"Waiting for Godot"

Saskia voelt zich alweer niet lekker en blijft thuis. Rick en ik weten niet goed, wat we ermee aanmoeten. Als het morgen of zelfs volgende week weer zo is, wordt het weer tijd voor de dokter. Iemand opperde, dat het hormonaal zou kunnen zijn. Dat is heel goed mogelijk.

Het moeilijke vind ik, dat ze niet aanwijsbaar ziek is en ik ben daar extra gevoelig op, want ik heb persoonlijk ervaren, dat mensen mij daarom niet serieus namen. Rick is bang, dat Saskia dat weet en er gebruik van maakt, maar ik zie haar ook echt leuke dingen niet doen, omdat ze zich niet lekker voelt. Pfff, soms vind ik het ouderschap maar ingewikkeld!

Na mijn Wii Sports Active intensieve uur sporten belt Claudia of ik met de honden naar het hondenpark wil gaan. Helaas, ik verwacht Laura, de massage therapiste, en moet nog boodschappen doen voor het avondeten. Gauw, gauw ren ik door de Safeway en gebruik de self checkout.

Safeway heeft die heel hinderlijk opgezet. Bij andere supermarkten worden de dingen op de lopende band gewogen en kun je ze gewoon in je eigen tas stoppen. Bij Safeway moet je de spullen in een van hun plastic tassen stoppen of "skip bagging" kiezen.

Als je dat laatste vier keer heb gekozen, moet een medewerker het goedkeuren. Ik heb dertien dingen, dus heb drie keer hulp nodig. Gelukkig is er net een mechanicien, die gewoon naast me blijft staan en iedere keer de code intypt. Hij kan het niet nalaten een opmerking te maken over mijn grote tas (de "Delfts blauwe" uit Nederland). Die is echt een goede conversatiestarter!

En dan begint het wachten. Op de middelbare school las ik het toneelstuk van Samuel Beckett "Waiting for Godot". Dat heeft indruk gemaakt, ondanks het feit, dat het doodsaai was. Twee mensen, die op Godot wachtten, die nooit kwam.

Hoe zij zich gevoeld moeten hebben, begrijp ik wel. Ik ben namelijk "Waiting for Laura", die maar niet opdaagt. Ik heb de massage afspraak op de kalender geschreven, dus ik weet zeker, dat ik het niet verkeerd heb. Ik laat een berichtje achter op haar mobieltje, die ze niet opneemt. En ik wacht, en wacht, en wacht nog even. Intussen voel ik me compleet nutteloos, want ik kan niets productiefs beginnen, omdat Laura ieder moment kan komen.

Om twee uur arriveert de tapijtreinigingsservice wel keurig op tijd. Ik geef de hoop, dat ik vandaag een massage kan krijgen, op. De "kabouter", zoals Rick de man, die onze tapijten schoonmaakt, liefhebbend noemt (hij is heel klein en ontzettend aardig), doet zijn best op de vele vlekken, die vooral de katten hebben gemaakt. Een van hen plast in de basement op het tapijt (volgens mij Meike, het vrouwtje), heel vervelend en onmogelijk te voorkomen.

Als er iets is, dat ik anders had gewild aan dit huis, is het de hoeveelheid vast tapijt. Ik wilde veel meer parket, maar Rick is gehecht aan tapijt en die won het "gevecht". Alleen in de foyer en keuken hebben we hout, verder overal tapijt. Ik heb er een grondige hekel aan gekregen! Vooral met huisdieren vind het een ramp. Nieuwere huizen hebben veel meer houten vloeren, daar kan ik echt jaloers op zijn.

Intussen heb ik nog niets van Laura gehoord, dus neem maar aan, dat die vanmiddag niet meer komt. Terwijl ik wacht, tot de tapijtmeneer klaar is, ben ik voor de zoveelste keer dankbaar voor het internet. Ik begin gewoon alvast aan mijn Sint- en Kerstinkopen. Of althans, de voorbereidingen daartoe. Sinterklaas, vooral, komt opeens zo dichtbij! Ook zoek ik een cadeau uit voor mijn zwager in Massachusetts, die dezelfde verjaardag heeft, als Rick, ThinkGeek heeft zoveel leuke dingen!

Rick komt vroeg thuis om de rest van Saskia's bed in elkaar te zetten. We smullen van de ontzettend simpele crockpotmaaltijd. Vier ingredienten en het is zo lekker. Ik heb het recept al eerder geplaatst, maar hier is het nog een keer:
1 pond kipfilet in centimeter stukken gesneden
2 blikken (Am. maat 14,5 oz) tomaten, in stukjes gesneden (met jalapenos, maar zonder kan ook)
1 blik Cheddar kaassoep (geen idee, of je dat in Nederland kunt krijgen)
1 12 oz zakje bevroren mais

Doe alles bij elkaar in de crockpot. Kook 4-5 uur op laag of 2-3 uur op hoog. Serveer met geraspte cheddar en tortilla chips.

Saskia en ik kijken samen tv. Eerst de America's Next Top Model finale, geen van beiden zijn we het eens met de winnares. Daarna Glee, volgens mij de meest populaire nieuwe tv serie dit jaar, als ik het zo overal lees. Het is ook een erg leuke show met een groot "Fame" gevoel erbij.