"Mammie, ik voel me niet zo lekker" Een zinnetje dat we gelukkig weinig horen, maar vanochtend dus wel, Saskia had hoofdpijn en koorts. Een heel vervelende dag voor haar om ziek te worden, want ze zou vanmiddag haar eerste dansuitvoering hebben! Die ging dus niet door nu, met ibuprofen voelde ze zich wel wat beter, maar niet genoeg om rond te huppelen.

Omdat ik gisteren de hele dag binnen was geweest, kriebelde het om naar buiten te gaan. Het was nog steeds ijskoud, maar zou wat opwarmen vandaag, tenminste tot het vriespunt.

Kai is altijd te porren voor een excursie, dus ik vroeg hem mee te gaan. Eerst dachten we naar Haines Point te gaan, waar vliegtuigen zo laag overvliegen, dat je het gevoel krijgt ze te kunnen aanraken. Maar naarmate we dichterbij Washington kwamen, besloten we toch downtown te gaan. Daar is zoveel te doen!

We parkeerden dichtbij het Lincoln Memorial, maar gingen daar dit keer niet naar toe. We liepen langs de bevroren vijvers op de Mall naar het Washington Monument. Dit gebouw is het hoogste vrijstaande gebouw ter wereld. Het wordt door niets staande gehouden, behalve de blokken steen waarvan het gebouwd is. Je moet (gratis) tickets halen om naar boven te kunnen. Het is hier meestal enorm druk en dus is het me in alle 20 jaar dat ik hier woon nog nooit gelukt naar boven te gaan.

Dit keer kregen we waarempel tickets om meteen naar boven te kunnen! Een ware mijlpaal in mijn bestaan hier, na 20 jaar naar boven! We waren met een groep Oost-Europeanen en er waren boven 4 ramen waar we uit konden kijken. Het uitzicht was fantastisch, want het was compleet helder. Ik denk wel het verst dat je ooit zou kunnen kijken. De stad ziet er van boven ook prachtig uit.

Op de weg naar beneden zagen we uit de lift de prachtige gebeitelde stenen, die de verschillende staten en steden hadden gegeven.

Eenmaal weer buiten was het na twaalven en hadden we honger. Na een kort overleg besloten we bij het Museum of Natural History een kaartje voor een IMAX film te kopen en daar ook te lunchen. De enige IMAX, die we nog niet gezien hadden, was Jane Goodall's Chimpanzees. Die zou om 3 uur zijn, dus kochten we daar tickets voor.

Na de lunch in het grote cafetaria van het Natural History Museum, waar Kai kip at en ik een kalkoen sandwich, besloten we de straat over te steken naar de National Archives.

Dit is een prachtig gebouw in neo-klassisistische stijl gebouwd, met kolommen en mooie beelden en wat adelaars er bovenop. Het stak indrukwekkend tegen de staalblauwe lucht af, ik moest er gewoon een foto van maken!

Hier worden onder anderen de Declaration of Independence, de Constitution en de Bill of Rights bewaard. Deze drie heel belangrijke documenten voor dit land zijn in dit gebouw te bezichtigen. Kai was heel erg geinteresseerd. Ik was hier jaren geleden al geweest, maar het was toch weer nieuw. Behalve de bovengenoemde documenten waren ook de Louisiana Purchase en 7 andere belangrijke documenten in de geschiedenis van de VS te zien. Van de laatste 7 zag je alleen een reproductie, niet het ware document.

Dat waren o.a. de emancipation proclamation, die slavernij afkeurde, de acte die vrouwen het stemrecht gaf en de Monroe doctrine.

Na alles daar gelezen en bekeken te hebben, gingen we terug naar het Natural History Museum voor de IMAX. Die was prachtig. De beelden van de chimpansees waren ontzettend goed gedaan. Hoe ze zo dichtbij hebben kunnen komen is me een raadsel.

Na de film was het alweer kwart voor vier en moesten we nog helemaal terug lopen naar de auto. En Kai zou Kai niet zijn, als hij niet nog eerst even op het ijs in de vijver moest spelen. Van de auto naar de Archives was het ongeveer 1,5 km lopen, dus we hadden de wandeling er wel op zitten! Het is heel makkelijk om je op de afstanden hier in Washington te verkijken, de blokken zijn veel groter dan in bv. New York!

Om half vijf waren we moe maar voldaan thuis. Ik voel me dan zo bevoorrecht om zo dicht bij al die interessante dingen te wonen. En het enige wat geld kostte was de film en het eten. Er wordt geen entree geheven voor de musea hier.

Wat overigens wel opviel, waren een heel stel daklozen in de kou op de straat. Vrijwilligers gaan met deze kou langs de straatslapers en proberen ze over te halen naar de shelters te komen (er zijn voldoende shelters in Washington, dat niemand zonder dak boven zijn hoofd hoeft te zijn 's nachts). Maar het schijnt een groot probleem geweest te zijn, dit weekend, veel van de daklozen wensen buiten te slapen. Ze liggen op de stoom van de metro en blijven zo een beetje warm. Ze doen wel denken aan de clochards in Parijs, zo. Er was laatst een interview met een homeless op het plaatselijke nieuws en het was de levensstijl van die man. Tja, wat je maar leuk vindt.

Helaas is Saskia nog ziek, dus die zal morgen wel van school thuisblijven. En morgen wordt het warempel "warm", maar liefst 8 graden. We moeten er maar van genieten, want op woensdag gaan we de diepvries weer in.

Hier wat foto's (ik heb ze sterk kleiner moeten maken, de ware versies zijn veel scherper, als je die wilt ontvangen, email me dan):


De National Archives





Het Washington Monument van de verte



Het Witte Huis gezien vanuit het Washington Monument