Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, december 31, 2005

Happy New Year!!!

Recipe for a Happy New Year
Author Unknown

To leave the old with a burst of song
To recall the rights and forgive the wrong;
To forgive the thing that binds you fast
To the vain regrets of the year that's past;

To have the strength to let go your hold
Of the non-worthwhile of the days grown old;
To dare to go forth with a purpose true;
To the unknown task of the year that's new,

To help your brother along the road
To do his work and lift his load;
To add your gift to the world's good cheer,
Is to have and to give a Happy New Year


Terwijl ik hier zit te wachten op onze eerste gasten is in Nederland het nieuwe jaar al begonnen! Ik heb mijn moeder en Petra al telefonisch Gelukkig Nieuwjaar gewenst, helaas was Wendy niet te bereiken. De rest van mijn lezers en lezeressen wens ik een heel fijn en gezond 2006 toe!

De laatste dag van het jaar begint al goed in huize Engle, want om negen uur rijdt een grote FedEx Express truck onze oprit op en daaruit kwomt, eindelijk, Kai's step! Rick en Kai hebben hem meteen in elkaar gezet en Kai is de koning te rijk ermee.


Eindelijk!




Intussen maak ik het oliebollen beslag van drie pakken Atlanta oliebollenmix en zet die in de oven om ze te laten rijzen. Het deeg van dit merk rijst enorm en er komen heerlijk luchtige oliebollen uit. In voorgaande jaren mixte ik er altijd vruchtjes doorheen, maar die werden niet lekker gevonden, dus heb ik ze dit jaar helemaal achterwege gelaten.


Ze zien er goed uit en smaken dat ook!


Om toch nog wat beweging te krijgen vandaag stel ik mijn nieuwe GPS speeltje zo in, dat ik 5 km tegen een virtuele tegenstander moet rennen. Ik zet hem op een half uur en ik win met 20 seconden voorsprong! Met alle heuvels, die ik op mijn parcours had gekozen, ben ik heel blij met die uitslag!

De schorten gaan voor en de schalen komen te voorschijn en bijna drie uur lang zijn we met zijn vijven bezig met hapjes en slaatjes maken! Op het menu staan onder anderen:
- hamsalade, aardappelsalade, pasta salade en zalmsalade
- gerookte zalm, zure haring en "caviaar"
- spiesjes met mini tomaatjes en mozzarella bolletjes
Prikkertjes met:
- ham met asperge rolletjes
- meloen met rauwe ham
- salami met augurkjes
- bologna met druiven
- kaas met ananas
- dadels met cream cheese
- appel schijfjes met pate
- tortilla rolletjes met kalkoen en boursin
en ik ben vast nog wat vergeten!

Hopelijk komen er veel hongerige mensen om ons dit alles te helpen opeten! Ik hoop, dat iedereen een heel gezellige Oudejaarsavond heeft gehad en dat de kater morgen niet te erg zal zijn!

vrijdag, december 30, 2005

Back to nature!

Bij het opstaan heb ik gewoon zo'n gevoel, het valt niet te beschrijven, maar ik wil gewoon naar buiten. Weg uit de voorsteden, echt de natuur in! Ik heb geen zin om weer door de buurt te moeten lopen, die heb ik nu wel gezien, ik wil anders!

Rick is er ook wel voor te vinden, we hebben alleen Madison te logeren en om kwart voor tien zijn de meisjes nog niet wakker! Rick zorgt, dat ze dat wel zijn, door per ongeluk (althans, dat zegt hij!) het alarm af te laten gaan. Horen en zien vergaat als dat gebeurt! Ik hoop altijd maar, dat dat 's nachts niet zal gebeuren!

Om half elf komt Kirsten haar dochter ophalen en dan maken we ons klaar om naar de Shenandoah te gaan. Katja, Leah en Diana worden eerst bij Tysons Corner afgezet, want de natuur is niets voor de tieners!

Het neemt ook wel even voor ik Saskia heb overgehaald (die vervolgens in het bos compleet geniet, natuurlijk), maar Kai is meteen klaar om te gaan!

Zonder enig verkeersprobleem komen we drie kwartier later in Front Royal aan. Dit is een leuk frontierstadje aan de voet van de Blue Ridge Mountains. De weg erheen is ook altijd erg mooi, zelfs in de kale winter. Glooiende heuvels met rode schuren, donkerbruine stieren en overal rondcirkelende roofvogels.

Als we bij de ingang van het Shenandoah National Park aankomen, blijkt dit gedeelte gesloten te zijn! Er ligt nog steeds sneeuw en ijs op de hogere gedeeltes van de weg en de National Park Service maakt de weg niet schoon. We maken dus rechtsomkeerts, maar parkeren een paar honderd meter verderop. Hier weten we van afgelopen jaren, dat er een mooi pad loopt langs een beekje met watervalletjes.

Het wordt een echte hike, in het begin klaagt Saskia steen en been. Maar als ze met Kai en Rick een nieuwe waterval gaat maken in de beek en er daarna als enige, omdat zij laarzen aanheeft, doorheen mag lopen, wordt het opeens interessant voor haar.






Het fijne van hier in de bossen lopen vind ik, dat je nooit iemand tegen komt! We lopen meer dan een uur zonder een ziel te ontmoeten. Dan zien we, dat de afgesloten weg een stuk boven ons loopt en Rick krijgt het onzalige idee om de beek over te steken en de super steile heuvel op te klimmen, zodat we gemakkelijk via de weg terug zouden kunnen lopen (dit alles met Saskia in gedachten).

Dus we klimmen over gladde rotsen om de beek over te steken, want natuurlijk is hij hier extra breed. Gelukkig halen we het allemaal, want het water lijkt me ijzig koud en ik kan me goed voorstellen hoe Saskia had geklonken als ze erin was gevallen!

Vervolgens lopen we door de wildernis naar de voet van de heuvel. In de zomer zou dit onmogelijk zijn! Dan zouden we ons zorgen moeten maken over teken en poison ivy met de dichte begroeiing hier.

Aan de voet van de heuvel vraag ik me af, wat Rick dacht??? Het ding is zo ontzettend steil en er zijn bijna geen houvast punten! Kai en ik gaan samen naar boven en ik ben de hele tijd bang een slang uit zijn winterslaap te wekken! Nu weet ik weer, waarom rots beklimmen mij niet aantrekt als sport! Jeetje, dit vergt echt concentratie en kracht!

Maar ja, ik wilde vandaag sporten en hier is het dan! Mijn hartslag (gemeten door de GPS, die alles bij houdt, terwijl ik bezig ben) gaat flink omhoog! Zonder slangen en zonder vallen (pff!) halen we het. Rick en Saskia doen wat voorzichtiger (Rick heeft ook niet de goede schoenen aan) en doen er langer over, maar uiteindelijk staan we allemaal op de weg.

Nu is Saskia helemaal in haar element en ze rent de hele weg naar beneden naar de auto. We zien onderweg wel wat sneeuw, maar waarom de hele weg daarom moet zijn afgesloten ontgaat ons. Al met al hebben we toch een heel leuke hike, dus we klagen niet.

Op de terugweg is er bij Gainesville een naar ongeluk gebeurt. We zien ambulances af en aan rijden en wij staan stil! Als de file uiteindelijk oplost zien we niets meer van het ongeluk, het is heel efficient opgeruimd!

Al gauw zijn we weer thuis en springen allemaal onder de douche! Die klimtocht op de heuvel was vies!

Als afsluiting van een leuke dag besluiten we bij Artie's hier vlakbij te gaan eten. Gelukkig bellen we om onze naam op de lijst te laten zetten, want er blijkt al een uur wachttijd te zijn!

Dit is een super populair restaurant en het is duidelijk waarom: de service is fantastisch (en het is er heel wat minder duur dan bij de Serbian Crown!) en het eten is uitzonderlijk lekker.

We genieten van onze maaltijd en gaan dan thuis de "40 Year Old Virgin" kijken. Ik weet niets van die film, maar halverwege ben ik toch preuts genoeg, dat ik Rick zeg hem af te zetten. Dit is geen film, die voor 10 en 13-jarigen geschikt is. De taal alleen al! Misschien ben ik toch al erg Amerikaans, maar ik vind het niet kunnen!

Ik ga vanavond vroeg naar bed, zodat ik morgen op tijd op kan, want er is heel wat voor te bereiden voor het buffet en de oliebollen! Iedereen een heel prettige jaarwisseling toegewenst en al het beste voor 2006!

