Over onze 37ste trouwdag

Om zes uur hoor ik Rick opstaan en ik ben eigenlijk ook wakker. Toch blijf ik nog even doezelen, want ik weet niet wat hij aan het doen is. Dan komt Rick weer boven met een kop koffie voor mij, zo lief! Daarom ben ik natuurlijk met hem getrouwd!

We maken ons snel klaar om op weg te gaan. Rick moet om negen uur op zijn kantoor aan K Street in Washington zijn en je weet het nooit met het verkeer hier. Om zeven uur zitten we al in de auto. Ik haal mijn gewoonlijke broodje van Panera, want tijd voor ontbijt maken was er niet. Rick bestelt zijn broodje met de koffies van Starbucks. 

Natuurlijk zul je altijd zien dat er nu bijna geen verkeer is. We zijn dus nog voor achten op de plaats van bestemming. Rick mag zelfs nog niet naar boven. Dat kan om acht uur pas. Ik ga ook even mee om gebruik van het toilet te maken. 

Uitzicht vanaf de vijfde verdieping van Ricks kantoor

Daarna neem ik afscheid van Rick en begin aan mijn wandeling door de stad. Jammer genoeg miezert het nog wat. Ik besluit bij Tatte te wachten tot het droog wordt. Ik bestel hun Marokkaanse muntthee en brand daar prompt mijn mond aan. Ik heb alle tijd en wacht tot het afgekoeld is voor ik weer een slok neem. 

Om kwart over negen besluit ik aan mijn fotosafari te beginnen. Mijn doel is om andere foto's dan anders te maken. De stad is zo fotogeniek en nu heb ik daar de tijd voor. Ik loop door Chinatown en dan naar het Natural History museum. 

Bij het museum arriveer ik met openingstijd en er is vrijwel niemand. Zo rustig heb ik het zelden meegemaakt. Ik kan zelfs de Hope diamant helemaal alleen bewonderen. Daar staan meestal heel wat mensen omheen. 

De grootste blauwe diamant ter wereld

Een iets grotere kristallen bol dan mijn fotografie glazen bollen, maar het effect is hetzelfde

Na de dinosauriers en edelstenen en mineralen loop ik door een tentoonstelling over lichtvervuiling, erg interessant. Er is een groot gedeelte over het Afrikaanse leven, een insektentuin en er hangt een enorme walvis in het gedeelte over de oceanen. 

Dit alles heb ik al meerdere malen gezien en ik gebruik het museum als mijn wandelgebied om stappen bijeen te krijgen. Als ik door alle tentoonstellingen ben gekomen, waaronder ook de evolutie van de mens en de zoogdieren heb ik meer dan anderhalve kilometer gelopen!

Alles wat we niet meer nodig hebben nu we smartphones hebben

Een iriserende ammoniet fossiel

De vroege mensheid

De reden dat ik met Rick mee ben gegaan is dat we graag samen willen lunchen op onze trouwdag. Rick zou om twaalf uur klaar zijn, maar hij bericht dat dat nu later wordt. Hij heeft om half een lunchpauze en ik reserveer een tafel op het terras van Zaytinya. 

Zodra ik er aankom word ik naar onze tafel gebracht. Rick is nog iets verlaat en blijkt ook maar een half uur de tijd te hebben. We bestellen snel, een pita gevuld met lamsvlees voor Rick en een gerecht van champignons, dadels en walnoten op een bed van yoghurt voor mij. Dat gerecht bestel ik bijna altijd, zo lekker!

Als Rick weer vertrokken is reken ik af en loop het museum aan de overkant binnen. Dat zijn eigenlijk twee musea, de National Portrait Gallery en het museum van Amerikaanse kunst. Ik ben hier ook om het prachtige gebouw van binnen te zien. 

Deze kaart met tv's bezoek ik hier altijd

Vrijwel niemand weet namelijk dat de bovenste verdieping van het gebouw heel mooi is. Het gebouw is het op twee na oudste federale gebouw in de stad uit het begin van de 19e eeuw. Aan de buitenkant heeft de architect zich laten inspireren door het Parthenon in Athene. 

Binnen is er met de jaren veel veranderd, maar het gedeelte waar in het midden van de 19e het octrooicentrum was gevestigd ziet er nog net zo uit als toen. Ik maak daar graag foto's. 

Daarna loop ik nog even door de zalen met portretten van de presidenten, inclusief de huidige, maar nog niet Biden. Dan bericht Rick dat ze bijna klaar zijn en ik loop terug naar zijn kantoor. 

We rijden door vrij druk verkeer terug naar huis en daar werkt Rick nog een paar uur door. Dan kleden we ons netjes aan en gaan naar ons trouwdag restaurant, Clarity. We gaan er met een Uber heen.

Dit restaurant was een van onze favorieten, maar de eerste en tweede chefs hebben nu hun eigen restaurants waar we graag heen gaan, Elyse en Evelyn Rose. Deze chef is er nog niet lang, maar krijgt goede recensies. 

We worden als oude bekenden begroet, want de hostess is nog dezelfde en de barman ook. We gaan beiden voor het tasting menu van vier gangen. We klinken op ons tweeen met Tattinger champagne, die heerlijk is.

Dan komt de amuse bouche, een hapje gefrituurde kip in een groen sausje, lekker! Het volgende gerecht is tonijn met Aziatische smaken, ook zeer smakelijk. Dan de tandbaars met pijnboompitten en zeewier, een zeer goede combinatie. 

Maar dan komt de eland biefstuk en dat zijn drie dunne plakjes, die eruit zien als leer. Wie mij kent weet dat ik sowieso niet zo'n vleeseter ben en er al naar kijkend staat het me tegen. Ik stuur het terug met de vraag of het zo rare mogelijk gebakken kan worden. 

Dat gebeurt en dat is echt hoe ik het het liefst heb. Rick eet de stukken leer toch op, want die houdt er niet van te klagen. Voor de prijs van de maaltijd vind ik dat het correct gedaan moet worden. Het eten is goed, maar ik krijg er geen "wauw" gevoel bij zoals bij de andere twee restaurants. 

Het dessert is witte en bruine mousse op een brownie. Ik kan er maar de helft van op, maar het smaakt goed. Terwijl we het toetje eten wensen de medewerkers ons een "happy anniversary". 

Het stel naast ons vraagt of vandaag onze trouwdag is. Op ons beamend antwoord blijkt het die van hen ook te zijn, maar dan in 2011. We feliciteren elkaar en wensen elkaar nog vele jaren samen. 

Rick heeft mij tijdens het eten mijn kaart gegeven en ik geef hem die van hem bij thuiskomst. 

We zouden elkaar geen cadeautjes geven, maar het blijkt dat 37 jaar alabaster is. Ik vond een mes met een alabaster heft en geef dat aan hem. Hij is er blij mee. 

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde trouwdag!