Nederlands avondje en fietstocht door Washington

Zaterdag

Rick vooral wil dit weekend van alles gedaan krijgen, dus we staan vrij vroeg op. Mijn eerste daad van vandaag is Saskia's slaapkamermeubelair op Craigslist te zetten. Haar nieuwe bed ligt al een paar weken in de garage, dus het wordt hoog tijd.

Dit is de eerste keer, dat ik Craigslist gebruik. Tot mijn verbazing heb ik binnen een paar uur vijf emails van geinteresseerde mensen! Een ervan belt op om een afspraak te maken. Ze zijn er zeker van, dat ze de set willen en zullen morgenmiddag met een U-Haul langskomen. Dat was makkelijk! Ik ga meteen bedenken, wat we nog meer kunnen verkopen!

Mary Ellen komt om een stuk te gaan lopen. Het is werkelijk heerlijk weer en heel Vienna is op de been. Bij het Community Center kijken we even naar een footballwedstrijd, die daar wordt gespeeld. De enorme helmen en uniformen staan zo stoer op die kleine mannetjes!

Met dit weer is het geen straf om buiten de Halloweenspullen op te ruimen. De bomen in de achtertuin zijn vrijwel allemaal hun bladeren kwijt. Die liggen dus in de border en op het gazon. Met vereende krachten harken we ze bij elkaar en doen ze in plastic zakken. Maar liefst vijftien zakken vol bladeren vullen we!

Als beloning voor de kinderen en om onze hongerige magen te vullen, haalt Rick lunch bij Subway. Ze hebben een nieuwe broodbeleg, buffalo kip, en een nieuw broodje, rozemarijn en zeezout. Ik probeer beiden, want ik ben dol op buffalosaus en rozemarijn. Het smaakt dan ook prima!

De rest van de middag ga ik voor het huis in het zonnetje mijn achterstallige tijdschriften lezen. Die staan vol met allerlei Thanksgiving recepten. Het is moeilijk voor te stellen, dat dat eind deze maand alweer is. Zeker als het zulk mild weer is, als vandaag.

Vanavond zijn we uitgenodigd op een borrel voor Nederlanders in Noord-Virginia. Saskia gaat op drie kleine Nederlandse jongetjes passen, wier ouders ook naar de borrel komen. De borrel wordt bij Clyde's gehouden, dus Rick en ik besluiten er vooraf even te gaan eten.

Dit is een enorm restaurant, maar ook erg populair. We moeten dan ook eventjes op een tafeltje wachten, maar minder dan de twintig minuten, die de hostess geeft. In de herfst vind ik hun menu erg lekker. Er staan allerlei gerechten met wilde champignons en verschillende soorten courgette.

Mijn keus valt op een vegetarisch gerecht, acorn squash gevuld met wilde granen, wilde champignons, cranberries en walnoten. Het is heerlijk voorbereid, maar veel te veel voor mij! Zulke gerechten hoef ik thuis niet voor te schotelen. Rick gruwelt al bij de aanblik ervan. Ik kan het natuurlijk niet laten hem poeslief een hapje aan te bieden. Rick is best een avontuurlijke eter, hoor, maar met vegetarisch doe je hem geen plezier.

Als we bijna klaar zijn, zie ik een erg Nederlands uitziend stel de bar binnenlopen. Volgens mij komt er, behalve de organisatrice en de vrouw, voor wie Saskia vanavond oppast, niemand, die ik ken. Ook dit stel ken ik niet, maar ik hoor ze Nederlands kletsen, dus Rick en ik stellen ons voor.

Al gauw komen de ene na de andere binnendruppelen. Rick lijkt zich bij de mannen goed op zijn gemak te voelen en neemt enthousiast deel aan het gesprek. Ik vind het heel knap van hem, want ze spreken Nederlands met elkaar en Rick kan dat redelijk volgen.

Intussen maak ik kennis met een uiteenlopend gezelschap vrouwen. De meesten zijn hier voor drie jaar via de luchtmacht en anderen via Exxon en het Corps Mariniers. Ook Natasja, wiens blog ik al een tijdje volg en die nu niet ver hiervandaan woont, is er. Het is weer leuk om de persoon achter het schrijven te ontmoeten.

Dat ik een in Nederland veel voorkomende naam heb, blijkt maar weer, want er zijn twee andere Petra's. Een ervan is de enige andere aanwezige, die met een Amerikaan is getrouwd, en hier permanent verblijft. Grappig genoeg woont zij ook in Vienna zelf. We hebben van alles te bekletsen en voor ik het weet is het bij elven.

Rick en ik nemen afscheid en bedanken degenen, die deze borrel hebben geregeld. Hopelijk volgen er meer, want het is wel heel leuk om zo bijeen te komen.

Zondag

Na de late avond van gisteren blijf ik wat langer liggen. Rick is echter weer vlot uit de veren. Als ik beneden kom, staan er al een lekkere misto en sandwich van Starbucks klaar. Saskia en Kai vinden het eigenlijk te vroeg om te ontbijten, wat gewoonlijk een uurtje later gebeurt, maar kunnen de pepermunt hete chocolade en croissants niet weerstaan. We hebben de achterdeur open, want het is ongewoon warm buiten.

