Ach ja, ik begin toch maar weer met een weerpraatje. Op het moment "sleet" het, ik weet eigenlijk niet wat dat in het Nederlands is, het is een stadium tussen sneeuw en regen. Hierna zal het overgaan op ijzel en dan regen. Balen! Ik had net zo gehoopt op lekker wat sneeuw.

Maar zoals meestal ligt ons gebied precies tussen de koude en warmere lucht, waardoor wat elders als sneeuw valt, hier meestal begint als sneeuw, maar daarna regen wordt. De heel erge kou lijkt hier voorlopig voorbij, alleen 's nachts blijft het nog flink vriezen.

Vanochtend heb ik een Bosu klas gevolgd bij de Fitness Club. Dit was ontzettend leuk en het uur vloog voorbij. Moeilijk was het wel, want je moet echt je evenwicht bewaren op die halve bal en dat is niet eenvoudig. Erna ben ik gaan zwemmen en heb nog even in de whirlpool gezeten. Ik bedacht me, dat ik met "sportschool" het sportcentrum, waar ik heenga, niet goed beschrijf. Het is een centrum, waar je gemakkelijk de hele dag zou kunnen doorbrengen met allerlei activiteiten.

Voor kleine kinderen is er een opvang, waar ze kunnen knutselen, tv kijken, sporten en zelfs slapen. De ouders (en kinderen van 12 en ouder) kunnen zich dan 2 uur vermaken, terwijl er gratis op de kleintjes wordt gepast. Er zijn in de club waar ik meestal heenga 2 sportzalen, waar basketbal, Tae Kwon Do, Karate en andere lessen gegeven worden, gratis voor leden, meestal. Dan zijn er twee studio's, waar je aerobics, spinning, yoga, Pilates en gewichtstraining klassen kunt nemen. Ook kun je er cursussen volgen over o.a. dieet en levensstijl.

Daarna even in de whirlpool, sauna of stoomkamer om de spieren te ontspannen. Met de kinderen kun je daarna naar het zwembad, waar een grote glijbaan is.

Er is een cafe, dat allerlei gerechten serveert en een beauty salon, waar je manicures, pedicures en massages kunt krijgen en een kapsalon. Kortom, een hele dag vol, als je alles probeert. Andere clubs zoals degene in Centreville, waar ik soms heen ga, hebben ook racketball banen en een klimmuur.
In dit gebied is er grote concurrentie tussen de verschillende fitness clubs, dus het maandelijks lidmaatschap is heel redelijk. Het is een prettige plaats om naar toe te gaan, licht met veel chroom en eikenhout.

In de kleedkamer hoorde ik overigens allerlei talen, van Frans tot Farsi, er waren veel moeders met kinderen. Omdat dit zo'n internationaal gebied is, zijn onze kinderen helemaal niet vreemd tussen hun klasgenootjes, met hun twee talen. Ik heb dan ook nooit negatieve reacties op mijn tweetalige opvoeding gehad. Integendeel, zelfs, er wordt altijd zeer positief op gereageerd. Ook op andere plaatsen in de VS, waar tweetaligheid niet zo gewoon is, zijn mensen altijd geinteresseerd en positief. Over het algemeen horen Amerikanen graag over andere culturen en vinden ze een accent in het Engels interessant.

Tweetaligheid is zo ingeburgerd op de school van de kinderen, dat de correspondentie van de school in de meest gesproken talen (Koreaans en Spaans in ons geval) wordt vertaald.

Het enige negatieve geluid over het opvoeden met Nederlands en Engels heb ik van een Nederlandse vrouw hier in Vienna gehoord. Zij leerde haar 2 (zeer begaafde, overigens) zonen geen Nederlands en vond, dat ik mijn tijd aan het verdoen was, want "wat heb je nou aan Nederlands?". Ze sloeg mijns inziens de plank compleet mis. Niet alleen geeft het Nederlands mijn kinderen een band met de cultuur waar hun moeder vandaan komt, het helpt ook nog eens het deel van het brein, waarmee een kind talen leert, beter ontwikkelen.

Makkelijk is het echter niet en ik ken veel families, die verkozen hebben hun kinderen wel wat Nederlands te leren, maar de voertaal Engels te houden. Goed te begrijpen, vooral als je niet al van baby af aan begint, want, en dat merk ik met Rick, het is heel raar om met een taal te beginnen en dan over te gaan op een andere in je dagelijkse omgang. Rick en ik spreken zo af en toe Nederlands, maar het klinkt gewoon niet, Engels blijft de taal tussen ons tweeen. Ik moet er voor de volledigheid bij vermelden, dat Rick dus een goed mondje Nederlands spreekt en dat ook met de kinderen spreekt, en dat alles zonder ooit Nederlandse les gehad te hebben of in Nederland gewoond te hebben.


Onze kinderen zijn overigens vast interessant voor iemand, die tweetaligheid bestudeert.
Ten eerste spreekt niet iedereen in ons gezin dezelfde taal met elkaar. Katja en Kai spreken Engels met elkaar, een overblijfsel van de kinderopvang, waar ze samen in hun eerste jaren heengingen. Kai en Saskia spreken Engels met elkaar, Kai is het minst geneigd goed Nederlands te spreken. Maar Katja en Saskia spreken Nederlands met elkaar, grappig genoeg. En ze vinden het onmogelijk om van die rol af te wijken. Als Kai iets in het Engels tegen Saskia zegt, vertaalt Saskia dat naar het Nederlands voor Katja, alsof die geen Engels verstaat. En omgekeerd.

Een bezoeker zal dus redelijk verward zijn, hier. Dat niet alleen, maar het Nederlands van de kinderen zit vol met Anglicismen. Ik verbeter soms wel, maar natuurlijk niet constant, want dan worden ze onzeker. Ik vind het al fantastisch, dat Katja het bijna 14 jaar vol heeft gehouden!

Er zitten wel een paar grappige gezegdes tussen. Zo zeggen alle 3 (onder invloed van Saskia, die ermee begon) "met uit", in plaats van "zonder", een letterlijke vertaling van "without", dus. Saskia heeft vooral de neiging om het Engels, als ze het Nederlandse woord niet weet, letterlijk te vertalen. Zo heeft zij nooit "kamer" voor iets ("room" in het Engels, "plaats" in het Nederlands). Maar de leukste verbastering vind ik nog altijd Katja's manier van "gisteren" zeggen: "Yesterdag". Het blijft leuk, die tweetaligheid!

Alle drie zijn overigens erg trots op hun Nederlandse afkomst, ze zijn tenslotte voor het grootste gedeelte Nederlands, want ik ben 100% Nederlands en Rick heeft ook Nederlands bloed in zich, van zijn grootmoeder van vaders kant.

Net even naar een reclame voor een anti-depressie middel geluisterd. De wet is zo, dat er reclame voor medicijnen gemaakt mag worden, maar dan moeten ook alle potentiele bijwerkingen genoemd worden. Hoe iemand na zo'n reclame nog kan besluiten dat middel te slikken, is me een raadsel. Zonder uitzondering klinken die bijwerkingen erger, dan de ziekte waarvoor je het medicijn zou innemen!