Natuurlijk heb ik een aantal filmpjes gemaakt van het uitstapje van vandaag. Hier rijden we door Front Royal. We zien een aantal heel mooie watervalletjes, hier is er een van. Kai, Rick en Saskia proberen de stroom te verleggen en nieuwe watervallen te creeren. En Saskia heeft er soms niet zo'n zin in, maar vindt dan wel een stok om mee te bonken.

donderdag, december 29, 2005

Een grijze donderdag

Bij het opstaan wist ik het al: ik had gewoon in bed moeten blijven! Het regent en is mistig en ik weet, dat ik niet mag klagen, want de zon schijnt hier toch wel 90% van de tijd, maar: Jakkes!!!

Gelukkig maakt Rick lekker koffie en ontbijt en zitten we gezellig te eten. Als hij vervolgens zijn email checkt komen er niet te herhalen termen uit zijn mond. Eindelijk is er een "update" van FedEx over Kai's step en die is, dat het pakket teruggezonden wordt naar de verscheper. Wat???

Na allerlei omwegen krijgen we eindelijk een lokaal FedEx persoon aan de lijn, die doodleuk vertelt, dat het pakket zodanig beschadigd is, dat het terug moet naar de zender.

Dit betekent, dat Kai dus deze hele Kerstvakantie niet van zijn cadeau kan genieten, tenzij wij heel wat extra geld besteden om het morgen of overmorgen bezorgd te laten worden. Ik probeer een supervisor bij FedEx zover te krijgen de overnacht verschepingskosten kwijt te schelden, maar krijg te horen, dat er eerst bewezen moet worden, dat FedEx de reden van de beschadiging is. Aangezien niemand anders dan FedEx het pakket in behandeling heeft gehad, lijkt me dat wel heel duidelijk! Ze antwoordt, dat als iedereen, die een beschadigd pakket had, hun verschepingskosten vergoed zou krijgen, FedEx wel op zou kunnen doeken. Ik ben inmiddels zo pissig, dat ik terugbijt, dat, als FedEx zoveel goederen beschadigt, ze inderdaad geen recht van bestaan hebben!

Wat een on-Amerikaans slechte service geeft dit bedrijf!! Ze zijn te groot geworden, kennelijk, maar van verschillende kanten heb ik al gehoord, dat wij bepaald niet de enige zijn met klachten over dit bedrijf! Op een gegeven moment gaat ze dat opbreken (hoop ik, sadistisch!).

Rick en ik beraden ons en besluiten toch de step te bestellen, zodat hij zaterdag bezorgd wordt. Het is flink duur, maar hopelijk kunnen we uiteindelijk die kosten toch op FedEx verhalen en zo heeft Kai tenminste nog twee vakantiedagen om hem uit te proberen. Wat een gedoe! Nu maar hopen, dat FedEx het dit keer wel voor elkaar krijgt!

Al met al zit ik de hele ochtend aan de telefoon hierdoor, want Rick laat mij zulk soort akkefietjes waarnemen. Hij weet, dat ik in de service industrie heb gewerkt en in mijn baan heel wat gunsten voor elkaar heb moeten krijgen. Dit keer stuit ik echter op complete onwil!

Later dan we wilden gaan we op weg naar Wegmans. Ik ben dit jaar heel georganiseerd en heb de boodschappenlijst voor ons Nieuwjaarsbuffet op categorie gerangschikt. Nog doen we er in deze gigantische supermarkt bijna drie uur over om alles te vinden!

Nadat we al het lekkers (en het is veel, maar ja, we krijgen dan ook bijna 40 mensen!) naar de auto hebben gesleept, rammelen we van de honger. Het is ook al na tweeen! Binnen bestellen we een lekkere sandwich (ik een zalm BLT (bacon, lettuce and tomato) die heerlijk smaakt) en hebben even een rustige lunch samen (nou ja, rustig, Saskia belt er drie keer doorheen, waar we nou blijven?).

Thuis helpen de kinderen mee met wegzetten en dan komt Laura om mij een massage te geven. Au! Het zit allemaal goed vast! Ik weet, dat ik me er beter door zal voelen, maar ik ben blij, dat Laura zo aardig is, anders weet ik niet of ik die pijnigingen vol zou kunnen houden. Ik snap mensen, die massages lekker vinden, dan ook absoluut niet!

Saskia speelt de hele middag met Madison en natuurlijk komt de vraag voor een "sleepover". Aangezien we morgen niets bijzonders gaande hebben, stemmen we toe.

Katja gaat met een groep vrienden bowlen en Rick, Kai en ik gaan waarschijnlijk "March of the Penguins" kijken, dat lijkt me een fantastische film!

woensdag, december 28, 2005

"Zits"

Na al het lange uitslapen heb ik vanochtend zin om de dag op een redelijk normale tijd te beginnen. Ik sta dus om acht uur op en eet mijn bakje Fiber One cereal en mok met koffie in gezegende stilte.

Kai heeft Charlie te logeren en die twee zijn vast laat opgebleven, want ze sliepen in de basement, waar ook de nieuwe X-Box 360 staat. Saskia heeft Aoife te logeren en als ik bij hen in de kamer kijk liggen ze zusterlijk naast elkaar in diepe rust in Saskia's bed (wat maar een eenpersoonsbed is, dus veel ruimte zullen ze niet hebben!).

Soms vind ik het maar vervelend, dat ik iedere dag moet sporten, maar de afgelopen paar dagen ben ik met graagte gegaan! Vandaag besluit ik mijn GPS uit te proberen door te gaan joggen. Ik heb geen zin om weer meer dan een uur op weg te zijn, dus besloot harder te lopen, dan gewoonlijk en voor minder tijd. In een half uur loop 3,5 mijl, niet gek, dus!

Het is lekker weer om te lopen en ik moet zeggen, dat ik hoop, dat het nog even zo blijft. De sneeuw is wel spannend als het net gevallen is, maar het ijs, dat daarna nog weken bleef liggen, vond ik niets. Juist van dat buiten kunnen sporten geniet ik.

Thuis neem ik niet de tijd om te douchen en rijd meteen naar Party City. We hebben op Oudejaarsavond een heel stel vrienden uitgenodigd en ik wil bordjes, servetjes en versieringen kopen. De keuze van verschillende "Happy New Year" en "2006" bordjes en versieringen is enorm! En de prijzen zijn veel beter, dan wat ik vorige week bij Party Mania zag. We zullen het nieuwe jaar weer met veel toeters en bellen kunnen inluiden!


Deze hele muur is enkel en alleen Nieuwjaar's spullen!!


Rick is intussen ook druk bezig en brengt mijn van naar de car wash. Dit was heel hard nodig, want hij was grijs van al het zout, in plaats van zijn gewoonlijke mooie blauwe Smurf kleur!

Voor de New Year's Party moet ik natuurlijk ook nette nagels hebben, dus rond het middaguur maak ik een afspraak met Thu bij de nagelsalon. Tijdens het schuren en lakken lees ik het stripboek van "Zits", dat ik van Rick heb gekregen. Ik moet regelmatig moeite doen het niet keihard uit te schateren, zoveel herken ik in die strip!! Hij beschrijft het leven met een tiener zo goed! Na een uurtje sta ik weer met keurig gelakte nageltjes buiten, altijd een goed gevoel.


Met het hele gezin en Aoife rijden we vervolgens naar Tysons Corner, waar we bij de AMC bioscoop "Cheaper by the Dozen 2" gaan kijken. Het is druk bij de mall en het theater zit bijna helemaal vol, waardoor we op de derde rij moeten zitten. Gelukkig zijn deze nieuwe bioscopen zo opgezet, dat je zelfs zo vooraan je nek niet hoeft te pijnigen!

Cheaper by the Dozen 2 is een ontzettend leuke, feel good, film en ik ben dol op Steve Martin! Saskia merkt na afloop op, dat ze de film te kort vond. We zijn het er allemaal mee eens, want we hadden graag nog meer over de Bakers gezien!

Aoife wordt, na bijna 24 uur met Saskia te hebben gespeeld, weer door haar vader opgehaald en we gaan ons allemaal verkleden om uit eten te gaan.

Achttien jaar geleden, we woonden voor het eerst samen, begon Rick onze traditie om naar het westen te rijden onze eigen Kerstboom om te kappen. Op de terugweg kwamen we langs The Serbian Crown, een Russisch/Serbisch restaurant, waar Ricks ouders regelmatig aten. We konden ons een maaltijd daar eigenlijk niet veroorloven, maar maakten toch een reservering voor die avond. We zouden het eventueel wel afbetalen (we hadden toen grote schulden!).

