Over een verrukkelijke vrijdag

 Ricks wekker gaat om kwart over zeven, maar we hebben nog geen zin om op te staan. Een kwartier later vertel ik Alexa ook dat ik niet van haar muziek gediend ben. Maar veel langer kunnen we niet blijven liggen op een weekdag.

Rick heeft geen zin om thuis te ontbijten en zet alleen zijn thee. Ik maak de paddenstoelen en spinazie op en pocheer weer een ei. Heel vreemd heb ik hetzelfde probleem met de gesprongen dooier als een paar weken geleden. Het ei lijkt van dezelfde soort kip te zijn. Het ziet er niet smakelijk uit, dus ik kieper het weg. Gelukkig is de dooier van een kleiner ei wel intact. 

Als ik klaar ben met eten gaan we naar Starbucks. Daar staan de gewoonlijke koffies al klaar bij de drive thru en Rick heeft ook zijn geliefde kalkoenspek met eiwit broodje. We nemen daarna even de tijd om Pokemon Go te spelen, altijd gezellig zo samen.  

Ook vandaag ga ik naar Washington. Rick zet me bij de metro af en ik stap om tien voor half tien uit bij de Mall uitgang van het Smithsonian metrostation. Na mijn gewoonlijke pit stop in het Smithsonian kasteel loop ik naar het bankje waar Rachel en Amelia zitten. 

Toen ik zwanger was van Saskia ben ik lid geworden van een heel aantal emaillijsten en met veel van die vrouwen en een enkele man heb ik nu nog via Facebook contact. Ik "ken" Rachel dus al meer dan 27 jaar virtueel en het is nu extra leuk haar in persoon te ontmoeten.

Rachel woont in Massachusetts en is hier omdat Amelia, haar jongste, bij Georgetown University gaat studeren. Wij hebben hier afgesproken zodat we een wandeling langs wat monumenten kunnen maken en ik hen er wat over kan vertellen.

Als eerste lopen we naar het Washington Monument. De geschiedenis van de bouw daarvan is altijd weer leuk om te vertellen. Niemand weet waarom het monument twee kleuren heeft. Vanaf de heuvel van het monument hebben we mooi uitzicht over de Mall.

Ook de symboliek van het Tweede Wereldoorlog monument is interessant. Er is zo over alles nagedacht! Als verrassing laat ik het Kilroy was Here tekeningetje ook altijd zien. Rachels oom vocht in de Tweede Wereldoorlog en maakte dat tekeningetje altijd. Het zegt haar dus veel. 

Na wat foto's met de Reflecting Pool lopen we naar de sobere Vietnam muur. Het is rustig vandaag en ik kan eindelijk eens een foto zonder weerspiegelende mensen erop nemen. 

Amelia meldt dat ze om half een een afspraak voor een Covid test verderop in de stad heeft. Het is al tien over elf, dus we doen alleen het Lincoln Memorial en Koreaanse oorlogsmonument nog en lopen dan terug naar het Smithsonian station. 

Daar bemerkt Rachel dat ze verkeerd heeft gekeken en de CVS waar ze heen moeten een uur weg is met openbaar vervoer. Dan bestelt ze maar een Lyft en die komt al snel. We nemen afscheid en erg leuk elkaar eindelijk ontmoet te hebben.

Aangezien het pas net na twaalven is besluit ik de metro terug naar huis te nemen. Net voor enen ben ik terug in Vienna en Rick staat me op te wachten. In de trein heb ik mijn salade van Subway al besteld en die staat klaar in het restaurant. Rick haalt zijn gewoonlijke Cava salade. 

Terwijl we die op ons deck opeten wijst Rick naar het spinnenweb dat al dagen bij onze achterdeur hangt. Dat kleine spinnetje heeft de prooi van haar leven gevangen. Die cicade is waarschijnlijk genoeg eten voor de rest van haar leven!

Na het eten loop ik naar het zwembad. Het is alweer de laatste volle weekdag dat het zwembad geopend is. Vanaf maandag gaat het pas om vier uur open tijdens de week. De scholen beginnen dan alweer, de zomer is voorbij gevlogen!

Fut om baantjes te trekken heb ik niet na al het lopen van de afgelopen dagen. Wel ga ik twee keer het water in om mijn 250 stappen per uur, die Fitbit me opdraagt tussen 9 en 18 uur te zetten, te doen. Het water is koel, maar verfrissend. Als ik morgen energie heb wil ik baantjes trekken. 

Tegen half vijf loop ik naar huis. Onderweg kom ik Rick tegen en wandel met hem mee om zijn duizend stappen te volbrengen. 

Dan besluiten we de hot tub op te zoeken. Het water is 34 graden, koeler dan de 40 graden die het met kouder weer is. Het is weer lekker bubbelen. 

In het water bespreken we waar we willen gaan eten. De keuze valt op Neisha Thai. Dat restaurant heeft een gezellig decor en goed eten. 

We delen voorafjes van "bikini" garnalen, zalm rolletjes en sate. Rick heeft nog trek en doet zich tegoed aan een biefstuk gerecht. 

Het is een lekker einde van een bijzondere week. Een kijken wat het weekend gaat brengen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!