Over zoveel mogelijk afleiding tijdens verkiezingsdag

En nu daagt de dag waar we allang naar toeleven. Aan de ene kant met angst en beven en aan de andere kant toch met een sprankje hoop. 

Gisteren heb ik Rick gevraagd of we voor deze ene dag het ochtendnieuws niet aan hoeven te hebben. Dat gegis over wie er zal winnen en vooral de reclames vind ik een vervelend begin van de dag.

Het is dus lekker rustig als ik beneden kom, want Rick zet de televisie uit als hij me aan hoort komen. Eigenlijk houd ik helemaal niet van televisie overdag. Mijn ontbijt smaakt me weer goed en daarna doe ik mijn gewoonlijke cardio tot Rick klaar is.

We gaan naar Starbucks en daarna ook even langs de bank om het geld van mijn rondleiding op mijn rekening te zetten. We rijden langs een van de stembureaus in Vienna en daar is het druk, maar er staat geen rij. Ik denk dat de meeste mensen hier in Virginia al gestemd hebben. 

Na de rest van mijn cardio rijd ik naar Sharon voor mijn personal training. Met deze duimbrace is het nog moeilijker sporten, maar Sharon weet daar altijd weer raad op. We doen oefeningen zonder gewichten, die me hopelijk helpen niet teveel aan spierkracht te verliezen. 

Als ik om kwart over tien klaar ben haast ik me naar huis. Daar fris ik me op en ga dan naar Caffe Amouri. Een paar vrouwen van een van mijn Vienna Facebook groepen dachten dat samen koffie drinken op verkiezingsdag leuk zou zijn en daar ben ik het mee eens. 

Het wordt een heel gezellig uurtje met Pamela en Susan. Ik heb na de nitro brew al voldoende koffie op dus ik bestel een masala chai thee. We hebben het voornamelijk over onze kinderen en onze levens voor we "empty nesters" werden. Het is leuk om weer een paar nieuwe vriendinnen te maken. 

Na afloop loop ik een stuk door herfstachtig Vienna en maak natuurlijk foto's. Het weer is prachtig met een graad of 21. Voor ik naar huis ga koop ik nog even gerookte zalm bij Whole Foods. 

Thuis maak ik mijn gewoonlijke lunch, net als gisteren met gerookte zalm. Die neem ik mee naar buiten, want van dit weer moet ik genieten. De bomen langs ons plein zijn nog vrij groen. Een brutale eekhoorn klimt bijna op mijn voet en ik maak een "anders perspectief" foto. 

Om kwart voor vier gaan we naar het Reston Town Center. Een van Ricks collega's, die ik ook ken, verlaat Microsoft. Er is een afscheidsreceptie bij de Open Road Distillery. Rick en Pat zijn al meer dan dertig jaar collega's dus hij zal Pat missen.

Rick, met zijn 34 jaar bij Microsoft, werkt nu verreweg het langst bij de federale regering afdeling. Er zijn nog een paar andere bekenden en we blijven langer dan we gedacht hadden. Onderweg naar huis bestellen we ons avondeten. Voor mij Genki en voor Rick Domino's pizza, die hij gratig krijgt vanwege het late bezorgen met Halloween.

Vanavond blijft voor mij de televisie uit. Rick gaat beneden in de basement de uitslagen kijken. Als het is zoals vier jaar geleden weten we de uitslag niet meteen.

Over een nieuwe polsbrace

Nu het vroeger licht wordt ben ik ook eerder wakker. Ik ga om zeven uur naar beneden en Rick zit daar al. Het is fijn zo vroeg te beginnen aan de dag.

Na mijn ontbijt trap ik tien minuten op de elliptisch machine en dan is Rick gereed om naar Starbucks te gaan. Rick neemt een latte en klaagt dat die veel te heet is, terwijl hij om "warm" had gevraagd. Mijn nitro brew is dit keer helemaal goed gemaakt.

Thuis maak ik mijn cardio af en neem dan mijn koffiepauze met de nitro brew. Ik voel de hele tijd een onderliggende spanning vanwege de verkiezingen. Morgenavond weten we misschien meer of misschien gaat het weer lang duren zoals in 2020. 

