Bowlen

Om kwart over acht schrik ik wakker, "Ding dong ding dang" speelt het "Jingle Bells" deuntje van onze deurbel (we hebben er een, die je kunt instellen voor allerlei liedjes, waaronder Kerstliedjes). Ik spring uit bed en Rick ook, de schoonmaaksters, die anders vaak pas na twaalven komen, komen vandaag uitgerekend zo vroeg! Ik vraag ze in de basement te beginnen, maar trommel dan toch drie chagrijnige kinderen hun bed uit.

Het is werkelijk net een Mr. Clean wervelwind, die door ons huis gaat, als zij er zijn en ik ontsnap dus maar. Met mijn nieuwe Nordic Walking stokken en Garmin GPS ga ik erop uit. Het weer is werkelijk prachtig, stralend blauwe lucht, een beetje fris met een straffe wind, maar dat is ook wel goed om daar tegenin te moeten.

Al gauw heb ik door hoe ik met de stokken moet lopen en mijn GPS laat regelmatig 5+ mijl per uur zien! Dat is wel even sneller, dan ik zonder stokken loop (maximaal 5 mph, maar dan voelt het ook heel moeilijk en snel). Ook mijn hartslag gaat lekker omhoog, dus die stokken houden we erin!

Als ik een uur en een kwartier later weer de cul de sac in loop heb ik er zes mijl opzitten! Niet gek! En het is pas kwart over tien en ik ben klaar met sporten voor vandaag (althans, dat dacht ik).

De schoonmaaksters hebben inmiddels hun werk gedaan en het huis ziet er weer presentabel uit (de berg afval morgenochtend zal beschamend zijn, maar ja, wat wil je met de enorme dozen waarin alles wordt afgeleverd!). Rick heeft inmiddels FedEx opgebeld en eindelijk gaan ze eens serieus op zoek naar Kai's step, die in het niets verdwenen lijkt te zijn.

Vorige week is er een lijst begonnen met mensen, die avondeten voor de Fishers, die net hun man en vader verloren hebben, kunnen maken en bezorgen. Vanavond is het onze beurt en ik heb besloten taco soep te maken. Dit is een gerecht, dat bij wijze van grote uitzondering iedereen in ons gezin lekker vindt, dus het lijkt me een veilige keuze. Bovendien is het erg gemakkelijk, alle ingredienten in de crockpot, op "low" en een aantal uren later is klaar. Zakje geraspte kaas en zak tortilla chips erbij en de maaltijd is compleet.

Bij Safeway haal ik een aantal plastic Ziploc bakken om de soep in te doen. Ze zijn heel handig, want het eten kan erin bevroren (als er te veel is) of in de magnetron in.

We hebben allemaal de binnenkant van ons huis weer lang genoeg bekeken en willen iets gaan doen. De keuze valt op bowlen. Hier vlakbij hebben we een enorm bowling complex met 40 banen.


Het wordt zo gezellig, dat we maar liefst drie rondes spelen! De eerste ronde lukt het me absoluut niet om de bal uit de goot te houden. Maar met iedere ronde verbeter ik mijn score gelukkig. Ik gooi zelfs in de laatste ronde een strike!!


Rick heeft vroeger in een bowling league gespeeld en dat is nog steeds zichtbaar. Hij scoort ver over de honderd punten tijdens de eerste twee rondes, maar in de laatste ronde is hij moe en winnen Kai en ik bijna van hem! Saskia, die toch zoveel kleiner is dan wij, doet goed mee. Intussen snacken we van hun heel lekkere "steak fries" (frietjes waarbij de schil van de aardappel er nog aan zit) en drinken Diet Coke.



Aan de filmpjes, hier, hier, hier en hier kun je wel zien, dat we veel plezier hebben! Mijn nieuwe fototoestelletje neemt veel betere foto's en filmpjes!

Thuis schep ik de taco soep, die intussen klaar is, in de Ziploc bakken en Katja (zij kent de familie ook goed) en ik rijden naar het huis van de Fishers. Daar denk ik even bij het verkeerde huis te zijn, want een onbekend iemand opent de deur. Maar het blijkt Freya's zus te zijn, die er tot dit weekend logeert. Helaas is Freya zelf niet thuis, want wij wilden onze condoleances nog eens in persoon overbrengen. Maar de soep wordt in dank aangenomen en Katja en ik nemen ons voor er volgende week, als ze allemaal weer alleen zijn, nog eens langs te gaan.

De post brengt vandaag een ware stortvloed aan Nederlandse Kerstkaarten, dus iedereen, die ons er een gestuurd heeft, heel hartelijk bedankt! Ze staan altijd erg leuk tussen alle Amerikaanse kaarten!

*Update*: "Fats", zoals de rode kater blijkt te heten, werd vanavond opgehaald door een heel blije baas. Hij was op de 23e ontsnapt en zij moesten op reis (een scenario, dat ons met Snickers ook niet onwaarschijnlijk lijkt). Vandaag kwamen ze thuis en zagen de bordjes op de palen, die Diana en Katja gisteren hebben opgehangen. Gelukkig! We wisten, dat hij bij iemand hoorde en nu is hij thuis. Een betere oplossing is er niet!