Over regen en meer regen, een gezellige kerstbrunch en Glow

Zaterdag

Het heeft vannacht gehoosd maar daarom was het ook juist lekker slapen. Rick staat dan ook pas om acht uur op en ik volg niet veel later. In de plenzende regen laat Rick Orion uit en dan gaan we op pad voor ons ontbijt.

Rick verklaart me weer eens voor gek dat ik de koude nitro brew wil. Hij neemt een warme cappuccino. Ik heb er de egg bites bij en Rick een broodje met ei en worst dat hij zonder brood eet. Dan vertrekt Rick mysterieus om "kerstdingen" te doen. Hij houdt ervan naar winkels te gaan voor zijn cadeautjes.

De kerstlichtjes zijn nu zo gezellig, ik zou ze de hele winter willen hebben!

Intussen loop ik hard op de plaats en heb na een uur 9000 stappen bijeen. De bel gaat en het is de postbode met een enorme doos. Ik moet ervoor tekenen en de goede man draagt het voor me naar binnen. Het blijken Belgische biertjes voor Rick te zijn, die hij voor de feestdagen heeft besteld. Gelukkig is alles heel als hij het later openmaakt. Hij kan weer even vooruit!

Het plenst en plenst en plenst! Als dit sneeuw was geweest waren we dik ingesneeuwd. Maar juist nu is het warm voor de tijd van het jaar. De regen maakt dat dit het natste jaar ooit is in de geschiedenis van Washington. Liever het zonnigste jaar voor mij, maar ja, niets te doen aan het weer.

Rick neemt lunch mee van Panera voor ons beiden. Voor mij weer mijn gewoonlijke salade met spinazie, edamame, kip, geraspte amandelen en meer. Ik heb er een pindasaus bij. Iedere keer smul ik er weer van.

Om een uur speelt de deurbel Jingle Bells. Ik doe Orion in zijn bench terwijl Rick de tapijtreinigers binnenlaat. Het is nu de derde keer dat we dit bedrijf gebruiken en het is hetzelfde stel, Tracy en Red. We krijgen een tasje met fruit in de hand gedrukt met een kaartje dat ze blij zijn dat wij hun bedrijf kiezen voor ons tapijt. Erg leuk!

Rick laat in de basement zien waar hij het tapijt schoon wil hebben en de rest is hetzelfde als de afgelopen paar keren. Ik heb Unique Carpet Cleaning via Groupon gevonden en ze doen heel goed werk voor veel minder duur dan andere bedrijven, die ik heb geprobeerd.

Terwijl de tapijten worden gereinigd gaan Rick en ik in de woonkamer zitten. Daar is de vloer van hout dus het is "veilig".  Rick wil voor zijn zestigste verjaardag een bar laten aanleggen in de enorme kamer in de basement. Hij laat een heel stel ideeen zien en ik geef er mijn mening over (geen houten bar!).

Bijna drie uur later zijn de tapijten weer bijna als nieuw. Alleen de chocoladepoeder vlekken, die Orion er een paar maanden geleden in maakte, komen er niet uit. Tracy legt uit dat we geen Resolve moeten gebruiken (zoals we gedaan hebben). Dat smeert de troep naar beneden. Voortaan moeten we azijn en water mengen en dat erop doen.

Het plenst nog steeds en we laten Orion los thuis. We gaan op zoek naar "Santa" pakpapier. We beginnen bij Michaels, maar daar zijn de meeste kerstspullen weg. Dat heb je met een hobbyzaak, die zijn alweer bijna met Valentijnsdag bezig.

Bij CVS laat Rick mij eerst uit de auto om te zien of er wat is. Daar blijkt veel meer keuze te zijn en ik vraag Rick om te komen kiezen. Uiteindelijk wordt het donkerblauw papier met Santa en zijn zak cadeautjes erop.

Deze moderne Santa's werden het niet

Maar bijna vertrekken we met maar een rol van de Santa met zak en drie van het verkeerde papier met kerstbomen wat er bijna hetzelfde uitziet. Hoe ons dat niet op is gevallen zal voor altijd een raadsel blijven. Gelukkig kunnen we die rollen inwisselen voor het juiste patroon en dat is ook goedkoper dus we krijgen een aantal dollars terug.

Rick en ik hebben zo vroeg een heel lichte lunch gegeten dat we nu, om vijf uur, alweer flinke trek hebben. We hebben een coupon voor Ambrosia, een nieuw restaurant, en besluiten daar eerst een drankje te drinken en dan eten te bestellen.

