"Hello y'all!" zo begon een email van een Virginiaanse vriendin van mij. Echt een zuidelijke groet, maar hij laat ook een "probleem" in de Engelse taal zien: hoe geef je "jullie" aan. "Y'all" is echt zuidelijk en klinkt ook heerlijk gemoedelijk. Het moet ook nog met een uitgestrekte "aaah", dan heb je de "Southern drawl" echt te pakken.
Hier in Noord-Virginia wonen we net op het randje het zuiden. Virginia was tijdens de Burgeroorlog natuurlijk een zuidelijke staat en als je buiten het Washington Metropolitan stedelijk gebied komt, is dat meteen te merken.
Op het echt zuidelijke accent wordt helaas nog wel een beetje neergekeken. Toen ik nog reisagente was, was dat het moeilijkst te verstaan van alle accenten in de V.S. Als ik niet te zuidelijk over wil komen en toch "jullie" duidelijk wil maken, gebruik ik maar "you all" of "all of you". Amerikanen zitten er zelf ook wel eens mee in hun maag, overigens.
Hier in Fairfax County wonen we in een van de rijkste counties in de V.S.. Dit is goed te zien aan het soort auto's, dat je rond ziet rijden. Ten eerste zie je nauwelijks de echt oude modellen auto's, zoals de roestige stationwagons en de auto's waar de uitlaat bijna afvalt. De meeste auto's zijn minder dan 5 jaar oud.
Natuurlijk zijn er heel wat minivans, voor wat ze hier "soccer moms" noemen, moeders zoals ik, die hun kinderen overal heen shuttelen. Mijn kinderen spelen geen soccer (voetbal), maar zij zijn daarin een grote uitzondering. En je ziet heel wat SUV's, zoals de gigantische Ford Expedition. En de enkele superdure Hummer (wat een lelijk ding is dat!). En de luxe auto's, zoals Lexus, BMW en Mercedes.
Maar wat het meest opvalt is het grote aantal Jaguars. Het is echt de auto, vooral van ouderen (als ze niet voor de klassieke Cadillac vallen, tenminste). Ik heb de Jaguar altijd best mooi gevonden, voornamelijk vanwege het beeldje van de Jaguar op de neus van de auto. Dus huurde Rick er een keer een, voor een avondje uit. Wat een tegenvaller! Er was echt niets bijzonders aan het interieur. Weg was mijn voorliefde voor de auto en ik vind hem nu ook stijf. Ik dacht vanochtend terug aan dit voorval, omdat ik onderweg naar de Fitness Club maar lieft 7 Jaguars zag! Geef mij maar een leuke rode Corvette!
In Washington was het vandaag een drukte van jewelste. De 31ste verjaardag van de beslissing Roe versus Wade werd herdacht. Bij deze beslissing bepaalde het Supreme Court, dat abortus wettelijk zou zijn toegestaan. Sindsdien werken allerlei anti-abortus groepen hard om die beslissing ongedaan te maken. Zo ook vandaag, duizenden stroomden vanuit alle hoeken van het land naar Washington. Hier hoorden ze o.a. President Bush via een telefoongesprek. En ze marcheerden naar het Supreme Court.
Mijn massage therapist vertelde, dat haar vader daar ook aanwezig was. Zijzelf is voor eigen keuze en het is dus een pijnlijk punt tussen haar en haar vader. Vorig jaar bevond ik mij met een zeer pro keuze vriendin te midden van deze massa demonstranten. Het ging er allemaal keurig aan toe, maar het viel me op hoeveel meer mannen ertussen zaten, dan vrouwen. We voelden ons er absoluut niet thuis, want ik ben ook voor eigen keuze, hier in de wandelgangen "pro choice" genoemd. Dit onderwerp blijft ook altijd weer een punt van debat tussen de verschillende presidentskandidaten. Alle Democraten zijn voor het wettelijk blijven van abortus, President Bush is tegen.
Verder is het vandaag het Chinese Nieuwjaar. Het jaar van de Aap, blijkt een heel gelukkig jaar te zijn, het is Kai's jaar dit jaar. Helaas ben ik geboren in het jaar van de Os, minder gelukkig, dus. Washington heeft een minder grote Chinatown, dan bijvoorbeeld New York en San Francisco, maar toch nog flink groot met heel wat restaurants. Aan het begin staat een prachtige Chinese Poort, die de grootste enkelvoudige Chinese poort ter wereld is.
Op 25 januari wordt in Chinatown een heel mooie Nieuwjaarsparade gehouden. Helaas zullen we dit jaar niet kunnen gaan, omdat we in West Virginia zijn. Net als in Nederland hebben we hier praktisch op iedere hoek een Chinees restaurant. De keuken is echter meestal Sechuan of Hunan, niet Cantonees, zoals in Nederland. De gerechten zijn dan ook heel anders, dan wat we in Nederland kenden. En natuurlijk ontbreekt de Indonesische invloed hier helemaal.
Ter ere van het Chinese Nieuwjaar hebben we vanavond Chinees besteld (het wordt thuisbezorgd). Onder anderen General Tso's kip, Hot and Sour soup en Hunan kip.
Nu ga ik Kai helpen met zijn huiswerk: de geschiedenis van de revolutie. Heel interessant, want, hoewel Kai naar mij kijkt voor antwoorden, heb ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord van de "Sugar Act" of de "Stamp Act"! En zo leer ik langzaam meer over de geschiedenis van dit land.
Nu weer gauw terug naar het pakken voor morgen. Ik weet niet of ik morgen de kans krijg te schrijven. Zo niet, dan wens ik een ieder een heel prettig weekend en als ik in Snowshoe niet online kan komen, zal ik op dinsdag weer schrijven.
Ons weer:
donderdag, januari 22, 2004
Gepost door Petra op 19:23
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten