Over zoveel mogelijk afleiding tijdens verkiezingsdag

En nu daagt de dag waar we allang naar toeleven. Aan de ene kant met angst en beven en aan de andere kant toch met een sprankje hoop. 

Gisteren heb ik Rick gevraagd of we voor deze ene dag het ochtendnieuws niet aan hoeven te hebben. Dat gegis over wie er zal winnen en vooral de reclames vind ik een vervelend begin van de dag.

Het is dus lekker rustig als ik beneden kom, want Rick zet de televisie uit als hij me aan hoort komen. Eigenlijk houd ik helemaal niet van televisie overdag. Mijn ontbijt smaakt me weer goed en daarna doe ik mijn gewoonlijke cardio tot Rick klaar is.

We gaan naar Starbucks en daarna ook even langs de bank om het geld van mijn rondleiding op mijn rekening te zetten. We rijden langs een van de stembureaus in Vienna en daar is het druk, maar er staat geen rij. Ik denk dat de meeste mensen hier in Virginia al gestemd hebben. 

Na de rest van mijn cardio rijd ik naar Sharon voor mijn personal training. Met deze duimbrace is het nog moeilijker sporten, maar Sharon weet daar altijd weer raad op. We doen oefeningen zonder gewichten, die me hopelijk helpen niet teveel aan spierkracht te verliezen. 

Als ik om kwart over tien klaar ben haast ik me naar huis. Daar fris ik me op en ga dan naar Caffe Amouri. Een paar vrouwen van een van mijn Vienna Facebook groepen dachten dat samen koffie drinken op verkiezingsdag leuk zou zijn en daar ben ik het mee eens. 

Het wordt een heel gezellig uurtje met Pamela en Susan. Ik heb na de nitro brew al voldoende koffie op dus ik bestel een masala chai thee. We hebben het voornamelijk over onze kinderen en onze levens voor we "empty nesters" werden. Het is leuk om weer een paar nieuwe vriendinnen te maken. 

Na afloop loop ik een stuk door herfstachtig Vienna en maak natuurlijk foto's. Het weer is prachtig met een graad of 21. Voor ik naar huis ga koop ik nog even gerookte zalm bij Whole Foods. 

Thuis maak ik mijn gewoonlijke lunch, net als gisteren met gerookte zalm. Die neem ik mee naar buiten, want van dit weer moet ik genieten. De bomen langs ons plein zijn nog vrij groen. Een brutale eekhoorn klimt bijna op mijn voet en ik maak een "anders perspectief" foto. 

Om kwart voor vier gaan we naar het Reston Town Center. Een van Ricks collega's, die ik ook ken, verlaat Microsoft. Er is een afscheidsreceptie bij de Open Road Distillery. Rick en Pat zijn al meer dan dertig jaar collega's dus hij zal Pat missen.

Rick, met zijn 34 jaar bij Microsoft, werkt nu verreweg het langst bij de federale regering afdeling. Er zijn nog een paar andere bekenden en we blijven langer dan we gedacht hadden. Onderweg naar huis bestellen we ons avondeten. Voor mij Genki en voor Rick Domino's pizza, die hij gratig krijgt vanwege het late bezorgen met Halloween.

Vanavond blijft voor mij de televisie uit. Rick gaat beneden in de basement de uitslagen kijken. Als het is zoals vier jaar geleden weten we de uitslag niet meteen.