We worden heel vriendelijk begroet en ik bestel een bloody Mary, die erg lekker is. Rick en ik delen de Marokkaanse sate, maar die sate stokjes zijn wel heel dun met kip! Gelukkig is de kip kabob veel lekkerder en ik heb hem met een salade en yoghurt en komkommer saus. Rick heeft een Iraans gerecht wat er ook lekker uitziet. Ze moeten duidelijk nog groeien, maar het eten is goed.

Op de terugweg nemen we wat andere straten om de kerstverlichting daar te zien. Ik neem foto's van een paar huizen. Met de regen is het extra gezellig, al die lichtjes, maar ik hoop dat het snel weer droog wordt. De wegen lijken wel fonteinen!

Zondag

Het regent nog steeds als we opstaan. Het is nu wel meer een miezerregen, maar toch. We zijn om half negen al beneden en ik heb pas om tien uur een brunch waarbij ik weet dat we vorige jaren pas om een uur of elf wat gingen eten.

Dat houd ik niet uit dus ik ga met Rick mee om ontbijt te halen. We halen koffies van Starbucks en dan wil Rick wat egg mcMuffins, die hij zonder brood eet. Bij Panera staat intussen mijn boterham met ham, ei, spinazie en tomaat klaar. Orion weet als we thuiskomen al dat het brood zijn zondag traktatie is.

Na het ontbijt ga ik naar boven en kleed me feestelijk. Ook krul ik mijn haar en ben zeer tevreden met het resultaat. Met een halve bus haarspray erop blijft het hopelijk zitten. Als tiener krulde ik mijn haar iedere ochtend. Dan fietste ik door weer en wind naar school en tegen de tijd dat ik daar aankwam was er van krullen niets meer te bekennen. Opeens heb ik die herinnering.

Precies om tien uur komt Marielle me ophalen en geeft mij een lift naar Chris' huis. Dat is vlakbij, maar met dit druilerige weer vind ik het wel fijn om gebracht te worden. Chris begroet ons enthousiast want we zijn de eerste gasten.

We krijgen een "poinsettia" (kerstster) drankje aangereikt. Dat is prosecco met cranberry sap en een paar cranberries erin. Ik vind het erg lekker want het is niet zoet. Dan gaat de deurbel weer en al gauw zijn er zeker twintig dames.

Veel ervan ken ik al vele jaren en sommigen, zoals Marielle en hardloopvriendinnen van Chris, zijn nieuw. Het wordt weer heel gezellig! Er is ook lekker eten, al houd ik het bij de gerookte zalm, kerstomaatjes en wat van de binnenkant van een champignon en ui quiche.

Voor we het weten loopt het tegen twaalven en nemen we afscheid. Dit was de 23e brunch en ik ben bij allemaal geweest dus over twee jaar is het extra speciaal. Marielle brengt me thuis en we kletsen nog wat na op onze oprit. Misschien komen ze naar ons Oud en Nieuw feest, anders zien we elkaar weer in januari.

Als ik het huis binnenloop krijg ik het gevoel dat ik een kerstconcert ben aanbeland, zo hard staat de muziek! Rick is in geen velden of wegen te bekennen en ik probeer met alle macht het volume omlaag te doen. Dat lukt niet dus ik ben opgelucht als Rick opeens tevoorschijn komt en het volume terugbrengt tot praatniveau.

Omdat ik maar zo weinig heb gegeten bij de brunch ga ik lunch halen bij Whole Foods. Daar vind ik opeens ook allerlei andere dingen, die ik nodig heb, dus met een tas vol ga ik huiswaarts. We eten onze salades en gaan dan verder met kerst inpakken.

Rick werpt zich op het grote cadeau voor Kevin en ik pak cadeautjes voor de kerstkousen in. Een uurtje later ben ik helemaal klaar op het schrijven van Ricks kerstkaart na. Rick heeft Kevins cadeau ingepakt en met vereende krachten dragen we het naar boven zodat het verborgen blijft tot volgend weekend.

Intussen krijgen we slecht nieuws. Ricks vader moest weer naar de EHBO omdat hij geen lucht kon krijgen. Het is zorgelijk en Rick en Lisa, zijn zus, proberen Dads vriendin Carol ook te ondersteunen. Dad is net 83 geworden en Carol is niet veel jonger. Uiteindelijk komt eruit dat Lisa volgende week een aantal dagen erheen gaat en wij waarschijnlijk begin januari.

In Georgetown is er Georgetown Glow. Er zijn twaalf locaties waar we die kunnen bekijken. We hebben geen idee wat te verwachten, maar vooral ik wil het graag zien. Het is eindelijk droog en met wat verkeer rijden we naar de stad.

