Over een moeilijke dag

Gisteravond was ik er al helemaal niet gerust op en als ik Katja's berichtje "It's a dark day" zie weet ik dat Trump weer verkozen is. Dat niet alleen, alle bevolkingsgroepen hebben op hem gestemd. We snappen er allemaal niets van en zijn er zeer van ondersteboven.

We wonen allemaal in Democratische (blauwe) staten dus zitten duidelijk in een bubbel. Ik zou dit hele blog kunnen vullen met doemsituaties, maar daar wil ik mentaal niet heen.  Als jullie vragen hebben stel ze gerust, maar de kans is groot dat ik geen antwoord heb.

Troost in de kleuren van de natuur

We besluiten dat we niet meer kunnen doen dan van dag op dag te leven en goed te doen waar we kunnen. Na mijn ontbijt is Rick klaar om naar Starbucks te gaan en de dagelijkse routine voelt goed. De wereld is nog niet vergaan. Thuis trap ik dan ook maar een half uur op de elliptische machine voor ik mijn kappersafspraak heb.

Ook daar zijn de verkiezingsuitslagen het onderwerp. Niemand weet wat de toekomst nu gaat zijn. Toch is er optimisme dat de soep niet zo heet gegeten wordt als hij wordt opgediend. Daar heb ik een hard hoofd in, maar wie weet.

Mona knipt mijn haar bij en Carmen doet het verven. Alles duurt wat langer dan gewoonlijk en ik ben pas om half een klaar. Ik haast me naar Whole Foods voor wat garnalensalade.

Het is heel warm, 27 graden, dus ik eet buiten. Dit is de warmste 6 november ooit hier. Ik vrees dat met T. klimaatsverandering alleen maar erger gaat worden. Hoewel ik warmte natuurlijk altijd fijn vind is dit niet normaal en 35 dagen geen regen ook niet.

Voor ik naar mijn nagelafspraak ga maak ik een korte wandeling door het bos bij het zwembad. Dat verzet de zinnen ook even. Zolang de herfstkleuren er zijn fotografeer ik ze.

Met teenslippers in de herfstbladeren in november

Bij Pro Nails 3 verft Phuong mijn nagels goud en wit. Thuis plak ik er goudkleurige herfststickers op. De schoonmakers zijn in huis bezig en ik probeer mijn Spaans even met ze. Dat vinden ze prachtig! Had ik al veel eerder moeten doen. 

 Even dachten we erover het te verzetten, want we waren alle vier in grafstemming, maar we laten ons happy hour doorgaan. Met Suneeta, Laura en Sara eet ik bij Le Bistro. Het wordt heel gezellig en na afloop bedankt Laura me dat ik haar aan heb gemoedigd het huis te verlaten.

Rick heeft me gebracht en haalt me ook weer op. Ik heb een gigantische hoofdpijn waar geen pil tegen helpt. Vroeg naar bed dus maar en hopelijk een betere nacht.