Cadeautje van Moeder Natuur

Nadat Saskia en ik zoals gewoonlijk op maandagochtend te laat ons bed uit waren gerold en dus een krap kwartiertje hadden om ons aan te kleden, cereal te eten en (in mijn geval) de onontbeerlijke kop koffie achterover te slaan, kleedden we ons in onze ski jacks om naar school te lopen. Toen we de deur naar de garage openden kwam ons tot onze verbazing warme lucht tegemoet!

De vogels zongen luid, een ware lentedag aankondigend! Het werd maar liefst 19 graden met heerlijke zon. Gelukkig hadden Christine en ik vanochtend tijd om daar lekker een heel stuk in te gaan lopen. Al gauw werd het te warm om een jas te dragen. Vreemd toch, hoe warmere temperaturen alles opeens zo licht doen lijken. De natuur loopt wel wat achter dit jaar. Gewoonlijk hebben we in maart al de narcissen in bloei, maar die zijn nu nog maar half de grond uit.

Na anderhalf uur door Vienna wandelen ging ik met tegenzin weer naar binnen. Ik besloot gauw de was te doen en dan buiten op de stoep lunch te eten. Tot mijn schrik zag ik bij het openen van de wasmachine, dat Katja's mobiele telefoon mee was gewassen! Ik had vanochtend haast en heb alle kleren van de vloeren van de kinderkamers geschept en ze zonder de zakken na te kijken in de machine gegooid. De kans, dat de telefoon weer tot leven komt is vrijwel nihil. Balen!!

Maar ach, telefoons kunnen vervangen worden, dus na even boos op mezelf rondgestampt te hebben, heb ik hem in het zonnetje op de trap gelegd. Wie weet gebeurt er een wonder en werkt hij weer als hij droog is.

Het was inmiddels 12 uur en Saskia zou om kwart voor een thuiskomen. Lekker de tijd om rustig mijn lunch in het zonnetje op te peuzelen, dus. Het was zelfs bijna te warm uit de wind!

Helaas hadden we een nogal druk middagprogramma, dus zodra Saskia thuis was stapten we in de van op weg naar Tysons Corner. Saskia was in een opperbest humeur, want we gingen nieuwe broeken voor haar kopen. Ze heeft twee van haar spijkerbroeken compleet versleten. Bij de Limited Too slaagden we goed. Het is een dure winkel, maar ze hebben ook wel erg leuke dingen. Zoals we hier zeggen, Saskia made out like a bandit!

We waren net op tijd klaar, want ik moest om kwart voor drie bij de luxueuze tandarts zijn, die mijn kronen wat bij moest slijpen. Saskia bekeek het allemaal met open mond, dit was nog eens wat anders, dan de ene grote kamer met drie stoelen in een oud gebouwtje, die de kindertandarts, waar zij heen gaat, heeft.

Als laatste op het "te doen" lijstje stond natuurlijk een bezoekje aan mijn vader in het ziekenhuis. We kochten een paar tijdschriften en een zakje lekkere nootjes voor hem in het cadeauwinkeltje in de lobby. Saskia herinnerde zich van alles van toen ze hier 6 jaar geleden een operatie aan haar duim moest ondergaan.

Op de tiende verdieping liepen we meteen naar de kamer waar mijn vader gisteren lag. En die bleek leeg te zijn! Na even bij het kantoor van de verpleging te hebben gevraagd vonden we hem in een kamer aan de andere kant van de gang. Wat een enorme gangen, daar!

Saskia vond het een beetje eng, want er lag een heel oude meneer met open mond te kwijlen daar in de gang. Waarom hij daar lag was me een raadsel.

Helaas voor mijn vader ligt hij nu op een kamer met een Iraanse man, die snurkt. Noch de man, noch zijn vrouw spreken een woord Engels. Niet erg gezellig dus en hij had al mijn Margrieten uitgelezen, hij moet zich flink verveeld hebben! Hopelijk bieden de meegebrachte Economist en Fortune tijdschriften weer wat vertier. Zijn been zag er nog niet erg goed uit, dus het valt nog te bezien of hij morgen naar huis kan.

Na een half uurtje zijn we weer huiswaarts gegaan en hebben alle kinderen van de buurt, inclusief de tieners, buiten straathockey gespeeld. Ik heb met mijn laptop buiten gezeten. Helaas is het weer zo'n op en neer weersbeeld en zal het morgen vele malen kouder zijn. Toch was het een leuk cadeautje van Moeder Natuur, deze lente dag!