Het Kennedy Center (enorme schouwburg) verlicht

Zelfs zonder Glow is Georgetown, het oudste gedeelte van Washington, gezellig met alle verlichting. Het is er ook best druk, maar we vinden met gemak een (dure) parkeerplaats in de garage onder de mall.

Met een kaartje online zien we waar de Glow tentoonstellingen zijn. Het is ijzig koud met een bijtende wind dus we lopen zo snel mogelijk. We vinden zeven van de twaalf kunstwerken. Een ervan is van Toer, Nederland. Erg leuk om gezien te hebben!

 

 

 

 

 

Deze laatste is van Toer, Nederland, maar laat lang niet alles zien

Verkleumd vinden we aan de gezellige bar bij Clyde's nog twee krukken. Dit blijkt een lokale Cheers te zijn voor wie zich die serie nog herinnert. Iedereen kent elkaar en de bartenders. Ik zit naast een politieagent en naast Rick zit een man, die ook dertig pond door koolhydraatarm te eten heeft verloren.

De notenkrakers staan bij iedere Clyde's

Het eten is erg lekker. Rick begint met een chili en ik met carpaccio. Die is heel erg smakelijk! Een goede carpaccio vind je niet gauw. Hij komt met een frisse rucola sla en knapperige kappertjes.

Als hoofdgerecht kies ik een salade met kip, witlof, blauwe kaas en gemengde blad sla. Dat is een heel erg goede combinatie! Rick heeft een zalmburger waarvan ik (via de Old Ebbitt Grill) weet dat die ook prima smaakt.

Zonder oponthoud gaan we huiswaarts. Ik neem me weer eens voor vaker naar Georgetown te gaan. Die buurt is zo gezellig en ik heb er nog meer te ontdekken.

Natuurlijk kijken we vanavond weer kerstfilms en gaan dan de week voor Kerst in. Ricks zus belt nog om te zeggen dat haar reis geboekt is. Zij gaat expres nu zodat wij kunnen genieten van Kai en Katja thuis. Haar kinderen wonen daar of komen met Kerstdag.

Een blij hondje

Hopelijk wordt Dad wel wat beter want ik heb er een hard hoofd in. Ik zeg daar niets over tegen Rick, maar long kanker en longontsteking zijn geen goede combinatie. Ik eindig dit weekend met een mengeling van gevoelens, feestelijk, maar ook bezorgd over hoe het met Dad gaat.

De overblijfselen van orkaan Florence bezoeken Virginia

Het voelt als een stoombad aan buiten als ik Orion uitlaat. Florence is op weg naar ons en die tropische vochtige hitte is er een voorbode van. Het is ook heel zwaar bewolkt en net als we binnen zijn begint het te plenzen.

Rick is wat laat vandaag en na mijn ontbijt wil ik eigenlijk meteen naar de sportschool. Ik wacht even tot Rick ook klaar is en dan vertrekken we tegelijkertijd. Nu is het gelukkig weer droog. Dit zijn banden van regen, die over ons heenkomen, dus geen constante regen.

Voor Sharon komt doe ik iets meer dan een half uur cardio op de ARC trainer. Dan doen we het halve uur met gewichten en ik eindig weer op de ARC trainer tot ik mijn tienduizend stappen bijeen heb. Ik heb geluk dat het net weer droog is als ik terug naar de van loop.

Tot nu toe valt het hier allemaal erg mee en ik besluit maar gauw mijn boodschappen te gaan doen voor het geval het gevaarlijker weer wordt (we hebben een tornado watch). Ik begin met Petco waar ik speciale schoonmaakspullen voor katten"ongelukjes" koop.

Alweer zit er poep in het bad van de tweede badkamer boven. We denken dat Snickers dat doet, maar ja, er staat geen naam bij natuurlijk dus het zou ook Zorro kunnen zijn. Volgens de vriendelijke medewerkster werkt dit middel goed voor haar katten. We zullen zien.

De verkoopster is heel spraakzaam en als ze mijn email adres ziet vraagt ze me of ik haar kan helpen met een reis voor haar en haar man te organiseren. Ik vertel haar dat ik vroeger reisagente was maar al jaren niet meer. Ik kan echter nog best helpen, want zoiets verleer je niet. Ze vraagt of ze mijn email adres mag opslaan. Ik vind het prima, ben benieuwd of ze me inderdaad ook zal benaderen.

Mijn volgende stop is Giant. Volgens mij ben ik niet de enige die de regens voor wil zijn, want het is druk hier! Als ik naar buiten loop met mijn spinazie bedenk ik me dat ik vergeten ben de melk en nieuwe zout en peper vaten te kopen. Ik ga toch maar even terug.

