Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, december 16, 2016

Een wel heel pijnlijke massage!

Alweer heeft Rick veel foto's van de rat, die zich lekker tegoed deed aan Cosmo's eten vannacht.  Vanavond doen we plakband op het deksel van die bak, maar Rick wilde meer foto's gisteravond om zeker te zijn dat het een rat is (dat is nu zeker).  Vandaag moet de val komen en hopelijk trapt het dier erin.  Anders ga ik toch echt een professioneel bedrijf bellen want een rat of meer zijn geen huisdier, die wij willen hebben!

Het vriest alweer flink, -9, maar de wind is gaan liggen.  Toch ben ik blij dat de verwarming nu goed geprogrammeerd is en ik me niet rillend hoef aan te kleden. Rick moest vroeg naar zijn werk en  Saskia ligt nog te slapen dus ik doe zo stil mogelijk.

Dat is niet makkelijk, want Orion heeft door dat er katteneten in Saskia's kamer te vinden is. Flapjack en Pig zijn nog steeds allerminst blij met Orion en blazen hard tegen hem.  Hun eten willen ze zeker niet met hem delen!

Aangezien ik mijn gewoonlijke "piep" geluid niet kan maken als Saskia nog slaapt, sleep ik Orion aan zijn halsband de kamer uit.  De honden gaan dan met graagte de achtertuin in.  Zo vroeg in de ochtend is de enige keer dat Orion zonder mij gaat.  Verder moet ik altijd mee, zo grappig (hoewel minder grappig als het zo ijskoud is!).

Als ontbijt rooster ik weer een crumpet en beleg hem met kaas en tomaat.  Het is hapje voor hapje heerlijk!  Dan laat ik de honden bij Saskia en rijd met stoelverwarming en verwarming op de hoogste stand naar Anytime Fitness.

Gelukkig zijn er nog plaatsen in de parkeergarage zodat ik niet ver door de kou hoef te lopen.  Voor Sharon me komt halen lukt het me twintig minuten cardio te doen, maar mijn rug doet tussen mijn schouderbladen enorm veel pijn wat rechtop staan moeilijk maakt.

Sharon geeft me oefeningen, die dat hopelijk wat los zullen maken.  Verder komen alle spiergroepen aan bod en rekt en strekt zij mij na afloop.  Zonder haar zou ik de gewichten denk ik opgeven, ik heb echt iemand nodig, die me aanmoedigt wat dat betreft.

Tot ik mijn tienduizend stappen bijeen heb ga ik nog op de ARC trainer "lopen".  Op de terugweg naar huis zie ik Saskia langs rijden.  Zij ziet mij niet, grappig.  Het blijkt dat zij op weg naar Tysons Corner is om kerstcadeautjes te kopen.

Thuis ga ik even mee de tuin in met de honden, maar lang houd ik dat niet uit.  Gelukkig rennen Cosmo en Orion lekker rond zodat zij wel hun beweging krijgen.  Ik ben blij dat ze elkaar hebben, al spelen ze niet zoveel als ik gehoopt had. 

Vandaag is het "Ugly Christmas Sweater" dag en ik besluit weer eens een van mijn truien uit de kast te trekken. Mijn "collectie" stamt nog uit de jaren tachtig en negentig, maar ik vind ze eerlijk gezegd beter te behappen dan de tegenwoordige lichting, al zijn ze natuurlijk alleen leuk in de kersttijd.
Voor mijn massage haal ik gauw avgolemono soep van Plaka Grill.  Die soep is zo heerlijk, ik zou er bakken van op kunnen! Dit restaurant is niet voor niets zo druk dat ik zelfs als ik mijn soep kom ophalen nog moet wachten.  Er staat altijd een rij en het is authentiek Grieks eten.

Om half twee gaat de deurbel en Lisa staat voor de deur met haar massage spullen.  Onze deurbel speelt kerstdeuntjes en iedere keer een andere, maar toch weten de honden dat het de bel is!  Gelukkig gedraagt Orion zich weer prima en gedurende de massage liggen beide honden in diepe slaap om ons heen.

