"When the going gets tough, the tough go shopping" is een bekend gezegde hier. Nou, dat gaat zeker op, dit weekend! Natuurlijk waren wij (in dit geval Katja en ik) ook deel van die "tough", maar het was weer flink druk bij de mall. Dit keer Tysons Corner, die mall is veel groter dan Fair Oaks en dus vonden we er meer dingen naar onze gading.

Katja had een feest outfit nodig, ze heeft, zoals het een tiener betaamt, enkel vale jeans, dus het was winkelen geblazen, haar kleren kocht ze bij Wet Seal, die kennelijk ook een vestiging in Amsterdam hebben, Katja was tenminste helemaal enthousiast om een sweatshirt met "Amsterdam" erop te kopen. Ik wilde ook nog een nette jurk en slaagde met een rood pakje bij Lord and Taylor en vond ook nog wat truien bij The Limited. we hadden veel succes. Maar ik was uitgeput toen we thuiskwamen, die malls zijn echt enorm om doorheen te lopen!

Vanochtend heb ik de stockings boven de open haard gehangen. Zoals het gedichtje zegt "the stockings were hung by the chimney with care, in hopes that St. Nicholas soon would be there". Wij hebben ieder een rood witte sok met onze naam in glitter erop geschreven. Ook de dieren hebben ieder een miniatuur sokje.

Gisteravond was de laatste keer, dat de kinderen hun schoen mochten zetten. Saskia is heel erg op de rand van het wel of niet geloven, heel grappig. Onze kinderen voelen zich (terecht!) zeer bevoorrecht, dat ze zowel de Nederlandse als de Amerikaanse tradities mogen volgen. Gisteravond zongen ze alledrie uit volle borst "Sinterklaas Kapoentje", het enige Sinterklaas liedje wat ze uit hun hoofd kennen.

Vanavond kwamen Chuck en Christine eten, Mallory had hier de hele middag gespeeld. Zij en Saskia zijn net zusjes, hoewel Mallory meer dan een jaar ouder is. We bestelden ons eten van Tequila Grande, het Mexicaanse restaurant op de hoek. Zoals altijd heel lekker. Het zal morgen moeilijk zijn weer in het gareel te komen. Vier dagen vrij is zo ongewoon hier, het lijkt een eeuwigheid. Nog 3 weken en dan begint de Kerstvakantie, ik kan niet wachten!

Shopping day, vandaag! Dus al vroeg op en naar de mall, Fair Oaks maar weer eens. Ik ontmoette er twee vriendinnen en we zochten naar een jurk voor ons Kerstfeest (voor mij in het lang) en ook voor Sinterklaas cadeautjes. We hadden enorm geluk, we slaagden meteen bij Lord and Taylor . Ik vond een zilveren jurk en een paars fluwelen jurk. Allebei afgeprijst, dus heb ik ze maar beiden gekocht :).

Voor Kai's schoen cadeautjes vanavond gingen we naar de Discovery Store, ik kocht hem een boekje met een stempelkussentje. Je kunt met je duim stempelen en er allerlei dingen van maken. Heel leuk!

Rick is altijd moeilijk om voor te kopen, maar voor hem vond ik bij Brookstone een electronische cocktail maker. Je kunt de ingredienten voor 40 cocktails vinden en er zit een maatkopje bij. Rick vindt het leuk verschillende cocktail te serveren bij onze feestjes.

We begonnen om 9 uur met ons winkelen en om 1 uur was de mall bijna zo druk als ik me Hoog Catharijne in Utrecht herinner (op een doordeweekse dag, want ik heb de winkels hier nog nooit zo druk als in Hoog Catharijne op zaterdag gezien!). Te druk dus voor onze smaak. We aten een lekkere lunch, roastbeef sandwich en tomaten soep, bij Corner Bakery.

Na de lunch scheidden onze wegen zich en ging ik naar Michael's om nog wat kerstspullen te kopen. Ik wil dit jaar de kleuren zilver, goud, rood en wit aanhouden. Michael's had heel wat en ik heb daarna de family room en de keuken in kerststemming gebracht. Een kerstster, rood/witte kaarsen, kussen van gevulde "stockings', het ziet er allemaal heel feestelijk uit.

Versieren voor de Kerst is hier een grote traditie. Ook wij doen er hartelijk aan mee. In de donkere dagen vind ik al die lichtjes maar wat mooi.

Rick nam intussen vanmiddag de meisjes mee naar de mall. Het doet me goed te zien, dat ze allemaal een engel van de boom van het Leger des Heils hebben gekozen. Dit keer zonder mij. Ieder jaar kiest ieder van de kinderen een engel van de boom van dezelfde leeftijd en sexe. Daarvoor kopen we dan de hartewensen, die het kind heeft doorgegeven. Het doet me goed te zien, hoe begaan mijn kinderen met hun onbekende "angel" zijn. Katja koopt sinds vorig jaar dingen van haar eigen geld, zakgeld en met babysitten verdiend, en ze kijkt niet op een penny, haar zuurverdiende geld wordt rustig aan haar angel besteed.

In deze tijd van het jaar wordt er nog meer aan liefdadigheid gedaan, dan normaal (en dat is al heel wat, gewoonlijk). Zo paste Katja gisteravond op 3 jongetjes, terwijl de ouders meehielpen het avondeten te serveren bij een "halfway house" (meestal een huis waar drugsverslaafden verblijven, net voor ze weer klaar zijn voor de maatschappij). De school van de kinderen houdt een voedselinzameling en zo zijn er nog veel meer manieren om minder bedeelden te helpen. De "angels" van mijn kinderen zijn de laatste jaren onze projecten geweest, maar als ze wat ouder worden wil ik ook meer daadwerkelijk gaan helpen in soepkeukens en dergelijke.

Ik probeer in het Kerstseizoen een aantal dingen als standaard te hebben: familie tijd, dwz spelletjes doen en samen naar de film en dergelijke, anderen helpen (in dit geval dus die "angels"), culturele dingen (shows, zo zijn we vorig jaar naar A Christmas Carol van Charles Dickens geweest in het historische Ford's Theatre, waar president Lincoln vermoord werd), spiritueel (we gaan naar een levend stalletje bij de kerk tegenover ons en als het lukt een kerkdienst) en zo heb ik meer tradities. Ik hoop, dat de kinderen zich die dingen later met genoegen herinneren.

De vrijdag na Thanksgiving is voor de meeste mensen een vrije dag en voor velen de eerste dag van het Kerst seizoen. Het is ook de dag van de sales, dus het was overal druk, druk, druk. Ik besloot toch weg te blijven van welke winkel ook en ik had ook nog geen zin om Kerstversieringen aan te brengen, dat doe ik zondag wel.

De overburen hebben hun kerstboom al staan en meer en meer huizen hebben buiten kerstverlichting. Vanavond heeft het gesneeuwd en hoewel het niet bleef liggen, voelt het wel opeens alsof de winter hier is. Thanksgiving is eigenlijk de afsluiting van de herfst.

Het was een druilerige dag vandaag tot de kou inviel en het ging sneeuwen. Om wat kleur toe te brengen, besloten we naar The Cat in The Hat film te gaan met Mike Myers. Een film vol met speciale effecten en grapjes voor volwassenen, die aan de kinderen voorbij gingen. Erg leuk!

Saskia heeft een vriendinnetje te logeren en Katja moest babysitten, dus bestelden we van Pizza Hut. Ze hebben barbeque calzones nou, die heel smakelijk zijn!

De speurtocht naar cadeautjes is in volle gang. Ik bestel dit jaar heel veel online. Vandaag de cadeautjes voor mijn zusje en haar man en voor mijn vader voor Sinterklaas. Het winkelen vanuit mijn stoel, 's avonds, komt me heel goed uit. Maar morgen ga ik toch ook maar de echte winkels onveilig maken!

Thanksgiving! Een heel Amerikaanse feestdag (de Canadezen vieren het vroeger in het jaar). Vanochtend al vroeg uit de veren om alle verschillende gerechten voor te bereiden.

Vroeger reden we naar Michigan om met Rick's uitgebreide familie bij zijn ouders Thanksgiving te vieren. De feestdag is zo belangrijk, dat ze ons liever dan op bezoek hadden, dan met Kerstmis. In het buitenland worden Amerikanen vaak veroordeeld om hun materialisme, maar Thanksgiving is zo'n feestdag die dat vooroordeel enorm aanvecht. Het gaat werkelijk alleen om de gezelligheid. Natuurlijk hoort daar lekker eten bij, maar over het geheel genomen is de maaltijd erg simpel.

Na de dood van Rick's moeder verdween de traditie om iedereen bij elkaar te laten komen, dus sindsdien blijven wij ook thuis en kookt Rick. Ik vind het niet reizen wel prima, maar ik mis een beetje het echt Amerikaanse van zo'n groot gezelschap bij elkaar. Maar, zoals Rick terecht opmerkte, zodra de kinderen vrienden en vriendinnen of zelfs permanente partners krijgen, zullen we weer een vollere tafel hebben.

Ik besloot om een step klas bij de sportschool te gaan doen, om wat calorien te verbranden voor het zware avondeten. Dat was leuk! En Rick bedacht, dat hij een paar dingen was vergeten, dus ging ik naar de supermarkt ernaast om die te kopen. Ik blijf die Self Checkout machines fantastisch vinden, ik liep zo de rijen voorbij en was binnen een paar minuten de deur weer uit.

Op de televisie zagen we de jaarlijkse Macy's Thanksgiving Parade. Enorme ballonnen kwamen voorbij, oa. Barney en Garfield. Deze parade is een grote traditie om te kijken op Thanksgiving.

We hoorden vanochtend welk eten president Bush zou krijgen op zijn ranch en vanmiddag werd bekend, dat hij stiekem naar Irak was gevlogen. Vind ik wel tof van hem, eerlijk gezegd. Die mannen daar hebben een flinke klus en om hun Commander in Chief zomaar onverwacht te zien is toch wel bijzonder en toont, dat ze niet vergeten zijn.

Om 4 uur schoven we aan tafel. De kalkoen was heerlijk mals, de stuffing ook en we lieten het ons allemaal goed smaken. We hebben ook genoeg over om er nog een aantal keer van te eten. Aan het begin van de maaltijd sprak Rick een toost uit over waar we dankbaar over zijn. Vervolgens vertelde iedereen individueel waarvoor ze dit jaar dankbaar waren. Kai was dankbaar voor zijn vriendjes, speelgoed en de dieren, Katja was dankbaar voor haar leven (:)), mijn vader dankbaar, dat hij met ons het Thanksgiving diner mocht meemaken, Saskia dankbaar voor school en haar vriendinnetjes, ik omdat iedereen gezond is en Rick voor ons leven. We hebben ook werkelijk niets te klagen!