De laatste stop is Whole Foods. Ook daar is het ongewoon druk voor een gewone maandagochtend. Tot mijn ongenoegen zie ik dat mijn favoriete zeewier snacks nagenoeg uitverkocht zijn. Ik neem de laatste zakjes mee en bedenk me dat ik ze anders van Amazon kan bestellen. Ik haal mijn lunch ook maar gelijk en ingredienten voor het avondeten.

Zodra ik in de van zit openen de hemelsluizen zich. Gelukkig kan ik de garage inrijden en zo droog naar binnen gaan. Snickers komt ook aanrennen, want zijn onderonsje met de kat van de buren werd onderbroken door de regen.

Voor ik lunch eet wil ik het vieze karwei van de badkamer opruimen afmaken. Dat neemt nogal wat tijd, ik zal de details achterwege laten. Al "helpt" Orion me ook door voor ik het kan voorkomen een van de drollen op te eten. Maar goed dat ik nog niet gegeten heb!

Tot mijn verbazing heb ik toch nog wel trek als de klus geklaard is. Ik heb gerookte zalm met een gemengde salade en yoghurt dille saus. Snickers lag in diepe rust, maar als ik de zalm openmaak werkt zijn reukorgaan weer heel erg goed.

Zoals iedere keer moet ik mijn eten weer beschermen voor zijn pootjes. Als het niet zou regenen zou ik hem buiten neerzetten. Het is niet rustig genieten van mijn lunch zo. Orion heeft al snel door dat hij niets gaat krijgen, maar hoe ik Snickers ook weer op de grond zet, hij probeert telkens weer naar mijn bord te kruipen. Het is eigenlijk wel komisch.

Na mijn bezoek aan de spa in het MGM Grand hotel heb ik weer hernieuwde zin in de jacuzzi en sauna. Ik ga eindelijk weer eens mijn lidmaatschap van Lifetime Fitness gebruiken. Het is voor het eerst dat ik 's middags ga en het bevalt me prima.

Het is rustig in het zwembad en ik wissel de jacuzzi en de sauna af al lezend in mijn boek dat nog steeds niet uit is en spannend blijft. Het helpt mijn pijnen goed en ik zou dit veel vaker moeten doen. Ik besluit het in ieder geval op middagen met slecht weer te doen als er niets anders gaande is.

Tweeeneenhalf uur later ga ik huiswaarts. Op de radio hoor ik tot mijn schrik dat er negen tornado's in Richmond en omgeving zijn geweest.  Gauw sms ik Saskia en zij is veilig, maar zit al uren vast in een koffiezaak. Tornado's zijn doodeng en haar universiteit is ook vandaag weer gesloten.

Als je een tornado warning ziet en weet dat er meerdere tornado's zijn neergekomen voelt zelfs 160 kilometer ver weg van je kind

Thuis kijk ik Boer Zoekt Vrouw en de enige boer waarvan ik me verbaas dat hij niet doorgaat is Jan. En stoute Remco hield zich niet aan de regels. Na de aflevering lees ik een aantal blogs erover, die eigenlijk nog leuker zijn.

Als Rick thuiskomt eten we gauw ons maal van zalm, spinazie en bloemkoolpuree. Intussen kijken we het nieuws en zelfs op het nationale nieuws komt Richmond voorbij. We zien hoe een tornado daar het dak van een bedrijf eraf blaast.

Saskia is intussen veilig thuis, maar het dondert en bliksemt zonder pauze. Saskia is daar bang voor en heeft gelukkig een geluidwerende koptelefoon zodat ze de donder niet hoeft te horen. Wat zou ik dan graag bij haar zijn om te helpen. Hopelijk houdt ze stroom, gelukkig is die wel ondergronds in de stad.

Rick gaat naar een belangrijke vergadering van het stadsbestuur van Vienna. Er zijn allerlei ondernemers die erop azen dit stadje helemaal te veranderen met nieuwe winkelcentra en appartementengebouwen. Daar gaat iedereen tegenin want het is hier al druk genoeg. Ik ben benieuwd naar Ricks verhaal straks.

Vanwege mijn pijnen ben ik niet mee en ontspan me al tv kijkend. Ik houd ook de radar goed in de gaten en zie dat Richmond eindelijk droog is. Tornado's vind ik een van de, zo niet de, engste weersverschijningen. Tot nu toe gaat het slechtste weer ten westen en zuiden van ons.

