Over een paar superleuke rondleidingen

Zaterdag

Alexa wekt ons om half acht en niet veel later staan we op. Ik moet om half tien in de stad zijn, dus maak me klaar voor een aantal warme uren. Dan gaan we naar Starbucks voor ons ontbijt en koffies. 

Het is nog vroeg en ik stel voor naar de markt in Vienna te gaan. Die van morgen ga ik missen en ik vind het altijd zo leuk foto's te maken. We kopen er niets, maar als we weer in de auto zitten bedenk ik me dat ik best wat van die heirloom tomatos voor mijn lunches zou willen. 

Rick gaat morgen mijn paddenstoelen ophalen bij de markt in het Mosaic District. Hopelijk heeft een van de boerderijen daar ook van die lekker uitziende tomaten. Dan kan hij er een paar voor mij meenemen. 

Mijn hoofd zat er vandaag niet goed op, want ik ben vergeten een fles water mee te nemen. Rick zet me af bij het Smithsonian kasteel en ik hoop daar bij het cafe een fles te kunnen kopen. Helaas is dat tot half tien gesloten. Natuurlijk heb ik nu opeens extra veel dorst.

Gelukkig zie ik verderop aan een van de straten een ijskarretje Die hebben ook koude drankjes en ik loop er snel heen. Met het flesje water ben ik om tien voor half tien terug bij de ingang van het metrostation. Mijn groepje komt op me aflopen en we beginnen lekker vroeg aan de rondleiding. 

Vandaag laat ik de familie van W. de monumenten zien. Het is nog niet zo warm, maar wel heel vochtig, dus ik ben blij dat ik water heb. Het is een mooie dag voor een rondleiding. We lopen eerst naar het Washington Monument en dan naar de achterkant van het Witte Huis.

Daar vertel ik over de geschiedenis daarvan, want ze hebben de voorkant al gezien. Daarna wandelen we de heuvel af naar het Tweede Wereldoorlog monument. Onderweg komen we ook langs het huisje van de sluiswachter waar die met zijn vrouw en dertien kinderen woonde. 

Het Tweede Wereldoorlog monument is altijd indrukwekkend. Nadat we dat gezien hebben lopen we langs de Reflecting Pool naar het Vietnam Veteranen monument. 

Onderweg komen we langs toiletten waar iedereen graag gebruik van maakt. Het is hun eerste keer in de VS en ik krijg de vraag waarom er zoveel water in de toiletpot zit. De reden is dat Amerikaanse toiletten op een andere manier doortrekken. 

Na de indrukwekkende muur met alle namen uit de Vietnam oorlog lopen we door naar het honderdjarige Lincoln Memorial. Vrijwel iedereen kent dit gebouw wel uit films en dergelijk, zo ook mijn groepje van vandaag. We bekijken het enorme standbeeld en ik maak wat foto's van hen met het mooie uitzicht over de Mall. 

Tot mijn vreugde is het Koreaanse Oorlogsmonument helemaal geopend. Er is rond de fontein een flinke cirkel met namen van gesneuvelde en vermiste Amerikaanse en Koreaanse soldaten aan toegevoegd. Er is nu ook een tweede uitgang. Het heeft het monument een stuk groter gemaakt. 

We steken over naar het Tidal Basin en bezoeken als eerste het Martin Luther King Jr. Memorial. Dan lopen we langs het meertje naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Dit spreekt altijd wel tot de verbeelding van iedereen met zijn vier kamers, een voor iedere presidentstermijn an Roosevelt.

Als laatste gaan we naar boven in het Jefferson Memorial en daar is het altijd zo lekker koel op warme zomerdagen. D. vraagt zelfs of ze airconditioning hebben. Na de majestueuze Jefferson bewonderd te hebben lopen we terug naar de Mall.

Op 14th Street, vlakbij het Washington Monument, is de rondleiding afgelopen. A. vraagt waar ze lekker op een terras wat kunnen drinken en eten. Ik raad Elephant & Castle aan en wijs hen waar dat is. Dan nemen we afscheid na een leuke rondleiding. 

