertuin. De kornoeljes bloeien wit, de redbud bloeit paars en de prunus zit vol roze bloesems. Perfect ook voor mijn themafoto deze maand: Roze, paars of wit.

Toen de kinderen nog thuis waren deed ik altijd trouw twee keer per week de was en vouwde die dan meteen op. Nu het alleen de was van ons tweeen is ligt die vaak wel een tijdje in de mand te wachten voor hij opgevouwen en weggelegd wordt. Zo ook nu en ik vouw alles op, zoals altijd weer denkend dat het eigenlijk zo gedaan is.

Dan bel ik naar de Germersheimer Hof. Daar heb ik twee nachten geboekt via Booking.com, maar ik ben niet blij met het tweepersoonsbed. Rick en ik hebben minstens een queen nodig met mijn enorme kussen. Ik word vriendelijk begroet en vraag of we weer kamer 320 kunnen hebben.

Dat kost meer maar ik heb het er graag voor over. Nu hebben we die mooie grote kamer weer. Het zal voelen als thuiskomen (weliswaar voor het laatst want ik denk niet dat wij nog ooit in Germersheim zullen logeren na deze reis).

Kai komt toevallig ook net online en we bespreken de reis. Twee nachten in Germersheim is voldoende vindt ook hij. Hij zegt waarschijnlijk minder spullen mee te zullen nemen dan gedacht want ze willen eerst in een gedeeld appartement wonen.

Ook is Kai vandaag aan zijn laatste semester bij de Universiteit van Mainz begonnen. Het is een spannende toekomst voor hem maar hij heeft er duidelijk zin in. Zijn net begonnen bedrijfje loopt goed.

Het is prachtig zonnig buiten, maar koel en de wind buldert om het huis. Er zijn windstoten van 75km/u en dat maakt het ronduit koud. Ik heb dus zin in een warme lunch, maar Viet Aroma is op maandag gesloten.

Dan kies ik Cava maar. Hun salades komen met warme kip en gegrilde groentes. Daar kun je dan ook nog koude salade ingredienten aan toevoegen. Ik moet zeggen dat het me heel goed smaakt.

Vanochtend heb ik een boodschappenlijstje gemaakt voor de maaltijden van deze week. Ik ga ze bij Giant en Whole Foods halen. Eens kijken of we deze week wel vier avonden thuis zullen eten. De vorige twee weken was er een weekavond buitenshuis en volgende week gaat Rick op reis dus dan ga ik ergens heen.

Door de buurt rijden is zo'n genot met alles in bloei

Als ik thuiskom realiseer ik me dat ik de bloemkool "tots" ben vergeten. Ik krijg weleens de vraag wat dat zijn en die vind ik moeilijk te beantwoorden. Er zijn hier aardappelhapjes te verkrijgen, die Tater Tots heten. Die zijn gewoonlijk gefrituurd en kunnen ook in de oven gebakken worden. Die groente tots (ze hebben ook broccoli met kaas) zijn daar een variatie op en erg lekker.

De aardappelversie

Voordat ik die tots ga halen ga ik de van uitmesten. Dit weekend ergerden we ons gewoon aan de troep die erin ligt. Ik heb hem dan ook al jaren niet echt opgeruimd. Er komt van alles tevoorschijn, zoals extra metrokaarten.

Het meeste kan de vuilnis in en een half uurtje later ben ik tevreden met een nette van, voor zover dat kan na elf jaar. De vastgekleefde boterbabbelaars krijg ik bijvoorbeeld niet los. Ik sta open voor ideeen hoe die van het plastic waar ze aan kleven te krijgen.

Dan ga ik naar de Safeway voor die tots. Eerst zie ik de bloemkoolversie niet en ben al bang dat ik toch terug naar de Giant moet. Gelukkig blijken de zakken met bloemkool tots achter de anderen te staan.

Onderweg hoor ik op de radio dat de Notre Dame in brand staat. Kai stuurt er ook een berichtje over. Dit stemt mij zo verdrietig en de beelden van de vlammende kathedraal brengen nare herinneringen over 11 september 2001 naar voren.

Gelukkig zijn hier geen mensenlevens bij verloren gegaan, maar wel een icoon van een land. Vroeger in mijn tienerjaren woonden wij altijd de Kerstdienst bij in de Notre Dame. Ik ben zo gelukkig geweest om deze kathedraal vaak bezocht te hebben.

Het doet me wel goed dat zowel mijn Europese als mijn Amerikaanse Facebook vrienden er duidelijk flink van ondersteboven zijn. Op het nieuws hier zijn live uitzendingen en iedereen is ermee begaan. Het is een droevig iets, maar ik zie er ook menselijke samenkomst in (behalve onze oranje idioot, wat een blamage is die!).

Rick komt thuis en maakt het door mij gekochte maal. We hebben vanavond het eenpansgerecht met kip, paprika, ui, champignons en zwarte olijven in de tomaten-olijven saus uit een pakje. Het smaakt weer opperbest vooral omdat Rick er nog wat extra kruiden doorheen gooide.

Vandaag is het de deadline om federale belastingen te betalen. Iedereen klaagt steen en been omdat ze veel meer moeten betalen dan vorige jaren. Wij zijn opgelucht dat het bij ons ongeveer hetzelfde is gebleven. Rick betaalt online, wel zo makkelijk.

Dan gaat Rick verder studeren voor een grote presentatie, die hij morgen moet geven. Hij heeft eindelijk zijn CT scan en MRI geboekt. Hij weigert veel tijd weg te nemen van zijn werk en een van de testen is op zaterdag. Dat van iemand, die zolang ik hem ken hooguit een week ziektedagen heeft opgebruikt. Microsoft is tenminste een bedrijf, die die ruim geeft. Maar ja.

En nu voeten omhoog en tv staren, dat is het enige waar ik nog energie voor heb!