Gelukkig kunnen we na morgen weer mooi weer verwachten. En natuurlijk is het hier lang niet zo erg als in Noord Carolina waar praktisch de hele staat (meer dan 750 kilometer) blank staat. Hier staan waarschuwingen op de snelwegen om niet de oostelijke weg naar North Carolina te nemen. Het is heel wat, zo'n orkaan, zelfs al zijn de windsnelheden niet zo erg als verwacht.

Het regent, het zegent...

...Maar nu is het genoeg, vind ik! Ik kon gisteren niet slapen van de pijn en daardoor word ik pas om negen uur wakker. Rick heeft zich ook verslapen want er ging iets mis met zijn telefoonwekker. Ik ben toch blij dat ik weer in het land der levenden ben want heb de hele nacht mijn eigen verzonnen thrillers gedroomd, alleen was ik er de hoofdpersoon in.

Moeder Natuur luistert natuurlijk niet naar mij en gaat vrolijk door met haar tranen storten. Of is dat een oxymoron? In ieder geval ben ik Rick dankbaar dat hij Orion net voor hij vertrekt even uitlaat. Beiden komen doorweekt weer binnen.

Na mijn ontbijt van twee crackers met kaas en een tomaat ga ik naar boven voor mijn cardio routine van vandaag. Om de een of andere reden is het makkelijker mezelf ervoor te motiveren als ik zoveel pijn heb. Dan helpt het bewegen namelijk echt, ik ga door tot ik iets meer dan een uur later 10000 stappen bijeen heb.

Gisteravond werd het te laat om mijn blog nog te schrijven dus dat doe ik nu. Het komt zelden voor dat ik niet de avond zelf schrijf, maar soms ben ik gewoon te moe of heb eens zin in een avond "vrij". In september bestaat dit blog 15 jaar en er zijn meer dan 4500 blog posts, ik ben wel benieuwd naar oudere blogs eigenlijk.

Als ik daarmee klaar ben is het alweer lunchtijd. Ik trakteer mezelf op een lange warme douche, die ook goed is voor mijn spieren, en neem dan Orion mee Vienna in. Die springt al happy de van in zodra ik de achterdeur open.

Nu ik mijn koolhydraten moet beperken was ik wat verdrietig dan geen pho meer te "mogen" eten. Maar toen bedacht ik me dat ik die noedels eigenlijk helemaal niet zo bijzonder vind en de kip (of garnalen) en groentes des te meer.

Bij Viet Aroma vraagt de serveerster of ik mijn gewoonlijke kip pho wil. Dat is het geval, maar zonder noedels en met extra limoen. Het smaakt me opperbest, perfect voor deze regenachtige dag!

Allebei Saskia's beste vriendinnen hebben volgende week hun college graduation feesten. Laura op Memorial Day en dan zijn we in de Outer Banks van North Carolina. Op 2 juni is Kaylees feest en dan heb ik waarschijnlijk een rondleiding. Saskia gaat wel naar beiden en Rick naar die van Kaylee.

In ieder geval is het zaak om een cadeau te geven voor de graduations. Dat is meestal geld of een cadeaubon, die overal te gebruiken is. Bij Walgreens kies ik een paar leuke kaarten uit en koop $75 cadeaubonnen van Visa.

Dat is iets waar ik erg aan heb moeten wennen en soms nog steeds. De cadeaus hier voor belangrijke mijlpalen zijn zoveel groter dan in Nederland. Ik herinner me nog dat, toen ik hier pas kwam, een collega een baby shower had, ik was pas een een week aan het werk daar, en ik ging shoppen ervoor met een andere collega. Tot mijn verbazing gaven we haar samen een luiertas van $40, toen een enorm bedrag met mijn schamele salaris!

Gisteren zag ik nog een opmerking van de Nederlandse L., die hier pas heen is verhuisd, over de oppasprijzen hier in Vienna. Die zijn tussen de $12 en $20 per uur, afhankelijk van of de babysitter kan rijden of niet. L. schreef dat ze in Nederland op zijn hoogst $5 betaalde. Hier is babysitten voor tieners en twens echt een bron van inkomsten.

Enfin, ik koop de kaarten en loop dan naar Petco naast de Walgreens. Daar neem ik wat lekkernijen voor Orion van mee. Die wacht nog steeds geduldig in de van. Net als ik denk dat ik hem wel mee kan nemen blaft hij weer als een gek tegen een man, die onschuldig langs komt lopen. Orion blaft niet tegen iedereen, maar ik weet gewoon niet van tevoren wanneer hij wel of niet zal blaffen.

Nog maar wat verregende bloemen om dit blog op te vrolijken

Eigenlijk had ik gedacht naar de bioscoop te gaan, want er zijn een paar films die ik wil zien. Maar ik heb erge hoofdpijn en gewoon geen energie om zolang op iets te gaan letten. Ik besluit dus thuis te gaan ontspannen.

