Familieweekend

Zaterdag

Gisteravond (of liever vannacht) kwam Katja gelukkig als een van de eersten uit de douane. Wat was het een fijn weerzien! Natuurlijk gingen we niet meteen na thuiskomst naar bed. Vooral Katja en ik bleven nog lang op om bij te kletsen.

Daarom lukt het mij pas om tien uur vanochtend vaarwel te zeggen tegen mijn comfortabele bed. Alleen Katja slaapt langer, want de andere drie zijn allang beneden en hebben al ontbijt op. Gelukkig heeft Rick de koffie voor mij al klaarstaan, want die kan ik wel gebruiken.

Voor mij is het vandaag de tweede dag van de Max Capacity . Voor Rick toevallig ook en Kai, die enkele weken voor is op ons, moet ook een routine doen. Allemaal kreunen en steunen we in de woonkamer en eetkamer.

Misschien, dat dat Katja wekte? Zij komt in ieder geval naar beneden. We besluiten in Vienna te gaan lunchen, voor Katja dus brunchen. Robeks is net vandaag open naast Panera en biedt gratis smoothies. We gaan in de korte rij daarvoor staan.

Saskia en ik hebben er geen zin in, maar de anderen nemen of een banaan-aardbeien- of een mangosmoothie. Bij Panera vinden we nog een tafeltje en eten er lunch. Ik moet van mezelf iets anders, dan de tonijnsalade sandwich kiezen. Het wordt gerookte ham met Zwitserse kaas op rye (wat rogge betekent, maar absoluut niet op roggebrood lijkt). Erg lekker is het wel en heel gezellig met zijn vijven.


Thuis begint Katja met uitpakken. Dat moet voorzichtig in verband met de bedwantsen. Zij zit echt onder de beten, het ziet er verschrikkelijk uit. Zonder verder iets aan te raken gaan al haar kleren de wasmachine en daarna de droogtrommel in.

Met zijn vijven lopen we naar het zwembad. Het is weer een dag met temperaturen tegen de veertig graden. Niet zo heet als gisteren, maar warm genoeg. Het water in het zwembad is ook minstens 30 graden, waardoor er echt in zwemmen gewoon te heet is. Er is absoluut geen verkoeling, tenzij je helemaal stilstaat.

We spelen wat met een bal en doen watervolleybal en kletsen wat. Daarna gaan de meisjes in de volle zon (!) afdrogen, terwijl Kai, Rick en ik nog wat verder dobberen. Als snel hebben de anderen er genoeg van en gaan naar huis.

Voor mij is het zwembad juist dat ultieme vakantiegevoel in de zomer. Ik herinner me nog hoe weinig we in Nederland echt lekker in het zwembad konden liggen (en vooral de ijskoude zwemlessen iedere zomerochtend, brrr). Ik blijf dus nog een paar uur.

Mijn boek is leuk en iedere pauze, als alle kinderen onder de 15 een kwartier het water uit moeten, neem ik een duik. Ik trakteer mezelf ook op een ijsje, dat hoort toch ook bij de zomer (al is het zeker geen Italiaanse gelato!). Met tegenzin, want het is gewoon zo ontspannend, loop ik om half zes terug naar huis.

Daar is men druk bezig te bepalen, waar we met zijn allen zullen gaan eten. Rick ziet online, dat Mad Fox Brewing Company in Falls Church bitterballen op het menu heeft staan. We hebben hier al een aantal keren gegeten en dat geeft de doorslag.

Het is maar tien minuten rijden en we parkeren in hun garage. Het is duidelijk druk en voor een tafel binnen is de wachttijd meer dan een half uur. Ze hebben echter ook een terras en we besluiten buiten te eten. Toegegeven is het echt erg warm, zo af en toe slaan de vlammen ons uit. Er is maar een ander paar, dat de hitte ook trotseert, de rest kiest wijselijk voor de airco.

We bestellen de bitterballen en die zijn erg lekker! In New York aten Rick en ik ze ook bij een restaurant en waren ze meer deegvulling, dan vlees. Hier zijn ze veel meer vlees en er zit ook wortel en ui in, plus ze zijn flink gekruid. Ik vind ze nota bene lekkerder, dan ik ze soms in Nederland heb gegeten. Zeker de moeite waard om hier te bestellen.

Natuurlijk ben ik (of ik moet zeggen, zijn wij, want Rick en Kai zijn er net zo in geinteresseerd) benieuwd, hoe zo'n typisch Nederlands gerecht op het menu van een zeer Amerikaans (hoewel ook met veel Europese tintjes) restaurant kwam te staan.

