Voor de verandering ben ik klaarwakker als Ricks wekker om tien over zeven afgaat. Ik neem mijn douche en intussen heeft Rick mijn koffie al gezet. Ik doe een lepel van het collageen proteine poeder in mijn mok en inderdaad proef je er niets van. Als ik het internet en Sharon moet geloven is dit een wondermiddel, ook voor mijn spieren. We zullen zien.
Na ons ontbijt vertrekken we. Rick zet mij af bij de metro en rijdt door naar zijn werk. Mijn trein van negen over half negen staat al klaar. Vanwege de kersenbloesems heb ik mijn rondleiding omgedraaid en beginnen we met de Library of Congress.
Onderweg bedenk ik me dat ik nog wat koffie en een wc wil vinden voor ik begin. Er is echter niets dichtbij het Capitol South station dus ik besluit een halte eerder uit te stappen. Hier weet ik dat er een Starbucks is.
Die is heel populair, er staat een flinke rij. Na een kwartier heb ik aan mijn behoeftes voldaan en vertrek met een ijskoffie richting Capitol South. Daar kom ik om klokslag tien uur aan. Elly en Michel zitten me al op te wachten.
Zij verwachtten natuurlijk dat ik uit dat metrostation zou komen. Als ik eerder had bedacht een halte vroeger uit te stappen had ik het ze verteld zodat zij ook koffies hadden kunnen halen. Helaas is er in de metrotunnels bijna geen bereik.
We lopen naar de Library of Congress waar een flinke rij staat voor de veiligheidscontrole. Ik verwacht dus ook een rij voor de grote leeszaal, maar daar is niemand. Iedereen begint op de laagste verdieping en ik juist bovenaan. We kunnen dus op ons gemak kijken naar deze mooie zaal en Michel is de fotograaf.
Na mijn gewoonlijke rondleiding door dit gebouw stel ik voor de rondleiding in het Capitool te proberen. Over het algemeen kun je daar zonder reservering snel mee, maar het is nu kersenbloesemtijd en heel druk. Toch is het het proberen waard.
Alleen hebben Michel en Elly wat drinken en snoep mee en er mag absoluut niets daarvan mee het Capitool in. We drinken alles op en Michel en Elly nemen een paar chocolaatjes maar de rest gaat de prullenbak in.
Na de veiligheidscontrole lopen we door de tunnel naar het bezoekerscentrum van het Capitool. Daar sluiten we aan in de rij zonder reserveringen en die is langer dan ik hem ooit gezien heb. We hebben geen tijd om zo lang te wachten dus besluiten maar verder te gaan met de rondleiding.
In het bezoekerscentrum laat ik wel een paar interessante beelden van personen uit de verschillende staten zien en er is een levensgroot namaakbeeld van "Freedom", die bovenop de koepel van het Capitool staat. Dan gaan we maar weer naar buiten. Wel zonde van die weggegooide chocolaatjes, ik voel me er wel wat schuldig over, maar het is nog niet eerder voorgekomen dat het zo druk was.
Om het goed te maken stel ik voor door Chinatown te lopen. Onze Chinatown is heel anders dan die in New York of San Francisco. Het is een leuke buurt met restaurants, winkels, een museum en een sportcomplex. Er staan wel Chinese tekens op de winkelborden maar verder is er weinig Chinees aan.
Tot je bij de grote Chinese boog komt. Die is de grootste enkelvoudige boog ter wereld en aan H Street erachter zijn er nog een paar authentieke Chinese restaurants uit de glorietijd van Chinatown te bezoeken. Verder is er nog ieder jaar een parade voor het Chinese Nieuwjaar.
Via 10th Street en langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord lopen we terug naar Pennsylvania Avenue. Daar zien we ook het oerlelijke FBI gebouw wat bijna wat heeft omdat het zo afzichtelijk is.
Keurig om half een komen we bij de Old Ebbitt Grill aan. Het is maar weer goed dat ik heb gereserveerd want de rij staat bijna tot buiten. Toch worden we meteen naar onze tafel gebracht. Het menu is weer veranderd sinds ik hier voor het laatst was dus dat wordt even bestuderen.
Mijn keuze valt op de kalkoenburger met marinara saus en mozzarella. Die bestel ik zonder broodje en met een kleine salade erbij. Elly neemt een sandwich en Michel de meatloaf. We zijn allemaal over ons maal te spreken. Ik wil zelfs wel zover gaan om te zeggen dat het de lekkerste kalkoenburger is, die ik ooit gegeten heb.
Een kersenbloesemsouvenirs etalage bij de souvenirwinkel naast de Old Ebbitt Grill
Een uurtje later zijn we klaar met eten en vervolgen onze tocht. Het is inmiddels jammer genoeg helemaal bewolkt en waterkoud. We lopen via de voor- en achterkant van het Witte Huis naar de Mall.
Daar vertel ik het best lange verhaal over het Washington Monument en dan lopen we van monument naar monument. Eerst het Tweede Wereldoorlog Monument en dan het Vietnam Veteranen Monument.
Tussen het Vietnam Veteranen Monument en het Lincoln Memorial zien we een havik heel dichtbij op een tak zitten. Kleine vogels zorgen ervoor dat hij niet naar hun nest komt. Wij denken dus allemaal dat die havik op dat nest aast.
Dat blijkt niet het geval, opeens vliegt hij op en grijpt een grote rat van de grond. Met dat dier in zijn klauwen vliegt hij weg. Niemand had de rat gezien. Wat een gaaf gezicht was dat! En de vogeltjes zijn weer veilig.