Helemaal blij met zijn botje

Als ik me gespannen voel is de natuur mijn rust. Ik rijd door de buurt en maak daar wat herfstfoto's. Dan ga ik naar Nottoway Park voor een wandeling in het bos. De herfstkleuren zijn hier voornamelijk geel en ook erg mooi. Zo'n uur in de natuur doet me inderdaad enorm goed en ik kan er weer tegenaan.

Mijn volgende stop is het postkantoor om een paar tijdschriften naar Nederland te sturen. Helaas is er geen speciaal tarief voor gedrukt materiaal en ik schrik zoals altijd van de kosten, die meer bedragen dan de twee tijdschriften bij elkaar. Mijn vriendin betaalt me terug, maar waarom zijn de verzendkosten toch zo idioot hoog tegenwoordig?!

Bij Whole Foods bedenk ik me dat ik eens zin heb om gerookte zalm als mijn middageten te hebben. Thuis snijd ik mini paprika's in reepjes en bestrooi die met blauw zout en verse peper, zo lekker. Als laatste een handje bramen en het is weer een smakelijke maaltijd.

Rick brengt me naar de orthopeed waar ik nog een roentgen foto moet laten maken. Dr. Croog vindt dat ook mijn duim flink te lijden heeft gehad van de val. Hij wil dat ik er de komende weken een duim brace voor draag. 

Gelukkig mag ik hem wel afdoen voor douchen of zwemmen. Hij denkt dat de brace rond Thanksgiving er wel af kan. Ik verwachtte al niet dat ik zonder brace weg zou gaan, want het doet nog flink pijn. Zulke dingen zijn ook niet na een paar weken al over. 

Thuis doe ik een heel aantal Duolingo lessen en ga mee met Rick voor een paar van zijn wandelingen. We hebben geen van beiden zin aan koken te denken en bestellen van Thaisons. Het is alweer even geleden dat we Thais aten. Ik vind het wel lekker, maar moeilijk koolhydraatarme gerechten te vinden. Vanavond laat ik dat dan ook even varen. 

Op Netflix heb ik de Blue Ribbon bake show ontdekt. Erg leuk, creatief en kleurrijk wat ze moeten maken.

Over een boerderij en een rondleiding

Zaterdag

Eigenlijk ben ik om kwart over zeven al wakker, maar blijf nog een tijd liggen. Pas om kwart over acht hoor ik Rick beneden en sta ik ook op. We drinken eerst even thee en koffie en ik geniet van de herstkleuren in de achtertuin. Het lijkt wel een schilderij. 

Dan gaan we op pad. Ik haal mijn broodje van Panera en Rick het zijne en onze koffies van Starbucks. Ik mis het nu echt even dat de Vienna markt er niet is. 

In plaats daarvan gaan we naar de Total Wine in Reston, want die is de enige, die mijn favoriete alcoholvrije gin, tequila en aperitif heeft. 

Het is al bij elven als we thuiskomen. Ik ga een half uur op de elliptische machine trappen en Rick maait het gras in de voortuin. Dan is het lunchtijd.

We gaan naar The Boro voor een poke bowl voor mij, maar Rick wil een shawarme van Yalla Pita de andere kant op. 

Saleh, de eigenaar, is super aardig en op hun muur kan ik mijn Arabisch oefenen. Die shawarma wraps zijn volgens Rick precies zoals in Jordanie. Ze zien er heerlijk uit. 

Na de lunch ruimen we gezamenlijk de rest van de Halloween spullen op. Het is vandaag een stuk koeler met "maar" 18 graden, maar de zon schijnt weer uitbundig. 

We besluiten erna naar het Frying Pan Farm Park te gaan. Dat is zo'n twintig minuten rijden en een boerderij waar alles nog gedaan wordt zoals in de jaren vijftig. 

Wij zijn er al sinds de kinderen jonger waren niet meer geweest. Dit is weer iets waar we Fiona en Nico naartoe kunnen nemen. 

We zien allerlei boerderij dieren waaronder ook biggetjes, kalfjes en jonge geitjes. Vanochtend waren Katja en Kevin ook bij een boerderij met de kinderen. 

Daar zag Fiona een pauw en volgens haar was dat een "rainbow chicken". Die zijn hier ook en vanaf nu is het geen peacock meer, maar een rainbow chicken. 

Het is een leuk uitje en weer eens wat anders. Het is druk met jonge gezinnen, bewijs dat onze kleinkindjes het er ook leuk zullen vinden.