Maar goed ook, want tegen drieen krijg ik een appje van Kai of we kunnen skypen. Dan weet ik al dat er iets niet goed zit. Gelukkig ben ik thuis om hem op te vangen. Wat vind ik het dan moeilijk om zo ver weg te zijn! Soms kunnen vrouwen zo wreed zijn, verdere details laat ik voor Kai's privacy achterwege.

We skypen bijna twee uur en boeken in die tijd ook Kai's reis hierheen deze zomer. Hij komt van 23 juli tot 28 augustus en vliegt dit keer met Iceland Air. Hij zal de eerste van ons zijn, die in IJsland komt. Nog iets meer dan twee maanden en dan zien we Kai weer in persoon, ik kan niet wachten.

Intussen loopt het voor Kai in Duitsland tegen elven en hij is duidelijk moe. Ik denk wel dat hij zich iets beter voelt na ons gesprek. Hij is ook goed bezig aan zijn sociale leven opbouwen met zijn lidmaatschap van een muziekgroep. Hij komt er wel.

Als Rick thuiskomt gaan we naar Pazzo Pomodoro. Daar is het druk aan de bar, maar er zijn wonder boven wonder nog een paar stoelen open. Alle bartenders kennen ons en weten zelfs welke drankjes we graag hebben.

Als ik soft shell crabs op het menu zie moet ik die gewoon hebben, maar ze zijn gefrituurd en dat wil ik niet. Ik vraag ze in de pan gebakken en dat kan gelukkig. Het wordt een voortreffelijk maal! De groentes erbij zijn ook erg lekker. Jammer genoeg voor Rick vindt hij zijn fettucine met pesto en gamba's wat smakeloos.

Thuis wacht ons een verrassing want Saskia's auto staat opeens op de oprit! Wij verwachtten haar niet tot volgend weekend. Flapjack en Pig zijn ook mee. Misschien lonkte het thuis zijn en haar vriendinnen kunnen zien toch teveel. Wij nemen alles wat we kunnen krijgen, zo gezellig om weer een "kind" thuis te hebben!

Een warempel droge Zoofari

Alweer een regenachtige dag! Het lijkt wel niet op te houden en als het hier regent dan doet het het goed. Ik neem een meetlat naar buiten en meet hoeveel er sinds maandag is gevallen. Dat blijkt maar liefst 17,5 centimeter te zijn (ja, centimeter!). En er wordt nog een keer zoveel verwacht de komende dagen.

Maar ja, jammer genoeg is weer een van die dingen, die je niet kunt veranderen. Ik berust me er maar in, al merk ik het erg in mijn spieren. Na mijn ontbijt vertrek ik dan ook gauw naar Anytime Fitness. Daar doe ik een uur cardio voor Sharons personal training om half elf.

Half elf komt en gaat en er is geen Sharon te bekennen. Dat is heel ongewoon want dit is ons gewoonlijke tijdstip. Ik sms haar maar eens en dan blijkt dat ze dacht dat het woensdag was. Ze heeft dinsdag een fikse wortelkanaalbehandeling gehad en dat heeft haar schema in de war gegooid.

Gelukkig heeft Sharon niemand na mij dus we beginnen gewoon wat later aan het halve uur gewichten. Dan vind ik het wel weer genoeg geweest voor vandaag en ga huiswaarts. Onderweg maak ik wat foto's van heel natte bloemen. Een voordeel is tenminste dat de natuur op het moment veel kleur heeft.

Saskia komt ook net thuis en heeft tot mijn verbazing haar katten niet mee. Het blijkt dat ze vanavond nog terug moet want ze heeft morgenochtend een afspraak. Ze heeft duidelijk haar leven in Richmond nu en dat is ook prima.

We gaan gezellig samen lunchen en Saskia kiest True Food Kitchen. Ik kan het weer niet laten om hun kleurrijke bak groente te bestellen. Saskia neemt een van de veganistische sandwiches. Het is gezellig en ik hoor meer over de vele plannen die mijn jongste heeft. Ze heeft met scheikunde helemaal haar interesse gevonden.

Thuis komt Kaylee even buurten bij Saskia. Boven hoor ik ze lachen en bedenk dat dit ook wel weer een mijlpaal in Saskia's leven is. Haar beste vriendinnen hebben hun bachelor's en Kaylee gaat een master's bij Penn State doen. Voor het eerst in heel lange tijd zullen de meisjes elkaar dus niet heel vaak zien. Laura gaat zelfs helemaal naar Alabama verhuizen. Lang leve de social media!

