Dag 2 San Diego: Over een pier en pootje baden

Vandaag heeft Rick geen wekker gezet, maar we zijn om kwart over zeven beiden weer van de partij. Rick maakt zich klaar voor zijn werk en dan herhalen we de gang naar Starbucks. Rick koopt zijn kalkoen spek broodje en zijn ijskoffie en voor mij wordt het weer alleen de nitro brew. 

Het Microsoft kantoor is dan niet ver meer en we nemen weer afscheid tot na het avondeten vanavond. Rick en zijn team gaan Mexicaans eten. Dat is niet aan mij besteed, dus ik ben blij dat ik mijn eigen keuze kan maken. 

Mijn ontbijt wordt hetzelfde als gisteren bij Snooze. Dit keer neem ik alleen de pittige sambalsaus er niet bij. Helaas kan mijn maag daar niet tegen en zonde als zo'n bakje wordt weggegooid. Het smaakt me weer zeer goed. 

La Jolla is bekend om zijn Scripps Oceanographic Institute. Hun pier is een fotogeniek geheel dus daar wil ik heen. Na mijn douche ga ik op pad en stel Waze in op de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Dat werkte gisteren perfect, maar vandaag niet. 

Daar aangekomen blijkt dat de gewone mens er enkel in het weekend en met feestdagen mag parkeren. De rest van de tijd mogen alleen Scripps medewerkers er staan. Dat is even balen, want wat nu?

Dit is een vrij lang strand, dus ik besluit erlangs te rijden. Langs de weg zijn er geen plekken open, maar niet veel later zie ik een enorme gratis parkeerplaats bij La Jolla Shores Beach. Van daaruit is het mogelijk naar de pier te wandelen. 

Vanwege mijn pijnlijke voet wilde ik eigenlijk niet veel lopen, maar in het zand gaat het grappig genoeg wat beter. Ook heb ik vandaag mijn sportschoenen met steunzolen aan in de hoop dat dat ook helpt. In ieder geval is de wandeling naar de pier de moeite waard. 

Eenmaal eronder leef ik me uit op perspectief foto's maken. Het is belangrijk om de horizon recht te houden en als ik symmetrisch wil moet ik midden onder de pier staan. Het vergt een aantal pogingen, maar dan heb ik wat mooie foto's al zeg ik het zelf. 

Gewoonlijk eet ik op dinsdag virtueel lunch met Judith, maar het is hier drie uur vroeger. Niet getreurd, ik heb geen haast en als Judith belt zoek ik een schaduwplek op bij een van de picknicktafels. We kletsen gezellig. Leuk om het deze week toch nog vol te kunnen houden.

Het loopt alweer tegen twaalven als ik naar La Jolla Village rijd. Dit keer zendt Waze me wel naar de juiste parkeergarage. Ik heb besloten weer bij George's on the Cove te gaan eten en het zou zomaar kunnen dat ik dat morgen weer ga doen. Hun garnalensalade is zo lekker en licht. 

Na het eten koop ik een flesje water bij een koffiestandje en dan doe ik mijn tas in de kofferbak van de auto. Ik neem alleen mijn autosleutels, telefoon en badspullen mee naar het strand. Ik heb een baddoek mee uit het zwembad van het hotel. 

Eenmaal op het strand vind ik de perfecte steen om op te zitten. Het is in de schaduw en moeilijk voor te stellen dat er een extreme hitte waarschuwing is voor dit gebied. Het is een heerlijke temperatuur en ik geniet weer van de zeeleeuwen.

Gisteren dacht ik erover om te gaan snorkelen, maar ik vind dat toch te eng in mijn eentje. Het water is ook een stuk kouder dan ik gisteren dacht. Ik houd het dus maar bij een paar keer verkoeling zoeken in het water. 

De tijd vliegt met lezen, zeeleeuwen fotograferen en me weer verbazen over hoe dichtbij mensen durven te komen. Gelukkig zijn zeeleeuwen duidelijk minder agressief dan zeehonden. Af en toe geven ze een flinke brul als mensen echt te dichtbij komen. 

Op een gegeven moment komt een vrouwtje het strand op en echt dichtbij mij liggen. Ze trekt zich niets van mij aan en gaat heerlijk maffen. Af en toe rolt ze eens in het zand en dan ziet een zeeleeuwenleven er opeens heel aantrekkelijk uit. Het lijkt vast makkelijker uit dan het is. 

Om vier uur heb ik het wel gezien en loop terug naar de auto. Onderweg maak ik een foto van het strand van boven. Het is helemaal niet groot en toch voelt het niet overdreven druk. Hopelijk kan ik morgen diezelfde rots weer in gebruik nemen. 

De rit naar het hotel verloopt vlot en ik heb mijn bikini al aan dus kan zo door naar het zwembad. Daar geef ik de stranddoek terug, anders moet je $20 voor dat vod betalen. Kennelijk stelen veel mensen deze versleten doeken. 

Het zwembadwater is lekker en dan ga ik even in de jacuzzi. Misschien helpt dat mijn voet ook wat. Ik wou dat ik wist waardoor de pijn wordt veroorzaakt, maar het is me een raadsel. Ik baal er erg van, maar gelukkig is het niet zo erg dat ik helemaal niet kan lopen.

Terug in de kamer trek ik een jurk aan en roep dan een Uber. Die brengt me naar Truluck's, een visrestaurant dat me werd aangeraden door plaatselijke foodies. Ik neem plaats aan de bar en bestel twee voorafjes, een garnalen en krab gerecht en een krab cocktail. Het is precies genoeg eten. 

Het duurt maar een paar minuten voor mijn Uber terug naar het hotel voor komt rijden. Moe van de dag ga ik met de vele kussens in mijn rug op bed liggen. Ik hoop dat Rick vanavond wat eerder thuiskomt dan gisteren, maar ik heb er een hard hoofd in.