Bijna ieder jaar daarna aten we op de avond na het kappen van onze kerstboom bij dit restaurant. Helaas zijn de prijzen tegenwoordig onevenredig hoog en de service onevenredig laag. We hebben gedurende de laatste vijf keer bij dit restaurant (niet alleen na het kappen van bomen) een zeer middelmatige ervaring gehad. Lekker eten, maar slechte service maakte de hoge rekeningen moeilijk te aanvaarden.

Maar ja, tradities zijn er om voort te zetten. Dus maakten we vanavond een reservering om met zijn vijven bij de Serbian Crown te gaan eten. Wat mij betreft was dit het laatste bezoek! (Ik weet, dat Rick er anders over denkt, want de Russische gerechten hebben nostalgische betekenis voor hem)

We kregen een leuke tafel en bestelden ons eerste drankje. Katja voelde zich misselijk en we vroegen om wat brood om dat misschien tegen te gaan. Dat bleek moeilijk, we moesten er drie keer om vragen!

Katja en Kai bestelden soda's, dus van zo'n machine, die verschillende priklimonades verschaft. Ze smaakten allebei raar, dus we vertelden de (Zuid-Amerikaanse) serveerder dat en vroegen om nieuwe drankjes. "Nee", zei hij (en dan gaan mijn haren al recht overeind staan, want ik heb jarenlang in de service industrie gewerkt en een ronduit "Nee" jaagt klanten tegen je in het harnas!), dat kon hij niet doen, want dit was het. Ok! Dus Kai bestelde melk en Katja maar water, want ze was misselijk.

Oh, als ik iemand door elkaar had kunnen rammelen, dan was het die serveerder wel!! Volgende vraag: kunnen we de gerechten halve portie krijgen voor de kinderen (heel gewoon in de meeste restaurants hier). Dezelfde serveerder lacht schamper bij die vraag en zegt dan: "En wat moeten we dan met de andere helft?". Oef, ik waan me echt in Europa! Als ik niet met Rick was geweest, was ik weggegaan. Katja voelde zich niet lekker en de serveerder is een jerk, waarom hier nog geld besteden?

Maar ja, Rick is dol op dit restaurant, dus we blijven, ook al voel ik me zieden. Wat denkt die vent wel? Uiteindelijk eten we lekker, maar als Rick naar de wc gaat krijg ik de kans de fooi te geven (op de bijna $300 (!) rekening). Die wordt minder dan 10% en dat gebeurt zelden met mij! Ik kan me er niet toe brengen meer te geven!

Als we naar buiten lopen komt de eigenaar op ons af. Ik vertel hem, dat we al 18 jaar hier komen en dat vanavond een grote teleurstelling was. Misschien ben ik verwend, want bij restaurants als Cafe Renaissance of Bonaroti is de eigenaar altijd aanwezig om te zien of iedereen het naar zijn of haar zin heeft. Deze eigenaar vertelt me, dat hij wel zag dat wij het niet naar onze zin hadden, maar dat we de volgende keer naar hem moeten vragen. Hmm, wat als er geen volgende keer is???

Echt jammer, dat een uniek Europees restaurant zichzelf zo laat gaan. Gelukkig voelt Katja zich iets beter en hebben we alles bij elkaar toch een leuke maaltijd met zijn allen. Maar eens te meer blijkt hoe belangrijk service in de hele ervaring is. Zeker 50% van de belevenis wordt bepaald door de service (voor ons althans!).

dinsdag, december 27, 2005

Bowlen

Om kwart over acht schrik ik wakker, "Ding dong ding dang" speelt het "Jingle Bells" deuntje van onze deurbel (we hebben er een, die je kunt instellen voor allerlei liedjes, waaronder Kerstliedjes). Ik spring uit bed en Rick ook, de schoonmaaksters, die anders vaak pas na twaalven komen, komen vandaag uitgerekend zo vroeg! Ik vraag ze in de basement te beginnen, maar trommel dan toch drie chagrijnige kinderen hun bed uit.

Het is werkelijk net een Mr. Clean wervelwind, die door ons huis gaat, als zij er zijn en ik ontsnap dus maar. Met mijn nieuwe Nordic Walking stokken en Garmin GPS ga ik erop uit. Het weer is werkelijk prachtig, stralend blauwe lucht, een beetje fris met een straffe wind, maar dat is ook wel goed om daar tegenin te moeten.

Al gauw heb ik door hoe ik met de stokken moet lopen en mijn GPS laat regelmatig 5+ mijl per uur zien! Dat is wel even sneller, dan ik zonder stokken loop (maximaal 5 mph, maar dan voelt het ook heel moeilijk en snel). Ook mijn hartslag gaat lekker omhoog, dus die stokken houden we erin!

Als ik een uur en een kwartier later weer de cul de sac in loop heb ik er zes mijl opzitten! Niet gek! En het is pas kwart over tien en ik ben klaar met sporten voor vandaag (althans, dat dacht ik).

De schoonmaaksters hebben inmiddels hun werk gedaan en het huis ziet er weer presentabel uit (de berg afval morgenochtend zal beschamend zijn, maar ja, wat wil je met de enorme dozen waarin alles wordt afgeleverd!). Rick heeft inmiddels FedEx opgebeld en eindelijk gaan ze eens serieus op zoek naar Kai's step, die in het niets verdwenen lijkt te zijn.

Vorige week is er een lijst begonnen met mensen, die avondeten voor de Fishers, die net hun man en vader verloren hebben, kunnen maken en bezorgen. Vanavond is het onze beurt en ik heb besloten taco soep te maken. Dit is een gerecht, dat bij wijze van grote uitzondering iedereen in ons gezin lekker vindt, dus het lijkt me een veilige keuze. Bovendien is het erg gemakkelijk, alle ingredienten in de crockpot, op "low" en een aantal uren later is klaar. Zakje geraspte kaas en zak tortilla chips erbij en de maaltijd is compleet.

Bij Safeway haal ik een aantal plastic Ziploc bakken om de soep in te doen. Ze zijn heel handig, want het eten kan erin bevroren (als er te veel is) of in de magnetron in.

We hebben allemaal de binnenkant van ons huis weer lang genoeg bekeken en willen iets gaan doen. De keuze valt op bowlen. Hier vlakbij hebben we een enorm bowling complex met 40 banen.


Het wordt zo gezellig, dat we maar liefst drie rondes spelen! De eerste ronde lukt het me absoluut niet om de bal uit de goot te houden. Maar met iedere ronde verbeter ik mijn score gelukkig. Ik gooi zelfs in de laatste ronde een strike!!


Rick heeft vroeger in een bowling league gespeeld en dat is nog steeds zichtbaar. Hij scoort ver over de honderd punten tijdens de eerste twee rondes, maar in de laatste ronde is hij moe en winnen Kai en ik bijna van hem! Saskia, die toch zoveel kleiner is dan wij, doet goed mee. Intussen snacken we van hun heel lekkere "steak fries" (frietjes waarbij de schil van de aardappel er nog aan zit) en drinken Diet Coke.



Aan de filmpjes, hier, hier, hier en hier kun je wel zien, dat we veel plezier hebben! Mijn nieuwe fototoestelletje neemt veel betere foto's en filmpjes!

Thuis schep ik de taco soep, die intussen klaar is, in de Ziploc bakken en Katja (zij kent de familie ook goed) en ik rijden naar het huis van de Fishers. Daar denk ik even bij het verkeerde huis te zijn, want een onbekend iemand opent de deur. Maar het blijkt Freya's zus te zijn, die er tot dit weekend logeert. Helaas is Freya zelf niet thuis, want wij wilden onze condoleances nog eens in persoon overbrengen. Maar de soep wordt in dank aangenomen en Katja en ik nemen ons voor er volgende week, als ze allemaal weer alleen zijn, nog eens langs te gaan.

De post brengt vandaag een ware stortvloed aan Nederlandse Kerstkaarten, dus iedereen, die ons er een gestuurd heeft, heel hartelijk bedankt! Ze staan altijd erg leuk tussen alle Amerikaanse kaarten!