Na het Koreaanse Oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin en het Martin Luther King Jr. Memorial. Het zegt Michel en Elly zeker wat nadat ze in Montgomery, Alabama, in een kerk waren waar Martin Luther King Jr. ook heen ging.
Het is natuurlijk nog een pracht ook al is het bewolkt, maar ik had liever gehad dat Michel en Elly het ook met zon hadden gezien. Ze zijn hier net op de ene bewolkte dag want de komende paar dagen is het weer zonnig.
We lopen om het meer heen en door het Franklin Roosevelt Memorial. In het Jefferson Memorial is het zoals altijd heel tochtig en koud. Als we weer beneden zijn begint het (gelukkig zachtjes) te regenen en Elly en Michel zijn hun paraplu's vergeten.
We lopen door het Cherry Blossom Festival gedeelte met souvenirs e.d. en dan stellen Elly en Michel voor een warm drankje te gaan drinken in de tent met versnaperingen. Daar zitten we droog en luisteren naar de best goede zanger, die het duidelijk ijskoud heeft.
We denken er nog even over een Uber naar het metrostation te nemen, maar daar moeten we ook op wachten. We besluiten dus te lopen en gelukkig valt de regen erg mee.
Bij het Smithsonian metrostation scheiden onze wegen en we nemen hartelijk afscheid. Zij moeten naar het noorden en ik naar het zuiden. Het was weer een heel leuke dag en ik heb meer dan 25000 stappen gezet! Elly en Michel nog meer want zij moesten 2,5 kilometer lopen van hun camping naar de metro en dat ook weer terug.
Mijn trein komt net aanrijden en ik vind nog een zitplaats ondanks dat het spitsuur begonnen is. Mijn benen voel ik nu wel goed, maar met mijn inlegzooltjes heb ik de hele dag geen last van mijn voeten gehad. Vorig jaar voelden die halverwege de dag alsof ze gebroken waren dus dit is een heel grote verbetering!
Gelukkig is Rick ook net huiswaarts aan het rijden als ik hem een sms stuur of hij me op kan halen. Hij staat al klaar als ik het Vienna metrostation uitloop. Rick is ook blij want hij heeft alweer een examen van Microsoft gehaald. Zo wordt hij steeds bekwamer in al hun producten, niet enkel zijn specialiteit Windows.
Thuis wacht Orion ons enthousiast op. Lorraine van hiernaast heeft hem vanmiddag uitgelaten. Heel fijn dat zij dat kan doen want Orion acht uur in zijn bench moeten laten zou ik heel vervelend vinden.
Mijn voeten gaan omhoog op mijn luie stoel en Rick begint aan het avondeten. Vanavond hebben we fajita's. Rick vooral is helemaal blij want hij miste tortilla maaltijden. Deze tortilla's zijn heel hoog in vezels en laag in koolhydraten dus passen ze ze in zijn (en mijn) dieet. Het smaakt inderdaad allemaal heel goed.
Rick verdwijnt de basement in om te ontspannen en zijn vaak enge shows te kijken. Ik ben te moe om me op iets te concentreren dus zet de tv wel aan, maar let niet echt op. Ik ga op tijd naar bed want wil morgen weer terug naar de stad. Als de kersenbloesems bloeien neem ik alle gelegenheden waar om erheen te gaan.
6 reacties:
Prachtige foto's, vooral van de bloesem. Respect voor al die stappen...
Wat een leuke rondleiding weer. En de bloesems blijven prachtig, ook als het bewolkt is.
Je stappen ruim gehaald en Elly en Michel helemaal!
Fijn dat Rick nog steeds bijleert bij Microsoft. Altijd goed voor je carrière.
Wat grappig! Ik volg de verhalen hier en de avonturen van Michelly en dan valt dat ineens samen 😁
Ik hoop ook nog een keer tijdens de bloesem periode in Washington te zijn!
Gefeliciteerd voor Rick! Was hij erg zenuwachtig? Fred heeft twee weken geleden een Red Hat examen gehaald, hij was zo nerveus maar ruim geslaagd.
Jammer dat het nou net gisteren bewolkt was. Ik volg de blog van Michel en Elly dus ik lees straks ook hun verslag over de rondleiding.
Fijne woensdag!
Zo he he, ik ben weer even bijgelezen, door alle verjaardagsdrukte was het er niet eerder van gekomen. Zo leuk om te lezen dat je Elly en Michel hebt rondgeleid. Ik lees hun blog ook met veel plezier. Jammer dat het weer niet zo denderend was dit keer met de kersenbloesem. Het staat nog altijd op mijn wensenlijst om Washington tijdens de kersenbloesem te bezoeken. En jouw tour staat ook op mijn wensenlijst.
@Sonja - Die bloesems zijn het waard!
@Petra - Ja, Rick blijft geinteresseerd in nieuwe dingen, die het bedrijf naar voren brengt.
@Wentje - Inderdaad grappig, zo opeens twee blogs ongeveer hetzelfde.
@Anja - Rick is altijd wel wat zenuwachtig voor zo'n test, ja, maar ik moet nog meemaken dat hij er een niet gehaald heeft.
@Sophie - Het is alleen zo moeilijk de bloei te voorzien, tenzij je hier van half maart tot half april bent. In die periode valt het altijd maar dat is wel een hele maand.
Een reactie posten