Leuke ontmoeting

Oh, wat is het vandaag moeilijk om op te staan! Ik blijf echt tot het laatste moment liggen, ik ben helemaal toe aan een vakantie! De kinderen hebben hetzelfde probleem, merk ik, het wordt steeds moeilijker op tijd naar school te gaan. Het is bewolkt en ik hoop van harte, dat het later op de dag zonniger wordt, want ik heb vanmiddag afgesproken naar Great Falls te gaan.

Als we de cul de sac uitlopen zien we net Aoife voorbij lopen, dus loopt Saskia met haar op. Aoife vertelt haar, dat hun buurman is overleden dit weekend. Ik ben geschokt, want ik ken die mensen ook, niet goed, maar hun dochter is een van Katja's vriendinnen en ik zie Freya, zijn vrouw, iedere ochtend bij de school!

Bij de school zie ik Serena, Aoife's moeder, en vraag haar naar de details. Gordon had hart problemen en werd daar al een jaar voor behandeld met een pacemaker. Maar het heeft niet geholpen en op zaterdag is hij overleden. Hoe vreselijk! Hij laat een 11 jarig zoontje en 13 jarig dochtertje achter en natuurlijk zijn vrouw.

Onder de indruk loop ik verder. Tot mijn verbazing zie ik Freya ook vandaag weer "gewoon" naar school lopen met haar zoon. Ik vertel haar hoe erg ik het voor haar vind en ze kan zich duidelijk met moeite goed houden. Onvoorstelbaar, wat een leed! En dat zo vlak voor de feestdagen (niet dat er ooit een "goede" tijd is voor zulke dingen)! Wat moet je zeggen in zulke situaties? Woorden schieten toch absoluut te kort?

Het is bijtend koud en ik ren de lange weg terug naar huis net iets sneller dan gewoonlijk! Christine belt, dat ze liever later wil gaan lopen, vanwege de kou en dat vind ik prima! Ik neem van de tijd gebruik door naar Safeway te gaan en kaarten te kopen. Allereerst zoek ik een Marjolein Bastin condoleance kaart uit voor de Fishers. Dan zoek ik naar een Spaanstalige Kerstkaart voor onze schoonmaaksters, maar die hebben ze niet. Dus maar een gewone "money holder", even zelf de Spaanse wensen erin schrijven.


Starbucks ligt naast Safeway en daar koop ik een kaart voor in Rick's stocking. Hij is dol op hun drankjes! Als ik er dan toch ben, in die warme, gezellige winkel (ik wou, dat ik er even kon gaan zitten en relaxen!), tracteer ik mezelf ook op een tall, non fat, no whipped cream Gingerbread Latte. Jammie!!

Thuis voltooi ik de nodige huishoudelijke taken, veel leuker gemaakt door het lekker Gingerbread drankje.



Snickers "helpt" met inpakken


Om elf uur is Christine er en gaan we door Vienna lopen. Al heel gauw blaast de snijdende wind door mijn dunne broek en ik hou mijn handen op mijn achterste om nog een beetje warm te blijven! We lopen anderhalf uur en het duurt een kwartier voor ik in een heel hete douche weer opgewarmd ben! Er wordt hier in werkelijke temperatuur en in windchill gemeten en die windchill was laag vanochtend! Absoluut onder het vriespunt!

Saskia komt thuis en vraagt Laura om mee te gaan. Om twee uur halen we, samen met Brynna, Arjen en Carla op van de Metro. Dit zijn twee studenten, die ik via het AllesAmerika forum heb leren kennen. Zij zijn een week in Washington en we spraken af elkaar te ontmoeten. Aanvankelijk zouden we naar Tysons Corner gaan, maar toen bedacht ik me, dat zij geen auto hebben en dat Great Falls National Park wel heel bijzonder is en niemand zonder auto daar kan komen. Dus spraken we af naar Great Falls te gaan.

Bij de Metro zien we Carla meteen staan, Arjen blijkt bij de andere uitgang te staan. Ik had wel geschreven waar ik zou komen, maar dat was niet doorgekomen. Al gauw zitten we alle vijf en ga ik op weg naar het park.

De weg gaat zoals gewoonlijk, maar net als ik het stadje Great Falls wil binnen rijden, staan er twee obstakels op de weg. Ik rij er omheen, maar een paar honderd meter later staat er een serieus obstakel: een enorme vrachtwagen van Virginia Power, die aan de electriciteit aan het werken is. Nonchalant wuift de werker ons toe om te keren. Oh, ok, kennelijk waren de obstakels bedoeld om de weg af te sluiten, duidelijk was het niet!


Oeps, een andere weg ken ik eigenlijk niet en ik heb twee gasten in de auto! Gauw bel ik Rick, die mijn vermoedens bevestigt wat betreft de snelste weg nu. We rijden de mooie Georgetown Pike en komen al gauw bij het park. Laura en Saskia genieten van al het ijs en Arjen en Carla zijn onder de indruk van de mooie natuur. De watervallen zijn prachtig, er is precies genoeg "geweld" in de rivier om veel water en vallen te hebben. Er wordt uitgebreid gefotografeerd en Brynna blijft geduldig beneden wachten, ze is te oud om te klimmen.

Dit park fascineert me, de watervallen zijn altijd anders! Het weer is inmiddels gelukkig stralend. En vandaag cirkelen tientallen gieren boven het water, een indrukwekkend gezicht. IJspegels hangen van de rotsen, waar de zon niet schijnt overdag en we genieten allemaal van het uitzicht, de zon net hoog genoeg om de watervallen te verlichten.

Nadat we de watervallen uitgebreid bekeken hebben, lopen we een stuk door het bos. Brynna lijkt het goed te doen, maar in de auto geeft ze toch over. Het stemt me een beetje somber te weten, dat ze bijna twaalf is en het echt niet lang meer gaat maken. Ze heeft een tumor op haar buik, die ik na de feestdagen ga laten nakijken en ze is zo stram. Wat naar toch, dat huisdieren zo relatief kort leven!




De meisjes zijn net een stel klimgeitjes!

Helemaal verkleumd komen we weer thuis en ik maak gauw thee (Pickwick Tropical Fruit). Arjen en Carla maken kennis met Katja en Kai en we kletsen gezellig. Als Rick thuiskomt gaan we met zijn vieren naar Glory Days Grill, de kinderen blijven thuis en maken zelf wat te eten.

De maaltijd bij Glory Days is erg gezellig, het is een echt Amerikaanse sportsbar. Als "voorafje" bestellen we nachos, met alles erop en eraan, heerlijk! Arjen en ik nemen een crab cake, hun specialiteit en heel erg lekker en bijna te veel. Na het eten zetten we ze af bij de Metro. Morgen vliegen ze terug naar Ohio. Ik hoop, dat we ze een klein stukje Amerika hebben kunnen laten zien!