Over een record warme dag

Vandaag belooft het weer een prachtige lenteachtige dag te worden en dat maakt dat het makkelijker opstaan is. Rick moet weer naar Washington en ik pocheer een ei en snijd een tomaat voor mijn ontbijt.

Orion probeert intussen de snoepjes uit zijn nieuwe speeltje te krijgen. Dat duurt langer dan gewoonlijk. 

Dan besluit ik voor het huis in het zonnetje mijn stappen bijeen te krijgen. Dat ziet er vast vreemd uit voor langslopende mensen, maar dat zijn er maar een paar. Met dit weer wil ik gewoon niet binnen sporten!

Elf graden voelt veel warmer in de zon, die al flink sterk is

Als ik mijn tienduizend passen bijeen heb neem ik Orion mee voor zijn wandeling. Het is druk met mensen, die hun honden uitlaten, dus ik loop even bij het zwembad en ga dan weer terug. Orion trekt ondanks zijn harnas zo enorm. Hij is veel sterker dan Cosmo was.

Het is al twintig graden inmiddels en ik trek lentekleding aan en ga naar het centrum van Vienna. Orion mag ook mee want het is nog net niet te warm voor hem om in de van te blijven. Op de radio hoor ik dat vandaag een warmterecord voor 5 februari is met 22 graden.

Na mijn bij Panera bestelde salade op te hebben gehaald rijd ik naar het parkje bij de oude locomotief in Vienna. Hier zoek ik een bankje op om van mijn lunch te genieten. Het W&OD pad is druk met fietsers en voetgangers dus Orion blijft in de van op me wachten. Het is zo luxe om op 5 februari zonder jas buiten te lunchen!

Thuis lijn ik Orion aan en we gaan voor het huis zitten. Ik op mijn vlinderbankje en Orion ligt op het koele gras. Zo zitten we een uurtje tot ik Patricia zie vertrekken om onze buurkinderen van school te halen. Wetend dat die buiten gaan spelen en Orion er dus achteraan zal willen doe ik Orion naar binnen.

De bollen komen op, gisteren was er nog niets te zien

Zonder trekkende en blaffende hond blijf ik tot tegen vijven buiten. Ik heb een nieuw verslavend spelletje gevonden, Happy Glass. Je moet een glas water vullen ondanks allerlei obstakels. Het vergt best wat denkwerk, leuk!

Het is vandaag het Chinese Nieuwjaar dus we besluiten ons eens per jaar etentje bij de Chinees te gaan eten (meestal laten we het bezorgen). Het is het jaar van het varken en dat is Rick's jaar.

Lotus Garden is een echt Chinees restaurant en er staan allerlei exotische dingen op het menu. Zo zijn er zeekomkommer, kwal, tripe, kikker en meer van dat soort gerechten.

Als we er binnenlopen zit het er propvol met Chinese families. We zijn de enigen, die niet van Chinese afkomst zijn. Gelukkig is er nog net een tafeltje over. Ik heb thuis het lange menu al gelezen, maar Rick weet niet wat hij ziet. Hij houdt het maar bij zijn bekende biefstukgerecht.

Na enig twijfelen ben ik iets avontuurlijker en bestel de soft shell crabs met gember en groene ui. Alleen verwachtte ik niet dat die gefrituurd zouden zijn. Dat past niet in mijn dieet, maar ja, ik smul er toch van al kan ik nog niet de helft op. De bediening is ondanks de drukte ook heel attent.

Vanavond is de uitgestelde State of the Union, de speech, die de president eens per jaar voor het Congres komt houden. Ik ben er nog niet uit of ik wil kijken. Aan de ene kant ben ik benieuwd naar de reacties op wat ongetwijfeld een tenenkrommende speech wordt en aan de andere kant kan ik nog geen minuut naar dat gesnuif van Trump luisteren. We zullen zien wat het wordt.