Rick komt vroeg thuis uit zijn werk want we gaan vanavond naar de Zoofari in de National Zoo. Met het vreselijke verkeer in Washington doen we er anderhalf uur over om daar te komen! We zijn net op tijd voor de opening dus helemaal goed.

Zoals altijd zijn er weer allerlei kleine hapjes waarvan ik de vis en de koude soepen het lekkerst vind. Gelukkig vind Saskia ook een aantal snacks al is het niet voldoende voor het avondeten. Voor Rick en mij is het dat wel want zoals ieder jaar hebben we opeens genoeg te eten gehad. Dit jaar kunnen we ook de leeuwen en tijgers bezoeken, altijd leuk.

Wonder boven wonder is het de hele twee uur dat we hier rondliepen droog gebleven. Wel is het enorm plakkerig vochtig. Het zal een graad of twintig zijn, maar we transpireren allemaal.

Op de terugweg rijden we nog naar Adams Morgan. Daar haalt Saskia falafel en frietjes (met pindasaus!) bij Amsterdam Falafel. De mensen, die dat restaurant begonnen zijn, zijn geen Nederlanders, maar Amerikanen, die verliefd werden op Amsterdam. Vandaar dat je op je frietjes behalve ketchup ook mayonnaise, pindasaus of curry saus kunt doen.

Adams Morgan is een erg leuke etnische buurt. We zien o.a. een West-Afrikaans restaurant waar we benieuwd naar zijn. Het gaat op ons "ooit te bezoeken" lijstje.

Inmiddels regent het ook weer dus we hadden enorm geluk tijdens de Zoofari. Thuis doet Saskia nog wat was en vertrekt dan weer naar Richmond.

Intussen vertelt Katja een eng verhaal dat er een lichaam gewikkeld in zeildoek is gevonden in een tuin vlakbij hen. Dat niet alleen, maar eergisteren was er ook een gevonden een uur ten zuiden van hen. Hopelijk wordt er gauw uitgevonden wie de dader is, want dat klinkt wel erg eng als een seriemoordenaar.  Ik druk Katja in ieder geval op het hart heel goed uit te kijken!

Een hete lentedag en meer zware onweersbuien

Het is heerlijk warm als ik beneden kom en ik ga meteen op het deck zitten. Als Rick naar zijn werk vertrokken is maak ik een paar crackers met geitenkaas en een tomaat als ontbijt. Intussen vliegen de vogels af en aan om ook te ontbijten. Vooral het zwart-witte spechtje is zo schattig.

Dan moet ik aan mijn dagelijkse beweging en ik besluit op het deck te blijven "hardlopen". Aan mijn Fitbit zie ik dat mijn hartslag daar ook goed mee omhoog gaat dus het is een prima alternatief voor de elliptische machine.

Iets meer dan een uur later heb ik mijn tienduizend stappen bijeen en dan ben ik wel toe aan een verfrissende douche! Het is inmiddels al dertig graden en flink vochtig. Toch heb ik dit weer duizend keer liever dan koel en regenachtig, zoals het de komende dagen wordt.

Na nog wat met Orion in de tuin gespeeld te hebben doe ik hem in zijn bench en rijd Vienna in. Ik heb met Kirsten voor de lunch afgesproken. Bij Bazin's vraag ik een tafeltje voor twee en ga op haar wachten.

Kirsten komt een paar minuten later en we kletsen gezellig bij. Haar heb ik alweer maanden niet gesproken dus er is veel gesprekstof. Kirsten kiest de krabsoep van het menu en ik de in mosterdzaad gegrilde zalm met een salade van worteltjes, boontjes, kikkererwten en sla met een mosterd-gember dressing. Het smaakt ons allemaal prima.

Na het eten blijven we nog een tijd napraten en als we vertrekken zit er verder niemand meer in het restaurant. Ik zie de eigenaresse Julie en we zeggen even gedag. Dan nemen Kirsten en ik buiten ook weer afscheid.

In de buurt bloeien de irissen en ook de azaleas nog steeds. Door dit warme weer bloeit alles wel een stuk korter dan gewoonlijk. Onze achtertuin is al vrijwel compleet groen. Wel fijn want we kunnen onze achterburen en de straat bijna niet meer zien.

Jonge druiven

Van die privacy en de vogels ga ik de rest van de middag genieten. Orion heeft het wel heel warm dus ik geef hem regelmatig ijsblokjes, die hij dankbaar kauwt. Langzaamaan wordt het donkerder en op de radar zie ik weer flinke onweersbuien.