*Update*: "Fats", zoals de rode kater blijkt te heten, werd vanavond opgehaald door een heel blije baas. Hij was op de 23e ontsnapt en zij moesten op reis (een scenario, dat ons met Snickers ook niet onwaarschijnlijk lijkt). Vandaag kwamen ze thuis en zagen de bordjes op de palen, die Diana en Katja gisteren hebben opgehangen. Gelukkig! We wisten, dat hij bij iemand hoorde en nu is hij thuis. Een betere oplossing is er niet!

maandag, december 26, 2005

"Boxing Day"

Oh, dit is gevaarlijk! We slapen uit en uit! Ik droom over pinguins en over de film "March of the Penguins", die we aan Kai hebben gegeven. Raar, hoor! Maar om kwart voor negen weet ik mezelf uit bed te hijsen.

Beneden is het nog een grote bende en die moet echt voor dinsdag opgeruimd, want dan komen de schoonmaaksters (oh, wat ben ik blij, want het huis is flink vies met iedereen thuis en een extra kat!).

Een beetje Scrooge-erig beveel ik iedereen om op te ruimen. Het is allemaal leuk al dat spelen en vakantie houden, maar een beetje orde moet er wel zijn. Gelukkig ziet het er aan het einde van vandaag al een stuk beter uit.

Samen met Saskia maak ik op haar "breimachine" een sjaal voor Laura. Jeetje, zeg, dat ding gaat echt snel! Binnen het kwartier hebben we een flinke sjaal af!

Rond elf uur komen Christine en Mallory, de laatste met al haar American Girl spullen. Saskia en Mallory verdwijnen naar boven en spelen met de American Girl poppen. Christine en ik gaan lopen, ik met mijn nieuwe GPS aan. Wat een fantastisch ding, zeg!! Hij houdt precies bij hoe ver we lopen, hoe snel we gaan, hoeveel calorieen ik verbruik en hoe lang we weg zijn. Precies wat ik leuk vind!

Thuis gekomen nemen Christine en Mallory afscheid, zij gaan de menigtes trotseren bij Target en Best Buy. Rick is al naar de mall geweest en is scheel kijkend weer teruggekomen, zo druk was het! Vandaag is "Boxing Day", dus veel mensen hebben nog vrij. Het is ook de dag om cadeautjes, die te klein, niet mooi genoeg, dubbel en wat dies meer zij, terug te brengen. Verder zijn alle Kerst dingen in de grote uitverkoop en dat alles draagt bij aan grote drukte bij de winkels!

Wij hebben ook een heel aantal dingen dubbel gekregen dit jaar (bij wijze van uitzondering, maar ik heb zelfs een dubbel boek!). Ik wacht wel een paar dagen of weken om die te gaan omruilen. Gelukkig zijn de winkels hier daar heel makkelijk mee, je hebt geen bon nodig. Als ze het artikel verkopen kun je een soortgelijk artikel ervoor uitzoeken.

Katja en Diana verspreiden pamfletten door de buurt om te proberen de eigenaar van de dikke rode kater, die hier al drie dagen te gast is, te vinden. Ik heb een deadline gesteld van vrijdag, daarna gaat hij naar de shelter. Hij kan het niet met onze dieren vinden en we hebben er meer dan genoeg!

Zelf werk ik de hele middag aan de muziek op mijn MP3 speler. Dat gaat nog moeilijker, dan ik denk en veel frustraties later geef ik het op. Mijn humeur wordt er niet beter op!

Het menu voor vanavond is weer heerlijk: crab cocktail, lamsboutjes, spinazie, wafel frietjes en zoete aardappel puree. We doen ons er enthousiast te goed aan!

Na het eten vertrekt Katja naar Leah en Kai gaat met de X-Box spelen. Rick, Saskia en ik spelen Scene It op tv en ik ben er heel slecht in! Rick daarentegen weet alles! Wat ik leer van zo'n kwis is dat tv echt hier in de VS is begonnen! Ver voor wij in Nederland zelfs een tv hadden, waren er al series hier!

zondag, december 25, 2005

Merry Christmas!

Na een rusteloze nacht, waarin iedereen behalve ik de halve nacht wakker was, word ik om kwart voor negen door Kai op de schouder getikt. De rest ligt nog in diepe rust! Dat is nog eens andere koek, dan in de jaren, dat er om vijf uur al een opgewonden kind naast mijn bed stond op Kerstochtend!

Samen maken we Rick en de meisjes ook wakker en Santa Rick gaat naar beneden om koffie en thee te maken en de filmapparatuur neer te zetten (iedere Kerst wordt door hem uitgebreid gefilmd). De kinderen vinden hun traditionele Kerstversiering naast hun bed, Katja een feetje, Saskia een engeltje en Kai een dansende Kerstman. Ieder jaar krijgen ze zo'n versiering, zodat, als ze hun eerste eigen Kerstboom hebben, die niet leeg begint, maar met herinneringen uit hun kindertijd.


Wachten bovenaan de trap


Ongeduldig wachten we bovenaan de trap op het "all clear" signaal van Rick. Als dat er dan eenmaal is, wordt er naar beneden gestormd! Saskia is weer helemaal overtuigd van het bestaan van Santa, want ik had haar in niet mis te verstane woorden gezegd, dat ze geen American Girl pop zou krijgen en daar lag die toch onder de boom!



De rode doos is de American Girl pop.


Saskia profiteerde dit jaar van mijn nostalgie, want ik ben me terdege bewust, dat er nog maar een paar jaar "klein meisje" in haar zit!

Onder het genot van een stuk Kerst stol met boter en koffie met wat Amaretto erin (voor Rick en mij althans) pakken we langzaam de cadeautjes uit. We beginnen met de stockings. In de mijne vind ik lekkere Lake Champlain chocola (de lekkerste chocola, die ik ken), Victoria's Secret lotions en een Starbucks kaart.


Katja bekijkt haar nieuwe fototoestel


Onze traditie is om dat een voor een te doen, zodat de gever goed de kans krijgt de reactie bij het uitpakken te zien. Sommige mensen, zoals Ricks familie, geven iedereen zijn stapel cadeaus en scheuren maar. Binnen een kwartier is dan alles uitgepakt en je hebt geen idee of wat jij gaf op prijs werd gesteld. Niet mijn idee van leuk, dus.


Zou het de GPS zijn?

We beginnen met wat de kinderen voor elkaar en voor ons hebben uitgezocht. Van Kai krijg ik 8 pond gewichten en van Saskia een leuk sportshirt met lange mouwen. Katja heeft er een heel thema van gemaakt: eerst krijg ik een potje nagellak, dan een tube footscrub spul, dan een paar leuke sokken en uiteindelijk een paar masserende sloffen. Heerlijk!

Rick heeft me schandalig verwend! Mijn grote wens was een Garmin Forerunner GPS, om mijn workouts serieus bij te houden en die op de computer te kunnen zetten. En die is in vervulling gegaan! En met mijn nieuwe Nordic Walking stokken, ook al van "Santa" gekregen, zal ik overmorgen eens flink gaan sporten! Verder heb ik een MP3 speler gekregen en een mini digitale camera van Canon. Santa was heel goed voor mij!

Al met al pakken we bijna twee uur lang uit, want natuurlijk moet ieder cadeautje ook eerst uitgeprobeerd worden. Daarna gaat iedereen spelen, ik ook, want ik wil mijn muziek overzetten op de MP3 speler en mijn GPS instellen.

Als lunch eten we de restanten van het buffet van gisteravond. We bellen de hele wereld rond om alle familie een fijne Kerst te wensen en te bedanken voor hun cadeautjes.

Voor we het weten is de middag om en beginnen we aan ons Kerst diner: garnalen cocktail, ham, asperges en puree en Dulce de Leche ijs met slagroom en schuimpjes toe. Het smaakt allemaal heerlijk en we genieten van deze rustige Kerstdag. Andere jaren moesten we altijd of ergens anders heen of er was iemand bij ons, wat toch ook niet helemaal "eigen" voelt.




Met een spelletje Pictionary sluiten we deze heerlijke dag af!

zaterdag, december 24, 2005

Christmas Eve


Omdat ik weet, dat ik de komende dagen aardig wat lekkers over mijn lippen zal krijgen, dwing ik mezelf direct na het opstaan een fikse krachttraining te doen! De tijdschriften Fitness en Self hebben allerlei voorbeelden en het lukt me 45 minuten hard te trainen. Ik ben trots op mezelf, want zin had ik niet!

Na een snelle douche trotseer de Kerstdrukte in Vienna. Bij Party Mania koop ik leuke Kerst bordjes en servetten voor vanavond. Ik heb gewacht tot vandaag in de hoop, dat ze afgeprijsd zouden zijn, maar dat is niet het geval.

