Kerstversieringen

Zaterdag

Het belooft een schitterend weekend te worden, dus ik wil lekker buiten bezig zijn. Thanksgiving is voorbij, dus we mogen ons op de Kerst gaan richten. Ik begin de dag met het opruimen van de herfstspullen. Dat vind ik altijd een beetje jammer, want ik ben dol op de warme kleuren en Kerst kondigt toch wel helemaal de winter aan.

Terwijl de rest van het gezin ontbijt, pak ik vast de stockings, kussens en kaarsen voor de family room uit. In een van de zakken vind ik een onaangename verrassing. Niet alleen zijn de candy canes, die ik altijd als versiering om een vaas aanbreng, helemaal verdwenen, maar de zak zit ook vol met..., je raadt het al, muizenpoep! Argh! Meteen stuur ik Snickers de zolder op in de hoop, dat hij gaat jagen.

Buiten voelt het allerminst winters aan. Als Rick en ik samen de zakken met Kerstverlichting van zolder hebben gehaald, beginnen we met het aanbrengen van de lichtjes voor het huis. Kennelijk werkt het aanstekelijk, want onze overbuurman ziet ons bezig en begint er zelf ook aan.

Voor Ricks verjaarsfeest heeft hij de magnolia al met witte lichtjes versierd. We brengen netten vol gekleurde lichtjes aan op de struiken. Dat valt nog niet mee, want ze vallen telkens naar beneden.

Ook moet Santa natuurlijk weer kunnen landen, dus we brengen de blauwe lichtjes aan langs de oprit. Grappig, hoe dingen onbewust een traditie worden. Ik ben die, toen we hier pas woonden, begonnen, omdat ik teveel blauwe lichtjes had. Iemand merkte toen op, dat het wel een landingsbaan leek, en zo wordt het dat nu ieder jaar.

Zoals elk jaar hebben we de verlichte sneeuwpoppen en Kerstboompjes in het gras staan. Ook aan de voordeuren hang ik de mini-boompjes, die ik vorig jaar maakte. We willen alleen nog iets Kerstachtigs in de plantenpotten op het stoepje. Op het moment staan daar nog (uitgebloeide en dorre, maar die achter ons huis bloeien nog!) geraniums in. Ook naast de garage is het maar kaal, nu de struik, waar we altijd lichtjes in hingen, plaats heeft gemaakt voor een iel bladerloos boompje.

Rick stelt voor naar Home Depot te gaan. Daar heeft hij een aantal dingen nodig en hebben ze ook Kerstspullen. Het lijkt ons leuk om echte mini boompjes voor het huis te zetten, dan kunnen we die na Kerst planten.

Meteen zie ik mijn kans schoon, want ik hik op tegen het opzetten van de kunstboom in de woonkamer voor. Die is zo'n tien jaar oud en het is een heel gedoe om uit te zoeken, welke takken waar geplaatst moeten worden. Nu hebben ze LED verlichte bomen, die in een handomdraai op te zetten zijn. Zoeen wil ik er!

Zoals altijd is het bij Home Depot beredruk. Allemaal mannen, die bezig zijn met klussen en een enkele vrouw, die ook nog wat te zeggen wil hebben over de kleuren van de muren. Dit, omdat ik eigenlijk alleen bij de verfafdeling vrouwen zie lopen.

Voorin de winkel staan alle Kerstspullen. Ik neem meteen een Kerstster mee, want die kost slechts $5 hier. Voor naast de garage willen Rick en ik iets hebben om het op te vrolijken. We willen beiden per se geen opblaasbaar figuur. Er zijn herten, penguins, Santa's en sneeuwpoppen. We kiezen uiteindelijk een verlichte sneeuwpop, zodat we een beetje een thema houden in de tuin.

Amerikanen zijn dol op gekleurde lichtjes in hun bomen, Rick incluis. Ik wil echter voor de woonkamer een boom met witte lichtjes. Die blijkt toch populairder, dan ik had gedacht, want er zijn er maar vier van over! Gauw gooi ik hem op ons wagentje. Ik voel me meteen rustiger, wetend, dat ik straks niet meer dan een uur zal hoeven besteden aan het opzetten van de boom! Ik ben er helemaal blij mee, als blijkt, dat de boom dit "Black Friday" weekend maar $49 kost!

Thuis kijken we, samen met de Hokies Katja en Leah (die terug is uit Florida), naar de footballwedstrijd van Virginia Tech tegen University of Virginia. Dat zijn grote rivalen! Virginia Tech wint ruim, dus de dames zijn blij. We nemen afscheid van Leah, want die gaat morgenvroeg al terug naar school.

Allang heeft Katja Saskia beloofd met haar te gaan schaatsen, maar het kwam er telkens niet van. Nu is het alweer haar laatste avond hier, dus moet het gebeuren. De openluchtschaatsbaan in Reston is open tot elf uur en daar willen Rick en de meisjes heen. Daarvoor wil Rick met zijn allen in Reston eten.