Na het opruimen van de tafel klopte ik de room en aten we een heerlijk stukje pumpkin pie. Vroeger vond ik dat niet te eten, maar nu wel lekker, hoewel ik pecan pie (die ik helaas niet krijg hier omdat Rick niet van noten houdt) lekkerder vind.

Het football hebben we niet gekeken, ook al is het grote traditie. Behalve de Superbowl en de enkele Redskins wedstrijd zijn we toch geen echte sportkijkers.

Morgen is de grootste shopping dag van het jaar, mensen staan al om 6 uur in de rij om de winkels binnen te gaan. Dat gaat me dus veel te ver! Winkelen moet wel leuk blijven! Ik ga dus gewoon uitslapen en dan misschien naar Michael's om kerstversiering te kopen, maar verder waag ik me niet in de massa's!

De kinderen vonden Thanksgiving prachtig, ik vind dat mooi om te zien, want het is echt een familiefeest. Geen cadeautjes of materialistisch gedoe, gewoon een lekkere maaltijd, kaarsen en gezelligheid. Dat de kinderen daarvan genieten doet me goed. Dit is ook echt een mooi feest.

Het filmseizoen is begonnen! Gisteravond zijn Rick en ik naar Love Actually gegaan met Hugh Grant, Emma Thompson, Liam Neeson, Rowan Atkinson en meer. Een goede film, die de hele tijd onze aandacht had, maar aan het einde werd het erg chaotisch. Geen Oscar materiaal, maar een leuke avond uit.

Voor de film gingen we uit eten bij Macaroni Grill, ik had een heel lekkere salade van spinazie, orzo, kip, zongedroogde tomaten, kappertjes en meer. Dit is een lekkere keten van Italiaans eten en gezellig ook.

Vandaag ben ik nog gauw naar een heel drukke Whole Foods gegaan om wat laatste inkopen te doen voor ons Thanksgiving maal.

De kinderen en Rick kwamen net na de lunch thuis voor het lange Thanksgiving weekend. Om 2 uur hadden we hier 6 vriendjes van Kai en 2 vriendinnetjes van Saskia te spelen. Katja was naar de mall met een paar vriendinnen. Wij zijn echt de zoete inval hier, prima vind ik, laat de kinderen zich hier maar thuis voelen, dan weet ik tenminste wat er gaande is.

Om het lange Thanksgiving weekend te vieren, besloten we naar de Haunted Mansion film te gaan. Saskia was er wat bang voor, want ze was bang van de Haunted Mansion bij Disneyworld. Maar, ondanks dat ze op mijn schoot zat, ze hoefde haar hoofd niet te verbergen in mijn schouders. Geen enkele scene was echt vreselijk eng. Net genoeg om te griezelen. Een aanrader dus.

Kai heeft vanavond een vriendje te logeren en Rick is de pumpkin pies voor morgen aan het bakken. En morgen is de grote feestdag: Thanksgiving. Miljoenen waren onderweg naar familie vandaag, blij dat wij daar niet meer bij horen (vroeger gingen we altijd naar Rick's ouders in Michigan, maar sinds zijn moeder is overleden doet zijn vader er niet meer aan). Een fijne 4 dagen vrij nu! Het lijkt eindeloos :).

Helaas was gisteravond Blogger.com down, dus mijn lange verhaal over de rest van onze reis verdween in het cyber niets. Ik zal het nu nog eens proberen.

We zijn zondagavond na een vertraging van ongeveer een uur weer veilig thuisgekomen. Die vertraging was vooral vervelend voor Lauren, want die moest die avond nog terug naar school in Charlottesville, wat bijna 3 uur rijden weg is. Ik was best nerveus op de terugreis, ik bedacht me, dat als er iets met ons zou gebeuren, de kinderen in een klap wees zouden zijn. En toen ik dat eenmaal gedacht had, voelde ik ieder trillinkje in het vliegtuig. Ik merk toch al, dat ik veel minder rustig ben tijdens het vliegen, dan vroeger. Rick heeft van dit alles helemaal geen last, naar zijn eigen zeggen maakt hij zich geen zorgen tot er reden toe is. Ik wou dat ik die eigenschap had!

Op zaterdagochtend waren we bij de opening van de Magic Kingdom, het park dat soortgelijke attracties heeft als de Disneyland parken in andere steden. We renden na het openingsdansje van Mickey en Minnie meteen naar de nieuwste attractie "Philhar Magic", een 3-D film met Donald in de hoofdrol, die natuurlijk in de problemen komt. Heel goed gedaan met veel speciale effecten, we genoten echt van die film.

Daarna hebben we de Haunted Mansion bezocht, vooral leuk omdat op woensdag de film daarvan begint. Na Space Mountain en de Buzz Lightyear attractie hadden we honger en merkten, dat er nauwelijks ontbijt gelegenheden zijn in dat park! Of het is een superdruk restaurant omdat er Disney karakters rondlopen. Dus mijn ontbijt bestond uit een banaan en een zakje pinda's.

Met vollere maag zagen we de Tiki Birds show met Iago, de papegaai uit Aladdin en Zazu, de vogel uit de Leeuwenkoning. Heel grappig gedaan. En als laatste attractie daar, want het begon ons te druk te worden, de animatronische Presidenten show. We waren vooral benieuwd hoe George W. Bush eruitzag als pop. Hij leek erg goed. Je ziet bij deze show alle 43 presidenten staan en zitten op het podium en ze lijken ontzettend echt. Ze knipperen met hun ogen, staan niet stokstijf stil, echt levensecht.

We besloten voor onze lunch terug naar Epcot te gaan en daar in het Japanse paviljoen sushi te eten. Het leuke van Epcot is, dat in de verschillende landenpaviljoenen mensen werken, die voor een jaar uit dat land hierheen zijn gezonden. Zo waan je je echt in een klein buitenland, want ook de bouwstijlen zijn precies zoals in het vertegenwoordigde land. Zo heeft China een prachtige tempel, die in Beijing staat, nagemaakt. Mexico heeft de pyramide van Chichen Itza en zo is er voor ieder land iets speciaals. Rick en ik vinden het altijd weer jammer, dat Nederland niet vertegenwoordigd is, dat zou ook zo'n uniek paviljoen kunnen hebben.

Na de lunch winkelden we wat voor Sinterklaas en Kerst cadeautjes en deden we nog wat attracties, onder anderen de Universe of Energy, met Ellen de Generis, heel grappig gedaan. Je rijdt dan in een soort theater door een oerwoud met levensechte dinosaurussen.

Voor we het wisten was het weer tijd om te eten. We hadden een reservering in het sjieke Bistro de Paris restaurant in "Frankrijk". Het was een romantisch diner, oh la la! Na afloop waren we zo moe, dat we besloten de Illuminations show dit keer vanuit onze kamer te bekijken. Dus liepen we rustig terug naar het hotel over de boardwalk van het Beach Club hotel.

Op zondagochtend checkten we uit en reden naar Epcot om daar als eerste de populaire attractie Test Track te doen. Je wordt in een auto gegespt en bent dan een dummie van een autofabriek. Je "test" allerlei omstandigheden, zoals plotseling remmen, warm en koud weer enz. en op het laatst race je met 65 mijl per uur naar het einde. Die 65 mijl voelt veel sneller, dan als je in een echte auto zit.

In het Wonders of Life paviljoen werden we vervolgens bij Body Wars "verkleind" en in het lichaam gespoten, waar we door het hart en brein reisden en flink door elkaar geschud werden.

Als laatste gingen we naar het Imagination paviljoen, waar de 3-D film "Honey, I shrunk the Audience" speelt. Die film hebben we al zo vaak gezien, dat we hem dit keer niet deden. Maar we gingen wel in het Imagination Lab. Dat is een heel leuke attractie, misschien wel mijn favoriete, waarin Eric Idle "Dr. Nigel Channing" speelt, die ons over onze zintuigen wil onderwijzen, maar daarin dwars wordt gezeten door een paars draakje, dat Figment (naar Figment of Imagination, hersenspinsel (?)) heet. Het is een heel kleurige rit met veel grappige effecten. Toen we voor het eerst naar Epcot gingen was Figment er ook, maar in een andere soort attractie. Kennelijk vonden Kodak (de sponsor) en Disney hem ouderwets en veranderden de attractie helemaal, zonder grote rol voor Figment. Dat ontketende zo'n storm van protest, dat ze na minder dan een jaar deze nieuwe hebben gebouwd, met Figment in de hoofdrol. Als je uit het wagentje komt, kom je in een grote kamer, waar je met allerlei electronische snufjes kunt spelen en o.a. een foto naar huis kunt emailen.

Voor de lunch gingen we naar Noorwegen, waar ze een heerlijk buffet van verschillende soorten vis en kaas hebben en waar je Noorse warme gerechten kunt bestellen. Na ons vol gegeten te hebben, want we wisten, dat we geen eten in het vliegtuig zouden krijgen, was het tijd om de auto op te zoeken en naar het vliegveld te rijden. Veel te snel was ons weekend samen weer voorbij, maar het was ook heerlijk de kinderen weer te zien!

En nu is de drukke tijd voor de feestdagen aangebroken. De eerste feestdag kondigt zich donderdag aan, Thanksgiving. Gelukkig hoeven wij dit jaar nergens heen, want het is altijd de drukste reisdag van het jaar. In voorafgaande jaren reden we naar Rick's ouders in Michigan, maar nu Rick's moeder is overleden doen we dat niet meer, want Rick's vader hecht niet zoveel waarde aan Thanksgiving.

Nu, ik hoop, dat dit post! Ik ga weer verder aan het schrijven van de lijsten met Kerstwensen voor de kinderen. De schoonfamilie staat daarop, ik vind het maar niets, want het leuke vind ik nou net de verrassing van een speciaal uitgekozen cadeau, niet een voorgekauwde lijst. Maar ja, het is nu eenmaal hun gewoonte.

Daar zit ik dan, op het randje van ons bed in het Dolphin Hotel in Disneyworld, Florida! Het is een heerlijk hotel, met heerlijke bedden met donzen dekbed en donzen kussens. Echt luxe! Ons uitzicht is op Epcot Center en als we door een palm heenkijken, zien we zelfs de bal met de grote Mickey hand.