Rick wacht al op me op Independence Avenue en een paar minuten later haalt hij me op. We rijden naar Fairfax waar we een nieuw Aziatisch restaurant willen proberen. Okonomi heeft het populaire "bowl" concept en we bestellen Koreaanse biefstuk. Daarbij kunnen we allerlei groentes e.d. kiezen. 

Terwijl we wachten krijgen we een lekkere Koreaanse ijsthee aangeboden. Die gaat er bij mij goed in na de warme rondleiding. We nemen de bowls mee naar huis en eten daar. We vinden het beiden zeer smakelijk. Leuk om nog een lunchkeuze te hebben!

Rick moet de achtertuin nog een stukje maaien en daarna maken we ons klaar voor het zwembad. Oh, wat voelt dat water heerlijk koel na het transpireren in de stad! Ik zwem tien baantjes en vind het dan genoeg voor vandaag.

We gaan af en toe wat verkoeling in het water zoeken en lezen verder lui op onze ligstoelen. Rick gaat om vier uur naar huis en ik volg een half uur later. We hebben besloten Blackfinn Ameripub weer eens te proberen voor het avondeten.

Daar vinden we met gemak een paar stoelen aan de bar. Rick is in zijn nopjes, want ze hebben een enorme bierlijst. Ik houd het bij een Aperol spritz. We delen bloemkoolhapjes met lekkere sausjes en een krab- en garnalendip. Het gaat er goed in. 

Dat is allemaal best vullend, dus voor mij is een poke bowl voorafje verder genoeg. Rick heeft zin in een hoofdgerecht en bestelt de in spek gewikkelde meatloaf (een soort gekruid gehakt) met spruitjes, maar zonder aardappelen. 

Mijn poke bowl komt al heel snel, maar we wachten en wachten op Ricks gerecht. De manager komt zijn excuses aanbieden, want er is een grote groep in het restaurant. Hij zal zorgen dat Ricks meatloaf prioriteit wordt. Een half uur later heeft Rick zijn eten nog steeds niet en we willen weg, want de muziek wordt ook nog eens verschrikkelijk. 

We hebben de rekening al betaald als de meatloaf eindelijk komt. Rick had intussen gevraagd om het mee naar huis te nemen, maar het wordt op een gewoon bord bezorgd. Dat niet alleen, van de spruitjes is niets te bekennen. 

We zijn intussen flink melig en willen verder niet op de manager of de doos om het mee naar huis te nemen wachten. Rick is niet zo'n fan van spruitjes en kan dus goed zonder. We pakken een paar servetten en wikkelen de meatloaf erin. 

Giechelend lopen we naar buiten. Rick heeft zijn meatloaf in ieder geval en op weg naar huis houd ik hem vast alsof het een kind is. Thuis houden we Orion flink in de gaten en geniet Rick eindelijk van zijn zo begeerde stuk gehakt!

Zondag

De wekker gaat weer om half acht af en ik maak me klaar voor rondleiding nummer twee dit weekend. Dit keer heb ik bij het Capitol South metrostation afgesproken en na onze Starbucks stop rijden we door naar de stad. 

Bij het Smithsonian kasteel ga ik even van de toiletten gebruik maken en dan rijden we door naar het Capitol South station. Daar zien we dat het station gesloten is en de vriendelijke constructiewerkers komen dat ook vertellen. 

Rick vertrekt en ik bel R. voor de zekerheid om er zeker van te zijn dat zij niet met de metro willen komen. Zij komen met de auto, dus geen probleem, zondag is ook gratis parkeren langs de straten. Niet veel later zie ik ze aan komen lopen en ik maak kennis met de familie B.

Meteen is het gezellig. Zij wonen in Orlando en gaandeweg vinden we uit dat we gezamenlijke kennissen hebben. Dat is toevallig! 

Na mijn introductie lopen we naar de Libary of Congress. Natuurlijk is dit gebouw schitterend van binnen, maar de buitenkant is ook niet mis. Het is jammer dat het nu maar vier dagen per week open is. 

Na het hooggerechtshofgebouw bekeken te hebben steken we over naar het Capitool. Daar zien we dat de Senaat in sessie is, want de vlag boven die vleugel hangt uit. Er wordt vandaag voor een belangrijke wet over o.a. klimaatsverandering gestemd. De stemmen zijn fifty fifty, dus de vice president zal de beslissende stem komen uitbrengen. 