Volgens de Amerikanen zegt een kalkoen "Gobble gobble", maar deze gaf eerder wat piepjes

Mijn maandthema perspectief foto

Op weg terug haal ik alvast mijn ontbijt paddenstoelen bij de H Mart. Dan hoef ik dat morgen niet meer te doen. 

We hebben honger gekregen en besluiten meteen door naar Evelyn Rose te gaan. Daar zijn nog twee stoelen open aan de bar.

Het degustatiemenu is helemaal mijn ding vanavond en dat bestel ik. Rick houdt het bij flespompoen soep en een enorme kalfsbout. 

Mijn menu is voortreffelijk! Deze chef weet smaken heel goed te balanceren en ieder hapje is een traktatie. Zelfs het dessert vind ik heerlijk, want het is niet zoet. Het is Michelin ster waardig wat mij betreft.

We hebben allebei pijn en dat maakt moe. Tijd om in onze luie stoelen shows te gaan kijken.

Zondag

Vannacht is bij ons de wintertijd ingegaan en de klok dus een uur achteruit. Ik word om tien over zes wakker en bedenk dat dat nu nog wel erg vroeg is. Ik slaap nog even door en sta dan om kwart over zeven op. Rick is al beneden dus ook een vroege vogel.

We maken ons klaar voor de dag en na Orions wandeling gaan we Vienna in. Mijn broodje van Panera is weer erg lekker. Zij zijn een bakkerij en het broodje is zo vers! Nadat we onze koffies en Ricks ontbijt van Starbucks hebben opgehaald steken we over naar de Giant.

Nu we lekker vroeg zijn kunnen we ook gelijk onze boodschappen hier doen. Omdat ik een rondleiding heb vanochtend koop ik hier mijn eieren ook maar. Dan hoeft Rick niet naar de markt, want ik heb gisteren ook genoeg paddenstoelen gekocht. Eieren zijn kennelijk wel een van de producten, die goedkoper zijn op de markt. Ik betaal er bij de Giant $2 per dozijn meer voor. 

Na nog een stop thuis om de boodschappen weg te brengen rijden we naar de stad. Daar is het rustig (stilte voor de storm?). Ik heb met J. en A. uit Volendam afgessproken bij de Neptunus fontein voor de Library of Congress. 

Natuurlijk is de bibliotheek gesloten, maar ze zijn hier dinsdag nog en ik raad ze aan er na hun Capitool rondleiding de tunnel naar de LOC te nemen. We bewonderen het hooggerechtshof gebouw en steken dan over naar het Capitool. 

We kunnen er nog vlak langs lopen, maar de hoge hekken worden hier ook neergezet. Een bestorming zoals op 6 januari 2021 is niet meer mogelijk. Men is nu duidelijk op alles voorbereid. Toch jammer dat dat zo moet. 

Onze wandeling gaat verder langs de National Gallery of Art, de National Archives en het Marine monument. Dan lopen we 7th Street af tot we bij de Chinese boog aankomen. Onderweg komen we langs allerlei restaurants, die ik allemaal aanraad.

Omdat het Witte Huis zo omringd is door hoge hekken dat je er niet dichtbij kunt komen verander ik mijn route een beetje. We lopen de Mall op naar het Washington Monument. Ik vertel over het monument en van hieruit hebben we mooi uitzicht over de Mall naar het Lincoln Memorial en de andere kant op het Capitool.

Richting Witte Huis lopend komen we een viering an de Dia de los Muertos tegen. Er is een heel altaar gemaakt. De Mexicanen vieren deze dag op 1 en 2 november, maar 3 november soms kennelijk ook nog. 

We lopen langs de achterkant van het Witte Huis, waar men hard bezig is met meer hekken opzetten, via 17th Street naar H Street. Het is nog uitkijken met lopen, want het zo makkelijk zijn om over alle hekken te struikelen. 

J. en A. logeren in het Sofitel aan H Street. Als we daar aankomen nemen we afscheid en Rick staat dichtbij geparkeerd. Het is inmiddels al na enen en Rick heeft al lunch gegeten. Poki DC ligt op weg naar huis en ik haal er een poke bowl, die ik in de auto al opeet. 

