Lichtjes en Harry Potter

Brrr!!! Met verlangen denk ik terug aan dinsdag, toen ik het te warm had in mijn trui! Het is bitter koud met een snijdende wind vandaag en natuurlijk staan de buiten versieringen op het programma!

Maar ik heb er zin in en dus loop ik bij wijze van uitzondering niet verder als ik Saskia bij school afzet, maar meteen terug naar huis. Daar staan de zakken met snoeren en draden en lampjes al klaar, het zijn er heel wat!

Met handschoenen, oorwarmers en sjaal aan en een laddertje erbij begin ik. Eerst even alle verlengsnoeren aanbrengen en dan kijken of alles nog werkt, voor ik het ophang. Anderhalf uur werk ik verwoed door en het begint er al goed uit te zien.

Ik zet de nieuwe plastic "kerstboompjes" neer, die natuurlijk zonder gebruiksaanwijzing komen en dus probeer ik een haakje ergens in te wurmen, waar het niet in past: "Krak!", haakje eraf! Dat is even balen, maar vindingrijk als ik ben, lukt het me toch het boompje op te zetten. Ze zien er wel leuk uit, zo met zijn drietjes.

Om kwart over tien komt Kirsten om te gaan hardlopen. Gisteren heb ik al een lang gesprek met haar gehad, want het gaat helemaal niet goed in haar huwelijk. Ik had daar al een tijd zo'n vermoeden van, maar dat het zo erg is als ze me tijdens het lopen verteld, daar tuiten mijn oren van! Ik zal de details achterwege laten, maar dat ze al die jaren in zo'n relatie heeft kunnen blijven is me een groot raadsel!

En nu staat Kirsten voor een groot dilemma. Haar man wil namelijk, dat het hele gezin naar Californie verhuist en zij wil dat per se niet. Maar ze is bang voor het alternatief, want ze vreest, dat hun oudste zoon voor haar man zal kiezen en ze wil het gezin niet opsplitsen. Ik heb vreselijk met haar te doen! Het enige wat ik haar kan aanraden is een advocaat in de arm te nemen en tenminste uit te vinden, wat haar rechten zijn. Ik voel me maar weer eens heel gelukkig, dat ik een man als Rick getroffen heb!

Thuis eet ik gauw lunch en ga dan naar Michael's. In deze tijd van het jaar kan ik daar wel uren doorbrengen! Ze hebben er ook allemaal blaadjes met de leukste Kerst-knutsel projectjes hangen, zo verleidelijk, maar ik weet, dat ik er geen tijd voor zal hebben. Dus gauw alleen zoeken, waar ik voor gekomen ben!

Ik koop een zak geurende denneappels voor bij de voordeur, zodat het huis al bij binnenkomst lekker ruikt en een "denne" slinger om de brievenbus mee te versieren. Alles is op het moment "on sale", dus ik neem ook nog een leuk verlicht beeldje voor in de tuin en twee grote zijden Kerststerren mee. Die laatsten zet ik buiten voor het huis, want ik kan nergens de mini-Kerstboompjes vinden, die ik er eigenlijk wilde neerzetten. De kerststerren staan ook erg mooi, dus zijn een goed alternatief.

Nog even leg ik laatste hand aan de versieringen en neem dan een hete douche om warm te worden. Die wind gaat door merg en been, niet goed voor mijn spieren, maar aan de andere kant geeft het ook dat hele frisse rode wangetjes gevoel.

Rick komt om vier uur thuis en we gaan naar Tysons Corner om daar de Harry Potter film te gaan zien. Saskia is een beetje nerveus, want ze houdt niet van enge, intense films, maar ze slaat zich hier goed doorheen! We genieten allemaal van de film, die vol actie zit.

Als we weer uit de bioscoop komen is het al half acht. De restaurants in de mall zitten met alle Kerstwinkelaars propvol en de minimum wachttijd is een uur. Daar hebben we geen zin in en strijken dus bij La Provence vlakbij ons neer. Dit is een restaurant, dat om de een of andere reden nooit vol zit, het eten is er echter goed en de bediening ook.

Opeens denk ik de man aan het tafeltje naast ons te herkennen als een oude Deense kennis van ons, die al jaren geleden terug naar Denemarken is gegaan. Zijn oudste dochter was op de kleuterschool Katja's beste vriendinnetje, maar sindsdien zijn we het contact met hen verloren.

Als ik Rick zeg, dat ik hem zo op Benny vind lijken, kijkt Rick eens goed naar zijn vrouw en dochter en jawel, hoor, ze zijn het! Het blijkt, dat ze tijdelijk terug zijn in de VS en nu proberen permanent te kunnen blijven. Wat is het toch een kleine wereld!

Als we de cul de sac inrijden zie ik eindelijk hoe mijn ijver van vandaag er in het donker uitziet. Natuurlijk is er een reeks lichtjes toch uit, maar verder ziet het er, al zeg ik het zelf, puik uit!