Eerder vannacht merkte ik het al aan mijn pijnen en niet meer in slaap kunnen komen. Ik ben gisteravond vergeten mijn fibromyalgie medicijn in te nemen en daar moet ik nu voor boeten. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan!
Het betekent veel pijn en een rillerig gevoel alsof ik geen oog dicht heb gedaan. Het kost me dan ook nogal wat moeite om op te staan. Gelukkig is het wel prachtig weer, dat helpt.
Rick is weer vroeg en na mijn ontbijt gaan we naar Starbucks. Al om half negen zijn we terug met onze koffies. Ik doe mijn cardio en dat helpt altijd met hoe ik me voel. Het geeft me iets meer energie.
Na mijn douche ga ik naar Greenheart. Daar maak ik een foto van de gele sappen voor mijn maandthema en koop een fles Rooster groentesap. Het is druk met fietsers en wandelaars, Vienna komt op mooie dagen naar buiten.
Voor de lunch had ik gehoopt dat Subway weer open zou zijn, maar dat blijkt niet het geval. Dan bestel ik maar een boerenkoolsalade met garnalen en andere groentes erdoor van Chopt. Rick haalt weer op van Cava en samen eten we de salades thuis op.
Eigenlijk was ik van plan om direct na de lunch naar de stad te gaan. Ik ben echter zo moe! Ik besluit een uurtje te gaan rusten en dan met Rick mee te rijden. Hij heeft om drie uur met zijn vroegere collega Randy afgesproken bij The Wharf.
Het even plat liggen heeft me goed gedaan en als Rick me bij het Tidal Basin af heeft gezet geniet ik weer met volle teugen van de bloesempracht. Het is kennelijk vloed, want een groot gedeelte van het pad is overstroomd.
Wat blijkt? Ze zitten recht voor mijn neus! Rick heeft zijn Franse pet op en daarmee herkende ik hem van achteren niet. Ze zijn met Michael en Liza, vrienden van Randy, met wie ik prompt kennis maak. Leuk mensen en we praten over van alles en nog wat.
Gelukkig is er nog een half gevuld ei over, want ik heb enorme trek. Michael en Liza nemen afscheid en Randy en Rick praten nog een tijdje over hun gezamenlijke tijd bij Microsoft. Intussen wordt het steeds frisser en ik begin flink hongerig te worden.
Eindelijk nemen we afscheid van Randy en gaan op zoek naar een restaurant. Tja, het is al na zessen en we zijn hier in een toeristenzone. Alles zit propvol met wachttijden van meer dan een uur. Niet verrassend, we hadden moeten reserveren.
Om niet van mijn graat te gaan bestel ik bij een kraampje wat kip dumplings. Dan kijk ik op Open Table waar we wel heen kunnen en maak een reservering voor Taberna del Alabardero.
Dat is een ouder, bekend Spaans restaurant, waar ik al een tijdje heen wilde gaan. Het is op 18th Street en het verkeer is verschrikkelijk! We doen meer dan een half uur over twee kilometer. Gelukkig is dat geen probleem als ik het restaurant ervoor bel.
Rick zet me af en ik vraag een tafel binnen. Dat wordt een heel gezellige in een hoekje met zicht op het restaurant. Zo vaak zit een van ons met de rug naar alles en in dit geval zien we beiden alles. Rick vindt intussen een parkeergarage en loopt niet veel later binnen.
We delen een aantal tapas en de garnalen met knoflook zijn voortreffelijk. De manchego kaas en jamon Iberico smaken ook prima. Ik heb daarna een gazpacho, erg lekker. We delen de hamkroketjes, maar na een daarvan is dat meer aardappel dan ham.
Rick eet de rest daarvan en ik bestel nog de baby inktvis in inktvis inkt. Die inktvis is zo ontzettend lekker zacht, helemaal niet rubberig zoals het soms kan zijn. Dit gerecht is mijn favoriet, ik ben blij dat ik het geprobeerd heb.
Al met al zijn we te spreken over dit restaurant, maar vinden andere tapas restaurants fijner. Het eten hier is voortreffelijk, maar het menu zeer beperkt vergeleken met andere Spaanse restaurants. In ieder geval was dit vanavond perfect voor ons.
Rick brengt ons veilig weer thuis en zo begint weer een weekend. Eens kijken wat deze zal brengen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!