We gaan dus met twee auto's, want Kai en ik schaatsen niet. Vroeger vond ik schaatsen heerlijk, vooral op natuurijs. Op mijn twintigste gleed ik helaas met mijn fiets uit op stuk bevroren asfalt, resulterend in een gecompliceerde enkelbreuk. Sindsdien ben ik als de dood voor gladde oppervlakken. Ik vind het al een wonder, dat ik durf te skien! Kai wil gewoon niet schaatsen, het trekt hem absoluut niet.

Eenmaal bij het Reston Town Center, dat overigens zeer smaakvol is versierd, denkt optimistische Rick, dat we wel zomaar ergens zullen kunnen aanschuiven. Dat valt zeer tegen, want dit winkelcentrum is gezellig en heel populair!

Het ene na het andere restaurant heeft enorme wachttijden. Noodgedwongen zetten we onze naam op de wachtlijsten, maar natuurlijk willen we niet drie kwartier tot anderhalf uur wachten om te eten.

Als laatste proberen we Paolo's, een Italiaans restaurant met zicht op de ijsbaan. Hier kunnen we meteen plaatsnemen. Een beetje vreemd vinden we dat wel, maar we hebben trek, dus gaan hier eten.

Al gauw wordt duidelijk, waarom het hier niet zo druk is. Ze vragen maar liefst $17 voor spaghetti met gehaktballen! Dat kun je thuis voor onder de $5 maken, bij wijze van spreken. Ook de service is niet om over naar huis te schrijven en mijn filet mignon (duur!) heeft tot twee keer toe zoveel zenen, dat ik echt moet zagen. Eens maar nooit weer, dit restaurant, wat mij betreft.

Zo lekker als het was, toen de zon nog scheen, zo koud is het nu! Het loopt tegen het vriespunt en er staat een straffe wind. Saskia heeft mijn winterjas aan en het blaast dwars door mijn fleece jack heen. Mijn plan om te blijven kijken, terwijl de anderen schaatsen, laat ik varen. Rick, Katja en Saskia schuiven aan in de lange rij om schaatsen te huren en Kai en ik gaan naar huis.

Onderweg zien we vlak langs de weg een hert. Gelukkig steekt het niet over. Even later staat er een enorm mannetjeshert op het punt om over te steken. Het is echt geen wonder, dat zoveel mensen herten aanrijden. Het is ons (even afkloppen!) nog niet overkomen, maar het zijn grote dieren, die flinke schade aanrichten.

Bij het autorijden leer je hier op het hert in te rijden en het niet te proberen te ontwijken, want dat is gevaarlijker (frontale botsing met tegenligger of een boom in je weg). Al weet ik dat dus, ik ben er niet van overtuigd, dat ik dat instinctueel zal doen op zo'n moment, dat je meteen moet reageren. Hopelijk komt dat moment dus nooit.

De schaatspartij was een succes en als iedereen weer thuis is, mogen de kinderen hun schoen zetten. Andere jaren deden we dit iedere zaterdag, als Sinterklaas in Nederland is, maar nu de kinderen ouder worden vind ik een keer voor 5 december voldoende. Zo houden we de traditie er toch een beetje in.


Schaatspret



Rick en ik hebben vandaag gewerkt aan een gedicht voor Katja, die dit jaar voor het eerst niet thuis is op 5 december. Ik heb een cadeautje voor haar gekocht en dat geven we mee, maar ze mag het pas op Sinterklaasavond openen. We wilden eigenlijk, dat we konden Skypen met haar op zaterdag, maar Katja heeft een feest die avond.

Katja heeft wel een naam getrokken en zal daar een cadeautje voor sturen en gedichtje voor schrijven. Een verrassing voor Katja zal zijn, dat ik allerlei Sinterklaas lekkers heb besteld en naar Leah gestuurd (waaronder chocolade letters voor alle vier de meisjes). Zo kunnen ze volgende zaterdag in hun apartement ook Sinterklaas vieren (Leah kent het natuurlijk ook na alle jaren vriendschap met Katja).

Zondag

Was het gisteren prachtig weer, vandaag overtreft alles! Als ik Cosmo uitlaat om kwart voor tien hoef ik al geen jas aan! Dit is Katja's laatste ochtend thuis en Rick wil haar op Starbucks trakteren. Als zij zo een weekje thuis is, is het bijzonder en doen we veel dingen, die Katja van thuis mist. Ik ben benieuwd, hoe dat volgend jaar zal gaan, als Kai ook van huis woont en Katja haar exclusieve status kwijt is.

Van Starbucks heb ik een nieuw ontbijtbroodje ontdekt, de spinazie wrap. Erg lekker en gezond, een meergranen tortilla met eiwit, spinazie, zongedroogde tomaatjes en feta. De kinderen zijn blij met hun schoencadeautjes (een springende dop voor Kai en nagellak voor de meisjes).

