Amerikaanse folklore

Bah, grijze wolken begroetten ons bij het wakker worden vanochtend. En deze wolken brachten geen mooie sneeuw zoals in Colorado, maar harde regen. Mijn hemel, wat kan het hier regenen!!

Rick bracht Saskia naar school en ik, zonder hond en geen zin om in de stromende regen te gaan wandelen, deed een routine met gewichten om toch wat te bewegen.

De rest van de ochtend besteedde ik (natuurlijk) aan opruimen en wassen. Saskia had vanmiddag een verjaarspartijtje bij ons overbuurmeisje en daar moest ik een cadeautje voor kopen. Bovendien had Katja vanochtend bij het aankleden een fotolijstje gebroken. Een prima excuus dus om naar Michael's te gaan. Daar vond ik een knutselcadeautje voor Mary Kate, waarmee je je eigen stuiterballen kunt maken. Het bleek een groot succes!

Omdat het om kwart voor een nog steeds plensde dacht ik lief te zijn voor Saskia en haar met de auto op te halen. Bleek, dat madam liever naar huis liep met haar jarige vriendinnetje! Nou ja! Een klein verzopen katje kwam dus thuis, maar de cupcakes dragen was belangrijker.

Voor het partijtje dwong ik Saskia haar vele huiswerk te doen. Als eerste moest ze over Johnny Appleseed schrijven. Natuurlijk had ze mijn hulp daarbij nodig, maar ik kende de naam wel, maar wie het nou precies was, wist ik niet. Wat een geluk, dat we nu het internet hebben! Bij het intikken van de naam kwamen er allerlei websites naar boven.

Een daarvan deed me realiseren, dat er ook heel wat Amerikaanse folklore bestaat, waarvan ik als Europese weinig kennis heb. Zo heb je Paul Bunyan, Davy Crockett (man of the Wild Frontier, zoals het Disney liedje gaat) en Pecos Bill. Ik ben dol op mythen en legenden, dus dit soort verhalen vind ik prachtig om met de kinderen te lezen en leren!

Om een uur of twee ging de bel en stond de postbode voor de deur. "Welcome home!" zei ze vrolijk en gaf me een grote bak met post van de afgelopen week. Geen haast met teruggeven, zei ze er nog bij. Ha! Het merendeel zal "junk mail" zijn, zo populair zijn we nu ook weer niet (hoewel er bij nader inzien wel een uitnodiging voor een huwelijk in Nederland bij zat, waar we helaas niet aanwezig kunnen zijn).

De eerste tekens van lente zijn er nu wel eindelijk, weken later dan gewoonlijk! De magnolia begint te bloeien, de narcissen zijn uit en de meeste bomen hebben een rode waas om zich heen. Dit laatste is omdat er zoveel esdoorns zijn in dit gebied, die bloeien allemaal met rode "bloemen" voor de blaadjes tevoorschijn komen. Het is een vreemd gezicht, want het ziet er meer herfstachtig, dan lenteachtig uit.

Saskia's verjaarspartijtje duurde van twee tot vier uur. Om half vier barstte een noodweer los! Je kon het geen "regen" meer noemen, horen en zien verging ons! Daarbij kwam nog een flink onweer, zoals het hier in de lente tekeer kan gaan.

Ik belde de overbuurvrouw, die zei, dat Saskia gerust nog wat langer kon blijven. Gelukkig, want anders was ik haar voor die een tiende kilometer met de auto gaan ophalen!

Het noodweer duurde zeker twee uur en de wegen stonden compleet blank. Nu nog hebben we een "flash flood warning", wat betekent, dat je je opeens in diep, stromend water kunt bevinden.

Net voor zonsondergang klaarde het compleet op en zagen we een prachtig kleurenspektakel in het westen.

Vanavond hebben we kabobs gegeten, Rick had eten meegenomen van een restaurant op zijn weg naar huis. Voor mij was er een voorgerecht met rauw lamsvlees, heel lekker, maar veel te veel! Het hoofdgerecht was kip shawarma met knoflooksaus. Ik heb gesmuld!

Verder heb ik een groot deel van de middag besteed aan het afmaken van mijn reisverslag van de afgelopen week. De foto's komen later.