Bij Whole Foods staat de hele parkeerplaats vol en moet ik aan de overkant parkeren! Ik kan nog net het laatste stuk jonge Goudse kaas bemachtigen en vind roggebrood, dat Rick zo lekker vind. He, he, helemaal klaar!

Het is zulk fantastisch weer, dat we allemaal naar buiten gaan. Ik heb het gewoon warm voor op het stoepje, terwijl ik mijn moeder in Nederland alvast een fijne Kerst wens. Wat raar toch, de ene week vriest het dat het kraakt, de volgende week is het lente achtig warm!

Katja belt, een vriendinnetje van haar heeft een verdwaalde rode kater gevonden en volgens haar weten ze van wie die is, dus kunnen wij die eventjes in ons huis houden? Erg happig ben ik daar niet op, vooral niet als blijkt, dat die kat andere dieren absoluut niet kan uitstaan. Maar ja, hopelijk komt de eigenaar hem gauw ophalen.

Katja gaat naar een gingerbread house versier party bij Leah en als ze om vier uur thuis komt verkondigt ze, dat ze toch niet weten van wie de kat is. Leuk! Zitten wij weer met een dier van onbekende origine! Ik bel de Vienna politie op om hem aan te geven, maar er is niemand, die een rode kater mist.

De hele middag komen er schattige buurkinderen allerlei lekkers langs brengen op leuke Kerst schaaltjes of in dozen. Ik vind het een heel leuke traditie om zelf gemaakt lekkers aan iedereen te geven.


Enkele van de lekkernijen uit de buurt

Traditiegetrouw maken we een foto voor de Kerstboom en openen daarna de pakjes van de verre (in afstand, dan) familie leden. Ik word goed verwend, mooie nieuwe handschoenen, twee boeken (helaas wel hetzelfde, dus die moet ik volgende week bij Barnes and Noble ruilen, gelukkig gaat dat hier heel makkelijk) en een lekkere warme fleece sportbroek.

Dan is het tijd om de schalen voor het buffet op te maken. We houden het heel makkelijk: verschillende vlees- en kaassoorten, gerookte zalm, zure haring, rauwe groentes met dip, gehaktballetjes en kleine worstjes en crackers en brood.

Chuck en Christine komen en het wordt een heel gezellige avond. De kinderen volgen Santa constant op de computer en als hij in de VS is aangekomen vertrekken Chuck en Christine om thuis hun Kerst op te zetten. Katja gaat met Leah en haar familie naar de kerk, maar mijn plan om mee te gaan laat ik varen, ik ben te moe. Wij pakken onze pijama's uit, die iedere Kerstavond onder de boom liggen en trekken ze aan.

De kinderen vertrekken naar boven (maar niet om te slapen, want Saskia is volgens Rick om half drie nog wakker!) en Santa en Mrs. Claus, alias Rick en ik, vullen de stockings en zetten de Santa cadeaus op, onder het genot van een glaasje Bailey's.


Santa's werk is weer gedaan en de koekjes en melk zijn op (zie onderaan rechterhoek foto)

Helaas is die van Kai inderdaad niet aangekomen, dus die krijgt een mooi gedicht met een plaatje van de scooter.


Daarna duik ik doodmoe mijn bed in en zie vreselijk uit naar de blije reacties morgen!

Kerstverlichting

Gisteravond laat zijn Rick en ik door de buurt gereden en hebben Kerstverlichting bekeken. Hieronder wat van de meest opvallende huizen en een paar filmpjes: hier, hier en hier. Allemaal een heel prettige Kerstavond gewenst!











vrijdag, december 23, 2005

De FedEx Grinch?


Wat is het lekker om uit te slapen, vanochtend! Rick en ik staan heel lui pas om 9 uur op. Saskia volgt al snel en kondigt aan, dat het vandaag Christmas Eve eve is. Inderdaad en wat is ze opgewonden, ze kan werkelijk bijna niet wachten!

Christine komt en we lopen anderhalf uur, we hebben heel wat te kletsen, want we hebben elkaar maar liefst een hele drie dagen niet gezien. Onvoorstelbaar wat er in zo'n korte tijd allemaal voorvalt in onze levens! Het voelt buiten lente-achtig aan, de zon brandt warm en ik doe mijn jas uit. Vreemd, want er ligt nog overal ijs op de stoepen en sneeuw in de tuinen.

Mallory en Christine zijn helemaal in de ban van breien en mijn meisjes willen ook weer beginnen. Van Christine krijg ik een heel leuke felblauwe zelf-gebreide sjaal, die zal leuk op mijn zwarte jas staan.

De meisjes smeken me om naar Michael's te gaan om wol te kopen en ik geef maar toe. Saskia wil voor Laura nog even op de valreep een sjaal breien, maar dat blijkt moeilijker dan ze dacht en ze komt niet verder dan een paar rijen.

Zal FedEx dit jaar Kai's Grinch worden? Het begint er wel op te lijken! Onze traditie is, dat Santa (natuurlijk) in de nacht van Kerst avond op bezoek komt. Hij vult dan de stockings en laat een groot cadeau achter voor iedereen.

Voor Kai zou dat cadeau een electrische step zijn, iets waar hij al jaren om vraagt, maar waarvoor we hem nu pas oud genoeg vinden. We zagen zo uit naar zijn reactie op Kerstochtend, maar FedEx heeft hem nog niet bezorgd, ondanks het feit, dat hij op tijd verscheept is volgens hun website.


De Grinch, alias FedEx!


Rick en ik proberen allebei aan de telefoon informatie te krijgen van FedEx agents, maar we komen niet ver. Hij probeert eerst en krijgt wel een behulpzame dame aan de lijn, maar de lijn valt dood, als ze hem op hold zet. Dan probeer ik het en krijg een lomperd aan de telefoon, die ronduit zegt, dat de step niet voor Kerst bezorgd zal worden en vervolgens ophangt. Goede service van een bedrijf, dat er zo prat op gaat op tijd af te leveren! Gelukkig is de volgende dame aardiger en vindt tenminste uit, dat er morgen ook nog bezorgd zal worden, al klinkt ze allerminst zeker, dat de step daarbij zal zitten.

Gelukkig is Kai oud genoeg om het te begrijpen, als de elven van Santa wat langer over zijn cadeau doen. We zullen, als het niet op tijd komt, een gedichtje schrijven met een foto van de step erbij, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als de "real thing". Hopelijk lukt het FedEx morgen toch te bezorgen, anders heeft het bedrijf voor mij wel afgedaan en zal ik voortaan altijd UPS gebruiken.

De temperatuur wordt vanmiddag zo lekker, dat ik mijn grote achterstallige stapel tijdschriften mee naar buiten neem en heerlijk in het zonnetje ga zitten lezen. Het is toch grappig, de ene dag vriest het dat het kraakt en dan zit je zo op 23 december buiten! Al had ik graag een witte Kerst gehad, dit vind ik toch ook wel heerlijk!


De deurbel gaat en er staat een groepje Carolers voor de deur. Ze zingen "It Came Upon a Midnight Clear" en we zijn gelijk weer in de stemming! "Merry Christmas" wensen we elkaar. Dit vind ik ook zo'n leuke traditie!

Saskia is weer hard aan het breien, ze wil een sjaal voor een van Laura's speelgoeddieren breien. Ze houdt het de hele avond vol en er zijn wel wat gevallen steken, maar het geheel ziet er toch goed uit.




De kaarsjes gaan aan en we gaan gezellig met zijn allen spelletjes spelen. Nog twee nachtjes slapen, maar de sugar plums dansen vannacht al in Saskia's hoofd, dat is zeker! Morgen zullen we via de computer weer volgen waar Santa al is!

donderdag, december 22, 2005

Kerstvakantie!


Rick is vanaf vandaag vrij tot en met twee januari en de kinderen hebben hun laatste schooldag. Samen lopen we Saskia naar school, die trots haar cadeautje voor de juf mee draagt: een zelf gemaakte Kerstkaart met een doosje boterbabbelaars en een cadeaubon voor Barnes and Noble. Juf heeft het verdiend, want het is een zo veel meer ontspannen schooljaar tot nu toe! Iedere dag gaat Saskia met graagte naar school en ik merk, dat mijn stress er ook een stuk minder door is!