Terwijl Katja zich klaarmaakt en alvast inpakt, neem ik Cosmo mee om te gaan hardlopen. Lang wil ik niet, want we willen nog van alles ondernemen, voor Katja vanmiddag vertrekt. Ik loop een heuvel op, heuvel af route van iets meer dan drie kilometer. Expres heb ik de hondenloze weg gekozen, zodat Cosmo ook gewoon meeloopt. Met uitzondering van drie heel, heel kleine keffertjes in een tuin, die denken deze grote hond weleens te pakken te nemen, is de hele route blafvrij.

Al de hele week wilde Katja naar Great Falls. Helaas werkte het weer gewoon niet mee, maar vandaag dus wel. Het wordt maar liefst twintig graden en dat op 29 november!

Het is dan ook druk in het park, maar niet zo druk, als op zomerweekenden. Er staan een vijftal auto's voor ons bij de ingang. Mijn America the Beautiful pas is verlopen, dus ik koop een nieuwe voor $80. Die geeft ons toegang tot alle nationale parken in de VS en het is nog niet voorgekomen, dat ik de $80 er niet uithaalde.

De watervallen zitten lekker vol en zijn erg mooi. Deze plek verveelt nooit! Beneden ons zien we twee kayakers, die proberen het razende water te trotseren. Wat een kracht moet je dan in je armen hebben. Ze hebben in ieder geval heel wat toeschouwers. Wij gaan naar twee uitkijkpunten en dan is de tijd op.




Filmpje van kayaker

Bij de Lebanese Taverna strijken we neer voor de lunch. Katja en ik delen hummus, kip shawarma, rauw lamsvlees en een Fattoush salade. Rick neemt een shawarma sandwich met frietjes. Het smaakt allemaal prima.

Dan is het toch echt tijd voor Katja om haar spullen te gaan inpakken. Het verbaast me iedere keer weer, dat alles in dat kleine Kevertje past! Natuurlijk moet Sushi ook mee en Katja's vorige vried Matt rijdt ook mee. Het wordt allemaal erg krap, maar past net.

Ondertussen ga ik verder met versieren. Gewoonlijk doe ik het deck later en met ijskoud weer. Dit keer sta ik nota bene in korte mouwen in de schaduw! De Kerstvlag wordt gehesen en ik hang lichtjes en sterren op. Helaas is de engel, die altijd aan het raam hangt, ter ziele. Ik probeer de zekeringetjes nog te veranderen, maar het mag niet deren. Jammer, want ik vind de decoraties steeds kitscher worden, dus vind niet gauw iets van mijn gading.


Dan bemerkt Katja opeens, dat ze haar portemonnaie nergens kan vinden. Volgens haar moet hij ergens in huis zijn, want ze had hem voor het laatst in haar broekzak in de basement en is sindsdien nergens heen geweest. We zoeken onder kussens, banken, stoelen, het hele huis door, geen portemonnaie. Katja verliest er zeker anderhalf uur mee en uiteindelijk geven we het zoeken op, ze zal zonder naar Blacksburg moeten.

Rick haalt contant geld uit de bank, zodat ze voorlopig vooruit kan. Nu zal ze haar rijbewijs, credit card en Hokie paspoort weer opnieuw moeten aanvragen, tenzij wij de portemonnaie nog vinden. Haar Sinterklaascadeau is dit, dus heeft ze haar broek- of jaszak niet meer nodig. Aangezien dit de zoveelste keer van verlies is, kunnen jullie je het gedicht vast wel voorstellen.

Tot overmaat van ramp voor Katja belt Leah met het nieuws, dat geen van Katja's vissen deze week hebben overleefd! Dat, terwijl Katja er zo voor gezorgd had, dat ze genoeg te eten zouden hebben en op temperatuur zouden blijven. Ik was erbij, toen zij bij Petco vroeg, hoe je ze een week achter kon laten. Natuurlijk is Katja daar ook van ondersteboven, geen leuke terugkomst straks voor haar met al die vissenlijkjes.

Al met al is het inmiddels bij vijven, als we afscheid nemen van Katja. Gelukkig maar voor net iets meer dan twee weken, want ik merk toch wel, dat we allemaal liever met het hele gezin samen zijn. Het voelt dan gewoon weer "heel". Volgend jaar zal het ook weer anders zijn met Kai uit huis.

Rick gaat in "overdrive" en hangt de "ijspegel" lichtjes boven de garage en de voordeuren op. Daarna gaat hij op de ladder en zet Mickey en Minnie op en hangt de grote krans. We zijn klaar met versieren buiten en binnen is het ook voor elkaar tot we de kerstboom om gaan zagen.


We maken een makkelijke soepmaaltijd als avondeten. Saskia eet die buiten op, want het is zo lekker warm, dat de kinderen nog laat buiten spelen. Kai gaat zijn gitaar oefenen en Rick en ik zijn "pooped", oftewel uitgeteld. De benen gaan omhoog, we gaan lekker tv staren. We kunnen wel weer terugkijken op een heerlijk lang weekend!