Zoals altijd na een rondleiding (16031 stappen) is mijn energie op. Het is de bedoeling dat we volgende week tijdens het diner voor mijn schoonzus kleding van een bepaald decennium dragen. 

Mijn broek, hoofdband en  oorbellen en ketting met het vredesteken doen aan de jaren 60 denken en Rick heeft een Discopak van de jaren 70. We proberen onze kostuums aan en die zitten gelukkig goed en niet te warm in de subtropen. 

We lezen en computeren wat en eigenlijk zijn we om vijf uur al gereed om te gaan eten. We houden het nog een kwartiertje uit, maar rijden om kwart over vijf naar Seray. Het is vandaag geen weer om buiten te zitten dus we eten dit keer binnen.

De bediening is stukken beter binnen. Rick en ik delen een fatoush salade en dan bestel ik mijn favorieten hier: kippenlevertjes en gegrilde calamari. Rick heeft twee soorten worst. Het is weer voortreffelijk bereid. 

En zo is dit weekend ook alweer voorbij, het gaat veel te snel! Allemaal een heel fijne week gewenst!

Over nog een warme herfstdag

November begint met regen, als je dat zo kunt noemen, want er vallen zo'n tien druppels. Dat maakt het wel donker in de kamer en moeilijker om op te staan. Toch doe ik dat braaf en tref Rick zoals altijd kijkend naar het nieuws. 

Natuurlijk heeft de oranje wannabe-dictator weer iets vreselijks gezegd. Dat mensen nog voor hem stemmen is me een groot raadsel. Helaas vrees ik dat sommige mensen, die ik ken, dat hebben gedaan. We praten maar niet over politiek.

Na mijn ontbijt en Ricks douche rijden we door de herfstbuurt naar Starbucks. Volgens de weerman zijn de kleuren nu op hun hoogtepunt. Langzaamaan zie ik de toppen van bomen al kaal worden dus lang zal het niet duren. 

Na mijn drie kwartier op de elliptische machine en Scoop is het tijd om mijn haar te wassen. Ik doe mijn polsbrace af, zodat ik die plastic zak niet om mijn arm hoef te binden. Het ziet er stukken beter uit, maar doet nog wel flinke pijn. Ik ben benieuwd wat de orthopeed maandag zegt.

Rick gaat lunch van Cava halen en ik van Whole Foods. Het valt me op hoeveel soorten kalebassen ze nu hebben. Er staat bij hoe die smaken. Helaas vindt Rick er niets aan, anders zou ik er wel een paar proberen. 

Op weg naar huis stop ik voor een paar herfstfoto's. Het nieuwe thema van november is "Ander perspectief" en de foto met de bladeren is vanaf de grond genomen in plaats van erop kijkend. 

Dit keer heeft de garnalensalade heel kleine garnalen en dat komt hem niet ten goede. De garnalen zijn droog en hard. Hopelijk gaan ze snel terug naar de lekker malse grote garnalen.

Na het eten doe ik foto's van Fiona en Nico in een drieluik fotolijstje. Daar zaten helemaal verbleekte foto's van Katja, Kai en Saskia als kinderen in. Het was hoog tijd dat er nieuwe foto's  in kwamen. 

Dan ga ik de Halloween versieringen vast een beetje opruimen. Ook de griezeldingen in het feeentuintje doe ik in een zak. De herfstdecoraties kunnen nog blijven tot dichter bij Kerst. De grotere dingen en "ogen" komen later wel. 

 Het is alweer 27 graden en daar moet ik natuurlijk buiten van genieten. Helaas begint het rond half vier keihard te waaien en daarbij gaat de temperatuur ook omlaag. 

Dat jaagt me naar binnen, maar wat een luxe om op 1 november nog buiten te zitten! Het wordt dit weekend wat koeler, maar midden volgende week weer boven de 20.

Voor ons avondeten willen we buiten zitten. Dat kan bij de open bar van Ometeo. Hun quesadilla is zo lekker! Ik heb nog niets anders besteld als we erheen gaan. Iedere keer smul ik er weer van. Rick vindt hun fajitas ook erg lekker.

Een speciale Margarita voor Rick

Als we thuiskomen is het donker en zo kunnen we zien dat we de "ogen" uitdoen. Nu kunnen die weer tot volgend jaar opgeruimd worden zonder dat de batterijen leeglopen. De rest doen we morgen wel.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!