Gisterochtend om zeven uur kwam Lauren en om half acht nam ik gauw afscheid van haar en de kinderen en stapte in de taxi. Zonder moeite zat ik drie kwartier later bij de gate van mijn US Airways vlucht, die pas om 10 uur zou vertrekken. Niet getreurd, gauw wat tijdschriften gekocht en de 2 uur waren zo voorbij.

Het was heel prettig eens een keer alleen te vliegen en andere ouders om me heen te horen proberen hun kinderen rustig te houden. Natuurlijk zit een vlucht naar Orlando vol families met kleintjes en ik moet zeggen, die kleintjes gedroegen zich over het algemeen voorbeeldig.

Eenmaal geland vond ik Rick buiten de veiligheidscontrole en na het ophalen van mijn baggage begaven we ons in de huurauto naar MGM Studios. Toen we hier in april waren, vond ik het heel jammer, dat ik bij Saskia moest blijven, terwijl de anderen in de Rockin' Roller Coaster daar gingen, dus die wilde ik als eerste doen.

Na een heel leuke lunch in het Sci Fi Theater, dat is opgezet als een drive in theater en waar je met anderen aan tafel in een "auto" wordt gezet en naar oude films kijkt terwijl je op je eten wacht, gingen we naar de Roller Coaster. De wachttijd was minder dan 10 minuten, dat was in de zomer wel heel anders! Fantastisch is die coaster! Heel goed gedaan en met Aerosmith muziek als begeleiding.

Omdat we verder alles in MGM in april al hadden gezien, besloten we nog even te shoppen (wat een verademing zonder kinderen, die om de haverklap met een "Mammie, mag ik" aan kwamen) en daarna mijn spullen naar het hotel te brengen.

Na ons wat opgefrist te hebben togen we via het wandelpad langs het Yacht Club hotel naar Epcot Center. Daar probeerde Rick het nieuwe Mission:Space uit, want er stonden zoveel waarschuwingen bij, dat ik niet durfde. Volgens hem was het helemaal niet erg, dus zouden we het na het eten samen gaan doen.

Maar eerst zijn verjaarscadeau gaan zoeken: een Disney sericel. We hebben een verzameling bij ons thuis en Rick is er dol op. De winkel in Epcot had geen enorme keus, dus we gaan ook nog bij de Magic Kingdom kijken.

Om nostalgische redenen (je kunt niet in Epcot zijn zonder de bal in te gaan) deden we het Spaceship Earth ritje, waarin je door de eeuwen heen naar de moderne tijd wordt gebracht. En eenmaal buiten zochten we onze foto's, die we in april hadden laten maken, op de "Leave a Legacy" kolommen.

Toen was het tijd om te gaan eten. We hadden een reservering bij het Coral Reef restaurant in de Living Seas. Dat restaurant is in een gigantisch aquarium gebouwd en terwijl je eet zie je de zeeschildpadden en haaien langszwemmen. Het eten is er ook nog eens voortreffelijk en de bediening idem dito.

Met volle magen gingen we zoals ik had beloofd Mission: Space doen. Nou, dat was voor mij eens maar nooit weer! De G-krachten maakten dat ik me duizelig voelde en het kon niet gauw genoeg voorbij zijn. Maar zoals bij alle Disney attracties, het was wel heel goed gedaan.

We genoten verder van het vuurwerk en laserspel "Illuminations" en wandelden toen rustig terug naar het hotel. Wat is het hier toch een echt fantasieland!

Disneyworld here I come! Morgenvroeg vertrek ik naar Orlando, dus ik zal dit weekend mijn blog niet bijhouden. De computer blijft natuurlijk thuis, want we zullen ons geen moment vervelen! Voor het eerst in 13 jaar twee dagen en nachten zonder kinderen, ik kijk er eerlijk gezegd wel naar uit. Rick ook, want hij belde me de hele dag met enthousiaste rapporten

Vandaag was de Thanksgiving lunch bij Kai en Saskia op school. Dit is een grote gebeurtenis voor de kinderen en heel veel ouders (ik inclusief) gaan met hun kinderen lunch eten. Het eerste jaar, toen Katja in de eerste klas zat, maakte ik de vergissing om de schoolmaaltijd als mijn lunch te kopen. Nooit weer!!!

Ze krijgen kalkoen die in jus zwemt, een kwak aardappelpuree, een kwak "stuffing" (brood kruimels met een smaakje in dit geval), cranberry sauce, boontjes en een pompoen ijsje toe. De kinderen, behalve Saskia, vinden het heerlijk. Kai deed zich er echt aan te goed. Saskia vroeg om een aparte lunch, die ik dus van huis meenam. Zelf ging ik tussendoor (Saskia's lunch was om 11:50 voor een half uur en Kai's om 13:10 voor een half uur) naar huis om gauw een sandwich naar binnen te werken.

Verder heb ik natuurlijk gepakt en nog gauw wat boodschappen gedaan voor als de kinderen hier met Lauren, onze babysitter, zijn. Saskia is heel opgewonden, want die is dol op Lauren. Lauren is een heel lang blond meisje, een echt Barbie achtig iemand, die natuurlijk de kleine meisjes vooral erg aanspreekt. Ze is 24 en doet een graduate programma in verpleging. Ze is langer dan de meeste jongens hier. Dat is een van de dingen, die ik zo moeilijk vond: ik stak opeens een kop boven alle mannen uit, toen ik naar de VS kwam. In Nederland was ik met mijn 1,75 meter gewend gemiddeld in lengte te zijn. Hier had ik moeite vriendjes te vinden, die tenminste net zo lang waren als ik. Rick is 1 3/4 inch langer dan ik, dus nog geen 5 centimeter! Geen hoge hakken voor mij ;). Maar een Nederlandse vriend van ons, van 25, vond Lauren wel heel leuk om te zien.

Maar hoe dan ook, Lauren is een ontzettend spontaan iemand, iemand, die ik in Nederland waarschijnlijk "overdreven" had genoemd. Soms komt mijn oude "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" aard kijken. Dan denk ik achterdochtig, dat niemand toch echt *zo* aardig kan zijn. *Zo* geinteresseerd in anderen, noem maar op. Maar keer op keer bewijst ze "echt" te zijn: ze stuurt de kinderen kaarten, ze belt regelmatig op, ze emailt, het is gewoon iemand uit duizenden.

Dus vertrouw ik haar volkomen met mijn bloedjes. Maar omdat het voor het eerst in dertien jaar is valt het me toch moeilijk ze achter te laten. Maar ik ben vastbesloten flink te gaan genieten! Tot maandag!

Saskia verveelt zich. En het valt me op, hoe weinig onze kinderen zich eigenlijk vervelen, ik ben dit helemaal niet gewend. Vroeger verveelde ik me hele weekenden, ik had wel hobbies en las graag, maar verder was er plenty tijd om me te vervelen.

Je vervelen is goed voor je, zei mijn moeder dan. Of, als je je verveelt, heb ik nog wel wat voor je te doen en dan kwam er een vervelend akkevietje te voorschijn.

Maar nu zijn er zoveel dingen om kinderen bezig te houden, verveling gebeurt niet veel. Vriendjes zwermen rond ons huis, er zijn spelletjes voor binnen en voor buiten, computer of bord. Er is de hele dag tv, hoewel dat hier verbazingwekkend weinig wordt gekeken. Er is zoveel meer, dan toen ik een kind was.

Maar Saskia verveelt zich. Dus gaan we naar Puzzlemaker.com en maken samen een "word search" over Thanksgiving. Zij bedenkt de woorden, ik typ ze in en hup, daar wordt de puzzel geprint. Verveling voorbij.

Het was weer eens een interessante "weer" dag vandaag. Om 9 uur werd er een noodbericht via de radio uitgezonden: de atmosferische omstandigheden waren dusdanig, dat zware onweersbuien met harde windstoten, tot 7 cm regen en grote hagelstenen werden verwacht. Maar, wat ik enger vond, we waren ook onder een tornado "watch", tornado's waren mogelijk. De luchten zagen er zo dreigend uit, ik vond het maar eng.

Maar toch nog even naar Fair Oaks Mall gegaan om nieuwe schoenen te kopen en wat rond te kijken voor Kerst. Ik wilde nog meer doen, maar het weer zag er ernstig uit, dus ik ben toch maar naar huis gegaan. In geval van een tornado ben ik toch liever thuis en dichtbij de scholen van de kinderen.

De onweersbuien kwamen rond 1 uur, heel harde regen en wind en natuurlijk viel de stroom weer voor 2 uur uit, maar gelukkig geen tornado's hier.

Op vrijdagochtend ga ik naar Orlando om daar met Rick het weekend door te brengen. Vandaag heb ik via email met de babysitter van de kinderen van alles geregeld. Onder andere, dat zij cadeautjes in hun schoen doet op zaterdagavond. Saskia gelooft nog half, maar denkt toch, dat ik Sinterklaas ben. Ze geloofde dus ook niet, dat er op zaterdag iets in haar schoen zou komen, want dan ben ik er dus niet. Wat een verrassing zal dat zijn!

Lauren, de babysitter, schreef, dat zij thuis ook de traditie hebben op 4 december hun schoen te zetten. Ik hoor dit veel, Amerikanen zijn dol op tradities van verschillende geloven en culturen. En vrij veel mensen "vieren" Sinterklaas door hun schoen te zetten en er iets kleins in te krijgen. Veel mensen hebben ook wel van Sinterklaas gehoord.

Nog twee nachtjes slapen en ik ben op weg naar Mickey Mouse. Ik zie er als een kind naar uit. We zijn er in de lente ook al geweest, met de kinderen (mijn Engelstalige verslag is hier te lezen), het is gewoon een magische wereld, daar!

Wauw, ik heb sinds begin september meer dan duizend bezoekers gehad hier! Van een paar mensen weet ik wel, dat ze meelezen, maar leuk, dat er zoveel mensen geinteresseerd zijn!

Ik heb vanochtend na de sportschool toch maar besloten de armen uit de mouwen te steken en alle bladeren voor ons huis in plastic zakken te scheppen. Het weerbericht voor morgen is heel slecht met onweer en harde windstoten en ik wist niet of de gemeente vandaag langs zou komen om de bladeren op te zuigen. Nu liggen er 13 (!) zakken tot de nok gevuld met bladeren. Die kunnen in ieder geval niet meer de tuin in geblazen worden. En natuurlijk kwam de gemeente prompt vanmiddag langs. Oh well!