Gisteren kwam Rick heel blij thuis, want hij heeft een X-Box 360 gewonnen! Ik had hem zo'n systeem voor zijn verjaardag beloofd, maar ze zijn al maanden compleet uitverkocht. Begin deze week bleek iemand van zijn werk er meerdere gekocht te hebben en die stelde ze met een $50 opslag voor de moeite beschikbaar. Rick zou die morgen gaan ophalen, maar toen won hij er een en bespaarde ons zomaar even $500!!

Hij springt dus gauw in de auto om zijn prijs op te halen, zodat Kai en hij er deze vakantie fijn van kunnen genieten. Ik heb nu wel het gevoel, dat ik hem helemaal geen verjaarscadeau heb gegeven, maar ik weet ook, dat ik het met Kerst weer allemaal goedmaak.
Image hosted by Photobucket.com

Kirsten komt om half elf om te gaan lopen. Ik varieer onze route altijd, dus ik weet nooit precies hoe ver we gaan. Gelukkig heb ik mijn online meter en het blijkt, dat we 8,5 kilometer hebben gelopen. Het is een flink heuvelachtig parcours en na afloop voel ik mijn benen flink! Alleen als je hardloopt realiseer je je hoe heuvelachtig Vienna is!!

Precies tegelijk komen Rick en ik weer thuis. Ik neem een snelle douche en dan gaan we op weg naar Wegmans. Rick is nog nooit bij deze gigantische supermarkt geweest en Christine en Chuck noemden hem al gekscherend een "Wegmans virgin".

Het is zo druk, dat we even moeten "cirkelen" om een parkeerplaats te vinden, maar dan hebben we geluk en krijgen een prima plaats. We beginnen met een lunch, want we hebben allebei honger! We kiezen twee verschillende stokbroodjes met beleg en eten ieder een helft, zodat we twee van de bijzondere combinaties kunnen proberen. Ik drink er een Arizona iced tea bij.

Daarna beginnen we aan onze boodschappenlijst. Het is druk, maar goed te doen, en we vinden uiteindelijk alles (zelfs Leidse kaas!), maar geen gewone Goudse kaas. Daarvoor en voor vers stokbrood moet ik er zaterdag dus nog op uit, maar dat is dus niets. Rick is erg onder de indruk van de keuze en grootte van Wegmans en de lamsbouten komen zelfs met voorbereidings instructies. Het is echt een prachtige supermarkt, maar wat maakt al dat geslenter moe! Bij de kassa kan ik even niet meer staan, alles doet pijn, gelukkig staat er een bankje, waar ik ga zitten en Rick rekent af. Soms lijkt het wel of er een muur wordt opgetrokken en dan kan ik opeens niet meer! Gelukkig helpen de kinderen thuis mee met naar binnen dragen en wegleggen!
Image hosted by Photobucket.com

De rest van de middag heb ik met mijn benen omhoog gezeten en *niets* gedaan! Kai en Rick speelden de nieuwe X-Box, Saskia speelde buiten en Katja paste op bij de buren.

Nu zitten we gezellig met zijn allen, we gaan een van de dagelijkse Kerstfilms kijken en Katja zit huiselijk te breien. Het leven is goed en morgen hoeven we niet om kwart over zes op! Dat is nog het beste van vakantie!!!

Image hosted by Photobucket.com

Dit tafereel zit er voor ons dit jaar niet in, opeens wordt het weer warmer!

woensdag, december 21, 2005

Klaar!!



Een heel andere ochtend, dan gewoonlijk, want ik heb vandaag bewust besloten niet te gaan sporten. Kai moet om half negen bij de orthodontist zijn. Mijn haar ziet er nog prima uit van de kapster gisteren, dus ik neem gewoon een snelle douche en kleedt me aan, niet in sportkleren zoals gewoonlijk, maar in mijn Grumpy Holidays trui en kerstsjaal.

Rick rijdt Saskia naar school en ik rijd met Kai naar de orthodontist. Daar lees ik het Ouders Online forum weer eens bij op mijn mobieltje. Dit forum is heel mobiel vriendelijk en makkelijk te lezen. In de rubriek "Opvoeden in het buitenland" loopt een discussie over hoe mensen, die in het buitenland wonen, nu over Nederland denken. De discussies zijn interessant, alleen is het moeilijk met zo'n telefoontje te reageren. Daarom snap ik de SMS rage niet, dat gepieter met een miniem telefoontje! Niets voor mij!

Kai komt al gauw weer boven water en mijn zusje belt me als we onderweg naar zijn school zijn. Gelukkig voor Kai, want ik wilde hem net vragen over zijn vrijwilligers uren, die hij dus nog niet klaar heeft!


Thuis zie ik, dat Katja, mijn vriendin, heeft gebeld. We zouden elkaar om elf uur ontmoeten in Tysons Corner, maar haar zoontje voelt zich niet zo lekker. Ik bel haar terug en we spreken af, dat ik na mijn winkelen bij de mall haar kant op zal komen.

Gelukkig ken ik de mall goed en weet waar te parkeren, want het is razend druk! Het is nooit zoals in Hoog Catharijne, waar je nauwelijks vooruit komt, maar voor onze begrippen is het druk! Maar iedereen is zo vrolijk!

Bij L.L. Bean koop ik voor Rick een broodnodige nieuwe toilettas. Hij is echt "cool" met allemaal vakken. Er staat een flinke rij bij de kassa, maar iedereen grapt en kletst met elkaar en voor ik het weet ben ik aan de beurt.

Coup nummer een is gelukt! De volgende stop is helemaal aan de andere kant van de mall: Barnes and Noble. Daar vind ik voor ieder kind een boek. Leesmateriaal vind ik essentieel, vooral voor Kai, die niet zo'n lezer is.

Inmiddels heb ik honger gekregen en strijk neer bij de sushi bar van Pauli Moto's. Dit restaurant is opgezet door de Iron Chef en is erg interessant. Ik bestel iets wat Robotayaki heet, garnalen, zalm en groentes op een stokje Japans gemarineerd en gegrild met drie sauzen. Het smaakt erg lekker en ik heb een leuk gesprek met mijn sushi bar compagnon, een zakenman, die mooi uitziende sushi bestelt.

Voldaan ga ik verder. Ik koop stocking stuffers en een grote verrassing voor Saskia: een ochtendjas. Daar zeurt ze al maanden om en ik zag eindelijk een leuke, niet zo dure in haar kleuren. Die gaat onder de boom en mag ze op Kerstavond openmaken. Als er iemand uitziet naar Kerst is zij het wel. Het klassieke rammelen en voelen aan cadeautjes wordt door madammeke dagelijks uitgevoerd. Zij heeft het voordeel van mijn nostalgie, want ik heb nu sterk het gevoel, dat zij nog maar even "klein" blijft, dus heel wat kinderlijke wensen zullen zondag vervuld worden.

Net als ik denk mijn lijst afgewerkt te hebben bedenk ik me, dat ik een cadeaubon bij Barnes and Noble voor Saskia's lerares vergeten ben! Ik loop gauw het hele end terug (en het is echt ver, de mall is enorm!) en haal de cadeaukaart in de vorm van een credit card.

Net voor enen ben ik klaar en ik bel Katja, dat ik nu haar richting op kom. Het verkeer staat helemaal vast en er zijn allerlei vreselijke ongelukken gebeurd. Mensen hebben duidelijk hun hoofd niet bij de weg en dat resulteert helaas in tragedie. Gelukkig ga ik de andere kant uit en kom een kwartiertje later bij Katja aan.

Onder het genot van een paar koppen thee kletsen we bijna drie uur vol! Zo gezellig en haar vierjarige is een knuffeltje! Dan belt Katja (de dochter), dat ze van school opgehaald wil worden, dus neem ik gauw afscheid. Katja (vriendin) gaat vrijdag naar Turkije, naar haar schoonfamilie, dus ik wens haar een fijne Kerst en jaarwisseling.

Op weg naar Katja's school zie ik een prachtige vos oversteken. Hij kijkt me nieuwsgierig aan als ik voor hem rem. Prachtig zo'n beest!

Katja heeft nog spullen nodig voor feestjes op school morgen en we stoppen bij Safeway om bordjes en koekjes te kopen. Nog een dag en dan is het Kerstvakantie!! Heerlijk, 11 dagen vrij!

dinsdag, december 20, 2005

Christmas Cheer

Het is zo bitterkoud 's ochtends, dat ik gewoon niet buiten kan sporten. Met -5 temperaturen en harde wind is het niet mogelijk, hoe graag ik het ook zou willen. Ik heb er de kleding ook niet voor, hopelijk kan ik wat warmers vinden.