Rick komt thuis met lekkere kip kabobs en fattoush salades van Al Nakheel, het Libanese restaurant vlakbij. We kunnen nog net buiten eten voor het noodweer weer losbarst. Gelukkig wel minder dan gisteravond, want ik wil tv kijken en de satelliet doet het niet als het zulk zwaar weer is.

TLC heeft op het moment specials over de stellen van 90 Fiance van vorige seizoenen. Deze gaat over de zeer verwende Russische Anfisa en de domme Amerikaan Jorge, die haar van alles geeft, maar het is nooit genoeg voor haar. Ik ben benieuwd hoe het afloopt.

Mijn moeder van de bruid jurk is er!

Het is wat mistig als we opstaan, maar wel al zeventien graden. Heerlijk, ik kan gewoon mijn zomer sportkleding aan. We eten ontbijt en dan neem ik afscheid van Saskia, die weer terug naar Richmond gaat, en Rick, die naar zijn werk vertrekt. Ik rijd meteen naar Anytime Fitness.

Daar doe ik eerst een half uur op de ARC trainer. Dan komt Sharon me halen voor de personal training. Het gaat zoals altijd snel. Na afloop maak ik op de ARC trainer nog mijn tienduizend stappen af.

Intussen begint de zon langzaam tevoorschijn te komen dus Orion en ik spelen een tijdje in de tuin. Dan douche ik en kleed me in gewone kleding. Daarna neem ik Orion mee in de van om een salade van Chopt te halen. Ze weten al dat ik de kindersalade wil. Die is meer dan genoeg voor een lunch.

Op het deck geniet ik ervan en dan doe ik Orion in zijn bench. Ik zou hem buiten laten, maar er wordt zwaar onweer voorspeld en ik weet niet precies hoe lang ik weg ga zijn. Zolang hij maar iets lekkers te knauwen krijgt vindt Orion het prima.

Bij de White Swan Bridal Salon brengt de verkoopster mijn jurk voor Katja's bruiloft naar beneden. Die is op maat gemaakt, maar het blijkt dat er toch nog heel wat te vermaken is. Ik vind de kleur heel mooi en de pasvorm ook. Het is echt een model dat me goed staat.

De naaister doet de spelden waar de spelden moeten en ik schrik wel van de kosten voor het op maat maken. Maar ja, ik wil dat het goed zit en nu is het bij de schouders nog veel te wijd. Half juni zal het klaar zijn.

Intussen is het al flink warm dus ik ben blij Orion niet mee te hebben genomen. Nu ik toch in Vienna ben werk ik mijn boodschappenlijstje ook af. Bij Walgreens haal ik Orions nieuwe medicijnen en ernaast bij Petco wat botjes voor hem.

Net als ik Whole Foods in wil lopen belt Christine. We spelen al een tijdje "telephone tag" zoals we hier zeggen (vertaald "telefoon tikkertje"). Ik besluit dus tijdens het boodschappen doen gezellig bij te kletsen.

Alleen, zoals dat altijd gaat met Christine, hebben we zoveel te bespreken dat ik maar rondjes door de supermarkt loop. Een uur later moet ik ophangen om Rick te vragen wat hij bij zijn avondmaaltijd wil. Ik mis Christine enorm en dat is wederzijds.

Op het deck geniet ik nog een uurtje van het lekkere zomerse weer en ga dan naar de buren om met Lorraine te kletsen. In het westen wordt het al flink donker en Rick komt vroeg thuis om gauw het gras te maaien.

Dat is maar goed ook, want hij is nog maar net klaar als er een tornadowaarschuwing op onze telefoons komt. Nu zijn de tornado's hier een categorie een of twee, hooguit, dus niet de heel verwoestende zoals in het midden en zuiden van het land. Toch is het zaak binnen te blijven en ver van ramen.

Dat rode is slecht nieuws!

We zien de storm letterlijk aankomen. Er is blauwe lucht en dan opeens een muur van donkergrijze, draaiende wolken. Voor ons doen houdt het flink huis, want meestal krijgen wij niet de ergste delen van de buien over ons heen. Ik denk toch wel dat Orion het helemaal niet leuk vindt, al is hij niet zo bang als Cosmo.

Als het weer wat rustiger wordt maken we het eten. Ik maak een salade van verschillend gekleurde tomaten, olijven en verse augurk. Daarbij hebben we lekkere zalm van Whole Foods. Het smaakt allemaal heel goed.

Het blijft nog lang nadonderen en bliksemen. Typisch lenteweer voor hier, hoewel dertig graden wel warm is voor deze tijd van het jaar. Morgen wordt het zelfs nog warmer. Over de temperatuur klaag ik niet, maar het wisselvallige is niet fijn voor mijn spieren.