Vanavond heb ik met de kinderen echt Amerikaans gegeten: BBQ (barbecue) bij Famous Dave's. Dit is eten wat uit het zuiden is komen overwaaien. Vlees wordt heel lang over een open pit gekookt in de heerlijkste sauzen. Dat wordt in een mandje met een maiskolf, frieten en een corn muffin geserveerd. Je eet met je vingers, dus je likt letterlijk je vingers erbij af! Fingerlicking good, zoals we hier zeggen.

Ik had babyback ribs, varkensribben. Hmm!! Lekker kluiven. Vooraf hadden we Buffalo kipvleugeltjes, die worden in een pittig sausje gebraden.

Er zijn niet zoveel barbecue restaurants in dit gebied, dus is Famous Dave's flink populair. Ook vanavond zat het weer vol en zagen we een stel bekenden. Dat vind ik het leuke van hier wonen: het is dicht bij de grote stad, maar iedereen kent iedereen, echt een small town gevoel.

Vandaag is mijn Sinterklaas bestelling van The Dutch Shop aangekomen. Heerlijk! Pepernoten, schuimpjes, chocoladeletters en nog wat ander Nederlands spul, een Delfts Blauw vaasje en een Sinterklaas tegel.

Ik heb de Brownie Mixes en Froot Loops naar Nederland gestuurd in ruil voor doosjes roomborstplaat, dus daar wacht ik ook ongeduldig op. Ik blijf Nederlands snoepgoed lekkerder vinden, dan snoep hier. Misschien maar goed ook!

Terwijl Saskia en Kai zitten te kreunen op hun huiswerk, besluit ik even hier te komen schrijven. Ze krijgen toch een flinke stoot huiswerk op de lagere school! Saskia vooral, voor de tweede klas, toch wel vaak een half uur per dag. Vind ik veel voor een 7 jarige.

Het was vandaag gewoon warm buiten, 22 graden. Vanochtend was er zo'n dikke mist, het deed me aan Nederland denken, want mist krijgen we hier niet vaak.

Ik zag de bladeren opzuig truck voorbij komen in de straat naast ons en ik word flink boos, als ze morgen niet hier langs komen. Er liggen verdorie enorme bergen met bladeren op onze stoep en dat is al de tweede keer, dat ik ze bij elkaar geharkt heb. Nu wordt er voor woensdag weer erge regen en wind voorspeld, dus als ze morgen niet komen is al dat werk weer voor niets geweest!

De sluipschutter John Muhammad is vandaag schuldig bevonden voor de moorden, die hij vorige herfst heeft gepleegd. Geen grote verrassing. Zijn maatje Lee Malvo staat nu terecht. Het zal er wel opuit draaien, dat Muhammad de doodstraf krijgt. De zaak zal wel in hoger beroep gaan, werd er gezegd, vooral vanwege de terrorisme veroordeling, die op een nieuwe wet hier in Virginia gebaseerd is.

Omdat er slachtoffers in verschillende staten waren en in het District of Columbia werd er nogal "gevochten" om wie het tweetal terecht mocht stellen. Uiteindelijk werd Virginia verkozen, omdat hier ook de doodstraf aan minderjarigen kan worden gegeven en vanwege die nieuwe terreur wet.

Ik herinner me die sniper tijd zo goed, hoe bang we waren. Een van de slachtoffers werd hier maar een paar kilometer vandaan doodgeschoten, dus het kwam heel dichtbij, toen. Ook de kinderen waren zich er erg van bewust, want die mochten in de speelkwartieren niet buiten spelen en werden onder begeleiding naar huis gebracht. Die Muhammad is een ijskoude moordenaar, over Malvo weet ik het niet, hij kan natuurlijk erg onder de invloed van zijn "mentor" hebben gestaan. En ik ben helemaal geen voorstander van de doodstraf, ik hoop dus, dat ze beiden levenslang zonder pardon krijgen.

We hebben een vijvertje in de achtertuin en die was zo vies en vervallen, dat we het nu maar laten opknappen. Het vergt nogal wat werk om er een zelfstandig ecosysteem van te maken, eventueel (na de winter) met vissen en planten, die zichzelf in stand zullen houden. Er werken twee mannen aan en hopelijk zijn ze dinsdag klaar. Zo werken we langzamerhand aan verbeteringen aan huis en tuin. De volgende stap is een nieuw schuurtje. En zo blijven we bezig.

De meeste mensen in dit gebied zijn huiseigenaren. Huren doe je eigenlijk alleen een apartement en soms een "townhouse" (rijtjeshuis) of alleenstaande woning, maar die laatsten meestal als je niet lang in een gebied blijft. Wie ergens langer blijft, koopt een huis. Daarbij komt natuurlijk ook heel wat onderhoud kijken. Maar het is wel the American Dream en iets waar naar wordt gestreefd. De huizenprijzen zijn echter de afgelopen paar jaar enorm gestegen. Een rijtjeshuis (groot wel voor Nederlandse begrippen), dat 5 jaar geleden nog 250.000 dollar kostte, kost nu meer dan $400.000! Het aanbod van huizen is met 25% gedaald over het afgelopen jaar en de prijzen met 19% gestegen. En toch is er overal nieuwbouw, wij wonen ook in een voor ons nieuwgebouwd huis van 5 jaar oud, wel in het midden van een oudere buurt.

Kai en Saskia waren vanochtend al vroeg op. Ik was vergeten, dat Sinterklaas gekomen was en vond het al zo stil beneden. Ze waren dus blij met de Mad Libs sleutelhangers in hun schoen. Ik herinner me zelf nog van vroeger, hoe opgewonden we naar beneden gingen om te zien, wat er 's nachts in onze schoen was verschenen. Erg leuk om het nu met mijn eigen kinderen te kunnen doen en de Nederlandse satelliet tv met het dagelijkse Sinterklaas journal helpt erg in het echter maken. Saskia wil nog echt graag geloven. Het is grappig hoe het bij zo'n kind gaat, want de wil om te geloven is sterker dan de realiteit. Wij hebben er nooit een geheim van gemaakt, dat Sinterklaas en Santa Claus niet bestaan, maar dat de "spirit of giving" in de mensen komt. Toch wil Saskia daar niet echt aan en maakte Sinterklaas gisteren nog enorme indruk op haar.

Ook hun vriendjes en vriendinnetjes kennen Sinterklaas nu. Ik ga (ging) ieder jaar naar de school om in de diverse klassen te vertellen over onze Nederlandse gewoontes. Ik nam dan pepernoten mee en het grote Sinterklaasboek. En voor de buurtkinderen heb ik het verhaal van Sinterklaas verteld en ze hebben vorig jaar hun schoenen hier gezet om er de volgende ochtend een kleinigheid in te vinden. Toen ik de kinderen vroeg of we dat dit jaar weer moesten doen, kreeg ik een volmondig "Nee", want volgens hen is het onze traditie. Ach, een keer was ook wel genoeg.

Op 29 november komt Sinterklaas langs de ambassade in Washington. Een aantal jaren zijn we daarheen gegaan, maar de manier waarop het wordt geregeld is nogal een oefening in geduld. Er zijn heel wat Nederlandse kinderen in deze omgeving en Sint spreekt met alle kinderen tussen de 3 en 8. Dus is het voor de kinderen urenlang wachten voor de Sint een paar woorden voor ze overheeft. Saskia is bovendien bang voor hem en wil niet met hem praten en zij is nu nog de enige, die de vereiste leeftijd heeft. Dus hebben we de laatste 2 jaar verstek laten gaan. Heel misschien gaan we dit jaar enkel om hem aan te zien komen met zijn Pieten.

Omdat Rick vanmiddag weer vertrok, zijn we samen vanochtend een lange wandeling met Brynna gaan maken. Bijna iedereen was bladeren aan het vegen. De storm van vorige week heeft alle daarvoor geveegde bladeren weer de tuinen in geblazen. Sommige gazons zijn helemaal geel, anderen helemaal rood, die van ons saai bruin met bladeren. Hopelijk komen ze volgende week de bladeren eens opzuigen, dan hoeven we niet telkens te blijven harken!

Aangemoedigd door de buren heb ik met Kai dus ook ons grasveld geharkt. Wat een rotwerk! Maar goed, het ziet er weer groen uit in plaats van bruin. En een berg bladeren ligt voor de deur, heerlijk voor de kinderen om in te spelen.

Ik heb de kinderen na Rick's vertrek meegenomen naar de nieuwe Looney Tunes film. Katja kwam onder protest, maar moest uiteindelijk ook toegeven dat het leuker was, dan ze had verwacht. Er waren heel veel hints naar andere films en het geheel was erg humoristisch gedaan. Ik ben geen grote Looney Tunes fan, maar dit was een heel leuke film!

Na de film hebben we bij Chili's gegeten. Gewoonlijk is het op zondag helemaal niet druk bij restaurants, maar Chili's was wel gezellig vol. Ik blijf het heel leuk vinden om met de kinderen uit eten te gaan, we hebben zo interessante gesprekken samen en lachen wat af. Ik las op een Nederlandse site, dat het in Nederland eigenlijk not done is om kinderen mee naar restaurants te nemen. Gelukkig hier wel! Zelfs de nettere restaurants hebben kinderstoelen en zijn bereid hun menu aan te passen.

Rick is een dag thuis, morgen vertrekt hij weer naar Orlando. Dus moest er van alles gedaan worden. Hij is de hele dag in de weer geweest, vraag me niet waarmee! Hij baalt zelf ook van het constante gereis, maar gelukkig is er een rustperiode in zicht, volgende week Thanksgiving en hij neemt tenminste tussen Kerst en Oud en Nieuw vrij.

Om 10 uur hier kwam Sinterklaas in Nederland in Zwolle aan. Lang leve de satelliet! Saskia heeft de hele intocht live kunnen bezichtigen en ik kreeg een heel verhaal over hoe Sinterklaas "Marjolein" had gezegd (Saskia's tweede naam) :). Het had in ieder geval heel wat indruk gemaakt!

Prachtig weer vandaag, wel koel, maar zonnig. Dus besloten Christine en ik een van onze ellenlange wandelingen in het bos te maken. Heerlijk telkens zo in de natuur te zijn.

