Disneyworld here I come! Morgenvroeg vertrek ik naar Orlando, dus ik zal dit weekend mijn blog niet bijhouden. De computer blijft natuurlijk thuis, want we zullen ons geen moment vervelen! Voor het eerst in 13 jaar twee dagen en nachten zonder kinderen, ik kijk er eerlijk gezegd wel naar uit. Rick ook, want hij belde me de hele dag met enthousiaste rapporten

Vandaag was de Thanksgiving lunch bij Kai en Saskia op school. Dit is een grote gebeurtenis voor de kinderen en heel veel ouders (ik inclusief) gaan met hun kinderen lunch eten. Het eerste jaar, toen Katja in de eerste klas zat, maakte ik de vergissing om de schoolmaaltijd als mijn lunch te kopen. Nooit weer!!!

Ze krijgen kalkoen die in jus zwemt, een kwak aardappelpuree, een kwak "stuffing" (brood kruimels met een smaakje in dit geval), cranberry sauce, boontjes en een pompoen ijsje toe. De kinderen, behalve Saskia, vinden het heerlijk. Kai deed zich er echt aan te goed. Saskia vroeg om een aparte lunch, die ik dus van huis meenam. Zelf ging ik tussendoor (Saskia's lunch was om 11:50 voor een half uur en Kai's om 13:10 voor een half uur) naar huis om gauw een sandwich naar binnen te werken.

Verder heb ik natuurlijk gepakt en nog gauw wat boodschappen gedaan voor als de kinderen hier met Lauren, onze babysitter, zijn. Saskia is heel opgewonden, want die is dol op Lauren. Lauren is een heel lang blond meisje, een echt Barbie achtig iemand, die natuurlijk de kleine meisjes vooral erg aanspreekt. Ze is 24 en doet een graduate programma in verpleging. Ze is langer dan de meeste jongens hier. Dat is een van de dingen, die ik zo moeilijk vond: ik stak opeens een kop boven alle mannen uit, toen ik naar de VS kwam. In Nederland was ik met mijn 1,75 meter gewend gemiddeld in lengte te zijn. Hier had ik moeite vriendjes te vinden, die tenminste net zo lang waren als ik. Rick is 1 3/4 inch langer dan ik, dus nog geen 5 centimeter! Geen hoge hakken voor mij ;). Maar een Nederlandse vriend van ons, van 25, vond Lauren wel heel leuk om te zien.

Maar hoe dan ook, Lauren is een ontzettend spontaan iemand, iemand, die ik in Nederland waarschijnlijk "overdreven" had genoemd. Soms komt mijn oude "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" aard kijken. Dan denk ik achterdochtig, dat niemand toch echt *zo* aardig kan zijn. *Zo* geinteresseerd in anderen, noem maar op. Maar keer op keer bewijst ze "echt" te zijn: ze stuurt de kinderen kaarten, ze belt regelmatig op, ze emailt, het is gewoon iemand uit duizenden.

Dus vertrouw ik haar volkomen met mijn bloedjes. Maar omdat het voor het eerst in dertien jaar is valt het me toch moeilijk ze achter te laten. Maar ik ben vastbesloten flink te gaan genieten! Tot maandag!