Het blijkt een enorm populair gerecht op hun speciale dagelijkse menu te zijn geweest, vandaar, dat ze het nu permanent hebben gemaakt. De chef schrijft zelfs de hoofdingredienten op voor mij. Niet, dat ik ze zelf snel zal maken.


Het wordt een gezellige en lekkere maaltijd. Behalve de bitterballen bestellen we gazpacho, die ook erg goed smaakt. Ik heb niet heel veel meer trek, dus bestel een voorgerecht voor de rest van mijn maaltijd, de tonijn tataki en die is ook weer heel goed bereid.

Tot onze verbazing heeft Katja nog plek voor dessert. Zij bestelt een bosbessen "cobbler". Dat blijkt een hele pizza met ijs te zijn! Katja en Kai nemen de helft van hun pizza's al mee naar huis. Bijna de hele bosbessenpizza gaat mee, Katja eet alleen het ijs.

Thuis speelt Kai weer Assassin's Creed en Saskia en ik kijken mee. Vanavond is hij in de Sixtijnse Kapel en wint het spel. Morgen wil hij het vervolg gaan kopen, dat helemaal in Rome speelt. Hem zo zien spelen is bijna net als kijken naar een film. Ik snap zijn interesse in dit spel helemaal en ga de volgende versie ook met hem spelen/kijken.

Zondag

Tijdens ons wekelijkse Starbucks ontbijt, dat Rick voor ons heeft gehaald, bespreken we, wat we vandaag willen gaan doen. Saskia wordt door Laura meegevraagd naar de mall en dat doet zij vele malen liever, dan de avonturen die de oudere twee en Rick en ik naar voren brengen.

Die hebben namelijk met buiten zijn, nat worden en de natuur te maken en daar is onze tiener niet zo in geinteresseerd. Opties op de tafel zijn tuben in de Shenandoah, white water rafting in de Potomac, kayaken op de Potomac en midget golf spelen bij de leuke baan hier in de buurt.

We hebben allemaal zin om op het water te gaan, dus de laatste optie valt al gauw af. Voor white water rafting hadden we al van tevoren moeten reserveren, dat is populair op het weekend. Tuben gaat om dezelfde reden niet door, dus blijft het kayaken over.

Dat is ook nog eens het dichtstbij, dus mooi meegenomen. We vertrekken tegen elven, dus ik hoop maar, dat er nog boten zijn. Katja rijdt in haar auto, die ze kennelijk erg heeft gemist. We parkeren bij Thompson Boat Center. Dit is een parkeerplaats, die nooit vol staat. Volgens mij is hij niet zo bekend.

Tot ons genoegen zijn er nog kayaken voor ons alle vier. Ik koop nog een flesje water, want het is toch weer flink warm. De anderen zeggen niets nodig te hebben, maar vooral Kai heeft daar later spijt van.

Aan de kade doen we onze zwemvesten aan en krijgen dan ieder een eenpersoonskayak. Dit is voor het eerst, dat we niet met zijn tweeen varen. Ik krijg een leuke gele, die zelfs een houder voor mijn water heeft. Door de medewerkers worden we een voor een het water in geduwd en daar gaan we dan.

De kayak is veel stabieler, dan hij eruit ziet, en het gaat lekker. We varen in de richting van de Key Bridge, tegen de stroom in. Er staat een lekker briesje, dus het is wel warm, maar dat koelt af. Bovendien word ik flink nat van het peddelen. Het water van de Potomac is net zo warm, als dat in het zwembad, zeker 30 graden!

Het is zo leuk, dit, iedere keer, dat ik het doe, wil ik ook een keer doordeweeks terugkomen. We varen onder de brug door en dan in een zijtakje van de Potomac naast Roosevelt Island. Kai krijgt het echter erg warm en wil niet verder. Jammer, want ik had wel Roosevelt Island willen omcirkelen. Dat ga ik zeker een volgende keer doen.

Na een uurtje zijn we terug en worden weer de kant op getrokken. Ik heb mezelf onderweg nat gemaakt, dus ben doorweekt. Geeft niet, want het is zeker 33 graden en we gaan op een terrasje buiten lunchen. Foto's van het kayaken staan hier.

Aan de Washington Harbour liggen drie restaurants met grote terrassen. Twee daarvan zijn een aantal maanden geleden overstroomd en zijn wel open, maar bieden een beperkt menu. Zij moeten hun eten buiten op grills bereiden.