Na de wandeling begaf ik me weer naar Zany Brainy, want Saskia was op het laatste moment uitgenodigd voor de verjaardag van ons buurmeisje. Terwijl ik daar was besloot ik ook Kerst cadeautjes te kopen voor mijn broer en zijn familie in Nederland. Ik ga die volgende week verzenden, want het duurt altijd even voor het aankomt. Ik ben wel trots, dat ik voor Thanksgiving al 2 gezinnen "klaar" heb. Ja, ik moet toegeven, dat ik het maar matig vind, al die cadeautjes. Ik vind het heel leuk samen Kerst te vieren, maar als we ze toch niet zien, vind ik het lang niet zo leuk. Echt zo'n "moet" gevoel.

Mijn vader gaat volgende week naar Canada, naar mijn oudste broer in Ottawa, dus gaf ik hem vanavond hun cadeautjes mee. Scheelt weer heel wat in verzendkosten.

Mijn vader kwam hier om met ons naar de haring en paling avond van de Nederlandse Vereniging te gaan. Het was ontzettend gezellig, zoals altijd. En de haring en paling waren heerlijk, vooral de laatste, die was zo vers! Altijd een bijzondere avond.

Kai ging met ons mee en genoot van een paar broodjes kaas. Hun broodjes zijn zelfs geimporteerd uit Nederland! Katja was vandaag een stuk beter en is vanavond zelfs mee naar een toneelstuk bij de high school met haar beste vriendin. Saskia werd door de buren uitgenodigd om naar de film "Brother Bear" te gaan. Ze had die al gezien met ons, maar verkoos het toch boven haring en paling ;).

Ik ga gauw naar bed, volgegeten met heerlijke Nederlandse visprodukten! Vanavond komt Sinterklaas wat in de schoenen van de kinderen doen. Hij kan zo op een dag heel ver reizen!

TGIF! Thank God It's Friday! Mooie uitdrukking altijd en inderdaad, er is iets met vrijdag, dat het een speciale dag maakt: het begin van het weekend, dat altijd weer veel te snel voorbij is. Dit weekend denk ik helemaal, want Rick vertrekt al vroeg op zondagmiddag weer naar Orlando. Mijn zwager gaat op dezelfde tijd naar Las Vegas, dus hebben mijn zus en ik besloten elkaar zondag op te bellen en lekker te kletsen, daar ergeren de mannen zich toch altijd aan.

Rick is vandaag even naar Toronto geweest, heeft daar een sneeuwstorm meegemaakt en kwam zelfs nog vroeger dan verwacht thuis. En nu zit hij met zijn jongste "Finding Nemo" te kijken.

Katja is nog steeds ziek, heeft nog koorts en hoofdpijn. Haar bezig houden is niet eenvoudig. Dus ging ik na de sportschool naar CVS en kocht een paar dvd's voor $10 per stuk. De caissiere was niet de slimste en rekende me 4 dvd's aan, terwijl ik er 3 had gekocht. Ze was heel vriendelijk erover, maar moest op de manager wachten om me terug te betalen. De man achter me vond kennelijk, dat ik overdreef door $10 terug te vragen, want hij zei, dat hij daarom nooit oplette wat er aan werd geslagen. Tja, een dollar vind ik niet zo belangrijk, maar $10 hakt er toch wel in!

Bij Trader Joe's haalde ik voor de zieke een bagel met cream cheese. Hun cream cheese is werkelijk niet te beschrijven zo lekker! En ik nam ook gelijk een pot met echinacea mee, zodat we hopelijk de rest van de familie weerstand kunnen geven en niemand verder ziek wordt.

Saskia heeft dit weekend 2 verjaarspartijtjes, dus (de 3 zaken liggen naast elkaar) ging ik ook nog even naar Zany Brainy. Het is de enige zaak in de VS waar ze je cadeautjes gratis voor je inpakken. Dit keer deed ik het maar niet, want het was flink druk en ik vond het zielig voor Katja haar zo lang alleen te laten.

Om kwart over vier vanmiddag had ik een ouder-leraar conferentie met Saskia's lerares. Een heel lief iemand, die al 30 jaar op deze school onderwijst. Saskia doet het prima en het was een goed gesprek. Ondanks dat we in de "suburbs" wonen, voelt het hier als een dorp, iedereen kent iedereen, men heeft hart voor elkaar en daarom bleef deze lerares hier lesgeven. Fijn om te horen!

Vanavond was ik uitgenodigd voor een van de "verkoop"parties. Er zijn er velen: Pampered Chef, Tupperware, Avon, Longaberger en deze zou Mary Kay zijn. Het is vaak gezellig met wijn en snacks en je voelt je toch altijd verplicht te kopen. Maar ik ben moe en heb geen zin om te kopen, dus kijk ik naar de TGIF sitcoms op ABC.

Het weer vandaag deed me aan de Nederlandse dagen voor Sinterklaas denken, alleen een beetje winderiger. Ok, veel meer wind. Ergere wind, dan met orkaan Isabel wel te verstaan!

Bij onze buren is een gigantische boom omgewaaid bovenop de schuur van hun achterburen. Balen voor de achterburen, want die moeten hun verzekering aanspreken voor de schuur. Niet ver hier vandaan stond een 14-jarig meisje op haar schoolbus te wachten, toen er een boom bovenop haar viel. Dankzij haar buurman leeft ze nog.

Het was en is echt niet mis, we kregen zelfs een email, dat de schoolbussen waarschijnlijk niet op tijd zouden rijden, heel ongewoon. Natuurlijk zag ik die email nu pas, want ons Internet was de hele dag down.

Vanochtend werd Katja flink ziek wakker, overgeven en koorts. Natuurlijk had ik absoluut niets in huis, dus op naar de Safeway voor chicken noodle soup, Saltine crackers en Gatorade. Het "zieken" proviand. De reden dat ik niets daarvan had, is dat ik altijd genoeg insla als er een ziek is (gelukkig niet vaak), maar dat iedereen dat spul zo lekker vindt, dat het binnen een week weer op is.

Gisteren heb ik met iemand in Nederland geregeld, dat zij mij roomborstplaat stuurt en ik stuur Frootloops cereal terug. Ze schreef, dat dat in Nederland 10 euro per doos kost! Nu hebben ze heel speciale Frootloops, zag ik, met de Cat in the Hat marshmallows!

Ik werd echt zowat de Safeway ingeblazen. Er werd gevraagd of we hulp nodig hadden met onze boodschappen vanwege de wind.

Toen ik wegging had ik per ongeluk de garage opengelaten en bij terugkomst lagen er meer bladeren in de garage dan in onze tuin! Ik heb ze er vanavond gauw uitgeveegd, want voor we het weten ligt het hele huis vol.

Nog even over ons diner gisteravond. Het was ontzettend leuk! Twee van Rick's klanten kwamen en dus was ik de enige vrouw. Nou, wat een gentlemen allemaal! Ik heb me geen moment verveeld en als er een over het werk ging praten zorgde de ander, dat hij met mij converseerde. We hadden heel interessante gesprekken over Amerikaans-Canadese verschillen en overeenkomsten en over Vienna, want 3 van ons wonen daar.

Het restaurant was op een woensdagavond compleet gevuld, opmerkelijk. Het eten was heerlijk en ik heb voor het eerst in lange tijd weer oesters gegeten. Dit keer uit Prince Edward Island, Canada en ik vond ze heerlijk.

Hopelijk is iedereen morgen weer beter en komen er geen zieken bij. Rick reist heel vroeg af naar Toronto, gelukkig schijnt de wind af te nemen!

Vanochtend moest Rick al heel vroeg naar Baltimore, ongeveer een uur rijden hiervandaan. Het regende dat het goot en dus duurde dat uur even twee en een half uur! Baltimore is overigens een heel leuke stad om te bezoeken, vooral het gebied dat de Inner Harbor heet. Er is ook een van de grootste en mooiste aquaria van Amerika.

Christine en ik besloten ons halfjaarlijkse bezoek aan IKEA te brengen. Die is een half uur rijden bij ons vandaan in een van de grootste outletmalls van het land, Potomac Mills Mall. De IKEA is enorm en we brachten er ruim anderhalf uur door. Heerlijk al die moderne Europese spullen en heldere kleuren. Ik kocht voornamelijk kaarsen voor Kerst en o.a. een heel moderne electrische "kaarsen" rij. En natuurlijk mocht de haring in lekkere sausjes niet ontbreken. IKEA is hier enorm populair, het is er altijd druk.

We lieten Potomac Mills verder voor wat het was, want daar kun je verder ook uren en uren in doorbrengen. Mijn broer heeft er, tijdens een bezoek uit Nederland, een keer 1000 dollar in 2 uur uitgegeven aan kleding! En daarvoor kun je bij zo'n outlet mall echt ontzettend veel kopen.

We besloten onszelf op een lekkere lunch te trakteren dichtbij Christine's huis. Het restaurant, de Blue Iguana, heeft heel lekkere, bijzondere gerechten en is een populaire lokale gelegenheid. Wij stonden versteld hoeveel kerels er om 2 uur al aan de bar hingen! Ik bestelde een tonijn sashimi met komkommer wrap (gerold in een tomatentortilla) en Christine een sandwich met portabello paddestoel (ik heb geen idee hoe zo'n ding in het Nederlands heet! Als iemand mij dit kan vertellen, graag).

Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan, daar hoorde ik van Katja, dat de lerares, die gisteren werkelijk overdreven tegen haar was uitgevaren en "shut up" tegen haar had gezegd, haar excuses had gemaakt en haar een hug had gegeven. Gelukkig, want als dat niet was gebeurd, had ik er toch wat van gezegd tegen de principal (rector). Katja was er gisteren zichtbaar van ondersteboven.

Ik zit hier nu helemaal net gekleed te schrijven, want ik moet vanavond met Rick mee naar een zakendiner. Dit gebeurt echt vrijwel nooit, dus ik ga er lekker van genieten. We gaan bij McCormick and Schmick eten, een heel goed visrestaurant.

Gisteravond begaf mijn computer het en ik ben nu weer op mijn oude getrouwe laptopje. De harde schijf lijkt kapot en gisteravond wilde hij niet eens meer opstarten. En natuurlijk stonden er allerlei foto's op, die ik nog niet naar een andere computer had gecopieerd! Sinds fotografie zo'n hobby is van mij baalde ik ontzettend. Maar het geluk was met mij en toen ik het vanmiddag weer probeerde, werkte hij net lang genoeg om de belangrijke foto's en andere files te copieren. Ik voel me dus een stuk kalmer! Gelukkig zit er nog garantie op de schijf en kan ik de computer hier vlakbij laten maken.