Min of meer gedwongen begeef ik me naar de sportschool in Centreville en doe met Christine een fikse routine met gewichten. Het is natuurlijk goed, maar ik ben veel liever buiten!

Op de terugweg stop ik bij de Dive Shop om Ricks grote kerstcadeau te kopen. Hij wil zo'n vest, waar je gewichten in kunt doen. Omdat ik geen duiker ben laat ik me helemaal adviseren door de mannen daar. Ze proberen zelfs het vest aan en zijn heel behulpzaam. Hopelijk zal dit voor Rick ook een grote verrassing zijn. Het vest ligt voorlopig in Katja's kamer, want Rick zal daar geen stap in zetten!

Thuis neem ik gauw een douche en ga dan naar de kapper. Mona knipt mijn haar erg leuk en kleurt het ook weer mooi, zodat ik vanavond kan pronken. Ze is nog steeds hard bezig haar "business" op te zetten, dus ik neem wat kaartjes mee om uit te delen.

Om een uur sta ik, keurig gekapt, weer buiten. Ik besluit allerlei dingen in Vienna te gaan doen. Ten eerste benzine tanken, ik zwaai mijn Speedpass en bij de Mobil geeft me dat een volle tank.

De volgende stop is Whole Foods en daar vind ik een echte Kerststol met spijs. Er zijn ook allerlei hapjes te proeven en daar maak ik graag gebruik van!

Bij Big Planet Comics haal ik wat Donald Ducks voor Kai en Supermans voor Rick voor hun stocking en bij de ernaast gelegen ABC Store (Alcoholic Beverage Control Store) wat kleine likeurflesjes, Bailey's voor Rick en Di Saronno voor mij, voor de Kerstochtend koffie. Hier in Virginia kun je alleen wijn en bier bij de supermarkt kopen, andere alcohol alleen bij zo'n staatswinkel. De wetten omtrent de verkoop van alcohol zijn in iedere staat verschillend en vroeger was de leeftijd, waarop je alcohol mocht kopen, ook anders per staat. Maar zo'n vijftien jaar geleden is dat landelijk 21 jaar geworden.

Thuis leg ik alles gauw weg en als de kinderen thuis zijn gaan we met zijn vieren naar Target. Daar zoeken zij hun cadeautjes voor de rest van het gezin uit. Ik vind het lief om te zien hoeveel moeite ze doen. Kai en Katja gaan er alleen op uit en ik help Saskia. Het is zo'n heerlijke winkel, die werkelijk alles heeft.

Als ze allemaal geslaagd zijn en afgerekend hebben rijden we naar PetSmart, want natuurlijk mogen de dieren met Kerst ook niet vergeten worden!

Thuis vind ik al allerlei emails over het regelen van maaltijden voor Freya en haar gezin de komende weken. Fantastisch vind ik het altijd hoe de buren in nare tijden zo voor elkaar klaar staan!

Vanavond is de jaarlijkse "Christmas Cheer" bijeenkomst van alle bekenden in de buurt bij het That's Amore restaurant. Vrienden van ons, Michael en Denise, nodigen dan iedereen, die ze in de buurt kennen, uit om (op eigen kosten) een drankje te komen drinken. Een heel leuk initiatief en het is altijd druk bezocht.

Rick en ik eten eerst heerlijk bij Le Canard, een goed Frans restaurant in hetzelfde shopping center als That's Amore. Hoewel Le Canard bekend staat om, je raadt het al, zijn eendenborst gerechten, kiezen we allebei iets anders. Vooraf een ontzettend lekkere geflambeerde spinazie salade en als hoofdgerecht heb ik een precies goed voorbereide filet mignon en Rick een schnitzel. Vorig jaar hebben we hier ook net voor de Kerstn party gegeten, dus dit wordt al een leuke traditie.

Als we That's Amore binnenlopen is het al gezellig druk en we gaan als laatsten rond tien uur weg! We waren zo leuk in gesprek met Aoife's ouders, dat we ze voor ons feestje met Oudjaar hebben uitgenodigd. Haar vader, Niall, is Iers en een ontzettend spontane vent, terwijl haar moeder, Serena, wat rustiger is, maar ook heel erg aardig. Leuk, altijd, zo'n nieuwe kennismaking! Natuurlijk zag ik ze al vaker met het ophalen van Aoife hier, maar op zo'n avond leer je elkaar toch beter kennen.

maandag, december 19, 2005

Leuke ontmoeting



Oh, wat is het vandaag moeilijk om op te staan! Ik blijf echt tot het laatste moment liggen, ik ben helemaal toe aan een vakantie! De kinderen hebben hetzelfde probleem, merk ik, het wordt steeds moeilijker op tijd naar school te gaan. Het is bewolkt en ik hoop van harte, dat het later op de dag zonniger wordt, want ik heb vanmiddag afgesproken naar Great Falls te gaan.

Als we de cul de sac uitlopen zien we net Aoife voorbij lopen, dus loopt Saskia met haar op. Aoife vertelt haar, dat hun buurman is overleden dit weekend. Ik ben geschokt, want ik ken die mensen ook, niet goed, maar hun dochter is een van Katja's vriendinnen en ik zie Freya, zijn vrouw, iedere ochtend bij de school!

Bij de school zie ik Serena, Aoife's moeder, en vraag haar naar de details. Gordon had hart problemen en werd daar al een jaar voor behandeld met een pacemaker. Maar het heeft niet geholpen en op zaterdag is hij overleden. Hoe vreselijk! Hij laat een 11 jarig zoontje en 13 jarig dochtertje achter en natuurlijk zijn vrouw.

Onder de indruk loop ik verder. Tot mijn verbazing zie ik Freya ook vandaag weer "gewoon" naar school lopen met haar zoon. Ik vertel haar hoe erg ik het voor haar vind en ze kan zich duidelijk met moeite goed houden. Onvoorstelbaar, wat een leed! En dat zo vlak voor de feestdagen (niet dat er ooit een "goede" tijd is voor zulke dingen)! Wat moet je zeggen in zulke situaties? Woorden schieten toch absoluut te kort?

Het is bijtend koud en ik ren de lange weg terug naar huis net iets sneller dan gewoonlijk! Christine belt, dat ze liever later wil gaan lopen, vanwege de kou en dat vind ik prima! Ik neem van de tijd gebruik door naar Safeway te gaan en kaarten te kopen. Allereerst zoek ik een Marjolein Bastin condoleance kaart uit voor de Fishers. Dan zoek ik naar een Spaanstalige Kerstkaart voor onze schoonmaaksters, maar die hebben ze niet. Dus maar een gewone "money holder", even zelf de Spaanse wensen erin schrijven.


Starbucks
ligt naast Safeway en daar koop ik een kaart voor in Rick's stocking. Hij is dol op hun drankjes! Als ik er dan toch ben, in die warme, gezellige winkel (ik wou, dat ik er even kon gaan zitten en relaxen!), tracteer ik mezelf ook op een tall, non fat, no whipped cream Gingerbread Latte. Jammie!!

Thuis voltooi ik de nodige huishoudelijke taken, veel leuker gemaakt door het lekker Gingerbread drankje.



Snickers "helpt" met inpakken


Om elf uur is Christine er en gaan we door Vienna lopen. Al heel gauw blaast de snijdende wind door mijn dunne broek en ik hou mijn handen op mijn achterste om nog een beetje warm te blijven! We lopen anderhalf uur en het duurt een kwartier voor ik in een heel hete douche weer opgewarmd ben! Er wordt hier in werkelijke temperatuur en in windchill gemeten en die windchill was laag vanochtend! Absoluut onder het vriespunt!

Saskia komt thuis en vraagt Laura om mee te gaan. Om twee uur halen we, samen met Brynna, Arjen en Carla op van de Metro. Dit zijn twee studenten, die ik via het AllesAmerika forum heb leren kennen. Zij zijn een week in Washington en we spraken af elkaar te ontmoeten. Aanvankelijk zouden we naar Tysons Corner gaan, maar toen bedacht ik me, dat zij geen auto hebben en dat Great Falls National Park wel heel bijzonder is en niemand zonder auto daar kan komen. Dus spraken we af naar Great Falls te gaan.

Bij de Metro zien we Carla meteen staan, Arjen blijkt bij de andere uitgang te staan. Ik had wel geschreven waar ik zou komen, maar dat was niet doorgekomen. Al gauw zitten we alle vijf en ga ik op weg naar het park.