Voor mij is de massage allerminst ontspannend!  Ik wist het al, maar vooral mijn rug is er slecht aan toe volgens Lisa.  Ook mijn armen en voeten, inderdaad delen van mijn lichaam waar ik veel pijn heb.  Ik blijf onder de indruk van Lisa's professionele kennis.

Eigenlijk zou ik nog boodschappen moeten doen, maar de massage was zo pijnlijk dat ik echt even rust nodig heb.  Ik sms Rick en hij zegt dat hij alles op weg naar huis op kan halen.  Ik doe mijn voeten omhoog en kijk Hallmark kerstfilms en sluit af en toe mijn ogen.  Er is niets wat zo moe maakt als pijn!
Onze Disney "kerstboom"

Saskia komt thuis met Kaylee en Laura en zij geven elkaar hun kerstcadeautjes.  Laura vertrekt maandag naar Nieuw Zeeland en zal hier dus met de feestdagen niet zijn.  Ik hoop dat Saskia zich realiseert hoe bijzonder hun dichte en langdurige vriendschappen zijn.  Ik had een beste vriendin op de middelbare school waar ik nog steeds contact mee heb, maar verder niet tot ik Christine leerde kennen.

De meiden vertrekken naar een veganistisch restaurant hier ver vandaan (en zoals altijd blijkt het niet wat ze ervan hoopten helaas). Ik doe mijn voeten omhoog, maar Orion laat echt ontspannen niet toe want hij heeft ons schaakspel met fantasiefiguren ontdekt tijdens de massage en blijft stukken ervan stelen.  Ik sluip achter hem aan en doe hem schrikken voor hij een stuk pakt en opeens is dat schaakbord niet meer zo interessant.

Zo blijf ik trainen al voelt het alsof ik niet genoeg doe deze dagen. Vorig weekend bij het feestje, waar we heengingen, blaften hun honden ook tegen iedereen, die binnenkwam, als een soort begroeting.  Als Orion dat zou doen zou ik er geen probleem mee hebben, maar hij blijft grommen en dat mag niet, al is hij duidelijk niet agressief. Hij gromt en laat zich aaien, zo vreemd!

Rick komt thuis met de boodschappen en stelt voor naar Pazzo Pomodoro te gaan.  Daar zeg ik nooit nee tegen. Aan de bar vinden we twee stoelen en Rick bestelt een pizza en ik de "special", mosselen, clams en calamari met spaghetti, heerlijk!

Vannacht krijgen we volgens het verhaal voor het eerst winterse neerslag.  We zullen zien. In ieder geval hoeven wij nergens heen morgenochtend.

2 reacties:

Anoniem zei

Wat vreselijk zoveel pijn. Ik hoop dat het ondanks de kou toch vandaag wat minder pijnlijk voor je is. Dan is de massage niet voor niets geweest.
Ook hoop ik dat de rattenval werkt.
Ik zie ijzige foto's op Facebook. Inderdaad mooi, maar ook ik ben niet van de kou. BRR.
Groet, Bea

Marion2 zei

Wat ontzettend eng: een rat in de garage. Durf je er nog wel binnen te lopen?
Twee jaar geleden hadden wij muizen in de garage en voordat we die weer kwijt waren...
De bestrijdingsdienst ingeschakeld, want zij hadden sterker gif en zij konden ons
ook vertellen hoe ze binnen konden komen (door een gaatje ter grootte van een potlood).
Ook zei die man dat ze, als we ze zouden uitzetten in het bos, van kilometers ver de weg
terug konden vinden :0). Hoewel we ze nu niet meer hebben, ben ik soms nog steeds een beetje bevreesd er een aan te treffen. Een bevond zich toen in een sneeuwlaars van mij, brr.

De kou en de ellende als gevolg daarvan, is natuurlijk helemaal niets. Maar toch vind ik het ook wel weer sfeervol.