Vanmiddag kwam Saskia hard huilend thuis uit school. Een 11-jarig jochie uit de straat voor ons had bladeren in haar haar gegooid en ze was bang geworden en was gevallen. Dit is al de derde keer, dat zoiets met dit joch gebeurt, dus ik belde de "Guidance Counselor" van de school om advies.

Zulke dingen, "bullying" genoemd, worden heel serieus genomen. Pesten is absoluut uit den boze in dit school district en er wordt meteen opgetreden als er melding van wordt gemaakt. De counselor zal morgen met de jongen praten en zei, dat als het weer gebeurde, ik haar er meteen van op de hoogte moest stellen, zodat ze het met de ouders kon opnemen.

Toen Katja 7 was, werd ze in de schoolbus gepest door een meisje van een paar jaar ouder. Ook toen heb ik de school ingelicht en het is nooit meer voorgekomen. En inderdaad hoor ik vrijwel nooit over pesterijen.

Ik ben er waarschijnlijk extra gevoelig voor als het met mijn kinderen gebeurt, omdat ik zelf op de lagere school zoveel werd gepest. En toen deed niemand er iets aan, ik moest er maar tegen kunnen. Ik ben heel dankbaar, dat hier de houding van de school heel anders is!

Toen ik van de sportschool terugkwam, was het parkeerterrein van het shopping center hier vlakbij vol met politie, ambulances, brandweerauto's en zelfs een politiehelicopter. Ik heb allerlei nieuws en lokale websites afgezocht, maar niets gevonden, dus ik ben benieuwd wat dat dan was! Wel zijn er in Maryland een paar verdachte pakjes gevonden en door de bomb squad ontploft. Zo blijft er toch altijd een vaag gevoel van onveiligheid, we wonen nu eenmaal dichtbij een groot terreur doelwit.

Op Primetime Live vandaag het verhaal van Jessica Lynch, het 19 jarige meisje, dat in Irak werd gevonden na gefolterd te zijn. Afschuwelijk vind ik het, die beelden van jonge kinderen nog, daar in de woestijn en de families met kleine kinderen, die nu hun moeders en vaders, mannen en vrouwen moeten missen.

Maar wat Jessica betreft, ze heeft haar leven te danken aan Iraakse dokters en verpleegsters en het wordt allemaal eerlijk verteld. Geen helden gedoe, gewoon hoe het was: een gewonde soldate, die door haar "vijanden" werd verzorgd en uiteindelijk aan haar landgenoten werd terug gebracht.

Lekker vind ik het eigenlijk wel, die kou. Ook al voel ik me lichamelijk afschuwelijk erdoor, het geeft zoiets gezelligs. Vaak denken we over naar het zuiden verhuizen, maar volgens mij zou ik de seizoenen toch enorm missen!

Vanavond eten we heerlijke winterkost: taco soep. Het is soep in de crockpot (slowcooker) van gehakt, bruine bonen, witte bonen, black eyed peas (ik weet niet hoe die in het Nederlands heten), mais, tomaten, tomatensaus, taco kruiden en ranch dressing. Heerlijk! Dat met geraspte Mexicaanse kaas en tortilla chips.

Een paar weken geleden had de oogarts besloten, dat Kai een bril nodig heeft. Kai was er helemaal niet enthousiast over, dus ik liet het even betijen, zo slecht zijn zijn ogen ook weer niet.

Maar op zaterdagavond wilde hij de maansverduistering kijken en toen merkte hij, dat hij toch wel erg onscherp zag en leende de bril van ons buurjongetje om beter te kunnen zien. Hij vroeg daarna meteen om een bril voor hemzelf. Vanmiddag was het zover en nam ik hem en Saskia mee naar Fair Oaks Mall. Daar zit Lenscrafters, waar ze binnen het uur je bril klaarmaken. Kai koos een montuur wat heel goed staat bij hem en we liepen een uurtje door de mall.

Deze mall wordt voor Kerst ontzettend leuk versierd, met natuurlijk een gigantisch grote kerstboom en allemaal enorme pluche dieren eromheen. Ook hebben ze een "Noordpoolstal", waar kinderen een brief naar Santa kunnen schrijven, die via een pijp wordt "weggezonden".

Saskia's zakgeld brandde in haar zak, zoals we hier zeggen en zij wilde bij KB Toys een Polly Pocket huis kopen. Polly Pocket vind ik een heerlijk speelgoed, want het is allemaal ontzettend klein, dus neemt nauwelijks plaats in.

Ze had ook schoenen nodig, die we bij Payless Shoesource vonden. Die zaak heeft heel voordelige schoenen van goede kwaliteit. Ze hadden ook leuke laarzen, maar met de kinderen erbij vind ik het niet rustig winkelen voor mezelf.

Ook brachten we een bezoekje aan de Discovery Channel Store, waar Kai dol op is en waar we zagen, dat je je dier nu in een sling rond kan dragen! En bij Williams-Sonoma, een heel sjieke keukenwinkel, kochten we kalkoenkaarsenhoudertje en kaarsen voor onze Thanksgiving tafel.

Kai en ik waren doodop, dus zodra de bril klaar was, haalden we hem op. Hij staat hem goed en hij staat er versteld van hoe goed hij details kan zien, nu. Grappig is dat, dat kinderen helemaal niet door hebben, hoe slecht ze eigenlijk zien. Hetzelfde gebeurde bij Katja toen ze voor het eerst haar bril kreeg.

In de auto bedacht ik me vandaag, dat het nu wel eens tijd wordt, dat de rotzooierige verkiezingsbordjes worden opgeruimd uit de bermen. Grappig is wel om te vermelden, dat verscheidene verkozen kandidaten "Thank you!" op hun borden hebben laten zetten om de kiezer te bedanken.

Ik moet zo Saskia naar dansles brengen en dan zit de dag er weer op. Lekker straks de open haard aan, heerlijk, die winterse kou! Ik heb bij Williams-Sonoma ook een boekje met warme winterdrankjes gekocht: hot toddies en hot buttered rum en eggnog en nog meer lekkers. Yum!

Een koude dag vandaag, maar Brynna en ik hebben heerlijk gewandeld met Claudia (mijn vriendin) en Sailor (Brynna's vriendin, een Engelse golden retriever). Het is gek, vroeger vond ik wandelen echt afschuwelijk. Iedere zondag in Nederland hadden we niets anders te doen, dan een wandeling maken, als eendjes achter elkaar. Ik heb jarenlang wandelen verafschuwd, daarna. Maar nu is het anders, de natuur hier is zoveel meer ongerept, er zijn eekhoorns en chipmunks en prachtige vogels te bewonderen. En het is een keuze, ik zou allerlei andere dingen kunnen doen, vroeger was er niets anders te doen op zondag.

En dus konden we vroeger ook niet doen, wat we de rest van de dag gedaan hebben: winkelen bij de mall. De meisjes en ik gingen naar Tysons Corner , want ik wilde alvast de kerstcadeautjes voor mijn broer en zijn familie in Canada kopen. Mijn vader gaat daar over 2 weken heen en het scheelt toch altijd weer een stuk, als ik de cadeautjes aan iemand mee kan geven, i.p.v. ze op te sturen.

Katja en Saskia gingen met me mee. De kerstliedjes worden al overal gespeeld en alle kerstspullen zijn in de winkels, maar voor de echte kerstsfeer wachten we hier toch tot na Thanksgiving. Dan mogen we de gezelligheid van de decembermaand gaan ondervinden. Toch vond ik leuke dingen voor mijn neefje en nichtje en schoonzusje. Helaas niet voor mijn broer, maar ik heb nog tijd.

Mijn dochters zijn echte meisjes en dus kwamen we met nog heel wat ander spul thuis. Ik moet zeggen, dat ik de kersttijd hier heerlijk vind, er komt heel wat bij kijken. Gisteren kregen we al een plastic zak aan de voordeur van de boy scouts. Die moeten we vullen met blikken en ander niet bederflijk voedsel. Dat doen we ieder jaar trouw. Zo wordt er voor daklozen ingezameld.

Saskia heeft vandaag besloten, dat ze haar verjaarspartijtje bij Build A Bear wil hebben. Prima! December is zo'n drukke maand, dat ik probeer haar partijtje op haar verjaardag zelf te houden, want in de weekends kan niemand. Build A Bear is ontzettend leuk en iemand anders doet al het werk. Lui misschien, maar met Saskia's groepje vriendinnetjes heb ik het een paar keer thuis geprobeerd en ben er nu van overtuigd, dat elders een beter idee is!

Een hele leuke dag gehad, gisteren! Ten eerste was Rick natuurlijk thuis, wat de gezelligheidsgraad toch weer een heel stuk omhoog brengt, hoe gezellig het met de kinderen ook is.

We moesten al vroeg op om Saskia op te halen, want de familie waarbij ze logeerde moest 100 km verderop naar hardrenwedstrijden met hun zoon. Op de terugweg hebben we onszelf op een McDonald's ontbijtje getracteerd, een lekkere Egg McMuffin om de dag te beginnen.

Daarna heb ik Christine opgebeld en zijn we voor een ellenlange wandeling door het bos bij haar in de buurt gegaan. Het was prachtig, maar koud, weer en de eekhoorntjes waren in grote getalen aanwezig, hard bezig hun wintervoorraad aan te leggen. Er zitten hier vooral grijze eekhoorns en een enkele zwarte, geen rode zoals in Nederland. De bomen zijn nu vrijwel kaal, na het onweer van vorige week, maar de bladeren op de grond zijn nog prachtig van kleur. Ik moest de neiging onderdrukken om een boeket bladeren mee te nemen.

's Middags zijn we naar de film "Elf" met Bob Newhart en Will Ferrell gegaan met het hele gezin. Het was een ontzettend grappige film, zelfs onze tiener heeft slap gelegen van de lach. Ik weet niet of hij in Nederland uit zal komen, maar zo ja, dan raad ik hem zeker aan. Will Ferrell is bij de elfen op de Noordpool opgegroeid, Bob Newhart is zijn elfenvader. Maar als hij volwassen is, hoort hij natuurlijk, dat hij een mens is en zelfs een vader in New York heeft. Dus gaat hij op zoek naar zijn vader, die een harteloze boekenuitgever is en natuurlijk niet op een volwassen zoon, die denkt dat hij een elf is, zit te wachten. Het is een lekker luchtige familiefilm.

