Zadelpijn en Spring Fever

De eerste echte lente dag vandaag, heerlijk! Ik heb gelijk mijn fiets van stal gehaald en heb 20 kilometer op het W&OD pad gereden. De natuur begint langzaam te ontwaken en het is nog erg pril en weinig wild. Helaas heeft Dominion Virginia Power (het electriciteitsbedrijf, waarvan de torens langs het pad staan) flink wat bomen gekapt, zogenaamd om te voorkomen, dat bomen op de draden vallen, maar ze hebben veel meer weggehaald, dan nodig was. Ze hebben hiervoor flink wat actiegroepen tegen zich gekregen, maar de schade was al berokkend. Gelukkig herstelt de natuur zich hier ontzettend snel, dus hopelijk ziet het er gauw weer mooi groen uit!

De hele weg heb ik geprobeerd een van de mooie kardinaaltjes te fotograferen, die links en rechts voor mijn wielen langs vlogen. Maar iedere keer als ik maar even dichterbij kwam, vlogen ze het gewas in.

Dus heb ik maar andere foto's genomen onderweg:


Het historische gedeelte van Vienna, met de Presbyterian kerk in de achtergrond


De ingang tot het W&OD pad aan de hoofdweg door Vienna


Kai's middle school (waar Lisa, Ricks zusje ook vroeger heen ging)


Ons eerste "huis" na ons huwelijk (het was van Ricks ouders, die in Duitsland zaten)


Het is bijna zover! In de knop...

En nu heb ik zadelpijn! Ik ben toch de hele winter flink actief geweest met lopen en rennen en gewichten, maar fietsen is weer heel iets anders en het was een flinke "workout" zoals we hier zeggen. Vooral de heuvels waren steiler, dan ik me herinner.

Maar wat een heerlijk vrij gevoel was het weer, ik zie uit naar nieuwe fietsavonturen deze lente en zomer, ik hoop van de Metro gebruik te maken, waar je je fiets na het spitsuur in mee mag nemen.

De meisjes waren vandaag thuis van school. Katja voelde zich helemaal niet lekker (allergien?) en Saskia had een Mental Health Day nodig. Ze kwam vanochtend snikkend mijn kamer binnen, alles was verkeerd over school en vooral het huiswerk. Het bleek, dat ze na de uren werk van gisteren nog een paar taken te doen had. Daarbij het grote projekt over Helen Keller, dat vrijdag gepresenteerd moet worden en het was genoeg om een 9-jarige tot grote wanhoop te brengen!

Met de belofte, dat ze dan alles klaar zou krijgen, ook voor vrijdag, liet ik haar thuisblijven. Als ik haar dan zo ontspannen zie werken, zie ik de voordelen van thuisscholen wel, vooral voor een intens kind als Saskia. Maar ik denk niet, dat ik er het geduld voor op zou kunnen brengen! Bovendien zou ze het sociale aspect van school volgens mij missen.

Na het middageten, dat bestond uit een fluffernutter (Skippy pindakaas ("Jif" is hier trouwens een pindakaas merk en geen schoonmaakmiddel!) en marshmallow fluff (ik heb het mes afgelikt, wat een lekker spul is dat!)) voor Katja, een tosti met Leerdammer voor Saskia en een bak Campbell soep met rijst en portabello voor mij, nam ik Saskia mee "downtown".

Ondanks het feit, dat Peapod vanavond van alles zou komen bezorgen, had ik toch spullen nodig bij Safeway. Nu moeten we nog naar het kleine winkeltje in Vienna, maar op vrijdag opent de enorme Safeway hier dichtbij. Ze adverteren enorm, ik kreeg zelfs een dvd om te zien hoe de nieuwe winkel eruit gaat zien en bij het tonen daarvan krijg ik $10 korting op $50 aan boodschappen (dat halen we dus makkelijk!). Het ziet er zeer indrukwekkend uit, ik ben vooral benieuwd hoe het is in vergelijking met de Wegmans.

Saskia smeekte me om crackers en kaas te kopen. "Kaas?" vroeg ik, "die hebben we toch al?" denkend aan de Gouda en Leerdammer, waar zij ook dol op is. Maar nee, dit was "Easy Cheese", heel erg lekker, verzekerde ze me (ik koos de Sharp Cheddar maar, die leek me nog het redelijkst). Easy Cheese is kaas uit een spuitbus en er is vast helemaal niets natuurlijks aan!

Vervolgens wilde ze Wheat Thins om het op te spuiten. Die crackertjes vind ik ook wel erg lekker, dus vooruit dan maar.

Als borrelhapje heb ik een paar Wheat Thins met Easy Cheese geprobeerd, het vonnis: best wel lekker! Ik verbaas me erover, want ik ben Cheese Whiz, Easy Cheese en dat soort produkten al die jaren uit de weg gegaan, maar de Sharp Cheddar is echt lekker. Wie had dat gedacht!

Het betalen bij Safeway was nog even grappig. Soms gaan de kassa medewerkers iets te ver met service verlenen. Zo vragen ze, als je veel boodschappen hebt, of je hulp nodig hebt het naar de auto te brengen. Ik had 5 dingen, die allemaal in een plastic tas pasten. Toch vroeg Scott (zijn naam) me uit gewoonte of ik hulp nodig had. Maar gezien het kleine tasje hebben we daar eens smakelijk om gelachen, hij ook!

Vanmiddag was de hele buurt buiten, inclusief de nieuwste aanwinst, die eind februari geboren is. Helaas vertelde zijn moeder me, dat hij waarschijnlijk hetzelfde heeft aan zijn hoofdje, als Kai. Kai is met 11 weken geopereerd aan zijn schedel, omdat die vroegtijdig vastgegroeid was. Het was een traumatische tijd voor ons en ik hoop, dat het hen bespaard zal blijven!

Kai, Tyler (een van Kai's beste vrienden) en Saskia giechelden op het bankje onder de magnolia boom, terwijl ze met de Nintendo DS speelden. Helaas vluchtten ze toen ik een foto van dat idyllische tafereeltje wilde nemen.

De drie katten hadden daar geen last van. Ze lieten zich makkelijk fotograferen, terwijl ze (heel ongewoon) met zijn drieen vlakbij Katja lagen te slapen:



In nationaal nieuws houdt Terri Schiavo nog steeds de voorpagina's vast. Ik vind het mensonterend, dat iemand letterlijk wordt uitgehongerd en verdroogd, hoe ver ze ook weg is! En ik kan het niet helpen, maar ik heb enorm te doen met haar ouders.

En om te eindigen met een zoete noot: dessert voor Saskia en Kai is Breyers aardbeien ijs met vruchtenhagel en vlokken, hmm!!