Terug in de diepvries

Wat kan het weer hier toch vreemd doen! Ik werd vanochtend wakker van het zwepende geluid van harde wind en regen tegen de ramen. Het Weatherbug icoontje op mijn computer, dat de live temperatuur bij Katja's school toont, gaf 62 graden aan (bijna 17 graden Celsius), gisteren was het maar liefst 72 graden geworden (22 graden C.).

Rotweer, dus, maar niet erg koud. De twee oudste kinderen gingen met een paraplu naar school, maar een jas leek niet nodig. Een uur later ging de regen over in sneeuw en viel de temperatuur naar 34 graden (2 graden C.).

Opeens was er een wind advisory (zet alle lichte dingen, zoals deksels van vuilnisbakken en plastic tuinmeubelen vast) en een snow advisory, omdat de wegen opeens wel heel glad werden (wat dus helemaal niet voorspeld was).

Ik reed Saskia naar school en belde Christine, dat dit niet bepaald ideaal wandelweer was, waar ze het grondig mee eens was. In plaats van wandelen besloot ik dan eindelijk maar eens mijn "emissions inspection" voor de minivan te doen.

Ieder jaar moeten we hier een algemene keuring hebben voor de auto's en iedere twee jaar worden de emissies geinspecteerd. Wij gaan altijd naar "ons"Shell station en tot mijn grote verbazing was er niemand anders in de rij! Kennelijk had niemand zin in de sneeuw op een inspectie te wachten. De emissies waren (natuurlijk) prima. Ik kon dus online via het DMV betalen en binnen de week zullen we de "07" stickertjes voor het nummerbord toegestuurd krijgen.

Inmiddels was het keihard gaan sneeuwen en zag ik al een paar auto's slippen. Rijden kan men hier niet met gladheid! Ik natuurlijk wel (het helpt ook, dat mijn auto "advance trac" heeft, waardoor hij minder gauw in de slip raakt) en ik had zo'n verlangen naar de lente, dat ik me naar Michael's begaf om daar vrolijke dingen voor de family room te kopen.

Het is leuk zo vroeg al op pad te zijn, meestal ben ik veel later, omdat ik toch altijd eerst mijn lichamelijke oefeningen achter de rug wil hebben. Er was vrijwel niemand in de winkel en ik kon in alle rust rondneuzen. Alles was zo lekker kleurig en zo helemaal niet winters (behalve als ik naar buiten keek).

Ik kocht voornamelijk gele accenten, die leuk samen gaan met onze blauwe kleuren in de kamer. Het ziet er allemaal weer vrolijk uit, de rode Valentijnsdag spullen liggen weer op zolder te wachten op volgend jaar.

Naast Michael's ligt de Giant en ik wilde vanavond Shepherd's Pie maken (vegetarisch gehakt, tomatensaus, groene boontjes, aardappelpuree en kaas allemaal in laagjes in een ovenschaal, half uurtje in de oven en klaar).

Alleen het kleine stukje lopen tussen de twee winkels was al zeer onaangenaam, met de harde wind. Inmiddels vroor het ook en werden de wegen almaar slechter begaanbaar.

Ook bij Giant was het heel rustig. Een paar moeders winkelden met hun kinderen in een van de kinder"wagentjes" in de vorm van een busje. Luid toeterend baanden de kleintjes hun weg door de winkel.

Een oude man liep gebogen over zijn wagentje wat te mompelen. Hij zag er niet schoon uit en had ook niets in dat wagentje. Soms worden de supermarkten havens voor daklozen. Wat moeten ze ook in zulk hondenweer? Er zijn weinig daklozen in Vienna, maar ik kreeg sterk het gevoel, dat deze man geen thuis had. Zo zielig!

Bij het betalen heb je altijd de gelegenheid om $1, $3 of $5 erbij te tellen voor de soepkeukens in dit gebied. Ik heb er vandaag maar $5 bij gedaan. Eigenlijk zou ik daadwerkelijk moeten gaan helpen, maar de tijd en energie ontbreekt. Dit is de kleinste bijdrage, die ik kan maken.

Vanochtend had mijn vader al gebeld, dat hij vroeg in de middag naar huis mocht. Ik had aangeboden hem te komen halen, maar het ziekenhuis ligt toch nog een eindje rijden bij ons vandaan en de gladde wegen maakten me nerveus. Hijzelf woont echter nog geen vijf minuten van het ziekenhuis af, dus hij bood aan een taxi te nemen. Om 13 uur belde hij, dat hij weer thuis was, dus dat "avontuur" is ook weer voorbij, tot grote opluchting van alle betrokken partijen!

In email las ik, dat Fairfax County alle na schoolse activiteiten had afgelast. Joepie! Dit betekende, dat ik nergens meer heen hoefde vandaag, want Saskia's gymnastieklessen volgen de scholen wat betreft aflastingen.

Van de extra tijd heb ik dankbaar gebruik gemaakt door mijn "parade" foto's online te zetten. Ze zijn hier te bewonderen.

Op het moment vriest het 6 graden en zit ik hier in mijn Dale trui, terwijl Rick en Katja rillend binnenkomen. Volgens Rick is het kouder, dan een heksentiet in een bronzen bh (colder than a witch's tit in a brass bra). En zo leer ik er nog eens wat uitdrukkingen bij.