Vanaf de achterkant van het Capitool is het uitzicht op de National Mall mooi. Daar hebben we ook goed zicht op het Washington Monument. De geschiedenis daarvan is zo leuk, die vertel ik er altijd even bij. 

We zetten onze tocht voort en via Pennsylvania Avenue komen we langs de National Archives en het Marine monument. Dan gaan we de woonbuurt Penn Quarter in. Ik vind deze rondleiding ook erg leuk om te doen, want hij geeft een goed beeld van de stad.

Na Penn Quarter bewonderen we de Chinese boog en gaan dan langzaam terug naar Pennsylvania Avenue. Daarbij komen we o.a. langs het oudste kerkje in de stad, Ford's Theater, waar Lincoln werd vermoord, en het FBI gebouw. 

Tussen Ford's Theater en het FBI gebouw ligt het Hard Rock Cafe van Washington. Daar willen ze (vooral P., die elektrische gitaar speelt) graag t-shirts kopen. Het is net na elven en het restaurant zou open moeten zijn, maar er staat een rij wachtenden en er is geen actie binnen. Het Cafe ligt op hun weg terug naar de auto, dus ze zullen er later nog eens langs gaan. 

Via Freedom Plaza met zicht op het stadhuis van Washington en langs het nieuwe Eerste Wereldoorlog Monument gaan we naar de achterkant van het Witte Huis. Daar horen we een stel op de fiets Nederlands spreken.

We praten daar even gezellig mee en ik geef ze wat tips qua interessante dingen in de musea. Na afscheid genomen te hebben zetten we onze tocht voort naar de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik over de geschiedenis daarvan.

Dan is de rondleiding afgelopen, maar ons contact hopelijk niet. We worden vrienden op Facebook en hopelijk zien we elkaar weer als wij eens in Orlando zijn. Ze wonen vlakbij Disney World, dus dat gaat vast lukken. 

Rick staat me intussen al op te wachten aan het einde van Lafayette Square voor het Witte Huis. Hij heeft koud water mee en dat is heel welkom. Het was minder vochtig en warm dan de vorige rondleidingen, maar nog steeds niet koel. 

Op de terugweg stoppen we in The Boro waar ik een poke bowl van Poki DC ophaal. Rick bestelt een salade van de Potbelly in Vienna en we laten het ons op ons deck goed smaken. 

Dan lonkt het zwembad. Binnen de kortste keren liggen we op een ligstoel en wat is die eerste duik in het koele water weer lekker! Vandaag heb ik geen zin om baantjes te trekken. Ik zoek af en toe verkoeling in het water en lig verder in de schaduw op de stoel. 

Rick gaat intussen even naar Giant om een boodschappenlijstje af te werken en komt zo'n drie kwartier later weer terug. We zwemmen nog even en gaan dan huiswaarts om ons klaar te maken om uit eten te gaan. 

Eigenlijk wilden we gisteravond al naar BarTaco gaan, maar dat is zo'n populair restaurant dat je het na half zes wel kunt vergeten een stoel aan de bar te krijgen en al helemaal geen tafel. Zondag is minder druk en inderdaad zijn er nog een paar barkrukken open. 

BarTaco heeft een "geheime" taco, die niet op het menu staat. Dit keer is dat er een met kreeft in botersaus met hominy (een soort mais). Die is zo lekker! Ik bestel er drie van in slabladeren. Die zijn niet pittig, maar de andere taco's wel. 

Om de een of andere reden kan mijn maag daar helemaal niet meer tegen. De taco met gegrilde eend bijvoorbeeld was voorheen nooit zo gekruid, maar nu brandt mijn mond. Ik vind het jammer, want er zijn dan steeds minder keuzes voor mij. 

Thuis zoek ik dankbaar mijn luie stoel op en Rick ook. Het was een druk, maar erg leuk weekend en ging weer veel te snel. En nu ga ik Christine even bellen, Chuck krijgt morgen zijn nieuwe heup.

Allemaal een heel fijne week gewenst!