De weg gaat zoals gewoonlijk, maar net als ik het stadje Great Falls wil binnen rijden, staan er twee obstakels op de weg. Ik rij er omheen, maar een paar honderd meter later staat er een serieus obstakel: een enorme vrachtwagen van Virginia Power, die aan de electriciteit aan het werken is. Nonchalant wuift de werker ons toe om te keren. Oh, ok, kennelijk waren de obstakels bedoeld om de weg af te sluiten, duidelijk was het niet!


Oeps, een andere weg ken ik eigenlijk niet en ik heb twee gasten in de auto! Gauw bel ik Rick, die mijn vermoedens bevestigt wat betreft de snelste weg nu. We rijden de mooie Georgetown Pike en komen al gauw bij het park. Laura en Saskia genieten van al het ijs en Arjen en Carla zijn onder de indruk van de mooie natuur. De watervallen zijn prachtig, er is precies genoeg "geweld" in de rivier om veel water en vallen te hebben. Er wordt uitgebreid gefotografeerd en Brynna blijft geduldig beneden wachten, ze is te oud om te klimmen.

Dit park fascineert me, de watervallen zijn altijd anders! Het weer is inmiddels gelukkig stralend. En vandaag cirkelen tientallen gieren boven het water, een indrukwekkend gezicht. IJspegels hangen van de rotsen, waar de zon niet schijnt overdag en we genieten allemaal van het uitzicht, de zon net hoog genoeg om de watervallen te verlichten.

Nadat we de watervallen uitgebreid bekeken hebben, lopen we een stuk door het bos. Brynna lijkt het goed te doen, maar in de auto geeft ze toch over. Het stemt me een beetje somber te weten, dat ze bijna twaalf is en het echt niet lang meer gaat maken. Ze heeft een tumor op haar buik, die ik na de feestdagen ga laten nakijken en ze is zo stram. Wat naar toch, dat huisdieren zo relatief kort leven!




De meisjes zijn net een stel klimgeitjes!

Helemaal verkleumd komen we weer thuis en ik maak gauw thee (Pickwick Tropical Fruit). Arjen en Carla maken kennis met Katja en Kai en we kletsen gezellig. Als Rick thuiskomt gaan we met zijn vieren naar Glory Days Grill, de kinderen blijven thuis en maken zelf wat te eten.

De maaltijd bij Glory Days is erg gezellig, het is een echt Amerikaanse sportsbar. Als "voorafje" bestellen we nachos, met alles erop en eraan, heerlijk! Arjen en ik nemen een crab cake, hun specialiteit en heel erg lekker en bijna te veel. Na het eten zetten we ze af bij de Metro. Morgen vliegen ze terug naar Ohio. Ik hoop, dat we ze een klein stukje Amerika hebben kunnen laten zien!

zondag, december 18, 2005

't Was the last weekend before Christmas...


Gisteren was een gezellig sociaal dagje. Het was werkelijk heerlijk weer en ik heb het gevoel, dat ik de hele dag gelopen heb, want 's ochtends heb ik met Christine anderhalf uur gelopen en 's middags nog eens anderhalf uur met Claudia! Ik had mijn beweging weer binnen!

Tussendoor hebben we cadeautjes ingepakt, het ziet er al aardig bevolkt uit onder de Kerstboom!

's Avonds kwamen Karin en haar twee meisjes en zijn we met zijn allen naar Christine en Chuck gereden. Voor Karin en Christine had ik zakjes met potpourri met kerstlintjes versierd, die kunnen ze aan een deur hangen. Dit vind ik een van de leukste dingen van deze tijd van het jaar: alle knutseltjes en zelf gemaakte lekkernijen! Ik wil er voor mezelf ook nog een maken en dan zal ik een foto maken, want het is een leuk cadeautje en heel makkelijk in elkaar te zetten.

Christine had een maal gekookt, waar we als wolven van gegeten hebben. Het was ontzettend malse varkenshaas met een sausje met creme de cassis erin. Vooraf hadden we toastjes met brie en Christine's zelfgemaakte ananas chutney en als dessert had Karin trifle meegebracht. Het werd zoals altijd dolgezellig!

Vanochtend staat Rick om 7 uur al op, want hij heeft online gelezen, dat Best Buy een lading nieuwe X-Box 360's binnen zal krijgen vandaag. Hij trommelt Kai uit zijn bed en in de hoop, dat niet iedereen hiervan af weet, vertrekken ze. Maar helaas, op de parkeerplaats staan zelfs tenten en Best Buy ging om 8 uur al open vanochtend. Er is geen X-Box meer te bekennen! Ik voel me wel een beetje schuldig, want dat zou Rick's verjaarscadeau zijn en nu moet hij er zo lang op wachten. Maar ja, als hij hem dan eenmaal heeft, zal het extra speciaal zijn.

Voor de verandering heb ik eens helemaal geen zin om te gaan sporten, maar ik wil wel even van het lekkere weer genieten. Ik krijg Kai zo ver om mee te gaan en een stuk met Brynna te gaan wandelen. Zo krijg ik eens te horen, wat zijn grootste wensen zijn voor Kerst.

Na de lunch gaan Kai en Rick naar King Kong, een film, waar ik absoluut geen interesse in heb. Ik blijf met Saskia en Laura thuis en we gaan lekkernijen maken om rond te brengen naar de buren en zelf op te peuzelen. Voor hij weggaat helpt Kai nog even de candy canes te verpulveren met de hamer. Die gaan door de gesmolten witte- en melkchocolade en dat maakt dan "peppermint bark" (pepermunt bast).


De kransjes versieren

De meisjes helpen me goed de cornflakes kerstkransjes maken en ook de Cocoa Puffs pindakaas repen (het recept heeft het over Rice Crispies, maar die hadden we niet, maar de Cocoa Puffs zijn een heel goede vervanging, want bij dit schrijven zijn ze al op!) lukken goed en smaken ontzettend lekker. Als laatste maken we Heath bar crunch (Heath toffee chips met melk chocolade).


Het resultaat van ons werk

Dan gaan we naar Michael's om iets uit te zoeken om de snoepjes voor de buren in te doen. Ik vind heel leuke sneeuwman waxine lichtjes houders voor de halve prijs, want de meeste Kerst dingen zijn al in de uitverkoop.


Een paar van de "sneeuwmannen"

Thuis doen we een papieren Kerst servetje in de sneeuwmannen en vullen ze met hartjes, pepernoten en de dingen, die we net gemaakt hebben. Saskia en Laura brengen ze vervolgens rond in de cul de sac en ik ga met een voldaan gevoel verder met inpakken.

Mijn vader gaat deze Kerst en Oud en Nieuw voor het eerst weg van huis naar mijn zus en broer, dus hij komt vanavond bij ons een vervroegde Kerst vieren. We worden allemaal flink verwend door hem. Het is leuk, zo'n vroege Kerst! En zo ziet hij ook hoe wij zijn cadeaus vinden, in plaats van te wachten tot Kerst als hij hier niet is. Katja krijgt een Furby en kletst erop los met het beest. Saskia krijgt een hele koffer vol make up (oy!) en Kai een machine, die de sterrenhemel op zijn plafond zal schijnen.

We eten gauw van Tequila Grande en haasten ons dan naar de Vienna Baptist Church hier tegenover. Daar wordt vanavond een "Live Nativity" (Levende Kerststal) gespeeld: het Kerstverhaal met Maria en Josef en het kindje Jezus en engeltjes, herders, de drie koningen en een echt ezeltje, schapen en geiten. Het hoort helemaal bij onze Kerst. Helaas werd het vorig jaar afgelast omdat het te koud was, dit jaar hadden we net geluk, het is koud met sneeuw op de grond, maar niet bitterkoud.


Maria, Jezus en de Engel



Opa aait een schaap en probeert Saskia ook zover te krijgen

Een paar filmpjes (wel heel donker, maar dat was het ook), de eerste de drie koningen komen op bezoek en de tweede de engelen, die zingen.

De baby, die Jezus speelt, vindt het maar niks, echter en huilt de hele tijd. De dame naast mij zingt luidkeels en vals de liedjes mee. Maar dat mag de pret niet deren, het is een leuke traditie en na afloop kletsen we even met mensen uit de buurt, die we kennen. Nog zeven nachtjes slapen!


Wat we zien als we de cul de sac binnenkomen