Met dit schitterende weer hebben Janet en ik enorme zin in een nieuw fietsavontuur. Zodra zij terug is uit de kerk, laden we de fietsen achterop haar auto. We rijden naar Gravelly Point, waar het een drukte van jewelste is met dagtoeristen en vliegtuigspotters. Gelukkig is de parkeerplaats enorm, dus vinden we nog een plekje.

We fietsen langs de Potomac met prachtig uitzicht op de monumenten naar de Teddy Roosevelt brug. Het is vrijwel windstil, dus het Washington Monument en Lincoln Memorial reflecteren heel mooi in de rivier. Zo dicht bij de rivier is het nog best een beetje kil en even heb ik er spijt van geen jas aan te hebben gedaan. Ik trap dus flink door om warm te worden.

Op de brug hebben we prachtig uitzicht over Georgetown. Ik doe dit, zoals bekend, wel vaker, maar voor Janet is dit een avontuur. Die kent de stad niet zo goed en het is alweer even geleden, dat ze de monumenten zag.

Tussen het Kennedy Center en Watergate Hotel steken we over naar het pad langs de rivier. We komen langs het Lincoln Memorial en rijden dan East Potomac Park binnen. Het pad vlak langs de rivier is overstroomd, de rivier staat erg hoog. We rijden dus op de weg, die gelukkig heel rustig is.


In dit park is Janet nog nooit geweest en ik maar een keer. De Washingtonians zijn massaal aan het genieten van dit weer. Overal zitten mensen te picknicken of langs de rivier te lezen. Het is een enorm park met tennisbanen en een golfbaan.

Opeens zie ik de Washington Marina en realiseer me, dat we niet dezelfde weg terug hoeven te rijden. Van hieruit kunnen we naar het Tidal Basin fietsen, waar het Jefferson Memorial aan ligt en wat in de lente omringd is met roze bloesems. Nu zijn de kersenboompjes overwegend rood.

Via het Washington Monument rijden we de Mall op. We komen langs het World War II Memorial, waar het een drukte van jewelste is. Van fietsen komt niet veel, maar de monumenten met de felblauwe lucht en mooie weerspiegelingen maken dat ruimschoots goed.


Bij het Lincoln Memorial gaan we het pad naar Georgetown weer op. Op de rivier zien we de mooiste plezierjachten. Aan de Washington Harbour zitten de terrasjes vol, maar kunnen we nog net een tafeltje aan het water bij Tony & Joe's bemachtigen. Na ons is er een wachttijd.

Janet en ik delen zes oesters en nemen allebei de salade met gegrilde scallops. We vermaken ons met het kijken naar de prachtige jachten, die aangemeerd liggen. Toch zijn we het erover eens, dat we, al zouden we het geld ervoor hebben, er geen zouden willen. Zo'n boot verplicht je min of meer om ieder weekend erop door te brengen en ik herinner me nog uit mijn kindertijd, toen mijn vader een zeilboot had, hoe saai dat kan worden.


Washington Harbour

Na het eten fietsen we terug en gaan over de Memorial Bridge Virginia weer in. Na bijna zeventwintig kilometer fietsen zijn we terug bij de auto.

Zoals iedere keer aan het einde van zo'n fietstocht in en rond Washington vind ik het jammer, dat het weer voorbij is. Ik geniet met volle teugen van de mooie uitzichten. Een tocht over het W&OD pad is ook mooi, maar kan hier niet bij tippen. Gelukkig zagen we vandaag nog een heel aantal nieuwe mogelijkheden aan fietsroutes, dus we gaan zeker verder met verkennen.

Als ik thuiskom, staat er tot mijn vreugde een U-Haul op onze oprit. De mannen, Rick, Kai en de vader van het meisje voor wie het meubilair is, zijn druk bezig met inladen. Saskia's kamer is nu leeg, klaar om om te toveren in een echte tienerkamer.

Rick gaat met Kai een testrit maken in een Toyota Yaris en Kia Soul. De Kia Rio en de Hyundai Accent zijn van de baan vanwege hun mindere veiligheidsscores. Kai vindt zelf de Soul het leukst.

Intussen ga ik voor op de stoep zitten computeren. Het is maar liefst 25 graden in de schaduw! Saskia speelt met een hele groep buurtkinderen, varierend in leeftijd van vijf tot vijftien, straathockey op het plein. Dat vind ik toch wel heerlijk van in deze buurt wonen, de kinderen hebben automatisch speelkameraden en zijn ouderwets tot na donker buiten.

Eigenlijk wilden we vanavond weer op het terras van Uno's gaan eten. Hoe uniek is het immers om op 8 november nog buiten te zitten. Als de zon eenmaal onder is, duikt de temperatuur echter omlaag en bij het restaurant aangekomen gaan we allemaal toch liever naar binnen.

Terwijl we op ons eten wachten, helpt Kai Saskia met haar scheikundehuiswerk. Toch handig, zo'n oudere broer! Voor Rick en mij is het abracadabra. Ik bestel een pizza met kreeft. In de korst zitten allerlei gezonde granen en, behalve kreeft, zitten er ook sla, tomaat, broccoli en champignons op. Het is niet bepaald je geijkte pizza, maar hij is erg lekker.

En zo komt er alweer een einde aan dit heerlijke weekend! Morgen en overmorgen zullen ook nog warm zijn. Van mij mag het zo blijven, maar zo werkt het niet in dit gebied. Het is dus zaak er optimaal van te genieten, zolang het er is!