Katja moest gisteravond babysitten, maar de rest van ons vieren is bij ons favoriete restaurant, Cafe Renaissance, gaan eten. Ze kennen ons daar en als we moe zijn is het heerlijk om daar helemaal verwend te worden. Het is een afgelegen restaurant, niet aan de hoofdweg, maar het is altijd druk met mensen, die telkens weer terug komen om de service en het eten. Het wordt door een paar Iraniers gerund en iedere dame is een "lovely lady" en ze zijn dol op de kinderen, ook al is het een sjiek restaurant.

Toen we thuiskwamen was de maansverduistering al begonnen en we hadden een prachtig heldere hemel. Met de buren keken we onder dekens tot de maan helemaal verduisterd was. De kinderen vonden het prachtig, want die hadden nog nooit bewust een hele maansverduistering meegemaakt.

Naderhand zijn we gaan opwarmen bij de buren, die de dvd van Finding Nemo hadden gekocht. Die film hebben we met zijn allen gekeken, bijna tot het einde, want de jongsten waren te moe om het uit te zitten. Dus moeten we vandaag onze eigen copy kopen, zodat we de rest kunnen zien.

Het is nu 8:33 en ik ben de enige wakker. Het heeft vannacht voor het eerst dit seizoen flink gevroren. Vreemd, die plotselinge kou na de warmte van vorige week!

Het wachten is bijna over, Rick hangt ergens over het midden van de VS en moet als het goed is rond middernacht landen. Hij zal wel doodmoe zijn, want hij vertrok vanochtend voor 6 uur plaatselijke tijd uit Hawaii en daar is het 5 uur vroeger dan hier.

Ik heb het vandaag eens rustig aan gedaan en de knutselkast beneden uitgemest. Ook de spelletjes kast heb ik onderhanden genomen. De kinderen zijn nu een stuk ouder en we hadden nog spullen, zoals Play Doh (uitgedroogd natuurlijk) en allerlei kapotte krijtjes. Het voelt goed, om weer ruimte te hebben.

Saskia werd vanavond voor een logeerpartij uitgenodigd bij een vriendinnetje, dus die is weg. En Katja ging naar de high school football wedstrijd. Dus Kai en ik waren alleen thuis en we hebben een spelletje Scrabble gespeeld. Ik heb nooit geweten, dat het zo moeilijk is een "j" te gebruiken in het Engels! Kai won, overigens.

Op het moment zit ik een special te kijken over Martha Stewart. Ik vraag me af of zij in Nederland ook bekend is. Ze was het voorbeeld van de perfecte huisvrouw en heeft een heel bedrijf opgebouwd rond het huishouden en tuinieren, dat op zijn hoogtepunt miljarden waard was. En toen werd ze beschuldigd van aandelen fraude en nu loopt er een flinke rechtzaak tegen haar.

Martha Stewart is zo iemand, die iedereen kent, veel mensen spotten wat met haar, want wie is er nu zo perfect als zij op tv overkomt. Mensen ergeren zich aan perfectionisme en nu ze lijkt te vallen, komen de nare films en boeken uit van degenen, die jaloers waren. Ik kan niet anders dan bewondering hebben voor een vrouw, die vanuit niets zo'n empire heeft opgebouwd. Wat ze ook met de aandelen gedaan heeft, het bedrag was een fractie van haar volle vermogen en het lijkt er toch werkelijk op, dat "men" erop uit is, haar zwart te maken. Ik hoop werkelijk, dat ze vrijgesproken wordt! Als ze een man was geweest, was er lang niet zo'n ophef over gemaakt, daarvan ben ik overtuigd.

Twee nieuwe films, die ik absoluut wil zien, zijn vandaag uitgekomen: "Love Actually", met Hugh Grant en Rowan Atkinson. Helaas is het rated R. Ik wil wedden, dat het om de taal gaat. "R" (Restricted, under 17 not allowed without a parent) wordt gegeven om taal, blootheid en geweld. Van de previews kan ik me niet voorstellen, dat er geweld in voorkomt!

En "Elf", een heel grappige Kerst film, over een man, die aan de Noordpool als Elf is opgegroeid en nu weer onder de mensen komt. Dit is nog maar het begin van een heel stel leuke films, die in de komende maand uitkomen, vooral op Lord of the Rings 3 wordt, net als in Nederland, met smart gewacht.

Een regendag vandaag, ach ja, we mogen niet klagen na al het prachtige weer van de afgelopen weken. Dit gaf me wel zo'n gezellig herfstgevoel. Lekker thuis met thee en een boek. Maar ja, dat kwam er natuurlijk niet van.

Vanochtend om 6 uur met Katja opgestaan, maar een half uurtje later zei ze, dat ze zich helemaal niet lekker voelde en dook dus weer haar bed in. Ze bleef vandaag maar thuis van school. Ze had kennelijk heel wat slaap nodig, want ze sliep tot 11 uur!

Ik ging intussen naar de sportschool, waar de oefentijd snel ging, want ik ontmoette er 3 vriendinnen om mee te kletsen. Als ik er zo een week alleen voor sta met de kinderen, biedt de sportschool nodig contact met andere volwassenen.

Eenmaal weer thuis voelde Katja zich toch beter en verveelde zich, dus besloten we naar Michael's te gaan om knutselspullen uit te kiezen om kerstcadeautjes mee te maken. Ze koos materiaal om op glas mee te tekenen en allerlei dingen om kralen juwelen te maken. Voor Kai en Saskia heb ik bij Hearthsong stiften besteld, waarmee je op kaarsen kunt tekenen. Ook kocht ik bij Michael's voor hen schuim spullen om fotolijstjes en dergelijke mee te maken. Ieder jaar maken de kinderen hun kerstcadeautjes zelf, althans, daar streef ik naar. Vorig jaar lukte het niet, we hadden te veel gaande, maar dit jaar denk ik, dat we op tijd zijn. Het geeft ze een gevoel van voldoening om iets voor anderen te maken en vooral om de blijdschap van die persoon te zien bij het uitpakken. Ik probeer het knutselen bij de kinderen erg aan te moedigen, we hebben beneden in de basement een hele kast vol met knutselspulletjes.

Na een heel heen en weer gerij vanmiddag, naar Katja's bijles en Saskia's dansles, besloot ik de kinderen mee naar de Mexicaan dichtbij te nemen. Ik ben dol op hun spinazie quesadilla's en de kinderen vinden vooral de gratis tortilla chips voor het eten heerlijk. Plus er wordt snel bediend. Ik merkte daar op, dat ik niet de enige ouder ben, die zijn/haar kinderen uit eten neemt zonder wederhelft. Er was een andere moeder met twee kleine jochies en een vader met zijn twee jonge tieners.

Vandaag gehoord, dat Wal-mart, dat al de grootste verkoper van muziek is, nu ook in de download muziek business gaat beginnen. Die oude Sam Walton doet het toch maar goed.

Nu is het Friends kijken, het is tenslotte het laatste seizoen. Wel erg jammer, ik blijf het een leuke serie vinden.

Het weer is ook nooit saai, hier. Een tornado heeft ons maar net gemist, hij ging naar het noorden, in plaats van het zuiden. Gelukkig! Maar we hebben wel noodweer gehad, het regende zo hard, dat ik de overkant niet kon zien. Na de bui moest ik Saskia ophalen bij een vriendinnetje en onderweg stonden verscheidene straten compleet blank. Het is dus gedaan met de hitte, het was vandaag nog flink warm en drukkend, maar morgen wordt het koeler en in het weekend helemaal. Snik! Ik vond het wel lekker zo!

De verkiezingen zijn dus weer voorbij en de meeste mensen op wie ik gestemd heb, zijn ook verkozen. Behalve een Republikeinse, waar ik op de democraat had gestemd, voor de Virginia Senaat. De Senaat is nu overwegend Republikeins en het Huis van Afgevaardigden Democratisch. De Gouverneur is ook een Democraat, dus hopen dat er nu werk zal worden verricht.

Er was nog een controversie, want 9 van de zeer moderne stemcomputers hadden problemen en moesten gedurende de dag gemaakt worden. Door de Republikeinen, die de race om County Supervisor pijnlijk verloren hadden, werd er in het gerecht geprotesteerd, dat er met de stemmen gesjoemeld zou kunnen zijn tijdens dat repareren. Het bleek echter allemaal helemaal volgens de regels gegaan te zijn, dus ver zullen ze niet komen.

Vanochtend moest ik thuisblijven, want mijn Maytag wasmachine moest een nieuwe rubber ring. De oude zat vol met schimmel. Ik heb een zogenaamde front loader, net als de Nederlandse machines, want die wassen stukken beter en gebruiken minder zeep en water en energie, dan de toploaders. Maytag heeft een reclame, waarin het reparatie team zich doodverveeld, want er zou nooit iets met hun machines zijn. Ha! Ze gaan niet vaak stuk, maar in 5 jaar hebben zowel de wasmachine als de droger mankementen gehad.

Nadat de Maytag man weer weg was, besloot ik mezelf eens te verwennen met een manicure. Mijn handen zagen er na al het verven en rond het huis werken niet uit. In ieder shopping center is tegenwoordig wel een nagelverzorgingssalon te vinden. Deze salons doen pedicures, manicures en wenkbrauwen plukken. Vrijwel allemaal worden ze gerund door Vietnamezen. Het is wel grappig om erheen te gaan, want je waant je in een ander land. Het personeel kletst onderling gezellig Vietnamees en spreekt nauwelijks Engels. De nagellak, die ze gebruiken, OPI, komt uit Helmond, Nederland, vind ik altijd grappig om te zien.

Vanavond gaat Katja met haar vriendinnetje's familie mee naar de 8th grade dinner op school. Ik voel me een ietwat slechte moeder, dat ik niet ga, maar omdat Rick op reis is vind ik het te veel en ik heb geen babysit voor Kai en Saskia. Bovendien leek het menu me niets, eerlijk gezegd.

Rick zit ondertussen heerlijk in Honolulu en ziet vanuit zijn hotelkamer de surfers op de golven. Laat ik nou toch een tikje jaloers zijn!

De laatste mooie en warme dag, vandaag, dus ik heb keihard gewerkt in de tuin. Het gras was niet meer te zien door de bladeren en het was flink lang geworden met het warme weer. Normaal doet Rick het grasmaaien, maar omdat hij pas zaterdag weer thuiskomt en het kouder gaat worden, besloot ik het onder handen te nemen. We hebben een flink gazon en het nam meer dan een uur in beslag om te harken (dit is enkel de voorkant van ons huis) en het maaien was ook een flinke oefening, want we wonen op een heuvel. Net voordat ik klaar was, begaf de maaimachine het. Gelukkig werkte de buurman naast mij ook in de tuin en kon ik zijn machine lenen om het karwei af te maken. Pfff! Ik was zo bezweet, dat alle 3 de kinderen verbaasd vroegen wat ik in 's hemelsnaam had gedaan!