Sequoia ligt hoger en is bespaard gebleven. Hun terras bestaat uit meerdere lagen en wij krijgen een tafeltje aan de rand van het tweede terras met uitzicht op de rivier. Er liggen, zoals altijd, een paar leuke bootjes voor anker.

Katja en ik bestellen een gegrilde verse artisjok. Voor haar de eerste keer, dat ze er zo een eet en ze vindt het lekker. Daarna moeten we een hele tijd op onze vistaco's en zalmburgers wachten. We zitten hier goed en het uitzicht is leuk, maar jee, wat een langzame service!

Als ze eenmaal komen smaken ze redelijk. Duidelijk is de locatie de voornamelijkste reden om dit restaurant te bezoeken. Het is wel heel erg relaxen hier op een zondagmiddag. Het ultieme "staycation" gevoel geeft het me.

Eenmaal weer thuis gaat dat relaxte gevoel al gauw weer weg, want ik wil vandaag de derde Max Capacity dag doen. Ik wil mijn schema voor dit programma namelijk op dinsdag, donderdag en zaterdag krijgen. Vandaag sluit ik de eerste week af en wauw, ik ben doorweekt na afloop van de 16 minuten!

Gauw de douche in met ons, want tijdens de lunch kocht Rick kaartjes voor Harry Potter om 16:05. Maar een beetje afgekoeld ben ik een kwartiertje later klaar om te gaan (ja, ik ben snel). De airconditioning in de bioscoop gaat lekker aanvoelen.

Op weg naar de mall belt Saskia, dat zij klaar zijn om naar huis te gaan. Laura's ouders zijn er niet, dus er zit niets anders op, dan dat Rick ons afzet, zodat wij stoelen kunnen vasthouden, terwijl hij de meisjes naar huis rijdt. Gelukkig ligt de mall maar een kwartiertje van ons huis.

Katja, Kai en ik halen de kaartjes en krijgen redelijk goede stoelen in de zaal. Dan ga ik drinken halen en daar staan lange rijen. De helft van de kassa's zijn niet open en op een gegeven moment heeft een man het gehad. Hij wacht al twintig minuten (ik inmiddels ook bijna) en zijn film is al begonnen. Hij praat met de manager en waarempel, drie kassa's gaan open.

Ook degene naast de onze en ik ben nu tweede in de rij, hoera! Rick sms-t net, als ik aan de beurt ben, dat hij terug is in de mall. Ik bestel de drankjes en zie hem dan al in de rij, dus kan hem zijn kaartje overhandigen. Alleen krijgt hij de verkeerde 3d bril, dus moet later toch terug om die te verwisselen.

Als we de bioscoopzaal inlopen, zijn de voorfilms al begonnen. Daarvan vind ik geen enkele interessant, dus ik ben blij, als de hoofdfilm start. Wij hebben gekozen voor de 3D IMAX, dus de volle ervaring.

Het moet gezegd, al blijf ik de boeken altijd beter vinden, deze film is ontzettend spannend en goed gedaan. Ik weet de Nederlandse namen van iedereen niet, maar de scene, waarin Harry de herinneringen van Snape zag, vond ik helemaal top. In het boek snapte ik dat niet zo, in de film werd dat duidelijker. Ik zou alleen nog wel willen weten, in welk "huis" de zoon van Harry werd ingedeeld.

Op de terugweg stoppen we bij de net geopende Fresh Market. Deze supermarkt veroorzaakte nogal wat protest hier in Vienna, omdat zij de lokale bier- en wijnzaak Norm's weg wilden hebben. Wij Viennezen hadden succes, want de drankzaak mag nu blijven.

De supermarkt vind ik niet enorm interessant. We halen er avondeten. De wilde zalm is afgeprijsd en ik krijg een flink stuk voor maar $4,10! De anderen kiezen burgers of filet mignonspiesjes. Daarbij hebben we een komkommersalade en broodjes met rozemarijn en zeezout. Katja en ik nemen nog wat sushi mee als voorafje.

Terwijl Rick alles grilt, eten Katja en ik onze sushi buiten. Saskia heeft al gegeten, want ze dacht, dat wij in de mall zouden eten. Ze komt er gezellig bij zitten en zo eten we voor het eerst sinds lange tijd weer met zijn vijven op het deck. Het smaakt allemaal prima en we hebben van deze dag genoten!