Over de Library of Congress, het Capitool en happy hour

Tot mijn verbazing word ik pas wakker als Rick om half acht met koffie boven komt! Het gebeurt zelden dat ik me zo "verslaap". Zou het het nieuwe kussen zijn?

Dit betekent wel dat ik weinig tijd heb om me klaar te maken. Ik eet gauw ontbijt en kleed me aan. Dan rijden Rick en ik naar de dichtstbijzijnde Starbucks. Dit keer heb ik een kleine nitro brew, zodat ik die vrij snel op kan drinken. 

Om negen uur belt Jocelyn aan. Rick brengt ons naar het metrostation waar we de trein naar Capitol South nemen. Jocelyn, zoals zoveel mensen die hier al heel lang wonen, is nog nooit in de Library of Congress of het Capitool geweest. 

Mijn gidsenhoed gaat dus weer op en dit keer doe ik mijn bibliotheek rondleiding in het Engels. Geloof het of niet, dat is niet makkelijk. Ik moet soms naar woorden zoeken, want het verhaaltje zit in het Nederlands in mijn hoofd. Uiteindelijk vind ik de juiste woorden en Jocelyn had het zonder ook wel begrepen. 

Het is heel rustig in het gebouw en we nemen alle tijd om dingen te bekijken. Dat is ook leuk voor mij, want nu kan ik de details beter fotograferen. Er is zo ontzettend veel te zien. Ik weet de hoogtepunten, maar de docenten hier moeten alle spreuken, alle schilderingen en mozaieken kennen. 

Het schild van Minerva op het enorme glasmozaiek

Detail van de uitgebreide boekencollectie van Thomas Jefferson, Plato's Republiek

Een paar putti's langs de trapleuningen

Mijn sterrenbeeld Maagd op de vloer

Het kantoor van de bibliothecaris

Na iets meer dan een uur hebben we alles in het Jefferson gebouw van de bibliotheek bekeken. We lopen door de tunnel naar het Capitool. Hier is er bijna geen veiligheidscontrole en dus ook geen lange rijen zoals bij de ingang van het Capitool.

Zoals altijd krijgen we in de rij met mensen zonder reserveringen meteen een sticker om met de volgende rondleiding mee te kunnen. Daarvoor moeten we eerst de film, die ik inmiddels bijna uit mijn hoofd ken maar wel mooi vind, kijken. Tot mijn verbazing zit het theater vol, er zijn een aantal grote groepen. 

Wij die niet bij een groep horen moeten als de film is afgelopen mee met de gids in rij 5. Dat is Jack en hij is een van de betere gidsen, die ik hier gehad heb. Hij heeft duidelijk hart voor het gebouw en vertelt enthousiast over alles wat we te zien krijgen. 

Dat is ten eerste de "grafkelder", zo genoemd omdat George Washington hier begraven zou worden. Althans, dat wilde het congres, maar zijn vrouw en het testament van George Washington niet. Dat graf is dus altijd leeg gebleven. 

We gaan naar boven naar de Rotunda. Dit is de ruimte onder de koepel, die vooral voor ceremoniele doeleinden wordt gebruikt. De laatste was de inauguratie van Trump in januari. Het is een heel mooie ruimte met schilderingen van de Italiaanse kunstenaar Brumidi. 

Als laatste bezoeken we wat ze nu de beeldenkamer noemen, maar het was oorspronkelijk het Huis van Afgevaardigden. Ook dit is een heel mooie zaal en er staan een heel aantal door de staten geschonken beelden. Iedere staat mag twee beelden schenken, ze moeten van marmer of brons zijn en, heel belangrijk, niet meer leven. 

De rondleiding duurt meer dan een uur en het is al bij enen als we klaar zijn. We hebben geen puf om nog op zoek naar een restaurant te gaan en besluiten het cafetaria in het Capitool eens uit te proberen. 

Jocelyn kiest voor een warm gerecht met vis en kip en ik schep een salade bij elkaar van de salade bar. Als toetje delen we het Capitool van witte chocolade gevuld met slagroom en bessen er bovenop. Dat heb ik allang willen proberen dus ik ben bij dat Jocelyn voorstelt het te delen. 

Alles smaakt ons prima. Het is denk ik wel het grootste cafetaria waar ik ooit gegeten heb. Je kunt er ook werkelijk van alles krijgen van pizza tot soep. We hebben geen congresleden, die we zouden herkennen, gezien, maar die lunchen hier dus ook. 

Terug in het metrostation komt de oranje lijn trein net aanrijden. Zo'n veertig minuten later haalt Rick ons weer op. Jocelyn gaat snel naar huis, want ze gaan morgen op reis. We hebben al een paar mogelijke excursies voor eind oktober bedacht. Het is leuk zo'n vriendin met dezelfde interesses te hebben. 

Tot mijn blijdschap voel ik me vandaag een stuk beter dan de afgelopen week. Ik heb een paar uur rust en dan brengt Rick me naar Seray, het Libanese restaurant van Vienna,  voor het maandelijkse happy hour. We zijn vanavond met zijn vijven. 

Zoals altijd waren er een paar die op het laatste moment afzeiden. Een van de dames zegt iedere maand dat ze komt en komt dan niet opdagen. Alleen als haar beste vriendin er is komt ze wel. Ik weet nu niet of ik er wat van moet zeggen of er gewoon van uitgaan dat ze niet komt zonder de vriendin. 

Het wordt in ieder geval heel gezellig. De ober, Dino, is ontzettend aardig en het eten zoals altijd heerlijk. Ik kies zoals bijna altijd de kippenlevertjes en dit keer probeer ik de ablama, een cougette rolletje met gehakt erin. Die wil ik wel vaker. 

Voor we het weten is het tijd om af te rekenen. Serena brengt me terug naar huis. Ik ben zo blij dat ik niets heb hoeven afzeggen deze paar dagen. Maandag had ik daar echt een hard hoofd in.