Nadat dat allemaal gedaan was, wilde Katja met een vriendinnetje naar de mall en ging Saskia bij een vriendinnetje spelen en kreeg Kai 2 vriendjes bij ons te spelen. Voordat ik Katja naar de mall bracht gingen we bij het politiebureau haar computer ophalen. De detective vertelde, dat ze er verder niet veel op hadden gevonden, maar dat Katja voortaan veel voorzichtiger moet zijn. Hopelijk heeft ze hiervan geleerd!

Toen iedereen op zijn plaats was afgeleverd, begaf ik me naar de school om te stemmen. Het was rond 3 uur en ik dacht, dat het dan wel rustig zou zijn. Niets was minder waar, ik stond in een rij van meer dan 10 mensen. Vooral oudere mensen, die nogal de tijd namen om te stemmen. Ik was nummer 397 vandaag bij dat stembureau.

Ons district is vooruit met stem"biljetten". We stemden al een hele tijd electronisch, maar nu is het per computer. Voor de ouderen was het duidelijk best moeilijk te begrijpen, hoewel je enkel je vinger op de naam van de kandidaat moest plaatsen om erop te stemmen. Er was zelfs een film voor degenen, die langzaam van begrip zijn. Ik heb voornamelijk Democratisch gestemd en 1 Republikein. Ik stem op degene, die mij het meest aanspreekt, kwa overtuigingen, onafhankelijk van de partij. Ik ben wel benieuwd of mijn keuzes het ook geworden zijn.

Vanavond zijn de kinderen en ik heerlijk Japans gaan eten. Katja en ik zijn dol op Sushi en Kai en Saskia vinden Kip Katsu lekker. Als Rick op reis is gaan we vaak uit eten. Op die manier hebben we even een ontspannen tijd met zijn viertjes om te kletsen en het ontlaadt mij een beetje om niet te hoeven koken of opruimen.

Na het eten haalden we een ijsje bij Dairy Queen. Ik eet niet vaak ijs, maar dat van Dairy Queen is te lekker om te laten staan. Vooral hun butterscotch dipped cone vind ik niet te versmaden!

Nu zit ik hier te schrijven met Saskia lezend in haar boek tegen me aan. We hebben allemaal een volle dag achter de rug. Morgen begint de school weer en dus het vroege opstaan. Gaap!

Ok, het begint als een gebroken plaat te klinken, maar nog een zomerse herfstdag, vandaag werden zelfs de warmterecords van 1974 verbroken, 27 graden!

De kinderen waren vrij van school, de leraren moesten de rapporten klaar maken. Dus namen Christine en ik 5 kinderen (onze eigen en een vriendinnetje van Katja) mee naar de dierentuin in Washington. De kinderen (en wij ook) genoten! De dieren waren heel actief, we zagen leeuwen, tijgers, kleine zoogdieren, giraffes, olifanten en de baby olifant en veel meer. De panda's buitelden vlak voor onze ogen over elkaar heen en de gorilla baby zoog op zijn duimpje. En natuurlijk kostte dit alles ons absoluut niets, want de zoo is gratis.

Het park waar de dierentuin in gebouwd is, is prachtig, heel bebost en dat in het midden van de stad. De dieren hebben ruime kooien en veelal omstandigheden, die op hun natuurlijke lijken. We kregen een interessant verhaal over de Mexicaanse wolven van een vrijwilliger en nu willen Katja en Leah ook vrijwilligsters worden.

Er zijn verscheidene huizen, o.a. een reptielenhuis, een apenhuis en "Amazonia" waar het regenwoud is nagemaakt. De zoo doet veel aan onderzoek en bedreigde diersoorten verder helpen. Allemaal hoogst interessant, de kinderen konden door microscopen kijken en computerprogramma's spelen.

Na 3 uur rondgelopen te hebben (de zoo is op een flinke heuvel gebouwd) hadden we genoeg dieren gezien. Soms vraag ik me echt af, of wij naar de dieren kijken, of andersom. Zo hield een van de gorilla's haar hand op voor de popcorn van een van de toeschouwers.

Vanavond logeren Christine en Mallory hier, want Rick en Christine's man zijn op reis. We zijn met zijn allen bij Glory Days Grill gaan eten, natuurlijk moesten onze gasten de overheerlijke cheese fries (patat met gesmolten kaas en bacon) proberen.

Nu zijn we een tv programma aan het kijken over Jesus, Maria Magdalena en Leonardo Da Vinci, naar aanleiding van het heel populaire book van Dan Brown "The Da Vinci Code". Ik heb dat boek gelezen en ik raad het van harte aan. Het zet je aan het denken en is goed onderbouwd.

Het is werkelijk Indian Summer nu, het was vandaag weer 25 graden en alle herfstkleuren zijn "uit". Brynna en ik hebben heerlijk zo'n 7 kilometer gerend, naar het pad, waar ze halverwege ook een drinkbak voor honden hebben. Toch goed van haar, want ze is toch 9 jaar oud, wat is dat, iets van 63 in mensenjaren? Aan het eind van zo'n renpartij hangt haar tong wel zo ongeveer op de grond en loopt ze achter me aan, in plaats van me vooruit te trekken, zoals in het begin.

Gisteravond hadden Kai en Saskia allebei een logeerpartij elders (eindelijk!) en gingen Rick en ik naar Washington. Katja wilde niet mee, dus het werd een romantisch avondje voor ons tweeen. Eerst hebben we rond het Capitool op de Mall gelopen en heb ik foto's gemaakt van de verlichte koepel. Er waren een heel stel buitenlandse toeristen daar.

Daarna zijn we naar een Spaans restaurantje gegaan in een oude buurt. De huizen daar zagen er grappig uit, allemaal torentjes en koepeltjes. Het eten was heerlijk, allerlei verschillende tapas. Mijn favoriet was de gerookte zalm met crab. De serveerster was ontzettend vriendelijk en het was een gezellige avond.

Eenmaal thuis gingen we meteen naar bed, want we waren nog uitgeput van de Halloween vieringen. Ja, ja, we worden oud ;).

Vandaag hebben we ontzettend veel gedaan gekregen: de Halloween versieringen buiten opgeruimd, het gras achter gemaaid (als ik de moed heb zal ik dinsdag het gazon voor onder handen nemen), alles weer op zijn plaats gezet nu de schilders klaar zijn, 24 foto's in nieuwe lijsten gedaan (de andere hingen niet goed en vielen telkens van de muur) en nog meer.

Rick gaat morgen op reis naar Hawaii. Hij vliegt via San Fransisco of Los Angeles (hij weet nooit tot hij op het vliegveld staat wat er op zijn ticket staat, volgens mij!) en doet er in totaal 10 uur over. Om 5 uur morgenochtend gaat hij het huis uit. In Hawaii zal het 6 uur vroeger zijn dan hier, dus moeilijk voor hem om met ons te bellen. Hij komt na middernacht op zaterdagochtend heel vroeg weer thuis.

Om nog een gezellige laatste familie avond te hebben, besloten we vanavond bij Chili's te gaan eten, mijn vader ging ook mee. Mijn vader had eerder voor de borrel gerookte paling uit Nederland meegenomen, wat een lekkernij! Na het eten zijn we de nieuwe Disney film "Brother Bear" gaan kijken. Het was een leuke film, maar niet de beste van Disney. En natuurlijk gaat er weer een ouder dood in, wat is dat toch? Saskia moest even huilen bij het zielige gedeelte, maar verder was er een flinke dosis humor. Het was wel speciaal voor ons, want in april hadden we bij Disneyworld de animators voor deze film aan het werk gezien.

Mijn hemel, het is 25 graden celsius buiten! Op 1 november! Ik ben net terug van een lange wandeling door het bos met Brynna, lekker door de dorre bladeren lopen.

Gisteravond was het ook zulk heerlijk weer, 20 graden toen we gingen trick or treaten, Saskia hoefde niet eens iets onder haar kostuum, dat haar buik bloot liet. De hele dag al waren de kinderen opgewonden, arme leraren. Katja had een Halloween dance op haar school en ging al vroeg in de ochtend in kostuum weg.

Rick kwam vroeg thuis en bracht sandwiches mee van Subway voor het avondeten. Mijn vader kwam met een grote zak snoep om hier aan de Trick or Treaters uit te delen. En toen waren we klaar voor de festiviteiten.

Om 6 uur vertrok iedereen: Katja met een vriendinnetje naar een andere buurt, om met een groep vrienden en vriendinnen te gaan. Kai met 3 vriendjes voor het eerst alleen erop uit, met het hoofd vol strenge regels van de verschillende ouders. En Rick, die als Jim Carrey's "The Mask" verkleed was, Saskia als rood duiveltje verkleed en ik als een doosje Chinees afhaaleten gingen naar onze vrienden Lois en Jim, om met de 7 jarige meisjes van 3 families op pad te gaan.

Onderweg kwamen we langs een heel stel ontzettend goed versierde huizen en mijn vader vertelde, dat hij ook ontzettend veel complimenten over ons huis kreeg. Rick had op het laatste moment nog een spookje, dat bewoog en Trick or Treat zei, opgehangen en spookachtige geluiden aangezet. Bij een huis was er zelfs een skelet in een doodskist en een gigantische spin op het dak.

Nadat de meisjes een flinke buit aan snoep hadden binnengehaald en moe werden van het gesjouw keerden we huiswaarts. Mijn vader had intussen al ons snoep weggegeven en dat was heel wat! Onze lichten moesten dus uit, een teken voor de Trick or Treaters, dat het snoep op is of dat mensen niet meedoen.

Onze buren hadden intussen een vuurtje gestookt in hun draagbare open haard en die op het plein voor ons huis neergezet met een stel stoelen eromheen. Een paar mensen kwamen uit omliggende straten en het werd ontzettend gezellig met wijn, bier en chips. Het werd veel te laat en ik liet me de wijn een beetje te goed smaken, dus vanochtend was het ietwat moeilijk om uit bed te komen!

Het was werkelijk een heel leuke Halloween, zoals altijd. Ik ben dol op dit feest! Nu is het dus allerheiligen en moet ik eigenlijk het Halloween spul opruimen, maar daar heb ik nog even geen zin in!

Oh wee het is 12:25 in de ochtend en we hebben een fantastische Halloween gehad. Meer morgenvroeg!